اى ماه دو هفته ، اختر آوردى

اى درّ يتيم ، گوهر آوردى

اى نور خدا از جيب عصمت

يعنى ز خديجه دختر آوردى

از مركز آسمان رفعت

تابنده چه ماه انور آوردى

از نافه ناف خطّه خاك

يك توده ز مشگ و عنبر آوردى

هستى دادى به كشتىِ إ مكان

اى كشتىِ هستى ، لنگر آوردى

خود صادر اوّلى وز اوّل

يك صادر ديگر مصدر آوردى

هم تلخى كام ما امروز

بيرون كردى و شكر آوردى

جانى به جهان ، دوباره دادى

يك باره ، روان ديگر آوردى

اى پادشه سرير لولاك

بر فرق وجود افسر آوردى

يكتاست علىّ و نيست همتايش

او را به علىّ برابر آوردى (2)

ختم رسل چو فاطمه گر دخترى نداشت

بى شبهه آسمان حيا اخترى نداشت

گر خلقت بتول ، نمى كرد كردگار

در روزگار، شير خدا همسرى نداشت

از اين دو گر يكى نه به هستى قدم زدى

اين يك براستى زنى و آن شوهرى نداشت

بى دختر پيغمبر ما عرصه وجود

مانند امّتى است كه پيغمبرى نداشت