يكى از شاهان ، از عابدى عيالمند پرسيد: ((ساعات شبانه روز خود را چگونه مى گذرانى ؟ ))

عابد جواب داد: ((همه شب را با مناجات و سحر را با دعاى روا شدن حاجتها مى گذرانم و همه روز در فكر مخارج زندگى و تاءمين معاش اهل و عيال هستم . ))

شاه از اشاره هاى عابد فهميد كه او تهيدست است . دستور داد مبلغى به اندازه كفاف زندگى تعيين كنند تا او بار مخارج عيال خود را بردارد.اى گرفتار پاى بند عيال

ديگر آسودگى مبند خيال

غم فرزند و نان و جامه و قوت

بازت آرد ز سير در ملكوت (206)

همه روز اتفاق مى سازم

كه به شب با خداى پردازم (207)

شب چو عقد نماز مى بندم

چه خورد بامداد فرزندم ؟