آورده اند که روزي فضل ابن ربیع وزیر هارون الرشید از راهی می گذشت . بهلول را دید که به گوشه

اي نشسته و سر به تفکر فرو برده فضل با صداي بلند نهیب زد بهلول چه میکنی ؟

بهلول س ر بلند کرد و چون دید فضل است ، به او گفت به عاقبت تو می اندیشم ، تو هم به سرنوشت

جعفر برمکی گرفتار خواهی شد . فضل از این سخن بهلول بر خود لرزید و بعد گفت : اي بهلول

سرنوشت جعفر را زیاد شنیده ام ولی هنوز از زبان تو نشنیده ام . میل دارم واقعه کشته شدن جعفر را بدون

کم و زیاد برایم تعریف کنی . بهلول گفت :

در ایام خلافت مهدي پسر منصور یحیی بن خالد برمکی به کتابت و پیشکاري هارون الرشید منصوب

گردید و در اندك مدتی هارون را به شخص یحیی و فرزندش جعفر سپرد و علاقه و محبت هاي هارون

نسبت به جعفر به قدري بود که عباسه ر ا به عقد او در آورد . جعفر بر خلاف سفارش هارون عباسه را

تصرف نمود و چون هارون از این واقعه خبردار شد آن همه محبت هاي خود را به کینه و کدورت مبدل

ساخت و هارون هر روز به بهانه هاي مختلف در صدد نابود کردن جعفر و بر انداختن خاندان برمکیان

بود تا شبی به یکی از غ لامان خود به نام مسرور گفت : امشب از تو می خواهم تا سر جعفر را برایم

بیاوري . مسرور از این ماموریت لرزه بر اندامش افتاد و متفکر و حیران سر به زیر انداخت .

هارون خطاب نمود چرا سکوت اختیار کرده و به چه می اندیشی ؟ مسرور گفت :

کاري بس بزرگ است و کاش پیش از آنکه اجراي چنین کاري به من محول گردد ، می مردم . هارون

گفت : اگر امر مرا اجرا ننمایی ، به قهر و غضب من گرفتار خواهی شد و چنان تو را بکشم که مرغان هوا

برایت بگریند . مسرور ناچاراً به خانه جعفر رفت و گرفته و پریشان فرمان وحشت انگیز خلیفه بی رحم را

به جعفر گفت . جعفر گفت : شاید این حکم در حالتی بیرون از طبیعت صادر شده و خلیفه در هشیاري

از آن پشیمان گردد . بنابراین از تو می خواه که بازگردي و خبر کشته شدن مرا به خلیفه دهی . اگر تا

بامداد آثار پشیمانی در او دیده نشد من سرم را تسلیم تیغ تو خواهم کرد . مسرور جرات نکرد که

خواهش جعفر را قبول کند و به جعفر گفت : تو به همراه من به سراپرده هارون بیا تا شاید هارون محبت

تو را از سر گیرد و از فرمان خود عدول نماید . جعفر گفته مسرور را قبول نمود و به سوي سرنوشت

حسرت بار خود رفت و چون به پشت سرا پرده رسیدند مسرور دو دل و تر سان به پیش خلیفه رفت .

هارون پرسید مسرور چه کردي ؟

مسرور گفت ک ه جعفر را آورده ام و اکنون در بیرون سرا پرده ایستاده است . خلیفه نهیب زده و گفت

اگر در فرمان من کمترین درنگ و تعللی نمایی ، تو را پیش از او خواهم کشت . با این گفتار دیگر

جاي درنگ نبود . مسرور به نزد جعفر شتافت و از اندام برازنده جوانی جمیل که سرآمد بزرگواران و

سردفتر فضل و هنر و سرحلقه کریمان و بخشندگان زمان بود سر جدا کرد و بر سر نهاد و پیش هارون

آورد و خلیفه بی رحم به این اکتفا نکرد و امر نمود تا تمام خاندان برمکیان را نابود سازند و اموال آنها

را ضبط نمودند و کشته جعفر را بر بالاي حصار بغداد آویختند و پس از چند روز بسوختند .

الحال اي فضل از عاقبت تو هم بیمناکم و می ترسم تو هم به سرنوشت جعفر گرفتا آیی . فضل از سخنان

بهلول سخت ترسید و از بهلول خواست تا براي سلامتی او دعا نماید .