چشم براه ......

 یکی از شیعیان ، به نام ابوهارون گوید : امام صادق ( ع ) به چند تن از کسانی که به خدمتش رسیده بودند ، فرمود : « شما چرا به ما توهین می کنید !؟ » پس شخصی از اهل خراسان از جای برخاست و عرضه داشت : « ما به خدا پناه می بریم از اینکه شما را سبک بشماریم ، یا یا چیزی از اوامر و دستوراتت را نادیده گیریم . »

آن حضرت ( ع ) فرمود : « اما تو خود یکی از کسانی هستی که به من توهین کرده است . » عرض کرد : « پناه به خدا می برم از اینکه به شما توهین کرده باشم ! » فرمود : « وای بر تو ! آیا نشنیدی که فلانی – در حالیکه در نزدیکی جحفه بودید ( جحفه یکی از میقات های حج است ) – به تو می گفت : به مقدار یک میل راه ( تقریبا معادل 4 کیلومتر ) مرا سوار کن ، که به خدا سوگند من خسته و مانده شده ام . به خدا تو سرت را هم برای او بلند نکردی و این چنین به او توهین کردی . بدانید هر کس مؤمنی را سبک شمارد ما را سبک شمرده و حرمت خدای عزوجل را ضایع نموده است . »

یکی از اموری که اهل بیت ( ع ) نسبت به آن بسیار حساس هستند ، رسیدگی به شیعیان است . هر کس نسبت به این امر دقت داشته باشد و در رسیدگی به شیعیان خالصانه و فداکارانه بکوشد ، به طور فوق العاده ای در نظر اهل بیت و امام زمان ( ع ) عزیز می شود و هر کس رسیدگی به شیعیان در نظرش مهم نباشد و نسبت به گرفتاری های آنها بی توجه و لاابالی باشد ، از چشم اهل بیت و امام زمان می افتد و مورد خشم و غضب ایشان قرار می گیرد .

از این رو یکی از مهمترین راههای تقرب به ساحت مقدس امام زمان ( ع ) ، رسیدگی به شیعیان گفتار و برخورد خیر خواهانه ، منصفانه و جوانمردانه با ایشان است . اگر کسی در این وادی گام نهد ، بی تردید به امام زمان ( ع ) نزدیک خواهد شد و آن حضرت او را مورد عنایت ویژه خویش قرار می دهد . از روایات برمی آید که اگر کسی به یاری شیعیان بشتابد و آنان را اکرام کند ، گویی به یاری امام شیعیان شتافته و او را اکرام کرده است .

کسانی که در فکر گرفتاری های شیعیان نیستند و به ضرب چله نشینی ها و حلقه های ذکر و ریاضت کشی ها می خواهند صفای باطن پیدا کنند و مورد عنایت امام زمان ( ع ) قرار گیرند ، باید بدانند که بیراهه می روند .

نقل است که یکی از دانشمندان ، آرزوی زیارت حضرت بقیة الله ارواحنا فداه را داشت و از عدم موفقیت خود ، رنج می برد . مدت ها ریاضت کشید و آن چنان که در میان طلاب حوزه نجف مشهور است ، شب های چهارشنبه به « مسجد سهله » می رفت و به عبادت می پرداخت ، تا شاید توفیق دیدار آن محبوب عاشقان نصیبش گردد .

مدت ها کوشید ولی به نتیجه نرسید . سپس به علوم غریبه و اسرار حروف و اعداد متوسل شد ، چله ها نشست و ریاضت ها کشید ، اما باز هم نتیجه ای نگرفت . با این حال شب بیداری های فراوان و مناجات های سحر گاهان ، صفای باطنی در او ایجاد کرده بود ، گاهی نوری بر دلش می تابید و حقایقی را می دید و دقایقی را می شنید .

روزی در یکی از این حالات معنوی به او گفته شد : « دیدن امام زمان ( ع ) برای تو ممکن نیست ، مگر آنکه به فلان شهر سفر کنی . » به عشق دیدار ، رنج این مسافرت را بر خود هموار کرد و پس از چند روز به آن شهر رسید . در آنجا نیز چله گرفت و به ریاضت مشغول شد . روز سی و هفتم و یا سی و هشتم به او گفتند : « الآن حضرت بقیة الله ارواحنا فداه در بازار آهنگران ، در مغازه پیر مرد قفل ساز نشسته اند . هم اکنون برخیز و به خدمت حضرت شرفیاب شو ! » با اشتیاق از جا برخاست . به دکان پیر مرد رفت . وقتی رسید ، دید حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف آنجا نشسته اند ، با پیر مرد گرم گرفته اند و سخنان محبت آمیز می گویند . همین که سلام کرد ، آن حضرت پاسخ فرمودند و اشاره به سکوت کردند .

در این حال ، دید پیر زنی ناتوان و قد خمیده ، عصا زنان آمد و با دست لرزان قفلی را نشان داد و گفت : اگر ممکن است برای رضایت خدا این قفل را به مبلغ 3 شاهی بخرید که من به 3 شاهی پول نیاز دارم . پیر مرد قفل را گرفت و نگاه کرد و دید بی عیب و سالم است ( و تنها مشکلش آن است که کلید ندارد . ) گفت : خواهرم ! این قفل ( با کلیدش ده شاهی می ارزد و الان که کلید ندارد ) هشت شاهی ارزش دارد ، زیرا قیمت ساخت کلید آن ، بیش از دو شاهی نیست . شما اگر دو شاهی به من بدهید ، من کلید این قفل را می سازم و با داشتن کلید ده شاهی ، قیمت آن خواهد بود !

پیر زن گفت : نه ، به آن نیازی ندارم ، شما این قفل را سه شاهی از من بخرید ، شما را دعا می کنم .

پیر مرد با کمال سادگی گفت : خواهرم ! تو مسلمانی ، من هم که مسلمانم . چرا مال مسلمان را ارزان بخرم و حق کسی را ضایع کنم ؟ این قفل اکنون هشت شاهی ارزش دارد ، من اگر بخواهم منفعت ببرم ، به هفت شاهی می خرم ، زیرا در معامله هشت شاهی ، بیش از یک شاهی منفعت بردن بی انصافی است . اگر می خواهی بفروشی ، من هفت شاهی می خرم و باز تکرار می کنم : قیمت واقعی آن هشت شاهی است ، چون من کاسب هستم و باید نفعی ببرم ، یک شاهی ارزان تر می خرم !

پیر زن باور نمی کرد که این مرد حقیقت را به او می گوید و قصد مسخره کردن او را ندارد . ناراحت شده بود و با خود می گفت : من خودم می گویم هیچ کس به سه شاهی راضی نشده است . التماس کردم که سه شاهی خریداری کنند ولی قبول نکردند . علت اینکه اصرار داشتم که آن را سه شاهی بخرند هم این بود که مقصود من با دو شاهی انجام نمی گیرد و پول مورد احتیاج من سه شاهی است .

