احادیث قدسی

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي عيسي! آن كه بر من شوريده و گناه مي‌كند تو را نفريبد. روزي مرا مي‌خورد و ديگري را بندگي مي‌كند...آن‌چنان او را به بند مي‌كشم كه راه گريزي نداشته باشد.
خداوند عزّوجلّ فرمود:
با مستحبات به من نزديك شو.
خداوند عزّوجلّ فرمود:
زبان را در پس انديشه قرار ده تا در امان باشي.
خداوند عزّوجلّ فرمود:
آن‌گاه كه مرا ياد مي‌كني، فروتن باش.
خداوند عزّوجلّ فرمود:
ياد من، هر جايي زيباست.
خداوند عزّوجلّ فرمود:
مال بسيار، گناهان را از ياد مي‌برد.
خداوند عزّوجلّ فرمود:
هر‌كه مرا ياد كند همدمش مي‌شوم.
خداوند عزّوجلّ فرمود:
هرگونه مي‌خواهي باش كه با هر دست كه دهي از همان دست مي‌گيري.
خداوند عزّوجلّ فرمود:
ای مردم صفهای (نماز جماعت )رامنظم و مساوی کنید و دوش به دوش بایستید تا فاصله و جدایی میان شمانیفتد ونامرتب نباشید که خداوند دلهای شما را از یکدیگر دور گرداند وبدانید که من شمارا از پشت سر می بینم که چگونه نظم را در صفهای جماعت برقرار می کنید.
خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي فرزند آدم! خودت را محو بندگي من كن تا دلت را پر از بي‌نيازي كنم.
خداوند عزّوجلّ فرمود:
نيكي ده برابر پاداش دارد و يك گناه نابود‌كننده است.
خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي موسي! هر‌كه از گناهكاران نزد تو آمد و به تو پناه برد، بگو خوش آمدي و آسوده شدي، چه جايگاه بزرگي است پيشگاه خداوند جهان. و بر ايشان آمرزش بخواه و بر ايشان مانند يكي از خودشان باش.
خداوند عزّوجلّ فرمود:
آن‌گاه كه در برابر من به نماز مي‌ايستي، شتاب نكن.
خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي موسي! توبه را زود انجام بده و گناه را براي بعد بگذار.
خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي موسي! مرا در هيچ حالتي فراموش نكن و از بسياري مال سرمست نشو.
خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي موسي! نزد من از بسياري گناه فرياد برآور، همانند گناه‌كاري كه از دشمنش مي‌گريزد.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي موسي! آرزوهاي بسياري براي دنيا نداشته باش، زيرا دلت را سخت مي‌كند و كسي كه دلش سخت باشد از من دور مي‌شود.


ادامه مطلب


[ پنج شنبه 31 مرداد 1392  ] [ 3:26 AM ] [ خادم مهدی عج ]
[ نظرات (0) ]

ذكر مساجد معظّمه در مدينه منوّره

ذكر مساجد معظّمه در مدينه منوّره

از جمله مسجد قُبا است كه بنا شده بر پرهيزكارى از روز اوّل و روايت شده كه هر كه برود به آن مسجد و دو ركعت نماز در آن گذارد برگردد با ثواب عُمره پس برو به اين مسجد شريف و دو ركعت نماز تحيّت مسجد بجا آور و بخوان تسبيح زهراءعَليهَاالسَّلام را پس بخوان زيارت جامعه را كه اوّلش اَلسَّلامُ عَلى اَوْلِيآءِ اللّهِ است و ما آن را زيارت اوّل جامعه قرار مى دهيم و بيايد در اواخر باب انشاءاللّه پس بخوان خدا را و بگو يا كائِناً قَبْلَ كُلِّ شَىْءٍ و اين دعائيست طولانى نقلش منافى با اختصار است هر كه خواهد به مزار بحار رجوع كند و نماز مى گذارى در مشربه امّ ابراهيم يعنى غرفه مادر حضرت ابراهيم بن رسول اللّه صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله كه آن مسكن و محلّ نماز حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله بوده است و درمسجد فضيخ ‌كه درنزديكى مسجد قبا است و آن را مسجد رَدّ شمس نيز مى گويند و در مسجد فتح كه مسجد احزاب نيز مى گويند و چون در مسجد فتح از نماز فارغ شدى بگو:

ياصَريخَ الْمَكْروُبينَ وَيا مُجيبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرّينَ وَيا

