برادر ، برادر ! محمد رضا از حرکت ايستاد ، نگاهي به عقب انداخت و به به دنبال صدا گشت .

مجروحي را ديد که دو پايش با گلوله توپ قطع شده بود و خون ريزي زيادي داشت .

با عجله به طرفش دويد و سرش را به دامن گرفت ، صداي آب آب مجروح جگرش را سوزاند

دستي به قمقه او کشيد ، اما ترکش توپ آبي در قمقمه باقي نگذاشته بود .

با عجله به سمت خاکريز مقابل دويد مقداري آب آورد و به لبان مجروح نزديک کرد او

 چشمانش را گشود و در حالي که به زحمت سخن مي گفت ، پرسيد :

-           اينجا خاک عراق است يا ايران ؟

-           محمد رضا گفت : خاک عراق .

اشکي از گونه مجروح سر خورد و ميان خون ها محو شد .

-           نه روا نيست من اين آب را بنوشم در حاليکه مولايم امام حسين (ع) را در همين خاک

 با لب تشنه شهيد کردند . سرم را به طرف قبله بچرخان .

سرش که به قبله چرخيد ، به آرامي گفت :

" اشهد و ان لا اله الا الله "   . بعد نگاهي به کربلا کرد و گفت :

" السلام عليک يا ابا عبد الله "   لبخندي زد و لب تشنه پر کشيد

شهيد محمد رضا مصلحي کاشاني