ذهن را درگير با عشقي خيالي كرد و رفت

جمله هاي واضح دل را سوالي كرد و رفت

من در اين زندان تن حس رهايي داشتم

فرصت آزاديم را او محالي كرد و رفت

چون رميدنهاي آهو ، ناز كردنهاي او

دشت چشمان مرا حالي به حالي كرد و رفت

كهنه اي بودم براي اشكهاي اين و آن

هركسي ما را به نوعي دستمالي كرد و رفت !

ابر هم در بارشش قصد فداكاري نداشت

عقده در دل داشت ، روي خاك خالي كرد و رفت

آرزويم با تو بودن بود ، كوشيدم ، ولي

واقعيت را به من تقدير حالي كرد و رفت

در وصالش تا ابد مشتاق ديدارم ، كه او ...

رتبه ي صبر مرا آهسته عالي كرد و رفت

از : محمد علی رستمی