پیر مرد هفت شاهی به آن زن داد و قفل را خرید . همین که پیر زن رفت امام ( ع ) به آن عالم فرمودند : « آقای عزیز ! دیدی و این منظره را تماشا کردی ؟! این طور شوید ، تا ما سراغ شما بیاییم . چله نشینی لازم نیست ! به جفر متوسل شدن سودی ندارد ! عمل سالم داشته باشید و مسلمان باشید تا من بتوانم با شما همکاری کنم ! از همه این شهر ، من این پیر مرد را انتخاب کرده ام ، زیرا این مرد ، دین دار است و خدا را می شناسد . این هم امتحانی که داد . از اول بازار ، این یر زن عرض حاجت کرد و چون او را محتاج و نیازمند دیدند ، همه در مقام آن بودند که ارزان بخرند و هیچ کس حتی سه شاهی نیز خریداری نکرد و این پیر مرد به هفت شاهی خرید . هفته ای بر او نمی گذرد ، مگر آنکه من سراغ او می آیم و از او دلجویی و احوالپرسی می کنم . »

مبانی دینی ما محتوای این حکایت را تایید می کند . به راستی اگر هر یک از ما برای شیعیان امام زمان حرمت قائل شود ، آنها را فرزندان روحانی امام عصر ( ع ) بداند و همانطور که در مورد فرزندان خود انصاف به خرج می دهد ، در مورد آنها نیز منصف باشد ، جامعه شیعه به چه شکل و صورتی در خواهد آمد ؟ در آن صورت اسلام و مسلمانی چه رونقی پیدا خواهد کرد ؟ ایمان حقیقی به چه شکوفایی و درخششی خواهد رسید ؟ بیاییم با گسترش فرهنگ مسلمانی و جوانمردی و توجه ویژه به بندگان خدا کاری کنیم که جامعه شیعه به رشد و تعالی معنوی نزدیک شود و امام زمان سلام الله علیه خوشحال و راضی گردد .

آرزوی همه ما این است که روزگار حکومت حضرت مهدی را شاهد باشیم . یکی از دلایل این آرزو آن است که در آن روزگار ، فضایل اخلاقی به شکلی گسترده و کامل وجود خواهد داشت و عموم انسان ها در اثر تربیت و عنایت حضرت ولی عصر اروحنا فداه شایسته نام انسانیت می شوند . از خداوند تمنا می کنیم که دست آن مربی انسانیت را هر چه زود تر در تربیت بشر باز سازد و ما را توفیق دهد تا از کسانی باشیم که دست عنایت او بر سرشان کشیده می شود و عقل هایشان بارور می گردد .

مخفی نماند که روزگار ظهور ، روزگار گسترش همه جانبه این کمالات است ، لکن در عصر حاضر نیز می توان به امام عصر ( ع ) متوسل شد و در سایه عنایات او به کمال انسانیت دست یافت . درست است که اکنون روزگار غربت کمالات انسانی حتی در میان مؤمنان است ، اما همواره در همین جوامع آلوده نیز ، مؤمنان کاملی هستند که از فیض امام زنده زمان خود بهره مند می گردند و خود دلیلی بر تعطیل نشدن نظام امامت الهی هستند . چه اشکالی دارد که ما نیز با توسل به امام عصر اروحنا فداه توفیق یابیم که از آنان باشیم ؟ یکی از نشانه های این مؤمنان کامل ، آن است که نزد آنها رعایت حرمت کسی که به اندک درجه ای به رشته ولایت اهل بیت متصل است ، بر پول و ثروت ( این معشوق دنیاداران ) برتری دارد . خوشا به حال آنان .

یکی از یاران امام صادق ( ع ) گوید : به حضرت صادق عرضه داشتم که می ترسم ما مؤمن نباشیم . آن حضرت فرمود : « چرا چنین باشد ؟ »

عرض کردم : زیرا که ما در میان خود کسی را نمی بینیم که برادر دینیش نزد او از درهم و دینارش ارزشمند تر باشد ، و می بینیم دینار و درهم نزد ما عزیز تر است از برادری که ولایت امیرالمؤمنین ( ع ) بین ما و او پیوند برقرار کرده است ! آن حضرت فرمودند : « نه ؛ شما مؤمنید ، ولی ایمانتان به کمال نخواهد رسید تا آنگاه که قائم ما به پا خیزد . در آن هنگام است که خداوند عقل هایتان را جمع خواهد ساخت و مؤمنان کاملی خواهید شد . در عین حال اگر زمانی زمین به کلی از مؤمنان کامل خالی گردد ، در آن صورت خداوند ما را به سوی خود بالا خواهد برد . »   

منبع

خدای متعال می فرماید : « چه بسیار ... چاهی که وانهاده شده و چه بسا قصر بلندی که چنین است . »

چه بسیار که خداوند در اثر ستمکاری مردم آنها را از نعمت های خود محروم می سازد . این سنت الهی است و در تمام امت ها سابقه داشته است .

خداوند در این آیه شریفه به محروم شدن برخی از مردم از نعمت های خویش اشاره می کند و بیان می دارد که در پی محروم شدن خطاکاران از نعمت های الهی ، بسیاری از این موهبت ها در طول تاریخ بدون استفاده مانده است ؛ فی المثل چاه های پر آبی که دیگر رهگذری آنها را پیدا نمی کند ، بر سر آنها نمی آید ، دلوی در آنها نمی افکند و عطشی فرو نمی نشاند ؛ و قصر های بلندی که چشم ها را می نوازد ( و مانند چاه ها مخفی نمانده اند ) اما با این حال کسی در آنها سکونت نمی کند و در سایه آنها آرام نمی گیرد !

در این کلام خدا حکایت از دو چیز هست . اول حکایت از محرومیت مردم ستمکار از نعمت های خدا و دوم حکایت از مهجور ، غریب و بی استفاده ماندن آن نعمت ها .

اینک ما از مفهوم ظاهر آیه آگاهیم . ظاهر آیه اشاره به قصر های بلند و چاه های پر آبی دارد که از اقوام هلاک شده به جای مانده است ، اما باطن و تاویل آیه حکایت گر از چیست ؟ به تعبیر دیگر نمونه عینی و مصداق کلام حق در امت اسلام و عصر حاضر چه چیز یا چه چیز هایی است ؟

در روایت اهل بیت آمده که : « منظور از " چاهی که وانهاده شده " امامی است که سکوت اختیار می کند و مقصود از " قصر بلندی " که خدا به آن اشاره فرموده امامی است که سخن خود را ابراز می نماید .»

به عنوان نمونه امیر المومنین و امام حسن مجتبی علیهما السلام ، در زمانی که حاکم مسلمانان بودند و مردم را علنا به راه حق دعوت می کردند ، نمونه هایی از آن قصر های مرتفع و بلند به شمار می آیند . امام حسین علیه السلام در عصر حکومت یزید نیز نمونه ای دیگر از آن قصر های بلند و آشکار است . آن حضرت آشکارا سخن خود را به امت ابراز کرد .

از طرفی دیگر امامانی همچون امام هادی ، امام عسکری و امام زمان علیهم السلام نمونه های از آن چاه های پر از آب هستند که متروک مانده اند . این بزرگواران روزگار امامت خویش را عمدتا در سکوت و خفا گذرانده اند .

حقیقت دردناکی که در آیه شریفه بیان شده این است که نه تنها این چاه های پر آب متروک و بی استفاده مانده اند ، بلکه آن قصر های آشکار و بلند نیز چنین مهجور و بی استفاده رها شده اند .

در آیه شریفه اشاره شده که هم آن چاه های پر از آب و هم آن قصر های مرتفع ، مهجور و غریب مانده اند . ساده انگاری است که بپنداریم مردم زمان امیر المؤمنین یا امام حسن مجتبی یا امام حسین (ع) عموما سخنان ابراز شده آن بزرگواران را به جان می خریدند و چون آنها را در صحنه علنی اجتماع ظاهر می دیدند ، بهره کافی را از آن می بردند .

