نگاشته شده
توسط مسعود محمدجعفر شنبه 23 آبان 1388 ساعت 9:59 AM
انسان در روز قیامت وقتى که سر از خاک برداشت ، با قیافه اى نا آشنا روبرو خواهد شد که اصلا همدیگر را نمى شناسند. و همه در یک حالت مستى و بیهوشى ، در فکر خویش خواهند بود: (( وترى الناس سکارى و ما هم بسکارى و لکن عذاب الله شدید. )) (۳۲۸)
ولى آیات داریم که بیانگر این معناست که اشخاص در قیامت ، آنهایى را که در دنیا مى شناختند در آخرت هم آنها را پیدا کرده و خواهند شناخت ، اعم از دوست یا دشمن ، از قبیل پدر، مادر، دوستان ، دشمنان و آشنایان در دنیا. در آیات ذیل مى خوانیم :
۱- (( فاقبل بعضهم على یتسائلون قال منهم انى کان لى قرین یقول ء انک لمن المصدقین ء اذا متنا و کنا ترابا و عظاما ء انا لمدینون . قال هل انتم مطلعون فا طلع فراه فى سواء الجحیم قال تا لله ان کدت لتردین و لولا نعمه ربى لکنت من المحضرین ))(۳۲۹)
یعنى : (اهل بهشت رو در رو دربهشت نشسته و با هم صحبت مى کنند. در آن میان یکى از آنها مى کوید: من در دنیا رفیقى داشتم ، او به من مى گفت : آیا قیامت را باور دارى ؟ آیا بعد از مردن زنده شده و مجازات خواهیم شد؟ بعد مى گوید: آیا از جاى رفیق من آگاه هستید؟ بعد سربلند کرده و مى بیند که رفیق دنیایش در وسط جهنم مى باشد. به او خطاب کرده و مى گوید: فلانى به خدا قسم ! نزدیک بود که مرا نیز ساقط کنى و اگر نعمت و توفیق خدایم نبود، اکنون من نیز مانند تو در جهنم حاضر بودم ).
۲- (( و الذین و اتبعنهم ذریتهم بایمان الحقتا بهم ذریتهم و ما التنا هم من عملهم من شى ء کل امرء بما کسب رهین و امددنا هم بفا کهه و لحم مما یشتهون . یتنازعون فیها کاسا لا لغو فیها و لا تاء ثیم و یطوف علیهم لهم کانهم لوء لوء مکنون و اقبل بعضهم على بعض یتسائلون . قالوا انا کنا قبل فى اهلینا مشفقین فمن الله و وقانا عذاب السموم انا کنا من قبل ندعوه انه هو البر الرحیم ))(۳۳۰)
یعنى : (آنانکه در درجه کامل هستند، و ذریه آنها با ایمان از آنها تبعیت کرده اند، ذریه آنها را در بهشت به آنها ملحق مى کنیم . و از پاداششان چیزى کم نمى کنیم . هر کس در گروه عمل خود مى باشد. آنها را با میوه هاى مخصوص مدد مى کنیم و نیز به آنچه از گوشت مایل باشند. آنها در سر کاسه شراب با هم نزاع (نزاع از روحى شوخى و از کثرت سرور شادى ) مى کنند در آنجا نه لغوى هست و نه نسبت گناه دادن . بعضى از آنها به برخى رو کرده مى گویند: ما در دنیا در اهل بیت خود از خدا خائف بودیم و خدا بر ما منت گذاشت و از عذاب نافذ، حفظمان کرد. ما او را از قبل مى خوانیم که او احسان کننده و مهربان است ).
این آیه شریفه صریح مى باشند در اینکه روز قیامت پدران و اولاد یگدیگر را خواهند شناخت و کنار هم خواهند بود. و خداوند اولاد را با آنکه در رتبه پدران نیستند، به آنها ملحق خواهد فرمود که عیششان کاملتر گردد.
در سوره مبارکه یونس نیز مساءله شناختن همدیگر مطرح است چنانچه مى فرماید: (( و یوم یحشر هم کان لم یلبثوا الا ساعه من النهار یتعارفون بینهم قد خسر الدین کذبوا بلقاء الله ))(۳۳۱)
یعنى : (روز قیامت آنها را محشور مى کند و گویى در دنیا درنگ نکرده اند مگر ساعتى از روز را، در آن روز، یکدیگر را کاملا مى شناسد. و به خسران افتادند آنان که لقاء الله را تکذیب کردند).
ظاهرا این شناسایى به علت کثرت ذلت و بدبختى و حسرت است تا کافران و منافقین بدانند و بینید که همسایه او و همشهرى او در اثر ایمان به بهشت مى رود و او به جهنم . چنانکه این مطلب در سوره حدید نیز آمده است :
(( ینادونهم الم نکن معکم ؟ قالوا بلى ولکنکم فتنتم انفسکم (۳۳۲)))
یعنى : (منافقین ، مؤ منان را از دور صدا کرده و مى گوید: مگر در دنیا با شما نبودیم ؟ گویند: آرى ، ولى شما خود را به فتنه انداخته و اهل عذاب شدید).
