گرچه این آژانس، شی مزبور را به عنوان هدف بعدی اعلام کرده، اما به عنوان بخشی از فرآیند بازبینی معمول، ارزیابی دقیقی را پیش از تایید رسمی بسط این ماموریت برای انجام پروژه‌های علمی انجام خواهد داد.

جسم 2014 MU69 که «هدف بالقوه 1» یا PT1 نیز نامیده می‌شود، در سال 2014 توسط دانشمندان و با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل شکار شد.

نیوهورایزنز مجموعه‌ای از چهار مانور را اواخر اکتبر و اوایل نوامبر انجام خواهد داد تا راه خود را به سمت جرم کیهانی مزبور پیش گیرد.

انتظار می‌رود این سامانه، اول ژانویه سال 2019 به این جرم کیهانی برسد و تاخیر در این عبور به معنای مصرف سوخت بیشتر و افزودن بر خطرهای این ماموریت خواهد بود.

دانشمندان تخمین می‌زنند PT1 کمتر از 45 کیلومتر عرض داشته و بیش از 10 برابر بزرگ‌تر و 1000 نیز پرجرم‌تر از دنباله‌دارهای معمولی باشد. با این حال PT1 فقط حدود 0.5 تا یک درصد اندازه پلوتو را داراست و تصور می‌شود اجزای سازنده سیارات کمربند کویپر مانند پلوتو باشد.

فضاپیمای نیوهورایزنز که هم‌اکنون چهار میلیارد و 828 میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد، مخابره تصاویر و داده‌های دیگر خود از تلاقی تاریخی‌اش با سیستم پلوتو را آغاز کرده است.

نیوهورایزنز در تاریخ 14 ژوئیه (23 تیر) سال جاری میلادی از کنار پلوتو عبور کرد و زمانی که به این سیاره یخی رسید، نخستین سامانه فضایی بود که چنین جهانی را کنکاش می‌کند.

منبع: ایسنا