کسی به پیش انوشیروان عادل مژده آورد که : خدای تعالی فلان دشمن ترا برداشت.

انوشیروان گفت: هیچ شنیدی که مرا خواهد گذاشت.

مرا به مرگ عدو جای شادمانی نیست        که زندگانی من نیز جادوانی نیست