اختلالات شناختي شامل مشکلات رواني حرکتي، تمرکزي، يادگيري، و حافظه از ويژگي هاي شيزوفرني محسوب مي‌ شوند. تحقيقات حاکي از آن است که بيماران مبتلا به شيزوفرني که آنتي ‌بادي‌ ويروس نوع 1 تبخال (ويروس ايجاد کننده تبخال) را دارند نسبت به آن دسته از بيماراني که اين آنتي ‌بادي‌ را ندارند دچار مشکلات شناختي شديدتري مي ‌شوند.

اين گروه از بيماران نسبت به بقيه بيماران مبتلا به شيزوفرني حجم مغزي کم تري‌ دارند. محققان براي شناخت علت مشکل 40 بيمار مبتلا به شيزوفرني را مورد بررسي قرار دادند. از اين ميان، 25 بيمار داراي آنتي ‌بادي‌ ويروس تبخال و 15 بيمار فاقد اين آنتي ‌بادي‌ بودند. محققان تست هايي ‌را براي‌ اندازه گيري سرعت هماهنگي، مهارت هاي‌ سازماني، و حافظه کلامي به همه بيماران دادند.

و سپس براي اندازه گيري حجم مغزي از آن ها MRI گرفته شد. نتايج به دست آمده از تحقيقات يافته هاي‌ قبلي را مورد تأييد قرار داد و نشان داد که بيماران داراي آنتي ‌بادي‌ ويروس تبخال نسبت به بيماران فاقد اين آنتي ‌بادي، تست هاي ‌شناختي ضعيف تر و حجم مغزي کم تري در مناطقي از مغز داشتند که مسئول کنترل سرعت و توانايي تغيير وظايف و نيز در قسمتي از مغز که کنترل عملکرد حرکتي را به عهده دارد، است.

در واقع ويروس تبخال مستقيماً روي‌ کاهش عملکردهاي ‌شناختي اثر مي گذارد.

ارتباط ويروس تبخال لب با بيماري آلزايمر

گروهي از دانشمندان انگليسي در بررسي هاي خود نشان دادند که ويروس تبخال لب مي تواند سبب بروز بيماري آلزايمر شود.

محققان دانشگاه منچستر در تحقيقات آزمايشگاهي خود کشف کردند که ويروس تبخال لب باعث افزايش پروتئين ژلاتيني بتا در سلول هاي عصبي مي شود.

اين دانشمندان سلول هاي مغزي را در محيط کشت آزمايشگاهي با ويروس HSV-1 که در لب فوقاني و صورت سبب بروز تبخال مي شود، آلوده کردند و نشان دادند که اين ويروس تا حد قابل توجهي موجب افزايش پروتئين ژلاتيني بتا مي شود.

اين پروتئين در بيماري آلزايمر باعث شکل گيري پلاک ها مي شود. تجمع پلاک هاي پروتئين هيدرات سلولز ژلاتيني بتا در مغز از علائم خاص بيماري آلزايمر است.

همچنين اين دانشمندان با آزمايش مغز موش ها کشف کردند که افزايش پروتئين ژلاتيني بتا در مغز اين موش ها نيز با ويروس HSV-1 (ويروس هرپس سيمپلکس نوع 1) ارتباط دارد.

به گفته اين دانشمندان، HSV-1 توليد اين پروتئين را تحريک مي کند و به نظر مي رسد که در شکل گيري پلاک هاي اين بيماري نقش زيادي دارد.

اين محققان در ادامه آزمايشات خود بافت هاي مغزي بيماران مبتلا به آلزايمر را پس از مرگ مورد بررسي قرار دادند و نشان دادند در اجسادي که آلوده به اين ويروس بودند، DNA ويروسي به شدت مورد حمله پلاک هاي ژلاتيني بتا قرار گرفته است و به اين ترتيب تائيد کردند که اين ويروس مي تواند نقش بسيار مهمي در بروز بيماري آلزايمر داشته باشد.

