كنترل عفونت(مراقبت از محيط فيزيكي، دستگاه و RO)                                                   رضا سباغ ابريشمي

                                                                                                          كارشناس پرستاري سازمان تامين اجتماعي

  

بيماران دياليزي معمولا دچار ضعف سيستم ايمني هستند و خطر اكتساب بيماري هاي عفوني در آن ها بيش از افراد سالم مي باشد، ‌بنابراين رعايت نكات بهداشتي در جهت كنترل عفونت در اين بخش ها از اهميت فراواني برخوردار مي باشد.

 

راه هاي انتقال عفونت در بخش هاي دياليز شامل :

انتقال از دستگاه همودياليز به بيمار ،‌انتقال از پرسنل به بيمار و انتقال از بيمار به پرسنل و انتقال از بيمار به بيمار مي باشد .

 

آلودگي باكتريايي و شيميايي در سيستم هاي همودياليز:

سيستم همودياليز شامل چهار جزء مي باشد:

1- منبع تامين آب

2- سيستم توزيعي

3- دستگاه دياليز

4- صافي ها

 

گند زدايي

  عبارت است از فرآيندي كه در طي آن باكتري هاي رويشي و بيماري زا در سطوح وسايل و اشياء بي جان توسط عامل گندزدا از بين مي رود. گر چه چنين فرايندي باعث غير فعال شدن ويروس ها نيز مي گردد با اين وجود چون اطميناني به كشتن و حذف كليه ميكروب ها اسپورباكتري ها نيست لذا فرايند گندزدايي مترادف با استريل كردن نيست.

 

ضد عفوني كردن(ضد عفوني كننده)

  ضدعفوني كردن به فرآيندي اطلاق مي گردد كه در طي آن عامل ضد عفوني كننده سبب توقف رشد و تكثير و انهدام ميكروارگانيسم ها در بافت زنده گردد گندزدا براي سطوح غير زنده و ضد عفوني كننده براي موجودات زنده به كار مي رود غلظت ضد عفوني كننده ها بايستي نسبت به گندزداها كمتر باشد تا از آسيب به بافت ها اجتناب گردد به همين دليل نسبت به گندزداها سميت كم تري دارد.

 

عوامل فيزيكي و شيميايي موثر بر قدرت مواد گندزدا

دما:

فعاليت اكثر مواد گندزدا با افزايش درجه حرارت زياد مي شود به استثناء هيپوكلريد سديم دما بايد تا حدي افزايش پيدا كند كه باعث تجزيه خود ماده گندزدا نشود.

PH:

افزايش آن باعث بهتر شدن فعاليت ضد ميكروبي گندزدايي مثل گلوتار آلدييد – آمونيوم چهار تايي، ولي باعث كاهش فعاليت تركيبات فنولي، هيپوكلريت و يد مي شود سختي آب از فعاليت بعضي از مواد گندزدا مي كاهد.

زمان تماس:

در صورت ثابت بودن ساير متغيرها با غلظت بيش تر و زمان تماس طولاني تر اثر بخشي بيشتر خواهد بود.

 

سطوح گند زدايي

گند زدايي در سه سطح صورت مي گيرد:

گندزدايي در سطح بالا H.L.D:

حالتي است كه گندزدا در غلظت كافي و شرايط مناسب سبب از بين رفتن ميكروب ها و اسپور باكتري‌ها مي شود.

گندزدايي در سطوح متوسط I.L.D:

حالتي است كه گندزدا كليه باكتري هاي(باسيل سل) ويروس ها و اسپور قارچ ها را منهدم كرده ولي قادر به انهدام اسپورها نيست.

گندزدايي در سطح پايين L.L.D:

حالتي است كه گندزدا باكتري هاي فعال به استثنا باسيل سل و برخي ويروس ها اسپور قارچ ها و اسپور باكتري ها را منهدم مي كند.

