به نظر می‌رسد سفر 5.5 میلیون سال نوری دنباله‌دار آیسان (ISON) درون منظومه شمسی با اقدام انتحاری نزدیک شدن به خورشید پایان یافته است، چراکه هنوز هیچ نشانه‌ای از دنباله درخشان، سنگ یا گرد وغبار آن مشاهده نشده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دنباله‌دار آیسان سال گذشته در فاصله‌ای دورتر از سیاره مشتری بوسیله دو منجم آماتور با استفاده از شبکه نوری علمی بین‌المللی روسیه (ISON) کشف شد.

اخترشناسان معتقدند بقایای یخ زده این دنباله دار مربوط به شکل گیری منظومه شمسی در 4.5 میلیارد سال قبل است.

این دنباله دار روز پنجشنبه 28 نوامبر (هفتم آذر) از فاصله 1.2 میلیون کیلومتری خورشید عبور کرد و اخترشناسان با استفاده از تلسکوپهای خورشیدی این سفر انتحاری آیسان را رصد کردند.

در نزدیکترین حالت، دنباله‌دار با سرعتی بالغ بر 350 کیلومتر در ثانیه از جو خورشید عبور کرد؛ در این فاصله آیسان درجه حرارت دو هزار و 760 درجه سانتیگراد را تجربه کرد که علاوه بر تبخیر هسته یخی، می‌تواند ساختار سنگی و گرد وغبار آن را نیز درهم بشکند.

«کارل باتاماس» از متخصصان اخترفیزیک در آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی (NRL)‌ در واشنگتن تأکید می‌کند: هنوز هیچ نشانه‌ای از بقایای این دنباله‌دار یخی در دیسک خورشیدی مشاهده نشده است؛ به نظر می‌رسد که این سفر درون منظومه شمسی، پایان راه آیسان بوده است.

اگر دنباله‌دار یا قطعات بزرگتر دنباله‌دار پس از نزدیک شدن به خورشید نجات پیدا کرده باشند، ظرف یک تا دو هفته در آسمان با چشم غیر مسلح قابل مشاهده خواهند بود.

خانواده دنباله دارها که آیسان نیز به آن تعلق دارد، از محلی به نام ابر اورت (Oort Cloud) سرچشمه می‌گیرند که در فاصله 10 هزار برابر دورتر از فاصله خورشید تا زمین واقع شده‌اند.