گروه :  ادبي
سوال : سوالی که با کد 705867 پرسیدم جواب داده نشد. برای دومین با نوشتم:مفهوم و یا معنی ابیات زیر چیست


یک ساعت ار دو قبلکی، از عقل و جان برخاستی
این عقل ما آدم بدی، این نفس ما حواستی
ور آدم از ایوان دل، درنامدی در آب و گل
تدریس با تقدیس او، بالاتر از اسماستی
ور لانسلم گوی ظن، اسلمت گفتی چون خلیل
نفس چو سایه سرنگون، خورشید سربالاستی
ور هستی تن لا شدی، این نفس سربالا شدی
بعد از تمامی لا شدن، در وحدت الاستی
گر ضعف و سستی نیستی، در دیده خفاش تن
بر جای یک خورشید صد، خورشید جان افزاستی
گر نیک و بد نزد خدا، یک سان بدی در ابتلا
با جبرئیل ماه رو، ابلیس هم سیماستی
ور رازدارستی بشر، پیدا نکردی خیر و شر
هر چه که ناپیداستش، بر وی همه پیداستی
این حس چون جاسوس ما، شد بسته و محبوس ما
چون می‌نبیند اصل را، ای کاشکی اعماستی
بنشسته حس نفس خس، نزدیک کاسه چون مگس
گر کاسه نگزیدی مگس، در حین مگس عنقاستی
استاره‌ها چون کاس‌ها، مانند زرین طاس‌ها
آراستش بر طامعان، ای کاشکی ناراستی
خاموش باش اندیشه کن، کز لامکان آید سخن
با گفت کی پردازیی، گر چشم تو آن جاستی؟
از شمس تبریزی ببین، هر ذره را نور یقین
گر ذوق در گفتن بدی، هر ذره‌ای گویاستی

این شعر از مولاناست.لطفا راهنمایی کنید
پاسخ : سلام
به طور کلی این شعر درین باره است که نفس وتن خاکی اگر وسوسه نکنند واجازه دهند جایگاه آدمی بسیار با لا خواهد بود. اگر انسان بتواند به نفس وتن نه بگوید به همه چیز خواهد رسید اول یک لا ونفی همه چیز وبه شناخت خدا(لا اله الا الله)
اگردرمورد کلمه یا بیت خاصی سوال دارید در خدمت هستم.
موفق باشید.