 

آلودگي باكتريايي آب

      در سيستم هاي همودياليز باكتري هاي گرم منفي موجود در آب آلوده كننده هستند و بنابراين بيش تر روش هاي گندزدايي معطوف به اين دسته از باكتري ها مي گردد. تركيب شدن آب هم راه با باكتري هاي گرم منفي با مايع دياليز مي تواند باعث تكثير سريع تر اين ميكروب ها شود جلوگيري از رشد ميكرووارگانيسم ها از طريق گندزدايي مناسب سيستم هاي تصفيه آب ودستگاه هاي همودياليز ميسر مي باشد.

 

منبع آب:

      مراكز دياليز از منبع آب عمومي استفاده مي كنند كه يا از آب هاي سطحي و يا از آب هاي زير زميني تشكيل شده است آب هاي سطحي حاوي اندوتوكسين باكتري هاي گرم منفي و جلبك هاي سبز – آبي مي باشد و تصفيه آب شهري نمي تواند سطح آندوتوكسين باكتري ها را در حد قابل ملاحظه اي كاهش دهد و بنابراين در افراد تحت دياليز واكنش هاي تب زا ايجاد مي شود حتي منابع آب شهري كه كلر زني شده اند نيز حاوي مقادير كمي از اين ميكروارگانيسم ها مي باشند.وجود كلر در آب براي بيماران تحت دياليز عوارض جانبي دارد وعلاوه بر آن سيستم تصفيه آب دياليز كلر را برداشت كرده و باعث رشد ميكروارگانيسم هاي موجود در آب مي شود.

 

اقدامات جهت كنترل عفونت ناشي از منابع

1- ضد عفوني كردن و تعويض فيلترهاي تصفيه آب جهت جلوگيري از كلونيزاسيون

 باكتري در فيلترها

2- استفاده از اشعه ماورائ بنفش جهت استريليزاسيون

3- لوله هاي توزيع آب از جنس سوپر پايپ و يا استيل باشد

4- لوله هاي توزيع آب داراي قطر بزرگ نباشد

5- شيرهاي خروجي در بالاترين قسمت قرار گيرد

6- در حد امكان از مخازن ذخيره آب استفاده نشود ودر صورت استفاده جهت  

   پيشگيري از تشكيل بيوفيلم، به طور متناسب اسكراپ و ضد عفوني شود.

 

روش هاي تصفيه آب

استانداردهای کیفیت خلوص مواد شیمیایی

در دنیا استانداردهای مختلفی از جمله موسسه استاندارد کانادا) (CSA  یا انجمن توسعه تجهیزات پزشکی((AAMI  وجود دارد که حداکثر میزان مجاز وجود مواد شیمیایی در آب را تعیین می کند.

آلاینده ها به 3 دسته تقسیم میشوند:

1- مواد موجود در مایعات دیالیز

2- مواد سمی وابسته به آب آشامیدنی سالم

3- مواد سمی شناخته شده در دیالیز

 باکتری های گرم منفی آلوده کننده اصلی میکروبی آب دیالیز و محلول دیالیز هستند گاهی این باکتری ها آن قدر کوچک هستند که حتی از غشاء صافی های Low flux عبور می کنند و باعث ایجاد تب می شوند. پیروژن ها محصول باکتری ها هستند که می توانند تب زا باشند. پیروژن ها خود به دو دسته با منشاء داخلی و خارجی تقسیم بندی می شوند. پیروژن ها با منشاء خارجی از ویروس ها، باکتری ها، میکروباکتری ها، قارچ های بیماری زا و گیاهان منشاء میشوند که باعث ایجاد تب در بدن میزبان میشوند و پیروژن ها با منشاء داخلی از اینترالوکین1- اینترالوکین6- و TNFa منشاء می شوند.

انتقال آلودگی از طریق غشاء صافی های دیالیز 

 غشاءدیالیز یک عامل موثر جهت جلوگیری از عبور آلاینده ها با وزن ملکولی بالا از مایع دیالیز به طرف خون هستند بنابراین ذرات، باکتری ها، قارچ ها، مخمرها و جلبک ها نمی توانند از غشاء صافی عبور کنند مگر اینکه غشاء صافی آسیب دیده باشد.