آیا اطرافیان علی (ع) نصیحت های او را در کنار گذاشتن بدعت های دو خلیفه اول پذیرفتند ؟ آیا مدعیان هواداری مولا بینش ژرف او را در نبرد با سپاه دروغ پرداز معاویه که قرآن ها را بر سر نیزه ها کرده بودند ، حرمت نهادند ؟ آیا سپاهیان امام مجتبی هنگامی که آنها را به جهاد فرا می خواندند ، به درستی دعوتش را لبیک گفتند ؟ وآیا در آن هنگام که سست عنصری آن ها کار را بر امام و یاران با وفایش سخت کرد ، بر تصمیم او درباره صلح به رغبت گردن نهادند ؟ آیا ندای یاری طلبی امام حسین بن علی در کربلا به درستی پاسخ داده شد ؟ آیا زین العابدین ، باقرالعلوم ، امام صادق ، امام کاظم ، امام رضا و دیگر امامان علیهم السلام  ، کانون توجه مردم عصر خود بودند ؟ آیا از این بابت که آنها ظاهر و آشکار بودند مردم قدر آنها را می دانستند و از گرد آنها پراکنده نمی شدند ؟ مگر مردم کوفه نخست ، از یزید بیزار و به امام حسین امیدوار نبودند ؟ مگر حسین بن علی را نعمت خدا برای خود نمی دانستند ؟ مگر او را به سرزمین خویش فرانخواندند ؟ خواندند اما در راه بهره مند شدن از او مردانه پایداری نکردند . آری امامان چه ظاهر باشند و چه غایب گنج الهی اند و برای دستیابی به ساحت آنان باید امتحاناتی را پشت سر گذاشت . اما چه بسیارند کسانی که در این امتحان ها ایمان خود را می بازند .

امروز هم برای ما در مسیر استفاده از امام زمان (ع) و اعتقاد به برقرار بودن امامت او امتحان بزرگی قرار دارد .این امتحان با غیبت و پنهان زیستی امام زمان شکل گرفته است . لغزش گاه این امتحان آنجاست که غیبت او را مانع از بروز کلیه آثار و برکات او بدانیم و در عصر غیبت نسبت به توسل ، مراجعه و تمسک به ایشان تعلّل و کوتاهی بورزیم . به علاوه بپنداریم که اگر امام ما ظاهر بود بدون این که امتحانی در کار باشد از او بهره مند می شدیم .

شاهد بر بی پایه بودن پندار کسانی که شرط لازم و کافی برای استفاده از امام را تنها ظهور او می دانند این است که اولاً عموم مردم در روزگار ظهور امامان پیشین آن ها را وانهادند و از ایشان استفاده شایان نبردند . ( پس ظاهر بودن امام ، شرط کافی برای استفاده از او نیست . ) ثانیاً به شهادت تاریخ ، شیعیانی که در همین روزگار غیبت ، توسلات عمیق و جدی به امام زمان داشته اند از ایشان بهره برده و میبرند . ( پس ظاهر بودن امام ، شرط لازم برای استفاده از او نیست .) خلاصه آنکه غیبت ، دلیل موجهی برای استفاده نکردن ما از امام نیست ، چنانکه ظهور نیز عاملی قهری برای کسب فیض از امام نمی باشد .

آری قصه « آن چاه پر از آب که وانهاده شده » ، قصه غربت امام زمان ماست و قصه همان مرد داناست که نادانان قدر او را نمی دانند و نیازمندان ، از دانش او سود نمی جویند .

رو کنیم به کلام امام صادق که در تفسیر و رمز گشایی از کلام حق درباره آن « چاه های فرو نهاده شده » فرموده است : « معنای آیه چنین است : چه بسیار عالمی که کسی به او مراجعه نمی کند و از علم او بهره نمی برد . »

باز هم تکرار می کنم : « بیایید به امام زمانمان مراجعه کنیم و از علم ، هدایت و دیگر برکات او بهره ببریم . »

و باز می گویم : « مراجعه ما به ایشان دو فایده در پی دارد . اول سعادت برای ما و دوم رفع غربت از او ، که نزد اهل محبت و ولایت فایده دوم مقدم بر فایده نخست است . »

و می گویم : « مراجعه به امام زمان موکول به دیدار حضوری و ملاقات جسم شریف ایشان نیست . تمسّک و توسّل به امام ، نیازمند پایان یافتن غیبت نیست ، بلکه به فرموده پیامبر در عصر غیبت نیز می توان از نور ولایت آن حضرت پرتو گرفت و بهره مند شد . »    

و با تو می گویم : « ای شیعه امام زمان ! در تمامی تصمیمات زندگی ات و به هر کاری که می خواهی اقدام کنی با دلت و با زبانت ، خود را به آن ابر مرد ملکوتی پیوند بزن و بگو یا صاحب الزمان ! مرا دریاب ! تا در این تصمیم و در این کار موفق باشم و مورد عنایت حق متعال قرار گیرم . »

و می گویم : « بهره بردن از این معدن پر مایه بی رنج و سختی هم نیست ، پس در راه رسیدن به این گنج از تلاش و پایداری مپرهیز . »

آری ، هرچه مراجعات ما شیعیان به این منبع نور و معدن خیر ، بیشتر و بیشتر شود و هرچه آثار و برکات مشاهده شده از این مولای کریم زیاد تر گردد ، شوق و رغبت امّت به او رو به فزونی خواهد گذاشت و همپای رفع محرومیت ما از آن حضرت ، غربت ایشان نیز در میان ما کم خواهد گشت . ای کاش به چنان رشدی نائل گردیم که از محرومیت خودمان دل آزرده باشیم و از غربت اماممان دل آزرده تر !

منبع

خداوند متعال در آیات شریفه قرآن کریم با زبان رمز و اشاره به زمان ظهور حضرت مهدی(عج) اشاره نموده است. یکی از این سور، سوره مبارکهی «والعصر» است:

سوگند به عصر ...

خداوند متعال در این سوره مبارکه میفرماید:

وَالْعَصْرِ  إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ  إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ؛

سوگند به عصر که انسان قرین زیان است، مگر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده و همدیگر را به حق سفارش کردند و همدیگر را به صبر سفارش کردند.¹

مقصود از عصر

در کتاب اِکمال الدین از امام صادق (علیهالسلام) روایت شده است که ایشان فرمودند: منظور از العصر، عصر ظهور حضرت قائم(عج) است که دشمنان در خسران هستند مگر کسانی که به آیات ما ایمان بیاورند و با مواسات با برادران یعنی عمل صالح انجام دهند و همدیگر را به حق یعنی امامت و به صبر یعنی عترت سفارش نمایند؛

فی الإکمالِ عن الصّادق(علیهالسلام) قالَ : العصرُ عصرُ خُروجِ القائمِ (عج) إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْر یعنی أعداءَنا إلاّ الذین آمنوا یعنی بآیاتنا و عملوا الصّالحات یعنی بِمُواساةِ الأَخوانِ و تَواصوا بالحقّ یعنی الإمامَة و تَواصَوا بالصَّبرِ یعنی العِترَة.²

ویژگیهای عصر ظهور

1- در زمان ظهور حضرت مهدی(عج) دشمنان اهل بیت(علیهمالسلام) در خسران و زیانند و نابود خواهند شد.

2- اهل ایمان در عصر ظهور مهدی(عج) زندگی خوبی خواهند داشت.

ویژگیهای یاوران مهدی (عج)

1- یاوران مهدی(عج) کسانی هستند که اهل ایمان باشند.

2- از دیگر ویژگیهای ایشان غیر از ایمان، انجام عمل صالح است.

