محققان برای حل این مساله، از داده‌های طیف‌سنج نوترونی فضاپیمای مسنجر برای نقشه‌برداری از توزیع کربن استفاده کرده و سپس آن را با بخشهای دارای ماده تاریک قابل مشاهده در سطح مقایسه کردند. این اطلاعات در ماموریت سال گذشته مسنجر و گردش‌های متعدد آن در فاصله 100 کیلومتری سطح عطارد جمع‌آوری شده بود.

این داده‌ها نه تنها تائید کردند که بخش‌های تاریک در واقع همان کربن هستند، بلکه همچنین اطلاعاتی ارائه کردند که منشا احتمالی این ماده را توصیف می‌کرد. اطلاعات طیف‌سنج نوترونی با داده‌های پرتوی ایکس و طیف بازتابی ترکیب شد و به محققان اجازه داد تا میزان کربن دقیق موجود در مناطق تیره‌رنگ را تعیین کنند.

زمانی که محاسبات کامل شد، نتایج نشان داد که سنگها در مناطق هدف از درصد کمی کربن گرافیت تشکیل شده‌اند که در مقایسه با سایر سیارات، تراکم زیادی محسوب می‌شود.

دانشمندان گزارش کرده‌اند که این اطلاعات در ترکیب با تجربیات و مدلسازی‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهد که عطارد زمانی میزبان اقیانوس بزرگی از ماگما بوده است. زمانی که این ماگما سرد شده، بیشتر مواد به جز گرافیت که ماده شناورتری است، در آن غرق شده‌اند. مناطق تیره‌رنگی که امروزه قابل مشاهده هستند، بقایایی از آن پوسته غنی از گرافیت باستانی به شمار می‌روند.

این یافته‌ها در مجله Nature Geoscience منتشر شده است.