 

سیستم تصفیه آب به 3 دسته کلی تقسیم میشوند:

1- Pre treatment که شامل فیلترها، سخت گیرها، فیلترهای کربن فعال و میکروفیلترها هستند.

2- Primary treatment که شامل یک یا چند R/O و تجهیزات جانبی آن و یون زداها هستند.

3- Post treatment  که شامل فیلترهای میکروبی و اشعه UV هستند.

فیلترها:  فیلترها ذرات معلق در آب را بر اساس اندازه ذرات جدا می کنند. انواع مختلفی از فیلترها  وجود دارند که بر اساس اندازه آنها دسته بندی میشوند:

1- Prefilter: فیلترهای رسوبی یا فیلترهای شنی نام دارند که ذرات بزرگ در اندازه های 5 تا 500 میکرومتر را جدا می کنند که معمولأ در قسمت   Pre treatmentبه کار می روند.

2- Microfilter: فیلترهایی هستند که ذرات با اندازه 1 تا 5 میکرومتر را از آب جدا میکنند و در قسمت Pre treatment و Primary treatment استفاده می شوند.

3- Submicro filter: فیلترهایی هستند که ذرات تا 1/0 میکرومتر را از آب جدا می کنند که معمولأ در قسمت Post treatment هستند و مانع از عبور باکتری ها می شوند.

4- Ultra filter: فیلترهایی هستند که ذرات کمتر از1/0 میکرومتر را از آب جدا می کنند که این جدا سازی بر اساس آب کشی ملکولی عمل می کند که میکروارگانیسمها،کلوئیدها، آلاینده های آلی با وزن ملکولی کم را از آب جدا می کنند که بیشترین اهمیت را در ایجاد آب دیالیز کاملأ خالص دارد.

اشکال در فیلترها مثل رشد باکتری ها در فیلترها خود یک مشکل عمده است که باید بوسیله شستشوی مناسب در زمانهای مخصوص کنترل شود. در هر صورت تعویض فیلترها در زمان مناسب جهت جلوگیری از آزاد شدن ذرات در اثر اشباع فیلترها ضروری است.

 

سخت گیرها

نرم کردن آب ورودی جهت جلوگیری از ایجاد سندرم آب سخت که توسط کلسیم و منیزیم ایجاد می شود لازم است. هم چنین با برداشت این مواد از ایجاد رسوب در سایر قسمت های دستگاه جلوگیری بعمل میآید .

نرم کننده ها تبدیل کننده های یونی هستند که دارای یون سدیم جهت جابجایی با سایر یون ها یا کاتیون های دیگر مثل آهن و منگنز می باشند. در آب های خیلی "سخت" باید از آزاد شدن زیاد مقدار سدیم به دلیل ایجاد هایپرناترمی در بیماران جلوگیری شود که این مسئله بیشتر در مواقعی ایجاد میشود که در حین احیاء رزین آب حاوی کلرید سدیم از طریق راه فرعی(bypass) خارج نشود. به دلیل راکد ماندن آب در نرم کننده ها احتمال رشد باکتری ها زیاد می باشد که جهت جلوگیری از این امر باید شستشو منظم بوسیله کلر یا پراستیک اسید انجام شود.

 

فیلترهای کربن فعال

کلرین یا کلرامینی که جهت جلوگیری از آلودگی باکتریال معمولأ به آب اضافه می شود در این قسمت جداسازی می شود این روند باید به طور مکرر ادامه داشته باشد. ظرفیت جذب فیلترهای کربنی به عوامل متعددی از جمله حجم شارکول و درجه فعالیت آن بستگی دارد. عامل اصلی در حذف بهتر این مواد زمان تماس آب با شارکول است که اصطلاحأ زمان استراحت یا EBCT نامیده میشود. کاهش میزان جریان آب معمولأ باعث افزایش EBCT می شود. EBCT توصیه شده برای برداشت کلرین 6 دقیقه و جهت برداشت کلرامین 10 دقیقه می باشد.