3- شرط مهم قبولی عمل صالح و پایداری ایمان در یاوران مهدی(عج) آن است که ایشان به امامت و عترت معتقدند.

4- علاوه بر اعتقاد به امامت و عترت، یاوران مهدی(عج) اهل سفارش به یکدیگر در این مورد هستند.

ما و یاوران مهدی (عج)؟!

1- ایمان به خدا و رسول و روز قیامت را داشته باشیم.

2- اهل عمل صالح یعنی انجام واجبات و ترک محرمات باشیم.

3- شرط قبولی کلیه اعمال اعتقاد به امامت علی بن ابیطالب (علیهالسلام) و فرزندان ایشان از سوی خداست. یعنی شیعه واقعی باشیم.

4- اهل امر به معروف و نهی از منکر باشیم و امامت و عترت امامان شیعه را برای همگان مطرح نماییم. یعنی کمک کنیم یا مکتب شیعه جهانی شود و حقانیت آن برای همه به اثبات برسد که لازمه این امر آمادگی دفاع معقول از مکتب حقهی تشیع است.

نتیجه گیری

1- سوره مبارکه والعصر

2- تفسیر الصّافی – فیض کاشانی – ص 574

3- آیات الامة – سید کاظم ارفع

4- امام عصر عصاره خلقت، آیت الله جوادی آملی

5- تفسیر المیزان – علامه طباطبایی

6- تفسیر نمونه – زیر نظر آیت الله مکارم شیرازی

مسلمانان، چه شيعه چه اهل سنّت، همگي بر خروج «دابّـة الأرض» در آخرالزّمان اتّفاق نظر دارند، امّا آنها در مورد مشخّص كردن مصداق؛ يعني ماهيّت آن دابّـة ، اختلاف نظر دارند. اهل سنّت قائل به اين است كه دابّـة  الأرض، جنبنده‌اي از جنبندگان زمين است، امّا شيعيان بر اين باورند كه دابّـة  الأرض، يك مرد معيّن است و ما در بخش‌هاي بعد به اين مسئله خواهيم پرداخت.

در روايت ديگري از عمران بن ميثم از عبايه آمده است، مردي نزد امام علي(ع) آمد و در مورد «دابّـة » از ايشان سؤال كرد: گفت: در مورد دابّـة  براي من سخن بگو، امام فرمود: «چه از آن مي‌خواهي؟» گفت: مي‌خواهم بدانم آن چيست؟ فرمود: «آن دابّه‌اي (جنبنده‌اي) مؤمن است كه قرآن مي‌خواند و به رحمان (خداوند) ايمان دارد و غذا مي‌خورد و در بازارها راه مي‌رود.»


صلاح الكاظمي
مترجم: سيّد شاهپور حسيني
ماهنامه موعود شماره 118

منبع

مهدويت از ديدگاه آيت‌الله‌ بهجت (ره) (2)

4. اسباب ظهور امام (ع)

آسيب اصلي در نظرگاه آيت‌الله بهجت(ره)، آسيب رابطة امام و مأموم است. از اين رو راه حلّ محوري ايشان اصلاح اين رابطه و تعميق آن است. تصريح مي‌كنند: «تا رابطة ما با وليّ امر ـ امام زمان(عج) ـ قوي نشود كار ما درست نخواهد شد.»
اما قوي شدن اين رابطه چگونه است؟ ايشان در اين‌باره رويكرد اخلاقي خويش را بيشتر آشكار كرده، ادامه مي‌دهند: «قوت رابطة ما با وليّ امر (عج) هم در اصلاح نفس است. آيا واقعاً تا خودمان را اصلاح نكنيم كار درست مي‌شود؟»19
لذا اصلاح نفس، تحكيم ايمان و تطبيق عقيده و عمل بر عقيده و عمل امام(ع) در بيانات ايشان از درخشش و تأكيد خاصي برخوردار است.
«ما مي‌خواهيم هر كاري دلمان مي‌خواهد بكنيم؛ به نزديكان‌مان به دوستان‌مان هر كاري مي‌خواهيم بكنيم اما ديگران، دشمنان حق ندارند به ما اسائه‌اي بكنند. ما اگر به راه بوديم و در راه مي‌رفتيم چه كسي اميرالمؤمنين(ع) را مي‌كشت؟ چه كسي امام حسين(ع) را مي‌كشت؟ چه كسي همين امام حيّ حاضر را كه هزار سال است از ديده‌ها غائب است مغلو‌ل‌اليدين (دست بسته) مي‌كرد؟20
براي مؤمنان، تثبيت در دين و ايمان، ثبات قدم تا ظهور آن حضرت، از ظهور آن حضرت مهم‌تر است.»21
اين راه حلّ محوري از سوي ايشان مبتني بر تحليلي است كه از وضعيت موجود شيعيان و دشمنان دارد. «ما كه قدرت دفاع در برابر قدرت‌هاي بزرگ دنيا را ـ كه براي ما با هم هم‌دست شده‌اند ـ نداريم و نمي‌توانيم به صورت ظاهر با آنان بجنگيم. چرا دست از وظيفه خود برمي‌داريم؟! وظيفة فعلي ما با اين‌همه ابتلائات و آتش‌هايي كه براي نابودي شيعه در ايران، عراق، لبنان، پاكستان، افغانستان و ... فروخته شده دعا و توسل به حضرت حجت(عج) و توصية ديگران به دعاست.»22
توسل و دعا كه شاخصي براي به‌سازي رابطه مأمومين و امام خويش است، در بيان آيت‌الله بهجت جايگاهي خاص و ويژه دارد. اما نبايد گمان كرد كه تنها وظيفه در قبال ظهور را فقط دعا و استغاثه مي‌دانند. ايشان براي تحقق راه حل محوري‌اي كه اشاره شد هم راه‌كارهاي اجتماعي ارائه مي‌كنند و هم راه‌كارهاي فردي.

