... در نبرد بین امام هادى (علیه‏السّلام) و خلفایى كه در زمان ایشان بودند، آن كس كه ظاهراً و باطناً پیروز شد، حضرت هادى (علیه‏السّلام) بود؛ این باید در همه‏ى بیانات و اظهارات ما مورد نظر باشد.

در زمان امامت آن بزرگوار شش خلیفه، یكى پس از دیگرى، آمدند و به درك واصل شدند. آخرین نفر آنها، «معتز» بود - همان‏طور كه ایشان فرمودند - كه حضرت را شهید كرد و خودش هم به فاصله‏ى كوتاهى مُرد. این خلفا غالباً با ذلت مردند؛ یكى به ‏دست پسرش كشته شد، دیگرى به دست برادرزاده‏اش و به همین ترتیب بنى‏عباس تارومار شدند؛ به عكسِ ... شیعه در دوران حضرت هادى و حضرت عسگرى (علیهماالسّلام) و در آن شدت عمل روزبه‏روز وسعت پیدا كرده؛ قوى‏تر شد.

سامرا و نفوذ امام هادی

حضرت هادى (علیه‏السّلام) چهل ‏و دو سال عمر كردند، كه بیست سالش را در سامرا بودند؛ آن‏جا مزرعه داشتند و در آن شهر كار و زندگى مى‏كردند. سامرا در واقع مثل یك پادگان بود و آن را معتصم ساخت تا غلامان تركِ نزدیك به خود را - با تركهاى خودمان؛ تركهاى آذربایجان و سایر نقاط اشتباه نشود - كه از تركستان و سمرقند و از همین منطقه‏ى مغولستان و آسیاى شرقى آورده بود، در سامرا نگه دارد. این عده چون تازه اسلام آورده بودند، ائمه و مؤمنان را نمى‏شناختند و از اسلام سر در نمى‏آوردند. به همین دلیل، مزاحم مردم مى‏شدند و با عربها - مردم بغداد - اختلاف پیدا كردند. در همین شهر سامرا عده‏ى قابل توجهى از بزرگان شیعه در زمان امام هادى (علیه‏السّلام) جمع شدند و حضرت توانست آنها را اداره كند و به وسیله‏ى آنها پیام امامت را به سرتاسر دنیاى اسلام - با نامه‏نگارى و... - برساند. این شبكه‏هاى شیعه در قم، خراسان، رى، مدینه، یمن و در مناطق دوردست و در همه‏ى اقطار دنیا را همین عده توانستند رواج بدهند و روزبه‏روز تعداد افرادى را كه مؤمن به این مكتب هستند، زیادتر كنند. امام هادى همه‏ى این كارها را در زیر برق شمشیر تیز و خونریز همان شش خلیفه و على‏رغم آنها انجام داده است. حدیث معروفى درباره‏ى وفات حضرت هادى (علیه‏السّلام) هست كه از عبارت آن معلوم مى‏شود كه عده‏ى قابل توجهى از شیعیان در سامرا جمع شده بودند؛ به‏گونه‏یى كه دستگاه خلافت هم آنها را نمى‏شناخت؛ چون اگر مى‏شناخت، همه‏ى‏شان را تارومار مى‏كرد؛ اما این عده چون شبكه‏ى قوى‏یى به ‏وجود آورده بودند، دستگاه خلافت نمى‏توانست به آنها دسترسى پیدا كند.

یك روزِ مجاهدت این بزرگوارها – ائمه(علیهم‏السّلام) - به قدر سالها اثر مى‏گذاشت؛ یك روز از زندگى مبارك اینها؛ مثل جماعتى كه سالها كار كنند، در جامعه اثر مى‏گذاشت. این بزرگواران دین را همین‏طور حفظ كردند، والّا دینى كه در رأسش متوكل و معتز و معتصم و مأمون باشد و علمایش اشخاصى باشند مثل یحیى‏بن‏اكثم كه با آن‏كه عالم دستگاه بودند، خودشان از فساق و فجار درجه یكِ علنى بودند، اصلاً نباید بماند؛ باید همان روزها بكل كلكِ آن كنده مى‏شد؛ تمام مى‏شد. این مجاهدت و تلاش ائمه (علیهم‏السّلام) نه فقط تشیع.......

شیخ مفید در ارشاد گوید: انگیزه حركت ابوالحسن (ع) به مدینه آن بود كه عبد الله بن محمد در شهر مدینه به عنوان متصدى جنگ و امامت جماعت ‏برگزیده شد. وى از آن حضرت نزد متوكل بدگویى مى‏كرد و اندیشه آزار و اذیت امام را در سر داشت.

مسعودى در اثبات الوصیة مى‏نویسد: "بریحه عباسى" امام جماعت‏ حرمین نامه‏اى به متوكل نگاشت و در آن گفت: اگر به حرمین نیاز دارى، على بن محمد را از آنها بیرون ران كه او مردم را به خود مى‏خواند و عده بسیارى از او تبعیت كرده‏اند: "بریحه" نامه‏هاى پیاپى در این باره به متوكل نوشت.