شستشوی مکرر و منظم این فیلترها از طریق برداشت آلودگی های آلی انباشته شده در آن باعث افزایش ظرفیت جذب آنها می شود. فیلترهای کربنی قابلیت احیاء مجدد ندارند بنابراین جهت جلوگیری از اشباع ظرفیت های آن باید تعویض شوند. تعبیه تعدادی از میکروفیلترها در قسمت خروجی آب جهت محافظت سایر قسمت های سیستم از آلاینده ها ضروری به نظر می رسد.

 

اسمز معکوس(RO)

تصفیه آب توسط اسمز معکوس با مکانیسم جدا سازی آب بوسیله آب کشی ملکولی بدون در نظر گرفتن یون ها انجام می شود.

فشار ناشی از برخورد آب به غشاء نیمه تراوا باعث می شود 95-90% یون های یک بار مثبت و 99-95% یون های دو بار مثبت و 100-95% تمام آلاینده های آلی با وزن ملکولی 100 از آب جدا شوند.

تمام غشاءهای RO طوری طراحی شده اند که فیلتراسیون با جریان دو طرفه وجود دارد بنابراین آب به دو قسمت:

1- پرمات(آبRO)

2- کانسنتریت

تقسیم بندی میشود که پرمات آب خالص جهت انجام دیالیز و کانسنتریت آب دارای آلاینده ها با غلظت بالا هستند که از سیستم خارج می شوند.

سه نوع غشاء برای RO وجود دارد:

1- سلولزی(سلولزاستات و سلولز تری استات)

2- سنتتیک(پلی آمید، پلی سولفان)

3- غشاءهای TFCS(غشاءهای مرکب با لایه نازک)

کارائی فیلترهای RO بوسیله نسبت پرمات به کانسنتریت ارزیابی می شود و اگر این نسبت به زیر 8/0برسد باید فیلترها تعویض شوند.

فیلترهای RO جهت پیشگیری از رسوب آلایندهها در روی سطح غشاء باید بطور مرتب شستشو شود چون تجمع رسوبات سبب کاهش اثر بخشی فیلتر می شود.

 

یون زداها

یون زداها تجهیزات تعویض یونی هستند که کاتیونها مثل سدیم، پتاسیم، منیزیم و ... را با یون ئیدروژن و آنیون ها مثل HCO3، CL، F، SO4 و ... را با یون OH تعویض می کنند.

 

تصفیه از طریق اشعه اولتراویوله (UV)

اشعه UV برای ضد عفونی کردن آب با هدف کشتن باکتری هایی که از سایر تجهیزات تصفیه آب عبور کرده اند یا باکتری هایی که احتمالأ در سیستم رشد کرده اند بین آخرین تجهیزات تصفیه آب و بخش دیالیز(دستگاه دیالیز) قرار می گیرد. البته باید اضافه کرد که استفاده از اشعه ماوراء بنفش از تکثیر همه میکروب ها جلوگیری نمی نماید و به علاوه به علت لیز میکروبی  آندو توکسین موجود در آب افزوده میشود.

 

طراحی سیستم تصفیه آب:

بسیار واضح است که انواع ابزارهای تصفیه آب  موجود هیچ یک به تنهایی نمی توانند آب مورد نیاز ما را تأمین کنند بلکه ترکیبی صحیح از این ابزارها ضروری خواهد بود.