الف) راه‌كارهاي اجتماعي

آيت‌الله بهجت از يك سو، بندگي و اطاعت را موجب تصحيح رابطه با امام و مسبّب همة كمالات دانسته، از سوي ديگر مانع جدي در اين امر را اجانب و كفّار مي‌دانند:
چه مي‌شد به واسطة بندگي خدا، روابط ما با آن آقا (حجت‌بن‌الحسن(عج)) محفوظ مي‌ماند؟ ديگران نگذاشتند هر چند ما هم مقصريم و نخواستيم اتصال ميان ما و آن حضرت محفوظ باشد.23
در ديدگاه ايشان اصلي‌ترين نقشة كفار، ضربه زدن به آن رابطة اصيل و دور كردن مسلمين از ثقلين است:
ائمه ما(ع) دعاها را در اختيار ما گذاشته‌اند تا ما را غرق در نور ببينند. انبيا آمده‌اند كه ما را از دنيا و توجه به آن دور سازند ولي كفّار به ما مي‌گويند: دين را كنار بگذاريد تا ما به شما دنيا دهيم و وسايل راحتي ظاهري ـ نه راحتي دروني ـ شما را فراهم كنيم! البته اين سخن هم دروغ است، زيرا اگر آنان براي ما راحتي دنيا را مي‌خواهند پس چرا اين همه بر سر تسلّط بر ما، با هم نزاع دارند. نقشة كفار اين بوده و هست كه قرآن را از دست مسلمانان بگيرند و روحانيت را از منابع ديني و معنويات و سرچشمه‌هاي معارف ـ يعني قرآن و سنت ـ جدا سازند، تا اين دو سلاح مهم از دست مسلمانان خارج گردد و راه تسلط آنان بر بلاد و ثروت‌هاي مسلمانان باز شود. ولو به اينكه كساني را در رأس قرار دهند كه طبق مرام آنان كتاب و سنت را توجيه كنند و ديگران نابود، منزوي يا كشته شوند: اي كاش مي‌ديديم كه گرگ‌ها به ما هجوم آورده‌اند و ما را مي‌خورند!24
در پي اين درك خاص است كه راه‌كار اصلي اجتماعي ايشان براي تأمين آن مقصود، توصيه به عدم اختلاط با كفار است؛ هم اختلاط سياسي ـ اقتصادي و هم اختلاط فرهنگي ـ فكري.
در ادامه سخن پيشين ايشان بيان مي‌نمايد:
با اين وضع چه بايد كرد؟ هر چه به ما فرمودند:
لا تتخذوا الكافرين اولياء
(كافران را به عنوان دوست و سرپرست خود نگيريد).
گوش نكرديم! حالا با اين اوضاع و گرفتاري و بلاها كه بر سر ما مسلمانان مي‌آيد چه بايد بكنيم؟ اگر تكليف خود را بدانيم كه چه بايد بكنيم و به آنچه فهميديم عمل بكنيم از جهت علم به وظيفه فرداي قيامت راحت‌ايم.25
اختلاط ما با كفار آخرش به همين جا مي‌كشد؛ يعني ابتدا از مسلمانان پذيرايي مي‌كنند، به آنان احترام مي‌گذارند، آنان را به بلاد خود دعوت مي‌كنند و در تجارت و معاملات بازرگاني خود داخل مي‌كنند، وقتي رؤسا و سياست‌مداران مسلمان مست پول و غير پول شدند مسلمانان حاضر مي‌شوند امتيازاتي بدهند تا آنان بر بلاد اسلامي حكومت كنند. بدين ترتيب اختلاط با كفار، تسلط و حكومت آنها را بر مسلمانان آسان‌تر مي‌سازد. آيا اگر مثلاً كفار بر نفت ايران حكومت كردند، مي‌شود كه نتوانند بر ايران و ملت ايران حكومت كنند؟ و مالك الرّقاب ممالك اسلامي و مسلمانان نشوند؟26
در اين بيانات مشكل اصلي صدمه زننده به رابطة قوي با امام زمان(ع)، غرب‌زدگي مسلمانان دانسته شده است. لذا اين مرجع عاليقدر شيعه، غير از منع سياست‌هايي كه به حاكميت سياسي غرب بر مسلمين بينجامد به راه‌كارهايي اشاره مي‌فرمايند كه شيعيان را از تهاجم فرهنگي غرب و جدا شدن آنها از امام خويش نجات دهد:

1. هجرت و ايجاد برادري ايماني

دربارة هجرت چنين مي‌فرمايند:
ممكن است كسي در بلاد كفر سكونت داشته باشد ولي ايمان و اعتقادش بر خلاف حكومت‌هاي بي‌دين و يا بي عقل باشد و با اين حال منتظر فرج باشد. ولي اگر كسي بخواهد عبادت كند و به خدا ايمان داشته باشد، يا ايمانش محفوظ بماند اين امر متوقف بر نقل مكان و انتقال محل سكونت، از آن بلاد به بلاد اهل ايمان است [و در صورتي كه] منتقل شدن از آنجا براي او ممكن باشد، بايد براي حفظ دين و ايمان خود و اهل بيت خود به بلاد اهل ايمان مهاجرت كند، وگرنه به خود و اهل خود ظلم نموده، مقصّر خواهد بود.27
در كنار دستور هجرت به بلاد مؤمنين، از اهل ايمان هم مي‌خواهد، با هم كمال برادري و هم‌دردي را داشته باشند:
چقدر رحمت خداوند شامل حال كساني است كه براي رفع اين همه ابتلائات و بلاهايي كه براي مسلمانان و اهل ايمان وارد مي‌شود بي‌تفاوت نباشند و گريه و تضرع و ابتهال كنند! اگر مسلماني در چين مبتلا شود ابتلاي او ابتلاي ماست و ما بايد خود را مثل او گرفتار بدانيم!28
ايجاد اين هم‌دلي و دل‌سوزي اثرات بسيار دارد. ايشان در يك تحليل عرفاني روان‌شناختي، نبود اين علامت بين مؤمنان را مذمت مي‌كند.
با اينكه اندوه و شادي مؤمن به ديگران سرايت مي‌كند چرا ما با اين همه بلا‌ها و مصايب كه بر اهل ايمان وارد مي‌گردد بي‌تفاوت هستيم؟ يا ما ايمان نداريم، يا قلب‌ها قسي شده است! در روايت است كه ظهور قائم آل محمّد(ص) «بعد قسوة القلوب؛ پس از قساوت دل‌ها» خواهد بود.29

2. مصونيّت‌سازي فرهنگي

هجرت از بلاد كفر يك انتقال فيزيكي از مناسبات جاهلي است و هجرتي از غرب جغرافيايي است اما آنچه از بدعت‌ها و بي‌ديني‌ها كه در تمام عالم پراكنده شده و به دار اهل ايمان هم راه يافته است را طور ديگر بايد سدّ كرد تا بتوان به بهبود رابطة ايماني و بندگي و تصحيح رابطه با امام خويش اقدام نمود. حضرت آيت‌الله بهجت در اين باره نيز دو دستور شاخص دارند:
اول، طي طريق سلف: گويا ائمة ما(ع) اين مطلب را اتمام حجت كرده‌اند، لذا فرموده‌اند: براي فرج بسيار دعا كنيد. البته نه اينكه لقلقة زبان باشد. و نيز فرموده‌اند «تمسّكوا بالأمر الأوّل؛ به راه و رسم نخست عمل كنيد» يعني در وقايع و رويدادهاي تازه، آن‌گونه كه در گذشته، عمل مي‌كرديد عمل كنيد.
دوم، احتياط و توقف: ائمه ما به ما ياد داده‌اند كه به يقينيات عمل كنيم و هر جا يقين نداشتيم توقف و احتياط كنيم.30
ولي از ايشان سؤال شد: از حضرت رسول(ص) دربارة آخرالزمان و فتنه‌هاي آن نقل شده كه فرموده‌اند: تشخيص تكليف در آن زمان مشكل است پس چه بايد كرد؟ پاسخ فرمودند:
اگر به دست آوردن تكليف مشكل باشد، احتياط كردن كه مشكل نيست! بايد توقف كرد و احتياط. براي ما اتمام حجت شده است.31
و در جاي ديگر بياني دارند:
پس در فتنه‌هاي آخرالزمان كه مانند پاره‌هاي شب تاريك است، شايسته است احتياط و توقف نمودن تا راه حق روشن شود و همگان توان احتياط را دارند و آن سلاح عمدة اهل ايمان است. و تنها كسي نجات مي‌يابد كه در ايمان خود استوار بوده، براي تعجيل فرج دعا كند و در اعتقاد به تمام عقايد حقّ ملتزم و استوار باشد.32
واضح است نهادينه شدن اين دستور در ميان مؤمنين، از اختلاط فرهنگي با اجانب و به تعبير ايشان از هم جنسي و هم شكلي كه زمينه‌ساز تسلط سياسي آنهاست جلوگيري مي‌كند.
چه بسيار از مشهورات زمانه كه مشمول اين اصل مي‌شود و چه بسيار رفتارها و صناعات و ... كه تجنّب يا توقّف در آنها به صلاح ايمان و ولايت شيعيان است.
ايشان به طور كلي در اين‌گونه امور اجتماعي با نگاهي خاصّ نگريسته، مي‌گويند:
«ما نبايد در امور اجتماعي به ديگران نگاه كنيم و از اين و آن پيروي كنيم زيرا افراد معصوم نيستند، هر چند بزرگ و بزرگوار باشند، بلكه بايد نگاه كنيم و ببينيم اگر خودمان تنها بوديم و ديگران نبودند، آيا انجام مي‌داديم يا نه؟ نبايد به ديگران كار داشته باشيم! ما نبايد خود را با اهل سنت قياس كنيم! ما بايد رضا و ميل امام زمان(عج) را در كارها به دست آوريم، چه در مصرف سهم امام(ع) و چه در كارهاي اجتماعي.33
اهميت راه‌كارهاي اجتماعي براي حفظ از گزند كفار اين‌قدر زياد است كه ايشان گرد هم نشستن شيعه و سنّي براي چاره انديشي را لازم مي‌داند:
بنابراين آيا حال كه همة مسلمانان ـ چه شيعه و چه سني ـ اعتقاداً يا عملاً ـ زعيم ندارند نبايد در كنار هم بنشينند و چاره‌انديشي كنند؟ آيا نبايد محافظت و مواظبت كنيم؟! آيا نبايد بنشينيم و راه محافظه را پيدا كنيم كه چگونه از دست دشمن در امان باشيم تا دين و دنيا و مذهب ما محفوظ بماند؟34
ايشان توسّلات و عزاداري‌ها و زيارات را ظرف الصاق و اتصال به امام و از اين‌رو مورد تهاجم كفّار معرفي مي‌نمايد:
اين توسّلات، عزاداري‌ها، سوگواري‌ها، زيارت قبور اهل بيت(ع)، علامت آن است كه اهل ايمان به آنان اتّصال و الصاق دارند و هنوز از آنان منحرف نشده‌اند، لذا كفار و دست نشانده‌هاي آنان دستور داشتند كه بين مسلمانان و قرآن ـ تا چه برسد به مساجد و تكايا و مجالس عزا و روضه خواني ـ جدايي بيندازند، زيرا همة آنها ضد خواسته‌هاي سلاطين جور بودند لذا فرمان تخريب قبور يا تعطيلي مجالس روضه‌خواني را دادند.35

