محققان استرالیایی مدعی شده اند که دهانه برخوردی شهاب سنگی را که حدود 252.3 میلیون سال پیش موجب شکل گیری بزرگترین انقراض روی زمین شده کشف کرده اند.

محققان استرالیایی اعلام کردند: درحالی که ایده شکل گیری یک برخورد که موجب انقراض در عصر پرمین شده مدتی درجریان بود، هیچ دهانه برخوردی برای اثبات این نظریه وجود نداشت.

پرمین یکی از دوره ‌های زمین ‌شناسی از دوران دیرینه ‌زیستی متعلق به 290 تا 248 میلیون سال پیش است.

اریک توهور از دانشگاه استرالیا غربی اعتقاد دارد که دهانه برخوردی را که نقطه شروع این انقراض بوده را کشف کرده است.

سال گذشته توهور تاریخ یک ساختار برخوردی را که در مرز ایالتهای مات گروسو در گویاس در برزیل قرار دارد و به دهانه Araguainha شهرت دارد به 254.7 میلیون سال پیش نسبت داد.

تحقیقات پیشین نشان می داد که این دهانه برخوردی 10 میلیون سال جوانتر از این نظریه است اما توهور آن را به دوره زمین شناختی نسبت داده که این انقراض صورت گرفته است.

دهانه برخوردی Chicxulub در مکزیک که قطر آن به 180 کیلومتر می رسد و همچنین دهانه Araguainha با قطر 40 کیلومتری برای ایجاد این واکنشهای زنجیره ای که منتهی به انقراض جمعی شده بسیار کوچک در نظر گرفته می شد.

توهور گفت: ما به طور خاص به دهانه برخوردی Araguainha علاقند بودیم چرا که سن آن در دهه 1990 تعیین شده بود و به مرز دوره پرمین – تریاس نزدیک بود. بهبود و پیشرفتهای تکینیکی در عرضه زمین شناختی که امروز از آن بهره می گیریم موجب شد که بتوانیم سن حقیقی این ساختارها را مشخص کنیم.

نتایج یک بررسی وسیع زمین شناسی از دهانه برخوردی Araguainha نشان می دهد که حجم قابل توجهی از سنگهای آن شیل نفتی است.

محققان محاسبه کرده اند که این برخورد هزاران زلزله تا بزرگای 9.9 در مقیاس ریشتر ایجاد کرده است که بسیار قوی تر از بزرگترین زلزله هایی بوده که زلزله نگارهای مدرن ثبت کرده اند. این میزان از زلزله ها موجب آزاد شدن حجم قابل توجهی نفت و گاز شده است.

توهور اعتقاد دارد که متان آزاد شده ناشی از این انفجار موجب گرمایش لحظه ای زمین شده و محیط را برای قسمت اعظم حیات وحش سیاره بسیار داغ کرده است.