فرایند تصمیم گیری مستلزم 3 پارامتر کلیدی است:

1- درجه خلوص آب مورد نیاز

2- کیفیت عرضه آب شهر(سطح شیمیایی و میکروبی آب)

3- مقدار آب مورد نیاز(دیالیز خانگی، مرکز دیالیز کوچک، مرکز دیالیز بزرگ)

 

سيستم هاي توزيع

سيستم توزيع مشتمل بر لوله هاي پلاستيكي و ضمائم آن مي باشد كه اين سيستم نيز دچار آلودگي باكتريايي مي شود، بنابراين بايد هفته اي يك بار اين لوله ها گندزدايي شوند بسته به جنس، قطر، ميزان انشعاب و مخازن ذخيره سيستم توزيع مي تواند درانتقال آلودگي موثر باشد در سيستم هاي دياليز نبايد از مخازن ذخيره استفاده نمود مگر اين كه تخليه و گندزدايي آن ها به طور مرتب و مكرر انجام گرفته و كنارهاي مخزن اسكراب شود و توصيه مي شود در قسمت انتهايي مخزن ذخيره يك اولترافيلتر نصب شود.

 

دستگاه همودياليز

دستگاه هاي دياليز بايد حتما بعد از هر بار دياليز با يك ماده ضد عفوني كننده، ضد عفوني شود و اگر جهت انجام دياليز از محلول بيكربنات استفاده مي شود اين ماده بايد حتما داراي خاصيت Decalcification هم باشد. بنابراين بر اساس نوع محلول مورد استفاده در هنگام همودياليز زمان شست و شو، مراحل شست و شو و درجه حرارت هنگام شست و شو نوع ماده گندزدا انتخاب شود.

مراحل شست و شو دستگاه ها شامل: شست و شو با آب ساده، كشيدن محلول گندزدا، سيركوليشن محلول، DWELL-Time توقف محلول در داخل دستگاه و آب كشي مي باشد كه در دستگاه هاي مختلف مدت زمان انجام اين مراحل متفاوت مي باشد.

محلول هايي كه بيش تر در بخش هاي دياليز استفاده مي شوند عبارتند از:

- هيپوكلريت سديم ‌

اين ماده داراي خاصيت Decalcification نمي باشد ولي خاصيت ضد عفوني قوي دارد مواد حاوي كلر به دليل خاصيت خورندگي كلر به طور طبيعي بعد از مواجهه كوتاه مدت 20 تا 30 دقيقه آب كشي انجام شده و اين عمل باعث خنثي شدن اثر ماده گندزدا مي شود زيرا كه آب مورد مصرف براي آب كشي حاوي باكتري هاي گرم منفي مي باشد كه بلافاصله تكثير يافته و در طول شب به تعداد كافي ازدياد مي يابد بنابراين در صورتي كه از مواد گندزداي كلر دار بلافاصله قبل از شروع كار در دياليز مورد استفاده قرار گيرد بيش از هر زمان ديگري موثر مي باشد.

- اسيد استيك 37 درصد

- اسيد سيتريك 50 % – سيترواستريل

تركيبات پلي استريل كه شامل: پر استيك اسيد، هيدروژن پراكسايد، استيك اسيد و آب مقطر مي باشد كه بين درجه حرارت صفر تا 60 فعال مي باشد.

كه براساس نوع دستور العمل مربوط به كارخانه دستگاه دياليز از اين مواد استفاده مي شود.

در هنگام استفاده از محلول هاي حاوي اسيد سيتريك دستگاه ها طوري تنظيم شده اند كه به طور اتوماتيك آب را به دماي بالاي 60 درجه سانتي گراد مي رساند كه باعث اثر بخشي موثر تر ماده گندزدا مي شود و در هنگام انتخاب شست و شو سرد مي توان از بيلچ – پلي استريل و اپروتال استفاده كرد.

- فرمالدئيد مايع

اين ماده خاصيت گندزدايي مناسبي داشته و اثر خورندگي ندارد و براي مدت طولاني در سيستم دياليز باقي مي ماند ولي از نظر زيست محيطي مخاطره آميز بوده كار سينوژن و محرك پوست و مخاط پرسنل مي باشد.

- گلوتار آلدييد

ميكروب كش بوده واثر خورندگي ندارد و براي مدت طولاني مي تواند در سيستم دياليز باقي بماند ولي به دليل اين كه فعال كننده اي به نام بيكربنات سديم دارد و گاهي اوقات فعال نمي گردد و داراي بوي زننده مي باشد و مشكلات ريوي براي مصرف كننده دارد مورد مصرف قرار نمي‌گيرد.