ب) راه‌كارهاي فردي

نمي‌توان كتمان كرد كه ديدگاه آيت‌الله العظمي بهجت بيش از آنكه از ايشان چهرة يك مصلح اجتماعي نشان دهد، سيماي يك عالم اخلاق را به نمايش مي‌گذارد كه به حوزة اجتماع، سياست و فرهنگ هم نظر دارد لكن با رويكردي اخلاقي؛ لذا توصيه‌هاي اجتماعي او نيز رنگ و بوي اخلاقي دارد. در راه‌كارهاي فردي، اين شخصيت با اين رويكرد آشكارتر مي‌شود.
ايشان مشكل اصلي را در ضعف رابطة مأمومان با امام خويش در حوزة علم و عمل (عقيده و ايمان، و رفتار) مي‌ديد لذا محور دعوت او بر اصلاح خويش بود.
در پاسخ به اين پرسش كه: ايشان چگونه ارتباط خود را با اهل‌بيت، به ويژه صاحب‌الزمان(عج) تقويت كنيم؟ چنين پاسخ داده‌اند:
اطاعت و فرمان برداري از خداوند، بعد از شناخت او، موجب محبتّ به او مي‌شود و همچنين موجب محبت كساني كه خداوند آنها را دوست مي‌دارد؛ كه عبارتند از انبيا و اوصيا كه محبوب‌ترين آنها به خداوند حضرت محمدو آل او(ع) مي‌باشند و نزديك‌ترين آنها به ما صاحب‌العصر(عج) مي‌باشد.36
واضح است عبادات و به خصوص ادعيه و توسلات در تقويت اين رابطه نقشي جدي دارد از اين رو ايشان حتي در قبال فتنة تهاجم آمريكا به افغانستان هم فرمودند:
در اين فتنه‌هاي اخير، مخصوصاً فتنة جنگ‌ آمريكا در افغانستان بايد «اللّهمّ اشغل الظّالمين بالظّالمين...» را زياد خواند. ظالمان به بهانه‌هاي بيهوده و دروغ و به هر بهانه‌اي مي‌خواهند مسلمانان را از بين ببرند. بايد به حضرت ولي عصر(ع) توسل كرد و درخواست كرد كه اين فتنه‌ها به خود ظالمان برگردد.37
سفارش به دعا و تضرع، به خصوص دعاي فرج يا تثبيت ايمان، زياد در كلمات ايشان به چشم مي‌خورد. البته نكتة قابل توجه در اين‌باره اين است كه، معظم‌له اولاً توبه را شرط دعا دانسته و ثانياً توبه هر چيز را به حسب حال آن چيز متمايز مي‌دانند و از اينجا هم نقبي به گناهان اجتماعي ‌زده مي‌فرمايند:
اصلاح فعلي ما در چيست؟ به بازگشت و توبه از كارهايي كه خودمان مي‌دانيم در داخل يا خارج انجام مي‌دهيم. در خلوت‌مان با خدا، در تضرعاتمان و توبه‌مان، در نمازهايمان و عباداتمان دعاها خصوصاً دعاي شريف «الهي عظم البلاء و برح الخفاء» را بخوانيم و از خدا بخواهيم صاحب كار را برساند، و با او باشيم.38
وظيفة فعلي ما با اين همه ابتلائات و آتش‌هايي كه براي نابودي شيعه در ايران، عراق، لبنان، پاكستان، افغانستان و ... افروخته شده، دعا و توسل به حضرت حجت(عج) و توصية ديگران به دعا است. دعاي خود حضرت را براي حضرت بخوانيم و دعاي تائب كنيم. البته توبة هر چيزي به حسب خود آن چيز است.39
دقيقاً همين نكته كه، توبة هر چيز به حسب آن چيز است، از بطن دعا و تضرع، فعاليت و اقدام به جبران را نيز بيرون مي‌آورد و ديدگاه ايشان را از خانه‌نشيني صرف و دعا كردن تنها پالايش مي‌نمايد. ايشان در فرازي پس از تأكيد بر همين نكته مي‌افزايد:
عواقب گناهان اجتماعي كه موجب تغييرات در جامعه، اختلال نظام و انحلال آن، يا تحريم حال و ترك واجب، يا مصادرة اموال، هتك حرمت، قتل نفوس زكيه، ريختن خون مسلمانان، حكم به ناحق و ... مي‌شود چگونه خواهد بود؟40
مي‌بينيد از توبة مناسب حال به گناهان اجتماعي‌اي چون: تغيير جامعة ايماني و اختلال نظام اسلام يا انحلال آن، كه نكاتي بسيار حائز اهميت است توجه مي‌دهد. عدم احتياط و توجه به طريق سلف، گاه موجب مي‌شود بدعت‌هايي همه‌گير و مناسباتي غلط بر مسلمين حاكم شود كه توبه و رهايي از آنها شرط پذيرش دعاست و تخلص از آنها بدون فعاليت اجتماعي سودمند و مغاير با آنها ممكن نيست. نكتة ديگري كه در اين‌باره در خور توجه است. كميت اين دعاهاست كه باز نوعي همكاري و تعاون را طلب مي‌نمايد: «آن حضرت فرموده‌اند:
براي تعجيل فرج من زياد دعا كنيد.
خدا مي‌داند تعداد اين دعاها بايد چقدر باشد تا مصحلت ظهور فراهم آيد.41
دعاي مقرون به، عمل به واجبات و ترك محرمات است كه موجب تثبيت ايمان و تصحيح رابطه با امام مي‌گردد:
تنها انتظار فرج كافي نيست. تهيّأً بلكه طاعت و بندگي نيز لازم است. مخصوصاً با توجه به قضايايي كه پيش از ظهور امام زمان(عج) واقع مي‌شود به حدي كه «ملئت ظلماً و جوراً؛ زمين از ظم و ستم لب‌ريز مي‌شود.» خدا مي‌داند كه به واسطة ضعف ايمان بر سر افراد چه مي‌آيد!42
ايشان به رغم آنكه باب لقا و حضور را مسدود ندانسته، حتي رؤيت جسماني امام(ع) را نيز ممكن مي‌دانند لكن اشتغال به اين وظايف را برتر از تشرّف معرفي مي‌فرمايند:
لازم نيست انسان در پي اين باشد كه به خدمت حضرت ولي‌عصر(ع) تشرف حاصل كند بلكه شايد خواندن دو ركعت نماز سپس توسل به ائمه بهتر از تشرّف باشد. زيرا هر كجا كه باشيم آن حضرت مي‌بيند و مي‌شنود و عبادت در زمان غيبت افضل از عبادت در زمان حضور است. زيارت هر كدام از ائمه اطهار(ع) مانند زيارت خود حضرت حجت است.43