براساس گزارش بي بي سي نيوز، سال گذشته نيز گروهي از محققان آمريکايي دانشگاه روچستر با بررسي ويروس HSV-1 کشف کردند که اين ويروس در موش ها با ژن ApoE4 که عامل ژنتيکي آلزايمر است، فعال تر مي شود.

دانشمندان انگليسي اميدوارند با اين کشف جديد بتوانند واکسني را براي پيشگيري از اين بيماري در افرادي که از نظر ژنتيکي مستعد هستند، توليد کنند.

ويروس تب خال از راه تنفس وارد بدن مي ‌شود

يک متخصص پوست با اشاره به اين که بيماري تب خال به وسيله ويروس "هرپس سيمپلکس" ايجاد مي‌ شود، اظهار کرد: اين ويروس در جوامع پرجمعيت و غالبا هنگام طفوليت از راه تنفس وارد بدن مي ‌شود و بعد از ورود و ايجاد علايم اوليه، به طور دائم از بين نرفته و در بدن فرد باقي مي ‌ماند.

دکتر فرانک احساني با تاکيد بر اين که ضعف سيستم دفاعي بدن سبب بروز مجدد تب خال مي ‌شود، افزود: اين بيماري به صورت تاول ‌هاي سوزش دار در اطراف دهان، نوک انگشتان دست، اطراف چشم يا هر جاي ديگري نمايان مي‌ شود.

وي، استفاده از پمادها از جمله آسايکلووير با نظر پزشک و يا داروهاي خوراکي در مواقع شدت بيماري را از جمله راه‌ هاي درمان بيماري تب خال برشمرد و افزود: تب خال مي ‌تواند همزمان با بيماري ‌هاي تب دار، رژيم ‌هاي غذايي سخت و يا استرس‌ هاي شديد که سبب ضعف سيستم دفاعي بدن مي ‌شوند بروز کند.

وي با اشاره به اين که ورود ويروس تب خال به بدن نوزادان به صورت يک بيماري تب دار شديد با تاول‌ هاي بسيار در اطراف دهان نمايان مي ‌شود، تصريح کرد: تب خال در دوران باليني بسيار خفيف ‌تر است.

دکتر احساني در پايان با تاکيد بر اين که مصرف بي ‌رويه هر نوع دارويي ممکن است سبب ايجاد مقاومت يا حساسيت شود، توصيه کرد: در صورت ابتلا به تب خال از درمان‌ هاي خودسرانه پرهيز شود.

منابع:

خبرگزاري مهر

ايسکانيوز

ايسنا

میکروب ها زیر ناخن ها جا خوش کرده اند

در مورد میکروب هایی که در زیر ناخن ها جا خوش می کنند واقعیت های شگفت انگیزی وجود دارد که ممکن است چیز زیادی درباره آن ها ندانید.

به نکات زیر توجه کنید:

1- سعی کنید ناخن ها را با روشی که ذکر می شود تمیز نگه دارید، زیرا آن ها می توانند پناهگاهی برای تجمع میکروب ها و موجب ابتلا به بیماری ها باشند. طبق یافته های محققان باکتری های مسبب اسهال و استفراغ اغلب در زیر ناخن ها رشد می کنند.

و اما علت؟

مواردی همچون تعویض پوشک بچه، نظافت محیط حمام و تماس دست ها با گوشت خام و تکه کردن آن بدون استفاده از دستکش می تواند به دعوت میهمان های ناخواسته خطرناکی به زیر ناخن ها منجر شوند.

2- ناخن های مصنوعی نیز جزو پرمیکروب ترین موارد شمرده می شوند. به گفته متخصصان، آن ها شاید به ظاهر تمیزتر از ناخن های طبیعی به نظر برسند، اما در حقیقت این طور نیست، چون آن ها آنچه را در سطح زیرین شان اتفاق می افتد، نشان نمی دهند، بنابراین برعکس ظاهر زیبا به دلیل وجود میکروب زیاد در باطن آن قدر هم زیبا نیستند.

محققان بر این باورند که میزان میکروب های موجود در زیر ناخن های مصنوعی به مراتب بیشتر از ناخن های طبیعی است.

