پس از ضربت خوردن على (عليه السلام )، آن حضرت مقام رهبرى و امامت را براى فرزندش امام حسن (عليه السلام ) وصيت كرد و به حسين (عليه السلام ) و محمد بن حنيفه و همه فرزندان و روساى شيعيان و خانواده اش فرمود: بر اين وصيت گواه باشيد.

آنگاه كتاب و اسلحه خود را به امام حسن (عليه السلام ) تحويل داد و فرمود: پسر جانم رسول خدا به من امر فرمود، كه به تو وصيت كنم و كتابها و سلاحم را به تو بسپارم ، چنانچه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به من وصيت كرد و كتاب و سلاحش را به من سپرد، و به من امر فرمود: كه به تو امر كنم هنگامى كه وفاتت فرا رسيد مقام امامت را به برادرت حسين (عليه السلام ) بسپارى .

سپس امام على (عليه السلام ) به پسرش حسين (عليه السلام ) توجه كرد، در حالى كه امام سجاد (عليه السلام ) در آن هنگام حدود سه سال داشت و در كنار پدر خود بود، فرمود: رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم تو را امر كرد كه مقام امامت را به اين پسرت (اشاره به على بن الحسين ) بسپارى .

سپس امام على (عليه السلام ) دست امام سجاد (عليه السلام ) را گرفت و فرمود: پسر عزيزم ! پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به تو نيز امر كرد، كه مقام امامت را به پسرت محمد بن على (امام باقر (عليه السلام )) بسپارى و به او از جانب رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم و من سلام برسانى .

آنگاه امام على (عليه السلام ) بار ديگر به پسرش امام حسن (عليه السلام ) متوجه شد و فرمود: پسر جانم ! تو صاحب امر (امامت ) و اختياردار خون من هستى (كه در مورد ابن ملجم تصميم بگيرى ) تو حق دارى ابن ملجم را ببخشى يا بكشى اگر او را كشتى همانگونه كه او يك ضربت بر فرق سرم زد، تو نيز يك ضربت بر سر او بزن و كار ناروا نكن .