در مورد موقعیت جغرافیایی بشرویه به طور مفصل توضیح دادم برای دسترسی به آن می توانید به آرشیو مراجعه کنید؛اما خود کلمه ی بشرویه:
کلمه ی بشرویه از دو جزء «بُش» و«رویه» تشکیل شده است که دلالت بر محلی دارد که در آن جا «بش1» می روید.بشرویه ناحیه ای کشاورزی ودامداری است واز مهم ترین فرآورده های کشاورزی آن غلات،پنبه،زعفران ،ومیوه های جالیزی را می توان برشمرد.
در دایرةالمعارف تشیع درباره مذهب مردم بشرویه چنین آمده است:«مردم بشرویه مسلمان وبر مذهب شیعه هستند.مذهب شیعه سابقه ی دیرینی در بشرویه دارد...درجنبش سربداران که شیعیان خراسان به مقابله با ستمگری های مغولان برخاستند،بشرویه نیزاز مراکز مهم این جنبش در خراسان بود.ازبشرویه علمای شیعی فراوانی برخاستند که از میان آن ها ملاعبدالله تونی-حسن بن محمدباقرحسینی ودانشمند معاصر استاد بدیع الزمان فروزانفر را میتوان برشمرد.»
ولی آنچه توضیح آن ضروری است، اینکه بشرویه در سده ی 12و13ه.ق باتوجه به این که بسیار کوچک وجمعیت کمی داشته،لکن ازلحاظ علمی در حد اعلایی بوده است.از جملات نوشته شده برروی کتب خطی موجود در حوزه ی علمیه ی بشرویه چنین بر می آید که حتی از شهر های مجاور چون فردوس،طبس وگاه بیرجند برای استفاده از محضر علمای بشرویه راهی این شهر می شده اند که این جریان در زمان حاج آقا سید حسن مجتهد به بالا ترین حدخود می رسد.
منبع:کتاب مفاخر بشرویه
------------------------
1-بَش به فتح باء،زراعت دیمی را گویند که با آب باران به عمل آید.پس احتمال اینکه در ابتدا بَشرویه به فتح باء بوده که به مرور زمان دچار تغییراتی شده وبه صورت امروزی درآمده می باشد ونیز شاید گیاهی در منطقه بوده به نام بُش که ازبین رفته وشاید نامش تغییر کرده است.
بشرویه
ادامه مطلب