اى فرياد رس گرفتاران و اى اجابت كننده دعاى درماندگان و اى

مُغيثَ الْمَهْموُمينَ اكْشِفْ عَنّى ضُرّى وَهَمّى وَكَرْبى وَغَمّى كَما

دادرس غمزدگان بگشا از من سختى و اندوه و گرفتارى و غمم را چنانچه

كَشَفْتَ عَنْ نَبِيِّكَ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ هَمَّهُ وَكَفَيْتَهُ هَوْلَ عَدُوِّهِ

گشودى از پيامبرت صلى اللّه عليه و آله اندوهش را و هراس دشمن را از او كفايت كردى

وَاكْفِنى ما اَهَمَّنى مِنْ اَمْرِ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ

و از من هم كفايت كند آنچه فكر مرا به خود مشغول داشته از كار دنيا و آخرتم اى مهربانترين مهربانان

ونمازمى گذارى در خانه حضرت امام زين العابدين و خانه امام جعفر صادق عَليهِماالسَّلام و مسجد سلمان و مسجد اميرالمؤ منين عليه السلام كه مُحاذى قبر حمزه است و مسجد مباهله آنقدر كه بتوانى و دعا مى كنى به آنچه خواهى انشاءاللّه تعالى .


ادامه مطلب


[ شنبه 26 مرداد 1392  ] [ 1:18 AM ] [ خادم مهدی عج ]
[ نظرات (0) ]

خلاصه ای از زندگی نامه حضرت ابالفضل العباس(ع)

  خلاصه ای از زندگی نامه حضرت ابالفضل العباس(ع)

خاندان حضرت عباس (ع):

در سال 26 هجري قمري، حضرت عباس (ع) پايه عرصه گيتي نهاد. مادر گراميش فاطمه، دخت حزام بن خالد بن ربيعه بن عامر كلبي و كنيه اش (ام البنين) بود.
چند سال پس از شهادت حضرت فاطمه (س) بود، كه اميرالمومنين از برادرش عقيل، كه به اصل و نسب قبايل آگاه بود، درخواست كرد زني را از دودماني شجاع براي او خواستگاري كند و عقيل، فاطمه كلابيه (ام البنين) را براي آن حضرت خواستگاري كرد و ازدواج صورت گرفت.

اميرالمومنين (ع) از اين بانوي گرامي، صاحب چهار پسر به نامهاي عباس، عثمان، جعفر و عبدالله شد.
عباس (ع) ازبرادران ديگرش بزرگتر بود و هر چهار برادر به امام خويش، حسين (ع) وفادار بودند و در روز عاشورا در راه آن امام جان خود را نثار كردند.
ارادت قلبي ام البنين (س) به خاندان پيامبر (ص) آنقدر بود كه امام حسين (ع) را از فرزندان خود بيشتر دوست مي داشت؛ بطوري كه وقتي به اين بانوي گرامي خبر شهادت چهار فرزندش را دادند فرمود: مرا از حال حسين (ع) باخبر سازيد و چون خبر شهادت امام حسين (ع) به او داده شد، فرمود رگهاي قلبم گسسته شد، اولادم و هر چه زير اين آسمان كبود است، فداي امام حسين (ع).

دوران كودكي حضرت ابوالفضل العباس (ع):

در روزهاى كودكى عباس، پدر گرانقدرش چون آيينه معرفت، ايمان، دانايى و كمال در مقابل او قرار داشت و گفتار الهى و رفتار آسمانى‏اش بر وى تاثير مى‏نهاد. او از دانش و بينش على(ع) بهره مى‏برد. حضرت در باره تكامل و پويايى فرزندش فرمود: ان ولدى العباس زق العلم زقا; همانا فرزندم عباس در كودكى علم آموخت و به سان نوزاد كبوتر، كه از مادرش آب و غذا مى‏گيرد، از من معارف فرا گرفت.

در آغازين روزهايى كه الفاظ بر زبان وى جارى شد، امام(ع) به فرزندش فرمود: بگو يك. عباس گفت: يك حضرت ادامه داد: بگو دو عباس خوددارى كرد و گفت: شرم مى‏كنم با زبانى كه خدا را به يگانگى خوانده ‏ام، دو بگويم.
پرورش در آغوش امامت و دامان عصمت، شالوده ‏اى پاك و مبارك براى ايام نوجوانى و جوانى عباس فراهم كرد تا در آينده نخل بلند قامت استقامت و سنگربان حماسه و مردانگى باشد. گاه كه على(ع) با نگاه بصيرت‏ آميز خود آينده عباس را نظاره مى‏كرد، با لبختدى رضايت ‏آميز، سرشك غم از ديدگان جارى مى‏كرد و چون همسر مهربانش از علت گريه مى‏پرسيد، مى‏فرمود: دستان عباس در راه يارى حسين(ع) قطع خواهد شد.