3- بد نیست بدانید بیشتر میکروب های مهلک و کشنده در زیر ناخن های کارمندان بیمارستان ها مخفی می شوند و درست زمانی که شما تصور می کنید محیط یک بیمارستان کاملاً ایمن و سالم است، ناخن های پزشکان یا پرستاران آن می تواند عامل اصلی انتقال عفونت های مرگبار به بدن بیماران شود.

با این اوصاف از محیط بیمارستان نباید بترسید، اما از این هم نترسید که از پرستار یا فردی که از بیمار شما مراقبت می کند بخواهید قبل از هر بار معاینه یا رسیدگی به وی دست هایش را بشوید.

4- در این جا از آقایان هم معذرت می خواهیم چون گویا ناخن های آن ها کثیف تر و پرمیکروب تر است. البته این گفته ما نیست، بلکه یافته های محققان ثابت کرده میکروب های زیر ناخن های آقایان نسبت به خانم ها بیشتر است.

حال نوبت خانم هاست تا این مسأله را بیشتر مورد توجه قرار داده و مرتب به آقایان خانواده یادآور شوند قبل از انجام هر کاری دست های شان را بشویند.

5- شاید این گونه به نظر برسد افرادی که ناخن می جوند ناخن های تمیزتری دارند اما کاملاً اشتباه است، زیرا نتایج علمی از آن حکایت دارد که جویدن ناخن شاید باکتری های زیر ناخن را از بین ببرد، اما فرد با این کار میکروب بیشتری را از راه دهان وارد بدن خود می کند.

6- رعایت موارد بهداشتی درباره ناخن‌ های پا نیز یکی دیگر از موارد بهداشت ناخن است. به دلیل این که پس از شستن پا، معمولا رطوبت بین انگشتان پا باقی می‌ ماند و این رطوبت مستعد پرورش قارچ ‌هایی در این محیط می ‌شود که از موارد بیماری ‌زا است و همچنین منجر به سفید شدن و لیچ شدن بین انگشتان پا می ‌شود، بدیهی است برای پیشگیری از این مشکل باید پا را پس از شستن، خوب خشک کرده و سپس از جوراب و کفش استفاده کنید.

در افراد ورزشکار به دلیل تعریق زیاد در ناحیه پا، لازم است جوراب ‌ها هر روز تعویض و پس از شستشو با آب و صابون، پا و بین انگشتان پا به خوبی خشک شود. زیرا تعریق به علت ایجاد محیط مرطوب برای رشد قارچ مناسب است.

راه حل چیست؟

بنابر نظر برخی متخصصان بهداشت و سلامت می توان با صرف هزینه ای بسیار کم و با تهیه برس کوچکی برای تمیز کردن ناخن ها از ابتلا به بسیاری از بیماری ها پیشگیری کرد.

برای این کار همچنین می توان از مسواکی که دیگر برای دندان ها کاربرد ندارد استفاده کرد، به طوری که هنگام شستشوی دست ها، زیر ناخن ها را با مسواک کاملاً برس بکشید. بدین طریق بسیاری از میکروب هایی که در طول شستشوی عادی دست ها در زیر ناخن ها باقی مانده اند، از بین خواهند رفت.

پرسش مهمی که در این جا مطرح می شود، آن است که هر چند مدت یک بار باید دست ها را شست؟

اگر بگوییم اکثر اوقات، غلو نکرده ایم. البته شستشوی مرتب دست ها را نباید با وسواس اشتباه گرفت چون در طول روز میکروب های مختلف زیادی در زیر ناخن ها جمع می شوند که اگر با شستشو از بین نروند عواقب ناخوشایندی را به دنبال خواهند داشت.

دست دادن با همکاران، برداشتن گوشی تلفن، لمس دستگیره در و... همه از مواردی هستند که سبب تجمع میکروب ها در زیر ناخن می شوند. از این رو سعی کنید پس از هر بار بیرون رفتن از منزل و وارد شدن به منزل حتماً دست های تان را خوب بشویید.