پی نوشت ها :

19. دلاور، همان، ص 61.
20. همان، ص 61.
21. رخشاد، همان، ص 366.
22. همان، ص 290.
23. همان، ص 305.
24. همان، ص 189.
25. همان.
26. همان، ص 32.
27. همان، ص 120.
28. همان، ص 187.
29. همان، ص 211.
30. همان، ص 23.
31. همان، ص 143.
32. همان، ص 144.
33. همان، ص 101.
34. اميديان، همان، ص 56.
35. رخشاد، همان، ص 363.
36. ساعي، همان، ص 55.
37. دلاور، همان، ص 239.
38. همان، ص 68.
39. رخشاد، همان، نكته ص 290.
40. اميديان، همان، ص 36.
41. رخشاد، همان، ص 118.
42. همان، ص 119.
43. همان، ص 119.

منبع

به گزارش باشگاه خبرنگاران حجت الاسلام و المسلمین شیخ علی بهجت در گفت و گو با جهان گفت: در زمان آیت الله بهجت شایعاتی نسبت به ایشان روا شده است که ناحق بوده و ایشان همیشه توصیه می کردند که به این شایعات جواب ندهم.

وی تصریح کرد: کسانی هستند که در ظاهر به ایشان تواضع می کنند ولی در باطن بزرگترین خنجرها را به ایشان می زنند که من می دانم این هاچه کسانی هستند.
 
وی در تکذیب اولین شایعه ابراز داشت: عده ای با ظرافت خاصی، روز جمعه ای را در تقویم مشخص کرده اند و آن روز در سال 1414 را روز ظهور امام زمان مشخص کرده اند. این افراد اول این مطلب را از قول آقای بهجت نقل و به ایشان منسوب کردند و بعد با تقویم ثابت کردند این تاریخ در روز جمعه قرار داشته و مخاطب هم این مطلب را به راحتی باور می کرد.
 
وی ادامه داد: شایعه دیگری که منتسب به ایشان کرده بودند، این بود که ایشان گفته است در کرمان بناست زلزله ای رخ دهد که در پی انتشار این شایعه تماس های مکرری گرفته می شد برای اطلاع یابی از صحت این خبر.

وی افزود: این افراد در ساختن شایعات به اینجا هم بسنده نکردند و در ادامه گفتند که آقای بهجت رفتن به خیابان صفاییه را حرام اعلام کرده است. یک وقتی ایشان بعد از نماز با جوانی مواجه شدند و آن جوان گفت که آقا شما چرا رفتن به این خیابان را حرام اعلام کرده اید؟ آیت الله بهجت گفتند که من این را گفته ام؟  آن جوان گفت از قول شما گفته اند که در آن خیابان مغازه هایی وجود دارد که ویترین ها جالبی ندارد.

وی ادامه داد: آیت الله بهجت در جواب این شخص گفت که حالا اگر همین مغازه ها در خیابان های دیگری وجود داشته باشد چه؟ باز هم رفتن به آن خیابان ها حرام است؟ این در صورتی است که منزل آیت الله بهجت در همین خیابان صفائیه قرار دارد.

شیخ علی بهجت شایعه دیدن قاتل امام زمان(عج) و بیهوش شدن موقع گرفتن وضو را نیز تکذیب کرد.
وی افزود: بازهم شایعات را بردند بالا و به بحث های مالی رساندند و گفتند که آقای بهجت این قدر از وجوهات مردمی دریافت کرده است وقتی ما حساب کردیم در 15سال مرجعیت ایشان حتی نصف این مال را هم به ایشان به عنوان وجوهات از سوی مردم نداده اند.
 
وی شایعه ای که ایشان در نظرات فقهی شان است که باید در عصر غیبت خمس را در زیر خاک پنهان کرد تا خود امام زمان تشریف بیاورد را رد کرد و اظهارداشت: ایشان معتقد بودند که در زمان غیبت کار مسلمانان نباید لنگ بماند و اصل ولایت فقیه را قبول داشتند.
 
وی شایعه تعطیلی دفتر آیت الله بهجت را نیز از سوی دفتر مقام معظم رهبری تکذیب کرد و افزود عده ای با پخش این شایعه قصد ضربه زدن به ایشان را داشتند و مقام معظم رهبری نیز در این حادثه مظلوم واقع شد.

وی در پاسخ به این سووال که می گویند ایشان دیانت را از سیاست جدا می دانست صحیح است یا خیر اظهار داشت: ایشان در سیاست کاملا صاحب نظر بود و نظرات را خود را هم اعلام می کرد، ولی به اهلش نه به رسانه ها و تلوزیون که به هیچ کاری نیاید.

وی ادامه داد: این که می گویند ایشان در انتخابات شرکت نمی کرد نادرست است.آیت الله بهجت شرکت نکردن در انتخابات را حرام می دانست. ولی ازآنجایی که از دوربین ها فراری بود لذا در انظار عمومی رای نمی داد.

وی بحث موت اختیاری را از آنجایی مورد تایید قرار داد که امام خمینی نقل کرده اند و افزود عارفی بود که می گفت که من 25 مقام از ایشان می شناسم که عهد کردم که به کسی نگویم.
 
وی کراماتی نظیر طی الارض و چشم بصیرت ایشان را نیز تایید کرد و افزود علاوه بر اینها دیدارهایی هم ایشان با امام زمان داشته اند که متاسفانه عده ای از صحت این رویداد ها سوء استفاده کردند.

وی شایعه نماز خواندن پشت سر امام زمان را بی اطلاع دانست و ابراز کرد در تاریخ بودند کسانی که پشت سر امام زمان نماز خواندن ولی حداقل بنده اطلاع ندارم که ایشان نماز خوانده اند یانه؟

وی در پاسخ به این سووال که آیا آیت الله بهجت در مورد رییس جمهور و یا شخصیت های دیگر کشور اظهار نظری کرده بودند گفت: ایشان به هیچ عنوان در مورد اشخاص اظهار نظر نمی کرد.

