📕📗📘 مرجع شعر📘📗📕

جشن محمودیست ساقی خیز تا ساغر زنیم

ساغری ننهاده از کف ساغر دیگر زنیم

چیست ساغر خم چه تاب آرد به کشتی ده شراب

تا به ط‌وفان پشت‌پا چون نوح پیغمبر زنیم

نی‌نی از کشتی چه‌ خیزد ظرف می دریا خوشست

تا در آن دریا سراپا غوطه چون لنگر زنیم

ساقیان برکف میی چون جوهر دانش لطیف

دانشی مَردیم ما باید دم از جوهر زنیم

گنج بادآور ز هرسو بسته رقاصان به پشت

ما تهی‌دستان بیا بر گنج بادآور زنیم

ناصرالدین شاه را محمود شد نایب مناب

وقت آن آمد که آتش در بت و بتگر زنیم

ناصر دینست شه برخیز تا محمود وار

سومنات کفر را آتش به بوم و بر زنیم

تا به بزم شه ز بهر تهنیت یابیم بار

خرگه از هشتم فلک باید که بالاتر زنیم

بزم شه عرشست آنگه ما در او جوییم بار

کز جلالت پشت پا بر چرخ پر اختر زنیم

عاقبت‌ محمود بادا ناصرالدین‌ شاه را

کز ملک محمود زیب افزود تاج و گاه را

جشن سلطانیست ما امروز می خواهیم خورد

عیش هی خواهیم‌ کرد و باده هی خواهیم خورد

مژده داد از جشن شاهنشه چو پیک نیک پی

می به فرخ روی پیک نیک پی خواهیم خورد

چون بود شاهنشه ما یادگار جمّ و کی

می به‌ جشن یادگار جم و کی خواهیم‌ خورد

تا درین نیلی خم از مستی دراندازیم شور

سر به سر خمخانهای ملک ری خواهیم خورد

ساغر و چنگ و دف و کف دمبدم خواهیم زد

شیر و شهد و شکر و می پی به ‌پی خواهیم خورد

ما نه‌تنها می به یاد جشن سلطان می‌خوریم

کآب کوثر هم به یاد روی وی خواهیم خورد

دی بود اکنون و می نوشیم تا آید بهار

چون بهار آید علی اللّه تا به دی خواهیم خورد

جانشین محمود غازی کی نشین بالای تخت

‌گر نباید خورد می امروز کی خواهیم خورد

‌‌گر به یاد آن ملک محمود می خوردی ایاز

ما به یاد این ملک محمود می خواهیم خورد

عاقبت محمود بادا ناصرالدین شاه را