این کشف توسط دانشمندان در زمان بررسی داده‌های تلسکوپ وایز و رصدخانه پرتوی ایکس چاندرای ناسا در کنار رصدخانه XMM-Newton سازمان فضایی اروپا انجام شد. این تلسکوپ‌ها پیش از این در تلاش برای درک بهتر سیاهچاله غول‌پیکر مرکز راه شیری، یک کمپین رصد طولانی‌مدت را در منطقه اجرا کرده بودند.

نتایج این تحقیق که داده‌های جمع‌آوری شده در یک دوره 15 ساله را بررسی کرده بود، نشان داد سیاهچاله کمان ای‌* تحت شرایط خاص می‌تواند هر 10 روز یک بار یک جرقه درخشان پرتوی ایکس را منتشر کند. اما در سال گذشته این سیاهچاله غول‌پیکر 10 برابر بیشتر از حد استاندارد از خود جرقه پرتوی ایکس منتشر کرده که بر اساس آن، هر روز یک جرقه ساطع می‌شد.

این جرقه‌ها به این معنی هستند که گاز فوق داغ وارد سیاهچاله شده است. سوال پیش آمده این است که منبع این گاز اضافی چیست؟ درک کنونی در مورد سیاهچاله‌ها بسیار کم است و دانشمندان را از درک دلیل افزایش فعالیت سیاهچاله راه شیری عاجر کرده است اما دو نظریه پیشگام برای آن وجود دارد که یکی شامل گذر جسمی موسوم به G2 از کمان ای* و دیگری افزایش شدت بادهای خورشیدی از ستارگان نزدیک سیاهچاله است که مقادیر بیشتری از ماده را به سمت سیاهچاله رانده باعث افزایش سرعت تغذیه آن شده است.

در ابتدا تصور می‌شد که G2 تنها حجمی از گاز و غبار است اما مشاهدات این جسم پس از عبور آن از کمان ای* نشان‌دهنده سطوحی از تحریف که درزمان عبور از یک سیاهچاله عظیم انتظار می‌رود، نیست. از آن زمان دانشمندان بر این باورند که G2 در حقیقت پیله گسترش یافته یک ستاره بزرگتر است که گرانش آن باعث جلوگیری از بلعیده شدن گاز و غبار اطرافش توسط سیاهچاله کمان ای* شده است.

ستاره‌شناسان ابتدا بر این باور بودند که عبور نزدیک G2 هیچ تاثیری بر سیاهچاله ندارد اما بررسی‌های بیشتر داده‌های رصدخانه‌های مداری نشان داد که کمی پس از گذشت این جسم، درخشش و بسامد جرقه‌های آن افزایش داد.

یافته‌های این تحقیق در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر خواهد شد.

منبع: ایسنا