وی شایعات دیگری نظیر معتقد بودن ایشان به قمه زنی و رد نظریه ولایت فقیه و دیدن قاتل امام زمان هنگام وضو و بیهوش شدندش را نیز تکذیب کرد.

وی ابراز داشت: در نقل و قول این شایعه ای که گفته شده است آیت الله بهجت از یکی از دوستانش در مورد ظهور می پرسد و او می گوید که امام زمان فرموده پیرمردها هم امید داشته باشند مقداری اشتباه صورت گرفته شده است و ایشان از کسی این سووال را نپرسیده بلکه درستش این است که آیت الله ناصری از آیت الله بهجت پرسیده آیا بشارتی از ظهور دارید که ایشان می گوید کسی بعد از نماز آمد کنار محراب و گفت امام زمان گفته است پیرمردتر از تو و آیت الله بهجت هم امید داشته باشند که ظهور را درک خواهند کرد.
 
دفتر آیت الله بهجت تاکید می کند که این شایعه متاسفانه این طور نبوده که آیت الله بهجت قصد انتشارش را داشته باشد و بعد از شنیدن این خبر هم ایشان بسیار ناراحت می شوند و می گویند که اگر می خواستم که کسی بداند می گفتم.

منبع

شخصی از حضرت رسول (ص) پرسید : در قرآن مجید چه آیه ای در باب حضرت مهدی (عج) نازل شده است ؟

حضرت عرض کردند : در سوره بقره آیه 1 : ( الم ذلک الکتاب لاریب فیه هدی للمتقین الذین یومنون بالغیب ) مقصود از ایمان به غیب ایمان به حضرت مهدی (عج) و غیبت او.

کمال الدین و تمام النعمة جلد 1 صفحه 95

امام صادق (ع) : درباره معنی آیه 1 سوره بقره (( الم ذلک الکتاب لاریب فیه هدی للمتقین الذین یومنون بالغیب ))

از امام صادق (ع) سوال شد : امام (ع) فرمود : متقین شیعیان حضرت علی (ع) هستند و غیب همان امام غائب است و گواهش فرموده خدا در سوره یونس آیه 20 (( می گویند چرا نازل نمیشود بر او نشانه ای از پروردگارش )) بگو همانا غیبت از آن خداست در انتظار باشید من هم با شما از منتظرانم ، خدا خبر داده که نشانه همان غیب است و غیب هم همان حجت است و تصدیق آن گفته خدای عزوجل است در سوره مومنون آیه 50 (( و گرداندیم فرزند مریم و مادرش را نشانه یعنی حجت )).

کمال الدین و تمام النعمة جلد 1 صفحه 95

هدی للمتقین * الذین یومنون بالغیب ( سوره بقره آیات 2و 3 )

قرآن راهبر متقین است * آنها که ایمان آوردند به غیب .

امام صادق (ع ) پرده آنسوی آیه را اینگونه کنار می زند و می فرماید :"منظور از کسانی که ایمان به غیب دارند کسانی هستند که باور به ظهور و قیام حضرت حجة ( مهدی عج ) دارند و به آن اقرار دارند."

کمال الدین و تمام النعمة جلد 1 صفحه 17

منبع

پی دی اف مقالات

آیا پادشاه اردن همان سفیانی عصر ظهور است؟

(قسمت اول و دوم و سوم)

پی دی اف مقاله پادشاه اردن ؛ سفیانی عصر ظهور - قسمت اول

پی دی اف مقاله پادشاه اردن ؛ سفیانی عصر ظهور - قسمت دوم

پی دی اف مقاله پادشاه اردن ؛ سفیانی عصر ظهور - قسمت سوم

منبع

علامه طباطبایی : آقا سید علی ، در زمان رهبری تو ؛ امام زمان ظهور خواهد کرد!

1،723 مگابایت

دانلود كلیپ صوتی

مستقیم  یا  غیر مستقیم

منبع

در روايات، استقامت در دين، پارسايى و تخلق به مكارم اخلاق از ويژگى هاى منتظران حقيقى شمرده شده است.
پیامبرگرامى اسلام (ص) در تجليل از مقام شامخ منتظران حقيقى خطاب به صحابه فرمود: شما اصحاب من هستيد، ليكن برادران من مردمى هستندكه در آخرالزمان مى آیند.
آن گاه در مقام توصيف اوج مجاهدت و تدين ايشان مى فرمايد: هر يك از ايشان، بيش از كسى كه بر زجر پوست كندنِ درختِ خار با دست خالى در شبِ تاريك يا نگهدارىِ آتش سوزانِ چوبِ درختِ تاغ دركفِ دست صبر مى كند، در ديندارى خود استقامت مى ورزد. به راستى كه آنان چراغ هاى هدايت در شب هاى ظلمانى هستند. (1)
امام جعفر صادق (ع) نيز فرمود: هركس بخواهد در شمار منتظران حقيقى آن عدلِ منتظَر باشد، بايد پارسايى پيشه كند و متخلَق به مكارم اخلاق گردد. (2)

كندوكاو درباره مخالفان، نشان مى دهد سواى مستكبران كه در سر لوحه قهر سپاه مهدى(ع)قرار دارند، بيشترين كارشكنى ها از جانب كسانى است كه ادعاى موافقت با امام دارند و خود را از منتظران حضرت(ع)مى دانند . اينان، امام را نه به خاطر پياده كردن اسلام اصيل، بلكه براى همراه كردن امام با آرزوها و هوس هاى خود مى خواهند. پس از پيوستن به امام، چون كارها را بر وفق مراد خود نمى بينند و ناچارند از منافع نامشروع خود درگذرند، به توجيه اهداف خود روى مى آورند و با سلاح دين و مذهب به جنگ امام مى روندكه به فرموده امام صادق (ع)چه بسيار ازكسانى كه ادعاى پيروي او را دارند، ولى پس از ظهور حضرت، از او روى مى گردانند. (1)اين جا به برخى از اين افراد ياگروه ها اشاره مى كنيم:

اراحت طلبان : راحت طلبى ريشه در خودپرستى دارد و خودخواهى منشأ همه مفاسد است . جمعى از مسلمانان مكه، پيش از هجرت به مدينه، خدمت پيامبر(ص)رسيده ابراز مى داشتند: مورد آزار دشمنانيم، اگر اجازه دهى با دشمنان مى جنگيم . پيامبر(ص) فرمود: اكنون مأمور به مبارزه نيستيم. دست نگه داريد. نماز بخوانيد و زكات بدهيد . پس از هجرت به مدينه و ايجاد آرامش نسبى در آن شهر، پس از آن كه دستور جهاد نازل گشت، زبان به اعتراض گشودند كه خدايا، چرا فرمان نبرد دادى و آن را مدتى به تأخير نينداختى. قرآن، ريشه ترس و وحشت آنان را راحت طلبى مى شمرد و مردم را نسبت به فرجام آن هشدار مى دهد. (2)امام خمينى (ره)در طرز تفكر راحت طلبان مى گويد: مى گويند: اگر حضرت صاحب، خودشان مقتضى مى دانند، براى جهاد و مبارزه تشربف بياورند، من كه دلم براى اسلام بيشتر از آن حضرت نسوخته است و حضرت هم كه اين ها را مى بيند، خودشان بيايند، چرا من اين كار را بكنم....(3)امام صادق(ع)مى فرمايند اگر شما براى يارى ما دعوت شديد، خواهيد گفت: ما در تقيه هستيم و نمى توانيم شما را يارى دهيم.... (4)