استفاده از آب جهت گندزدايي

گاهي براي گندزدايي بعضي از سيستم هاي دياليز، سيستم مركزي توزيع مايع دياليز از آب داغ استفاده مي كنند در اين روش آب بيش از هشتاد تا نود درجه سانتي گراد حرارت ديده و از تمام قسمت ها و سيستم توزيع و وسايل مانيتورينگ بيمار عبور مي كند. آب داغ روش عالي براي كنترل آلودگي است ولي به علت عدم Decalcification و آسيب به قطعات داخلي دستگاه به صورت تركيبي با مواد گندزداي ديگر با درجه حرارت كمتر استفاده مي شود.

 

صافي ها

صافي ها معمولا با مايع دياليز  آلودگي شديد پيدا نمي كنند امروزه در مراكز دياليز به جاي استفاده از صافي هاي صفحه اي و يا مار پيچي از الياف تو خالي استفاده مي كنند كه اين نوع از صافي ها باعث تشديد آلودگي نمي شوند جهت گندزدايي سطوح خارجي دستگاه به غير از LCD كه با دستمال مرطوب تميز مي گردد بايد از تركيبات الكي مانند Solarsept يا Bacillol AF استفاده نمود اخيرا از اسپري Frekaderm استفاده مي شود كه 80% آن حاوي اتانول مي باشد كه به دليل داشتن ماده فنل و خاصيت كار سينوژني اين ماده نبايد در معرض پوست بدن قرار گيرد.

 

گندزدايي سيستم هاي همودياليز  

گندزدايي هر يك از اجزاي سيستم دياليز به تنهايي و به صورت روتين هميشه نتايج خوبي به دنبال نداشته و خطر اكتساب عفونت نزد بيمار وجود دارد براي انتخاب روش گندزدايي بايد كل سيستم دياليز، سيستم تصفيه آب، سيستم توزيع و دستگاه دياليز، در نظر گرفته شود.

 

مانيتورينگ آب و مايع دياليز

آب و مايع دياليز بايد حداقل ماهانه يك بار از نظر بيولوژيكي بررسي شوند توصيه مي شود كه سطح آلودگي ميكروبي در آبي كه براي تهيه مايع مورد مصرف قرار مي گيرد از cfu/ml 200 و ميزان آلودگي مايع دياليز از cfu/ml 2000 تجاوز نكند نمونه آب بايد در نقطه اي كه حد المقدور نزديك محل ورود آب به كنستانتره مايع دياليز باشد جمع آوري گردد اگر شمارش باكتري ها بيش تر از  cfu/ml200 باشد و يا اگر روش گندزدايي تغيير كند شمارش باكتريال بايد در فواصل كوتاه تري انجام شود. نمونه مايع دياليز بايد در حين، ميان و پايان دياليز نزديك به محل ورود مايع دياليز يا خروج از دياليز جمع آوري گردد. اين نمونه ها بايد ماهانه يك بار بعد از واكنش هاي تب زا يا تغيير در سيستم تصفيه آب و يا پروتكل هاي گندزدايي تهيه شوند. نمونه ها بايد در طي 30 دقيقه بررسي شده و يا اين كه در يخچال در دماي 4 درجه سانتي گراد نگهداري و حداكثر در عرض 24 ساعت از زمان جمع آوري آزمايش گردند.

 

واكنش هاي تب زا و سپتيسمي

ايجاد واكنش هاي تب زا و سپسيس توسط باكتري هاي گرم منفي شايع ترين عوارض آلودگي شديد مايع دياليز با باكتري هاي گرم منفي مي باشد علل شايع واكنش هاي تب زا عبارت است از:

1 - عبور آندوتوكسين باكتري هاي موجود در مايع دياليز از غشاء صافي

2 - تحريك توليد سيتوكنين در خون بيمار توسط آندوتوكسين هاي موجوددر مايع دياليز.