آنگاه از مقام و عظمت پور دلبندش نزد خداوند چنين خبر مى‏داد: پروردگار متعال دو بال به او خواهد داد تا به سان عمويش جعفر بن ‏ابى‏طالب در بهشت پرواز كند. محبت پدرى گاه على(ع) را بر آن مى‏داشت تا پاره پيكرش را ببوسد ، ببويد و با آداب و اخلاق اسلامى آشنا سازد. از اينرو لحظه‏اى عباس را از خود دور نمى‏ساخت. فرزند پاكدل على(ع) در مدت 14 سال و چهل و هفت روز، كه با پدر زيست، هميشه در حرب و محراب و غربت و وطن در كنار او حضور داشت.
در ايام دشوار خلافت، لحظه ‏اى از وى جدا نشد و آنگاه كه در سال‏37 هجرى قمرى جنگ صفين پيش آمد، با آن كه حدود دوازده سال داشت، حماسه‏اى جاويد آفريد.

برای مشاهده کامل به ادامه مطلب بروید....


ادامه مطلب


[ چهارشنبه 23 مرداد 1392  ] [ 2:46 AM ] [ خادم مهدی عج ]
[ نظرات (0) ]

همسر حضرت عباس (ع) که بود و آیا ایشان فرزند هم داشتند و آنها در کربلا بودند؟ چگونه از دنیا رفتند؟


حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام و روحی فداه، با دختری به نام «لبابه» ازدواج نمود.

لبابه، دختر «عبیدالله بن عباس»، پسر عموی پیامبر اعظم (صلوات الله علیه و آله) بود. مادر لبابه، «ام حکیم جویری» نام داشت که «دختر خالد بن قرظ کنانی» بود.

نه تنها پدر و مادر لبابه هر دو اهل ایمان و فضل بودند، بلکه شخص خانم لبابه نیز از با تربیتی که در خانه والدین و سپس خانه‌ی حضرت عباس (ع) یافته بود، خود از بزرگان اهل فضیلت به شمار می‌آمد.

ظاهراً آن حضرت در سن بیست سالگی با خانم لبابه ازدواج کردند. حاصل این ازدواج دو پسر به نام‌های «عبیدالله و فضل» بود و البته در برخی تواریخ از دو فرزند دیگر به نام‌های «محمد و قاسم» نیز نام برده‌اند. و اسنادی دال بر شهادت محمد در کربلا وجود دارد. و برخی اقوال دیگر تأکید دارند که فرزندان ایشان هیچ کدام در کربلا حضور نداشتند. هیچ سندی دال بر این که همسر ایشان در کربلا حضور داشته باشد نیز وجود ندارد، مضافاً بر این که نام ایشان جزء اسرای کربلا نیز ثبت نگردیده است.

بنا بر اسناد تاریخی، لبابه سال‌ها پس از شهادت همسرش، به عقد فرزند امام حسن علیه‌السلام به نام «زید» درآمد و از این ازدواج فرزند دختری به نام «نفیسه» به دنیا آمد و برخی اقوال فرزندی به نام «حسن» را حاصل دیگر این ازدواج می‌دانند و معتقدند «حسن بن زید» فرزند حضرت عباس (ع) نیست، بلکه نوه‌ی امام حسن علیه السلام است.

در هر حال در اقوال مستند تاریخی آمده است: عبید الله فرزند عباس که کنیه اش ابومحمد بود، شخصیتی با کمال ، ورع ، سخی، شجاع و بامروت به حساب می آمد که در سن 55 سالگی درگذشت و فرزندان حضرت عباس نسبشان به او می رسد. و ملاقات ایشان با امام سجاد علیه‌السلام نیز دلیل دیگری بر زنده بودن این فرزند پس از واقعه‌ی کربلا دارد.

یکی از فرزندان عبیدالله، ابو محمد حسن اکبر می‌باشد که از علما و محدثان بزرگ اسلام است. او دارای 8 پسر بود که پراکنده شدن آنها در سرزمین مختلف اسلامی چون: حجاز، مصر، فارس، بغداد، بصره، شام، مغرب، سمرقند و یمن، سبب گردید تا اولاد و نسل آن حضرت در کشورهای مختلف گسترش یابد و بسیاری از آنان نیز از شخصیت‌های برجسته‌ی علمی، سیاسی، قضایی و ... بوده‌اند.

