چشم براه ......

كندوكاو درباره مخالفان، نشان مى دهد سواى مستكبران كه در سر لوحه قهر سپاه مهدى(ع)قرار دارند، بيشترين كارشكنى ها از جانب كسانى است كه ادعاى موافقت با امام دارند و خود را از منتظران حضرت(ع)مى دانند . اينان، امام را نه به خاطر پياده كردن اسلام اصيل، بلكه براى همراه كردن امام با آرزوها و هوس هاى خود مى خواهند. پس از پيوستن به امام، چون كارها را بر وفق مراد خود نمى بينند و ناچارند از منافع نامشروع خود درگذرند، به توجيه اهداف خود روى مى آورند و با سلاح دين و مذهب به جنگ امام مى روندكه به فرموده امام صادق (ع)چه بسيار ازكسانى كه ادعاى پيروي او را دارند، ولى پس از ظهور حضرت، از او روى مى گردانند. (1)اين جا به برخى از اين افراد ياگروه ها اشاره مى كنيم:

اراحت طلبان : راحت طلبى ريشه در خودپرستى دارد و خودخواهى منشأ همه مفاسد است . جمعى از مسلمانان مكه، پيش از هجرت به مدينه، خدمت پيامبر(ص)رسيده ابراز مى داشتند: مورد آزار دشمنانيم، اگر اجازه دهى با دشمنان مى جنگيم . پيامبر(ص) فرمود: اكنون مأمور به مبارزه نيستيم. دست نگه داريد. نماز بخوانيد و زكات بدهيد . پس از هجرت به مدينه و ايجاد آرامش نسبى در آن شهر، پس از آن كه دستور جهاد نازل گشت، زبان به اعتراض گشودند كه خدايا، چرا فرمان نبرد دادى و آن را مدتى به تأخير نينداختى. قرآن، ريشه ترس و وحشت آنان را راحت طلبى مى شمرد و مردم را نسبت به فرجام آن هشدار مى دهد. (2)امام خمينى (ره)در طرز تفكر راحت طلبان مى گويد: مى گويند: اگر حضرت صاحب، خودشان مقتضى مى دانند، براى جهاد و مبارزه تشربف بياورند، من كه دلم براى اسلام بيشتر از آن حضرت نسوخته است و حضرت هم كه اين ها را مى بيند، خودشان بيايند، چرا من اين كار را بكنم....(3)امام صادق(ع)مى فرمايند اگر شما براى يارى ما دعوت شديد، خواهيد گفت: ما در تقيه هستيم و نمى توانيم شما را يارى دهيم.... (4)