پاسخ : با سلام
آقا مرتضی بی هدفی در زندگی انسان رو به پوچی سوق می دهد. البته علت بی هدفی می تونه به نوعی بی حوصلگی و نداشتن برنامه و احساس عدم مسئولیت و داشتن نگرانی و دلهره و حس ناتوانی در قبال وظائف باشد. لذا یک دور تسلسل و سیکل معیوب شما رو محاصره کرده که علت معلول رو به وجود می آورد و معلول علت رو. بنابراین باید خود را به نوعی از این تسلسل خارج کنید. برای این کار نیاز دارید که یک طرح و برنامه های جدیدی را ایجاد کنید.
1/ یک روز درمیان یک برنامه ورزشی ایجاد کنید. پیاده روی با دوستان, استخر و ...
2/ درس خواندن را هرچند سخت و دشواره و اشتیاقی برایش ندارید وارد برنامه روزمره کنید. منتها ابتدا میزان آن را اندک تنظیم کنید و سپس به تدریج هفته به هفته افزایش دهید. برای هفته اول یک ساعت در روز کافیست.
3/ تلویزیون دیدن به صورت بی هدف را کاهش بدین و فقط توجه خود را به برنامه های ورزشی, آموزشی معطوف کنید و سریال های آموزنده را آن هم به صورت گلچین دنبال کنید. نه به صورت وقت گذرانی.
4/ زمانی را برای تفکر درمورد آینده و شغلی که قراره پیدا کنید بپردازید و برای آن برنامه ریزی کنید.
5/ در هفته یک برنامه و مسئولیت را که مدتهاست به تعویق انداختید انجام دهید.
6/ از ریسک کردن و تصمیم گیری نترسید. تجارب شما در این دست به عمل زدنها جمع شده و شما رو به توانایی می رسونه. پس شروع کنید و خودتون رو محک بزنید. منتظر صددرصد نتیجه دلخواه نباشید. اما تمام تلاش رو برای کسب بهترین ها داشته باشید.

پاسخ : با سلام
دوست عزیز بسیاری از افراد در برهه هایی از زندگی دچار یکنواختی و روزمرگی میشن. در این مواقع این خود اونها هستن که باید با ایجاد تنوع و تازگی و تلاش درجهت اهداف, زندگی رو از یکنواختی دربیارند. مطمئناً شما بغیر از دانشجو بودن وظایف دیگری هم دارید. سعی کنید درکنار درس به آنها هم فکر کنید. برنامه هایی مفید رو وارد زندگی کنید که سودمند بوده و ایجاد انگیزه کند. مثلاً یک مطالعه هدفمند درمورد یک موضوع مورد علاقه, اشتغال یه یک حرفه برای مهارت آموزی, شرکت در یک کلاس مورد علاقه, ایجاد یک برنامه تفریحی در روزی مشخص از هفته و ... می تونه زمان رو از یکنواختی خارج کند.