زينب ! بيار آب گلوى حسين را

پر كن تو شور اشك سبوى حسين را

ظهر است و يك نسيم كه آشفته مى كند

با دست هاش مشرق موى حسين را

زينب ! غبار فاجعه نزديك مى شود

زينب ! ببين ! مقابل روى حسين را

در ناگهان ضربه يك تيغ ، يك تبر

پر شد فضاى باغچه بوى حسين را

زينب ! به اهل كوفه ، به نامردمان بگو:

آرى ! خدا خريد گلوى حسين را