پزشکان توصیه می‌ کنند که حتی‌المقدور ناخن های خود را کوتاه و مرتب نگهدارید و از آب ولرم و صابون فراوان برای شست‌ وشوی دست ‌ها استفاده کنید تا زیر ناخن ها هم تمیز شود. علاوه بر این استفاده از فرچه ناخن به خصوص در مورد افرادی که ناخن ‌های بلند‌تری دارید، توصیه می ‌شود.

این ها نکات ساده، اما بسیار مهمی هستند که در حفظ سلامت و بهداشت افراد در خانواده بسیار مؤثرند.

منابع:

ترجمه: ملیحه تراب پور- نورپورتال

دکتر طباطبایی- ایسنا

همشهری

بی ‌اشتهایی یا کم خوری عصبی در واقع یک اختلال روانی است که طی آن بیمار به رغم گرسنگی، از خوردن غذا به حد کافی پرهیز می ‌کند و وزن او به قدری کاهش می‌ یابد که به شدت لاغر و نحیف می‌ شود.

به گفته محققان این اختلال معمولا به دنبال رژیم گرفتن عادی برای کاهش وزن آغاز می ‌شود. فرد بیمار بسیار کم‌ غذا می ‌خورد و از توقف رژیم لاغری پس از وزن کم کردن خودداری می ‌کند. در این حالت دریافت ذهنی و تصور فرد نسبت به بدن خودش مشکل می ‌شود؛ به طوری که با وجود لاغری زیاد، هنوز فکر می ‌کند که چاق است.

این مشکل معمولا در افراد جوان در زمان آغاز بلوغ شروع می‌ شود. شایع‌ ترین علائم این اختلال کاهش وزن شدید می‌ باشد. این کاهش وزن معمولا تا 15 کیلوگرم پایین‌ تر از وزن طبیعی فرد می ‌باشد، بدون این که بیماری جسمانی وجود داشته باشد. در این وضعیت انرژی فرد به رغم تحلیل رفتن بدن در حد خوبی است.

کاهش‌ وزن این افراد به طرق مختلف حاصل می ‌شود که برخی از متداول ‌ترین آن ها ورزش شدید، استفاده از داروهای ملین و نخوردن است.

در واقع این اختلال به دو نوع تقسیم می شود:

نوع محدود کننده(restricting type)

که کاهش وزن در آن از طریق محدودیت کالری صورت می گیرد. این نوع از آنورکسیا با رژیم های شدید، روزه گرفتن و تمرین های ورزشی شدید همراه است.

نوع پاکسازی کننده(purging type)  

این گروه افراد پس از دریافت کالری سعی می کنند با استفاده از داروهای مسهل یا مدر یا از طریق استفراغ غذای مصرفی خود را دفع کنند.

فرد ترس زیادی از چاقی دارد و دچار افسردگی، بی ‌اشتهایی، یبوست، توقف قاعدگی، عدم تحمل سرما، خودداری از حفظ حداقل استاندارد وزن برحسب سن و قد و اشکال در برداشت ذهنی از شکل بدن خود می‌ شود؛ به طوری که با وجود لاغری زیاد هنوز فکر می ‌کند که چاق است.

این افراد حتی بعد از این که وزن بسیار زیادی کم می‌ کنند و بسیار لاغر می‌ شوند و این‌ کار را تا بیمار شدن و حتی مرگ پیش می‌ برند، تصور می ‌کنند که هنوز اضافه وزن دارند. معمولا عادات غذایی عجیبی دارند مثل امتناع از غذا خوردن در حضور دیگران. گاهی ‌اوقات این افراد غذاهای بسیار سنگین و حجیمی برای دیگران آماده می ‌کنند، اما خودشان هیچ از آن نمی ‌خورند.

گفته می ‌شود که این اختلال در طبقات اجتماعی - اقتصادی بالاتر شایع ‌تر است و آن هایی که در فعالیت‌ هایی شرکت دارند که لاغر بودن مسئله مهمی است، مثل نمایش و ... بیشتر به این اختلال دچار می‌ شوند.

