بیش از 13 سال فعالیت تلسکوپ فضایی هابل ناسا به ستاره‌شناسان امکان مونتاژ فیلم‌های یک جت با طول پنج هزار سال نوری از گاز فوق‌داغ‌ منتشرشده ناشی از یک سیاهچاله عظیم را فراهم کرد.

این سیاهچاله در مرکز کهشکان غول‌پیکر و بیضوی‌شکل M87 واقع شده است.

فیلم‌های بدست‌آمده به منجمان درک بهتری از چگونگی شکل‌دادن تکامل کهکشانی توسط سیاهچاله‌ها را ارائه می‌دهد.

ماده‌ای که به طور کامل به درون یک سیاهچاله کشیده شده، نمی‌تواند از کشش گرانشی عظیم آن فرار کند و بخش اعظم آن حین سقوط نخست به منطقه‌ دوار موسوم به «دیسک در حال رشد احاطه‌کننده سیاهچاله» ملحق می‌شود.

تصور می‌شود، میدان‌های مغناطیسی احاطه‌کننده سیاهچاله بخشی از این گاز یونیزه‌شده را کشیده و آن را در جت‌های (فواره) با سرعت بسیار بالا منتشر می‌کند.

سیاهچاله‌های فوق‌عظیم مرکزی جزء کلیدی در تمامی کهکشان‌های بزرگ هستند.

بسیاری از این کهکشان‌ها از خلال یک فاز فعال عبور کرده‌اند و جت‌هایی که توسط سیاهچاله‌ نیرودهی می‌شوند، نقش مهمی را در تکامل کهکشان‌ها ایفا می‌کنند.

با مطالعه جزئیات این فرایند در نزدیک‌ترین کهکشان دارای جت نوری، دانشمندان امیدوارند اطلاعات بیشتری را در خصوص شکل‌گیری کهکشان و فیزیک سیاهچاله‌ها بدست آورند.

فیلم‌های هابل برای نخستین بار نشان می‌دهد که جریان جت پلاسما در یک حرکت مارپیچ سیر می‌کند.

این حرکت مدرکی قوی دال بر این موضوع است که پلاسما شاید در طول یک میدان مغناطیسی مارپیچی سیر ‌می‌کند.

گمان می‌رود، این میدان مغناطیسی از دیسک در حال رشد ماده حول یک کهکشان ناشی می‌شود.

دانشمندان داده‌های چندین ساله هابل در خصوص این جت نسبتا نزدیک را تحلیل کردند و این امر به آن‌ها امکان مشاهده جزئیات را داد.

آن‌ها شواهدی برای ساختار مارپیچی میدان مغناطیسی در چندین مکان در طول جت را یافتند.

جزئیات این مطالعه در مجله The Astrophysical Journal Letters منتشر شد.