السن و ادی (Olsen and Eadie) :
به نظر آنها فرایند طرح ریزی استراتژیک ، از اجزاء اصلی زیر تشکیل شده است :

۲ .بررسی یا تجزیه و تحلیل محیطی ، متشکل از شناسایی و ارزیابی عوامل خارجی فعلی و آینده و شرایطی که باید هنگام صورت بندی استراتژهای سازمان مدنظر قرار گیرند .

۳ .ممیزی وضع داخلی ومنابع ، که طی آن ، نقاط قوت و ضعف سازمان بر حسب مجموعه عواملی که می باید در طرح ریزی استراتژیک مورد توجه قرار گیرند فهرست بندی و ارزیابی می شوند .
۴ .تدوین ، ارزیابی و گزینش استراتژیها .
۵ .اجرا و کنترل استراتزیک .

اسبورن و گابلر :
از نظر آنان ، طرح استراتژیک به معنای فرآیند بررسی موقعیت فعلی و مسیر آینده ی سازمان یا جامعه ، تنظیم اهداف ، تدوین یک استراتژی برای تحقق آن اهداف ، و اندازه گیری نتایج . الگوی ارائه شده توسط آنها بدین شرح است :
۱ .تجزیه و تحلیل موقعیت،اعم از داخلی وخارجی ؛ اعم از داخلی و خارجی
۲ .تشخیص ، یا شناسایی موضوعات کلیدی در پیش روی سازمان
۳ .تعیین یا بیان مامویت اصلی سازمان
۴ .بیان اهداف اصلی سازمان
۵ .خلق یک چشم انداز مبنی بر نشان دادن تصویر موفقیت
۶ .تدوین یک استراتزی به منظور دستیابی به بینش و اهداف
۷ .تهیه یک جدول زمانی برای اجرای استراتژی
۸ .اندازه گیری و ارزیابی نتایج
الگوی برایسون :
برایسون مراحل طرح ریزی را به شرح زیر می داند :
۱ .آغاز فرایند طرح ریزی استراتژیک و توافق بر آن
۲ .مشخص ساختن الزامات و ضوابط سازمان
۳ .روشن کردن و بیان کردن ماموریت و ارزشهای سازمان
۴ .ارزیابی محیط خارجی (فرصتها و تهدیدات )
۵ .ارزیابی محیط داخلی (نقاط قوت و ضعف )
۶ .شناخت مسائل استراتژیک پیش روی سازمان
۷ .تنظیم استراتژهایی برای غلبه بر مسائل
۸ .ایجاد یک چشم انداز اثربخش برای آینده ی سازمان .
منبع:مدیریت دولتی نوین – آون هیوز – ترجمه مهدی الونی

برگرفته از : academist.ir