علل ابتلا به این اختلال:

عواملی که خطر ابتلا به این اختلال روانی را افزایش می‌ دهند، عبارت از فشار دوستان و همسالان یا فشار اجتماعی برای لاغر بودن، سابقه اضافه وزن مختصر، شخصیت تکامل طلب، وسواسی یا پیروزی‌ خواه، استرس روانی یا مشاغل خاص هستند.

علائم آنورکسیا: 

* وزن بدن که متناسب با سن نباشد، قد و وزن طوری باشد که فرد معمولا 15 کیلو پایین تر از وزن نرمال خود باشد.

* عقب افتادن حداقل سه دوره از عادت ماهیانه(در خانم‌ ها)

* عدم تمایل یا امتناع از غذا خوردن در حضور دیگران

* اضطراب

* ضعف

* شکننده شدن پوست

* تنگی نفس

* وسواس در مورد کالری‌ های مصرفی

عواقب آنورکسیا بر سلامتی

استفاده طولانی ‌مدت از ملین‌ها نیز برای بدن مُضر است. این داروها عضلات روده را فرسوده کرده و موجب پایین آمدن کارایی آن می‌ شود. برخی ملین‌ ها شامل مواد مضری هستند که ممکن است در بدن تان بازجذب شوند.

آنورکسیا و بارداری

خانم‌ های مبتلا به اختلالات غذایی بیشتر دچار سقط ‌جنین می‌ شوند و ممکن است نوزادشان زودرس به‌ دنیا بیاید و در معرض مشکلات سلامتی بسیاری باشد.

همه ی خانم ‌های باردار باید از مراقبت ‌های قبل از حاملگی خوبی بهره‌ مند شوند. آن هایی که آنورکسیا یا بولیمیا دارند، نیاز به مراقبت ویژه دارند. حتما باید ویتامین ‌های مربوط به قبل از وضع ‌حمل را مصرف کرده و ویزیت‌ های پزشک را مرتب انجام دهید. حق ورزش ندارید مگر این که پزشک تان آن را عاری از اشکال بداند.

رژیم سالم	آنورکسیا
کاهش وزن راهی است برای ارتقای سلامت و بهبود ظاهر	کاهش وزن راهی است برای کسب رضایت و خوشحالی
خود ارزیابی بیشتر بر  اساس وزن و شکل بدن صورت می گیرد.	خودارزیابی کاملا بر اساس مقدار وزن کم شده و میزان لاغری صورت می گیرد.
تلاشی است برای کنترل وزن	تلاشی است برای کنترل احساسات
هدف کاهش وزن جهت رسیدن به سلامتی است.	هدف لاغری است و سلامت یک نگرانی نیست.

با کم‌ خوری عصبی چه کنیم؟

آمارها نشان می ‌دهد؛ بیمارانی که دچار بی ‌اشتهایی عصبی هستند، زیاد دست به خودکشی می ‌زنند؛ زیرا عزت نفس آن ها پایین است. درمان این بیماران ممکن است‌ چندین سال ادامه یابد و البته عود کردن بیماری به خصوص زمانی که فرد تحت استرس قرار بگیرد، محتمل است.

هدف از درمان، این است که بیمار مجددا الگوی مناسب غذا خوردن را از سر گیرد تا وزن وی به حالت طبیعی بازگردد. بیمار می ‌تواند با تمرینات مخصوص برای تغییر رفتار زیر نظر متخصص به این نتیجه مهم دست یابد.

انواع داروهای مورد استفاده در روانپزشکی نیز برای این بیماران موثر هستند، اما هیچ داروی مشخصی وجود ندارد که تأثیر آن بر این بیماری قطعی باشد.

در نهایت این که علاوه بر رژیم غذایی مناسب برای درمان بیمار، امکان دارد مکمل ‌های ویتامینی یا مواد معدنی نیز برای وی تجویز شوند.

