کنار چای تلخم شعر با طنبور می چسبد

هوا سرد است و یک سیگار هم بد جور می چسبد

پلنگت خیره می گردد به سمتت ماه من هرشب

تماشایت از این منظر چقدر از دور می چسبد

گل پیراهنت زنبور ها را عاشقت کرده است

و بی خود نیست بر لبهای تو زنبور می چسبد

نه چشمم شور بازار و نه دل شوری دگر دارد

بگو آخر به من هم وصلۀ ناجور می چسبد؟

دو چشمان تو چنگیز و دل من نیز نیشابور

نگو یک حملۀ دیگر به نیشابور می چسبد

بریز از سم خود ای مار در این خوشۀ انگور

تعارف کن مرا، امشب فقط انگور می چسبد

سید حکیم بینش