نشانه ها | ویژه سال همت و کار مضاعف


نگاشته شده توسط مسعود محمدجعفر یک شنبه 24 آبان 1388  ساعت 10:53 PM 

دست در دست منتظران جهان نهاده‌ایم، بلکه زودتر فرا رسد، لحظه جاودانه رهایی، رهایی از بند حیرانی.
آه از این عقربه‌ها که نمی‌چرخند، حتی اگر نگاه‌شان نکنی و نمی‌خواهند روزها را ورق بزنیم، حتی اگر التماس‌شان کنیم و نمی‌خواهند سال‌ها تند از پی یک‌دیگر بیایند، اگر...

آه از این عقربه‌ها


و ما چه‌قدر به این عقربه‌های نامهربان خیره شده‌ایم و خودمان را دل‌داری داده‌ایم و برای فردای‌مان دعا کرده‌ایم

و دست در دست منتظران جهان نهاده‌ایم، بلکه زودتر فرا رسد، لحظه جاودانه رهایی، رهایی از بند حیرانی.

آه از حرکت این تقویم که روزها از پی هم می‌گذرد، ولی تقویم انتظار ورق نمی‌خورد و پیش نمی‌رود و دل‌مان شاد نمی‌کند و ما را امیدوار نمی‌سازد و ما چاره‌ای نداریم،

جز این که دست سوی آسمان ببریم و دعا کنیم و از خدا بخواهیم که تقویم انتظار ورق بخورد و جان‌مان، آرام بگیرد

و دغدغه‌هایمان پایان یابد و انتظارمان به سر آید و عشق ‌مان معنا گردد و دیدار حاصل شود و قصه هجران دیگر تکرار نشود.

و آن‌ قدر این روزها و شب‌ ها، آه کشیده‌ایم که دیگر نای آه کشیدن نداریم، ولی هنوز امید، این شعله گرم امید، ولو شعله کوچکی است، در وجودمان سوسو می‌زند و ما را امیدوار می‌کند

و ما را به فردا، فردای رهایی می‌رساند و ما ایمان داریم اگر منتظر نیکومنظری باشیم، به فردا دست خواهیم یافت و فردا ما را در آغوش خواهد کشید و وصال روی خواهد داد، وصال جاودانه.