منابع:

ایسنا

جام جم - مریم روزبهانی

انجمن نو اندیشان تغذیه - مهدیه علیزاده

سلامتستان - دکتر احسان شریفی ‌پور

یکی از مشکلات مهم پا گذاشتن به سن،‌ اختلال در حافظه است. وقتی سن افراد بالا می ‌رود، ‌چه اتفاقی در مغزشان می‌ افتد که حافظه خود را از دست می ‌دهند؟ مطالعات جدید نشان می‌ دهند که در این زمینه هم سیستم ایمنی را می‌ توان سرزنش کرد. اگر چنین باشد،‌ آیا با تقویت سیستم ایمنی بدن می ‌توان حافظه را قوی نگه داشت؟

به گزارش نیوساینتیست، جاناتان کیپ ‌نیز، از دانشگاه ویرجینیا، از پژوهشگرانی است که فکر می ‌کند پاسخ این سوال می‌ تواند مثبت باشد. به دنبال مطالعاتی که نشان می‌ داد پاسخ ایمنی بدن می ‌تواند در ترمیم سلول‌ های عصبی کمک‌ کننده باشد،‌ کیپ ‌نیز و گروهش، گروهی موش تولید کردند که فاقد سلول ‌های سی.دی4  بودند. 

سلول‌های سی.دی.4  دسته‌ ای از سلول‌ های تی و در  واقع نوعی از سلول‌ های ایمنی بدن هستند. آن‌ ها متوجه شدند که این موش‌ ها در تکالیفی که نیاز به یادگیری و حافظه داشت خیلی ضعیف عمل می‌ کردند،‌ اما با تزریق سلول ‌های سی.دی4 ،‌ حافظه آن ‌ها بهتر کار می ‌کرد. به طور مشابهی، وقتی سلول‌ های سی.دی4  را در موش‌ های سالم از بین بردند، حافظه آن‌ ها مختل شد.

اما چه اتفاقی در مغز می‌ افتد؟

آزمایش‌ های بعدی نشان داد که یادگیری باعث پاسخ استرس خفیفی در مغز می ‌شود. در نتیجه این پاسخ، سلول‌ های سی.دی4  روانه غشایی می‌ شوند که مغز را احاطه می ‌کند. در آن‌ جا، آی.ال4  آزاد می ‌شود که هم پاسخ استرس را خاموش می ‌کند و هم به سلول‌ های آستروسیت پیام می ‌دهد پروتئینی آزاد کند که یادگیری را افزایش می ‌دهد.

البته هنوز به درستی روشن نیست که مطالعاتی از این قبیل بر روی حیوانات،‌ کاملا به یادگیری و حافظه انسان هم مربوط باشد،‌ اما شواهدی وجود دارند که به طور غیرمستقیم از این امر حمایت می ‌کنند.

برای مثال، بیشتر داروهای شیمی ‌درمانی،‌ سیستم ایمنی را تضعیف می ‌کنند. شاید به همین دلیل بیماران سرطانی که تحت شیمی ‌درمانی هستند،‌ اغلب نشانه‌ های اختلالی را نشان می ‌دهند که به شیمی مغزی شهرت دارد، اختلالی که در آن توانایی ‌های شناختی فرد دچار آسیب می ‌شود و حافظه هم ضعیف می ‌شود.

بنابراین، شاید دلیل کندی مغز در سنین بالا را هم باید در سلول ‌های ایمنی جستجو کرد. به گفته محققین، با افزایش سن، ‌اولین گروه سلولی که آسیب می‌ بیند، ‌سلول‌ های تی هستند. البته هیچکس نمی‌ گوید این تنها دلیل ابتلا به اختلالاتی مثل دمانس یا زوال عقلی است، اما می ‌تواند یکی از دلایل آن باشد.

ولی اگر واقعا سلول‌ های سیستم عصبی در حافظه انسان سهم دارند، پس آیا می توان دارویی ساخت که با آن، حافظه بهبود یابد؟

در حقیقت کیپ‌ نیز دارویی تقویت شناختی بر پایه سیستم ایمنی برای موش‌ ها ساخته و هدف کوتاه‌ مدت مطالعه خود را درمان سندرم رت اعلام کرده است. سندرم رت یک اختلال رشدی است که با مشکلات رفتاری همراه است و اخیرا مرتبط با سلول ‌های تی غیرعادی در بدن افراد، تشخیص داده شده است.