بر اساس اسناد تاریخی، عبیدالله در سن 55 سالگی از دنیا رفت، اما از تاریخ رحلت خانم لبابه،‌ اطلاع دقیقی نداریم.


ادامه مطلب


[ چهارشنبه 23 مرداد 1392  ] [ 2:39 AM ] [ خادم مهدی عج ]
[ نظرات (0) ]

نماز حضرت صاحب الزَّمان عَجَّل اللّه تَعَالى فَرَجَهُ

نماز حضرت صاحب الزَّمان عَجَّل اللّه تَعَالى فَرَجَهُ

دو ركعت است مى خوانى درهر ركعت سوره حَمْد را تا اِيّاكَ نَعْبُدُ وَاِيّاكَ نَسْتَعينُ و چون به اين آيه رسيدى آن را صد مرتبه مى گوئى و در مرتبه آخر سوره را تمام مى كنى پس قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌرا يكبار مى خوانى و چون از نماز فارغ شدى اين دعا را مى خوانى:

اَللّهُمَّ عَظُمَ الْبَلاَّءُ وَ بَرِحَ الْخَفاَّءُ وَ انْكَشَفَ الْغِطاَّءُ وَ ضاقَتِ الاَرْضُ بِما وَسِعَتِ السَّماَّءُ

خدايا بلاء و گرفتارى بزرگ شد و درد پنهان آشكار گشت و پرده از روى كار برداشته شد و زمين با فراخيش تا آسمان بر ما تنگ شد

وَ اِلَيْكَ يا رَبِّ الْمُشْتَكى وَ عَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَةِ وَالرَّخاَّءِ

و شكوه ما اى پروردگار بسوى توست و اعتماد در سختى و آسانى بر تو است

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الَّذينَ اَمَرْتَنا بِطاعَتِهِمْ وَ عَجِّلِ

خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد آنان كه ما را به پيروى ايشان ماءمور كردى و شتاب كن

اَللّهُمَّ فَرَجَهُمْ بِقاَّئِمِهِمْ وَ اَظْهِرْ اِعْزازَهُ يا مُحَمَّدُ يا عَلىُّ يا عَلِىُّ يا

خدايا در فرج ايشان بوسيله قائمشان و عزتش را آشكار كن اى محمد اى على اى على اى

مُحَمَّدُ اِكْفِيانى فَاِنَّكُما كافِياىَ يا مُحَمَّدُ يا عَلىُّ يا عَلِىُّ يا مُحَمَّدُ

محمد مرا كفايت كنيد كه كفايت كننده ام شمائيد اى محمد و اى على ، اى على و اى محمد

اُنْصُرانى فَاِنَّكُما ناصِراىَ يا مُحَمَّدُ يا عَلىُّ يا عَلِىُّ يا مُحَمَّدُ

مرا يارى كنيد كه ياور من شمائيد اى محمد و اى على ، اى على و اى محمد

اِحْفَظانى فَاِنَّكُما حافِظاىَ يا مَوْلاىَ يا صاحِبَ الزَّمانِ يا مَوْلاىَ يا

نگهداريم كنيد كه نگهدارم شمائيد اى مولاى من اى صاحب الزمان اى مولاى من اى

صاحِبَ الزَّمانِ يا مَوْلاىَ يا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ

صاحب زمان اى مولاى من اى صاحب زمان پناه خواهم پناه خواهم پناه خواهم

اَدْرِكْنى اَدْرِكْنى اَدْرِكْنى الاَمانَ الاَمانَ الاَمانَ

دريابم دريابم دريابم امانم ده امانم ده امانم ده


ادامه مطلب


[ چهارشنبه 23 مرداد 1392  ] [ 2:34 AM ] [ خادم مهدی عج ]
[ نظرات (0) ]

احادیث معصومین درباره صدقه

 

حدیث (1) پيامبر صل الله‏ عليه‏ و‏آله :

اَلصَّدَقَةُ تَدفَعُ البَلاءَ وَ هِىَ اَنجَحُ دَواءٍ وَ تَدفَعُ القَضاءَ وَ قَد اُبرِمَ اِبراما وَ لا يَذهَبُ بِالدواءِ اِلاَّ الدُّعاءُ وَ الصَّدَقَةُ؛

صدقه بلا را برطرف مى‏كند و مؤثرترينِ داروست. همچنين، قضاى حتمى را برمى‏گرداند و درد و بيمارى‏ها را چيزى جز دعا و صدقه از بين نمى‏برد.