 

مراقبت از واكنش هاي تب زا و عفونت

در بيماران تحت دياليز واكنش هاي تب زا با لرز تكان دهنده تب و افت فشار خون هم راه هستند بر اساس نوع سيستم دياليز و ميزان آلودگي اوليه تب و لرز مي تواند 1 تا 5 ساعت بعد از شروع دياليز اتفاق بيفتد كه معمولا با كاهش فشار خون سيستوليك 30 ميلي متر جيوه يا بيش تر همراه مي باشد ساير علائم ويژه كه از شيوع كم تري برخوردارند عبارتند از: سردرد، ‌دردهاي عضلاني، تهوع و استفراغ

 

واكنش هاي تب زا

شروع لرز قابل رويت يا تب، ‌درجه حرارت دهاني مساوي يا بيشتراز 8/37 درجه سانتي گراد يا هر دو علامت در بيماري كه قبلا تب نداشته و قبل از دياليز نيز علايمي از عفونت نداشته است مي تواند نشانه واكنش هاي تب زا و يا سپسيس باشد.

مهم ترين راه افتراق سپسيس از واكنش هاي تب زا تهيه كشت خون در زمان ايجاد واكنش مي باشد معمولا واكنش هاي تب زا با باكتري همراه نمي باشند و علايم طي چند ساعت بعد از دياليز از بين مي روند ولي به دنبال سپسيس با باكتري هاي گرم منفي، تب و لرز باقي مانده و افت فشار خون به درمان مقاوم تر مي باشد.

جمع آوري مايع دياليز موجود در صافي جهت كشت راه افتراقي ديگري براي تشخيص سپسيس از واكنش هاي تب زا مي باشد مشاهده علايم توسط پرسنل دياليز، تب و تغيير در فشار خون و درجه حرارت بيمار در افتراق اين دو عارضه مي تواند مفيد باشد.

براي بيماري كه شاخص هاي واكنش هاي تب زا را دارا مي باشد انجام روش هاي تشخيصي زير توصيه مي شود:

1- معاينه باليني كامل جهت رد ساير علل تب و لرز( پنوموني، ‌عفونت فيستول، ‌عفونت دستگاه ادراري )‌

2- جمع آوري مايع دياليز موجود در دياليزر، ‌مايعي كه در قسمت تحتاني دياليز قرار دارد، براي كشت كمي و كيفي باكترويولوژيك  ارسال مي گردد.

 

ساير عفونت هاي باكتريايي

عفونت محل كارگذاري فيستول يا كاتتر عروقي مي تواند باعث ايجاد سپسيس، آمبولي سپتيك ريوي، اندوكارديت و مننژيت شود شايع ترين ميكروب ها در اين موارد استافيلوكك ارئوس، استافيلوكوك اپيدرميس و انتروكوك مي باشند ولي اگر محل كاتتر در اندام هاي تحتاني باشد احتمال عفونت با ساير ميكروب ها به ويژه باكتري هاي گرم منفي وجود دارد.

دسترسي عروقي منبع 50 تا 80% باكتريمي ها در بيماران همودياليزي است كاتترها بيش ترين ميزان عفونت را نسبت به access هاي ديگر داراست.

 

كنترل عفونت ناشي از Vascular access

1- شستن دست از بيماري به بيمار ديگر

2- تعويض دستكش از بيماري به بيمار ديگر

3- تعويض دستكش بعد از انجام هر پروسيجر

4- عدم استفاده از الكل به عنوان ضد عفوني پوست

5- رعايت نكات استريل در جاي گذاري سوزن يا تزريق هپارين و دارو  در ست دياليز

6- استفاده از ماسك هنگام استفاده از كاتتروريد مركزي و يا تعويض پانسمان

7- اجتناب از خيس شدن، باز ماندن ،‌حركت زياد كاتترهايي كه Exit site آنها بسته نشده است .

 

 

 

 

 

 

،