در نهایت، کیپ ‌نیز بر این باور است که این قبیل داروها، نه فقط برای بازگرداندن حافظه و توانایی‌ های شناختی افراد سالمند کاربرد دارد، که برای تقویت حافظه افراد سالم هم می ‌تواند مفید باشد.

وی در این باره می ‌گوید: "شاید اگر یک فرد خیلی تیزهوش داشته باشید، نتوانید او را تیزهوش ‌تر کنید؛ اما اگر فقط یک فرد عادی را انتخاب کنید،‌ ممکن است بتوانید حافظه او را تقویت کنید."

البته ایده بسیار جذابی است. این سری مطالعات تازه که نشان می ‌دهند، سیستم ایمنی بسیار بیشتر از آن‌ چه تا به حال تصور می ‌شد، بر عملکرد مغز و در نتیجه رفتار و شخصیت ما موثر است، دری تازه به زمینه‌ ای جدید گشوده که پر از اما و اگرهای علمی جدید است. اما پیش از به کارگیری آن‌ ها، باید به آن فکر کرد.

اگر حق با کیپ‌ نیز باشد و بتوان با تقویت سیستم ایمنی به طور خاص،‌ حافظه افراد را دستکاری کرد،‌ این کار چه عواقبی را به همراه خواهد داشت؟ پیش از انجام چنین کاری، بسیاری از مولفه‌ ها باید ارزیابی شوند.

آزمایش موفق ژن درمانی برای رفع مشكل حافظه

به گزارش بی.بی.سی دانشمندان آمریکایی از این روش برای افزایش میزان مواد شمیایی استفاده کرده اند که به افزایش ارتباط بین سلول های مغزی منجر می شود. به گزارش نشریه نیچر، این ارتباط در بیماران مبتلا به آلزایمر مختل می شود.

سازمان خیریه ای که به انجام تحقیقات در مورد آلزایمر کمک می کند، اعلام کرده است که در این مطالعه، روشی برای جلوگیری از کاهش مخابره پیام الکتریکی بین سلول های عصبی مغز ارایه شده است. افزایش جمعیت مسن در بسیاری از کشورهای جهان سبب رشد شیوع بیماری آلزایمر و دیگر انواع دیمنشیا یا زوال عقل، شده است.

محققان موسسه بیماری مغز و اعصاب گلدستون در سانفرانسیسکو می گویند، افزایش این ماده شیمیایی مغز که یک پروتئینی در غشاء سلول های عصبی به نام EphB2 است، می تواند از وخامت این بیماری بکاهد و حتی از بروز بدترین اثرات آن جلوگیری کند.

نتایج این تحقیق نشان می دهد که این ماده شیمیایی نقش مهمی در حفظ حافظه دارد که در بیماران مبتلا به آلزایمر از بین می رود.

یکی از مهم ترین مشخصاتی که در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر دیده می شود، ساخت پلاک هایی از توده های یک ماده پروتئینی سمی به نام امیلوید است. ادامه تجمع این توده ها به مرگ سلول های مغز منجر می شود.

به نظر می رسد از دیگر مشخصات امیلویدها توانایی آن ها برای وصل شدن به EphB2 ها است که منجر به کاهش میزان این پروتئین در مغز می شود.

این موضوع تا حدودی عوارض این بیماری را بر روی حافظه توضیح می دهد. در جریان این پژوهش میزان EphB2 در مغز موش ها تغییر داده شد؛ کاهش این پروتئین در موش های سالم، عوارض از دست دادن حافظه، شبیه به آن چه در آلزایمر رخ می دهد را ایجاد کرد و افزایش این پروتئین در موش های مبتلا به آلزایمر منجر به کاهش عوارض مربوط به کمبود حافظه شد.

دکتر لنارت موک فردی که این مطالعات را رهبری کرده است، می گوید، تیم تحقیقاتی او از دستیابی به این نتیجه هیجان زده شده است. با این حال، محققان بریتانیایی می گویند، یافته این تحقیق با این که جالب است، اما پاسخی قطعی برای درمان بیماری آلزایمر نیست.

منابع:

بهنوش خرم‌روز- خبرانلاین

ایرنا