در سالهاي  اخير بين المللي شدن يكي از مباحث مهم برنامه درسي در دانشگاهها بوده است اين موضوع دلالت بر بعد تلفيق  بعد بين المللي ، ميان فرهنگي و جهاني در اهداف كاركردها و نحوه آموزش دارد.امروزه بحث جهاني شدن در بخش آموزش عالي و نظام تعليم و تربيت مسائل جديدي را مانند تغييرات سريع ،بازسازي برنامه ها،از بين رفتن مرز هاي جغرافيايي در دسترس بودن اطلاعات و ساخت شكني پديد آورده است هدف اصلي و كانون توجه برنامه ريزان درسي در هنگام برخورد با مسائل فوق اساساً طراحي اهداف و برنامه هاي آموزشي مطلوب و كار آمد بوده است اين پژوهش نوعي مطالعه لزوم گنجاندن هويت و بعد بين المللي در برنامه درسي است .در حوزه برنامه درسي بين المللي كردن برنامه درسي به معني فرايند تلفيق بعد بين المللي بين فرهنگي و جاهني در اهداف كاركردها و نحوه اموزش است در واقع تلاش براي بخشيدن وجهاي بين المللي به برنامه درسي سازمانها و نهاد اهاي آموزشي است. به عبارت ديگر بين المللي كردن برنامه درسي به معناي بين المللي كردن در منزل تعريف شده است كه به موجب آن دانشگاهها و موسسات آموزش عالي حتي در مدارس متوسطه و كالجها فرصت رشد و توسعه شخصي و حرفه اي به همه دانش آموزان و دانشجويان حاضر در صحنه هاي اقتصادي جهان را ميدهد. بين المللي کردن برنامه درسي (IOC) مفهومي جديد و در حال تحول است که به طور ويژه از اوايل قرن بيست ويکم در ادبيات برنامه درسي مورد توجه قرار گرفته است. عليرغم اهميت و جايگاه چنين ايده اي، برداشت ها و تفسيرها از اين واژه در بسياري از ممالک به ويژه ايران توام با ابهام، سردرگمي و عدم شفافيت است. مقاله حاضر در راستاي بررسي اين مفهوم در ادبيات برنامه درسي تلاش کرده تا برداشت هاي مختلف از اين واژه و حدود و دامنه آنها را مفهوم پردازي کند. در اين راستا، سه برداشت متفاوت از IOC (بين المللي کردن دروس و رشته هاي دانشگاهي، بين المللي کردن رشته مطالعات برنامه درسي و بين المللي کردن حرفه برنامه درسي) شناسايي و معني مولفه هاي آنها معرفي شده است.
نتيجه گيري: توجه به توسعه دانش، مهارت و ارزش هاي بين المللي در برنامه هاي دانشگاه به منظور افزايش سواد بين المللي دانشجويان ضروري است و اشاعه برنامه هاي درسي دانشگاهي به فراتر از مرزهاي جغرافيايي و تجاري سازي برنامه درسي و محصولات آن لازم به نظر مي رسد