آیا خلاقیت در هر شرایطی امکان پذیر است ؟ بسیاری معتقدند خلاقیت نیاز به بستری آزاد دارد و هر چه شخص در شرایط آزادانه تری قرار گرفته باشد امکان بروز استعدادهای نهفته ی او بیشتر است . مثلن عده ای به آمریکا مهاجرت می کنند چون کشور آزادی است و همه جور امکانات در آن جا هست و بچه ها امکان رشد و شکوفایی دارند .
از طرفی می بینیم که همیشه اینطور نبوده و بسیاری از هنرمندان و نوابغ در شرایط بسیار سخت و در محدودیت های شدید آثار جاودانه ی خویش را خلق کرده اند . بتهوون بهترین اثرش را زمانی نوشت که قدرت شنوایی خویش را از دست داده بود . ونگوگ در اوج گرسنگی و بدبختی نقاشی می کرد و کوندرا در جامعه ی استبداد زده ی کمونیستی بسر می برد که ٬شوخی٬ را نوشت .
پس داستان چیست و چه شرایطی مناسب تر است ؟
من فکر می کنم در هر شرایطی عده ای قابلیت های خود را نشان می دهند و این بستگی به روحیات آدمها دارد.آدمهایی که ذاتن معترض هستند و دوست دارند به هر چیزی بند کنند و ایراد بگیرند نیاز به محدودیت هایی دارند که بتوانند نسبت به آن عکس العمل نشان دهند .درست مثل مردان جنگ که برای صلح می جنگند وخوب هم می جنگند اما وقتی که صلح حاصل شد ٬کاری برای آنها باقی نمی ماند و در هر کاری دخالت کنند خرابکاری به بار می آورند .
اما عده ای هم هستند که در آرامش و امنیت کامل فکرشان به کار می افتد و خلاق می شوند و ایده های نو و سازنده می دهند .
معماران نیز در شرایط جنگ یا نابسامانیهای اقتصادی به راه حل هایی چون پاویون مارسی لوکوربوزیه یا معماری فقر حسن فتحی می رسند و در شرایط صلح به نظریه پردازی در باب ساختار زبان ٬سطوح پیوسته و معماری دیجیتال می پردازند .
برخی نیز خود فضایی شخصی برای خود می سازند و خارج از دغدغه های بیرون در آن فضا کار می کنند مثل ماتیس که در اوج جنگ و ویرانی های حاصل از آن گل و گلدون می کشید .او می گفت کار من مرهمی بر زخم های بشریت است ٬اگر بیننده حتی برای یک لحظه با دیدن این کار شاد شود برای من کافی است .
در نتیجه بهتر است شرایط را بهانه نکرده و جایگاه واقعی خویش را برای ارائه ی کار پیدا کنیم .

برگرفته از سایت:کوروش