بر اساس مطالعات جدید، منظومه شمسی دارای گذشته‌ پرآشوبی بوده که در آن سیارات عظیم تقریبا کمربند سیارک‌ها را از بین بردند و آن را به یک کره برفی کیهانی تبدیل کردند.

محققان دانشگاه ماساچوست مدعی‌اند منظومه شمسی زمانی فضایی بوده که در آن، احتمالا فاصله بین مشتری و خورشید به اندازه فاصله مریخ از این ستاره بوده است و زمانی که این سیاره از خلال کمربند اصلی سیارک‌ها عبور کرد، مانند کالای بادآورده‌ بین سیاره‌ای بود که به مکانی دوردست پرتاب شد.

دانشمندان بر این باورند اجسامی که به اندازه عطارد از خورشید فاصله داشتند و همچنین اشیایی که به اندازه نپتون از این ستاره دور بودند، همگی در کمربند سیارک‌ها اجتماع کردند. کمربند سیارک‌ها دیگ مذابی از اشیایی است که از مکان‌ها و پیش‌زمینه‌های متفاوت به آنجا می‌رسند.

منجمان از مدت‌ها پیش از تنوع کمربند سیارک‌ها آگاهی داشتند اما تحلیل جدید از سیارک‌های موجود در درون این کمربند نشان می‌دهد این مکان متراکم‌تر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد، است.

این یافته‌ها دارای مضامین مهمی برای تاریخ زمین است و محققان معتقدند برخوردهای سیارکی در زمان‌های دور بخش اعظم آب اقیانوس‌های زمین را ارائه داده‌اند. در صورت صحت این ادعا، تحرک‌های سیاره‌های مهاجر ممکن است برای ظهور این سیارک‌ها حیاتی بوده باشد.

از دیدگاه سنتی، سیارک‌ها قطعاتی از یک سیاره ناکام به حساب می‌آیند که اثر گرانش بزرگ مشتری مانع از شکل‌گیری آن‌ها شده است و ترکیباتشان به دلیل افت دما با فاصله‌گرفتن از زمین موجب خشک‌ترشدن یا مرطوب‌تر شدن آن‌ها شده است.

در تاریخ آغازین منظومه شمسی سیاره‌های غول پیکر دچار هرج و مرج شدند و به طور قابل‌توجهی به سمت درون یا خارج از آن مهاجرت کردند.

دانشمندان حاضر در این مطالعه با استفاده از داده‌های «مرکز آسمان دیجیتالی سولان» ترکیبات هزاران سیارک‌ را در درون کمربند سیارک‌ها بررسی کردند.