سبط بن جوزى در تذكرة الخواص آورده است: دانشمندان سیره نویس گویند: متوكل چون كینه على (ع) و فرزندانش را در دل داشت و از سویى به جایگاه على بن محمد در مدینه و گرایش مردمان به سوى او آگاهى داشت، آن حضرت را از مدینه به طرف بغداد حركت داد. او یحیى بن هرثمه را فراخواند و به وى گفت: به مدینه برو و در حال او تامل كن و وى را به سوى ما روانه نما. یحیى گوید: در پى دستور متوكل به مدینه عزیمت كردم چون به آن شهر وارد شدم؛ فریاد و غوغایى از مردم به پا خاست كه تا آن روز چنین شور و غوغایى نشنیده بودم. آنان بر جان على بن محمد نگران بودند چرا كه وى در حق آنان نكویى مى‏كرد و همواره ملازم مسجد بود و در دل گرایشى به دنیا نداشت. من نیز مردم را تسكین دادم و براى آنها قسم یاد كردم كه درباره على بن محمد به كار ناخوشایندى مامور نشده‏ام و هیچ نگرانى بر او نیست. سپس خانه آن حضرت را بازرسى كردم و در آن جز قرآن و كتابهاى دعا و كتابهاى علمى چیزى نیافتم. پس آن حضرت در دیدگانم بزرگ جلوه كرد و خود عهده‏دار خدمتش شدم و امكانات زندگى او را نیكو گرداندم.

شیخ مفید گوید: چون ابو الحسن (ع) از سعایت عبد الله بن محمد در نزد متوكل آگاه شد، نامه‏اى به خلیفه نوشت و در آن از دروغ بافیهاى عبد الله بن محمد یاد كرد. متوكل دستور داد تا پاسخ نامه آن حضرت را بنویسند و او را به آمدن به سامرا دعوت كنند و دستور داد كه در گفتار و كردار به خوبى با آن حضرت رفتار كنند. در نسخه‏اى از آن نامه كه به دست من است چنین آمده است:

«بسم الله الرحمن الرحیم. اما بعد! بدان كه امیر مومنان به ارزش تو داناست و خویشاوندى تو را مراعات مى‏كند و ایجاب كننده حق توست و تو و اهل بیت تو را در امورى ترجیح مى‏دهد تا خداوند حال تو و ایشان را نكو گرداند عزت تو و آنان را تثبیت كند و امن و آسایش براى تو و ایشان به ارمغان آرد و البته از این كار خشنودى پروردگارش را مى‏جوید و در پى اداى حقى است كه خداوند بر تو و خاندانت‏ بر خلیفه واجب كرده است. امیر مومنان چنین صلاح دید كه عبد الله بن محمد را از مسئولیت تصدى جنگ و امامت جماعت در مدینه بركنار دارد. زیرا نسبت‏ به حق تو نادان بود و قدر تو را كوچك مى‏شمرد. همچنین او بر تو ستم روا داشت و به تو چیزى نسبت داد كه امیر مومنان خوب مى‏داند كه تو از آن نسبت مبرایى و قصدت در ترك مخاصمه با او پاك است‏ خلیفه مى‏داند كه تو راست مى‏گویى و خود را براى چنین كارى آماده نكرده بودى. امیر مؤمنان از این پس محمد بن فضل را بر تو مى‏گمارد و به او دستور داده كه تو را مورد اكرام و احترام قرار دهد و با اطاعت از دستورات تو، به تقرب در نزد خداوند و امیر مؤمنان برسد. امیر مؤمنان مشتاق توست و خوش مى‏دارد با تو دیدارى تازه كند و به تو بنگرد. اگر تو نیز مایل دیدار اویى و دوست دارى در كنار وى مقام گیرى به سوى او روانه شو و هر كه را كه خود دوست دارى از خاندان و خدم و حشم خویش برگزین و بى‏شتاب و با آسودگى هرگاه كه خواستى در حركت‏ شو و هرگاه كه خواستى فرود آى و هر طور كه خواستى به راهت ادامه ده. و اگر دوست دارى یحیى بن هرثمه خدمتكار امیر مؤمنان و سربازانى كه با او همراهند در این سفر در ركاب تو باشند، اختیار و تصمیم با خود توست. و ما دستور داده‏ایم كه یحیى بن هرثمه مطیع.......

این مجموعه جهت آشنایی با سیره اهل بیت علیهم السلام می باشد. كه در این مجموعه به معرفی زندگینامه امام جواد، امام هادی و امام حسن عسگری علیهم السلام پرداخته شده است.

عناوین :

داستان، نیایش، سرگرمی، روایت زندگی، كتابشناسی، احادیث، واژگان، پرسش و پاسخ، سور و سوگ، اشعار، معرفی.

نیایش :

این بخش مربوط به دعاهای منتخب از مفاتیح الجنان، زیارت نامه ها و نمازهای مربوط به اهل بیت علیهم السلام می باشد.

سرگرمی :

این بخش شامل سرگرمیهای آموزنده ای جهت آشنایی بیشتر با زندگی چهارده معصوم علیهم السلام می باشد.

روایت زندگی :

این بخش شامل دو قسمت داستان و زندگینامه می باشد