بحارالأنوار، ج 93، ص 137، ح 71

حدیث (2) پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

اَلصَّدَقَةُ عَلى‏ وَجهِها وَاصطِناعُ المَعروفِ وَ بِرُّ الوالِدَينِ وَصِلَةُ الرَّحِمِ تُحَوِّلُ الشِّقاءَ سَعادَةً وَتَزيدُ فِى العُمرِ وَ تَقى مَصارِ عَ السُّوءِ؛
صدقه بجا، نيكوكارى، نيكى به پدر و مادر و صله رحم، بدبختى را به خوش‏بختى تبديل و عمر را زياد و از پيشامدهاى بد جلوگيرى مى‏كند.

نهج الفصاحه، ح 1869

حدیث (3) پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

اَلصَّدَقَةُ بِعَشرَةٍ وَ القَرضُ بِثَمانِيَةَ عَشرَ وَ صِلَةُ الاِخوانِ بِعِشرينَ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ بِاَربَعَةٍ وَ عِشرينَ؛
صدقه دادن، ده حسنه، قرض دادن، هجده حسنه، رابطه با برادران [دينى‏]، بيست حسنه و صله رحم، بيست و چهار حسنه دارد.

كافى، ج 4، ص 10، ح 3
 

حدیث (4) امام على عليه السلام :

كَفِّروا ذُنوبَكُم وَتَحَبَّبوا اِلى‏ رَبِّكُم بِالصَّدَقَةِ وَ صِلَةِ الرَّحِمِ؛

با صدقه و صله رحم، گناهان خود را پاك كنيد و خود را محبوب پروردگارتان گردانيد.

غررالحكم، ح 7258

حدیث (5) پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

اَلضّيافَةُ اَوَّلُ يَومٍ وَ الثانى وَ الثالثُ وَ ما بَعدَ ذلِكَ فَاِنَّها صَدَقَةٌ تُصَدّق بِها عَلَيهِ؛

ميهمانى يك روز و دو روز و سه روز است، بعد از آن هر چه به او دهى صدقه محسوب مى‏شود.

كافى، ج 6، ص 283، ح 2

حدیث (6) پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

اَلا اُخبِرُكُم بِاَفضَلَ مِن دَرَجَةِ الصّيامِ وَ الصَّلاةِ وَ الصَّدَقَةِ؟ صَلاحُ ذاتِ البَينِ، فَاِنَّ فَسادَ ذاتِ البَينِ هِىَ الحالِقَةُ؛

آيا به چيزى با فضيلت‏تر از نماز و روزه و صدقه (زكات) آگاهتان نكنم؟ و آن اصلاح ميان مردم است، زيرا تيره شدن رابطه بين مردم ريشه‏كن كننده دين است.

نهج الفصاحه، ح 458

حدیث (7) امام باقر علیه السلام:

اَلبِرُّ وَ الصَّدَقَةُ يَنفيانِ الفَقرَ وَ يَزيدانِ فِى العُمرِ وَ يَدفَعانِ عَن صاحِبِهِما سَبعينَ ميتَةَ سوءٍ ؛

كار خير و صدقه، فقر را مى‏بَرند، بر عمر مى‏افزايند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خود دور مى‏كنند.

ثواب الاعمال، ص 141

حدیث (8) پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

اَلبَناتُ هُنَّ المُشفِقاتُ المُجَهِّزاتُ المُبارَكاتُ، مَن كانَت لَهُ ابنَةٌ واحِدَةٌ جَعَلَهَا اللّه‏ُ لَهُ سِترا مِنَ النّارِ، و مَن كانَت عِندَهُ ابنَتانِ اُدخِلَ الجَنَّةَ بِهِما، وَ مَن كانَت عِندَهُ ثَلاثُ بَناتٍ أو مِثلُهُنَّ مِنَ الخَواتِ وُضِعَ عَنهُ الجِهادُ وَ الصَّدَقَةُ ؛

دختران ، دلسوز ، مددكار و بابركت‏اند . هر كس يك دختر داشته باشد ، خداوند ، او را پوششى از دوزخ قرار مى‏دهد و هر كس دو دختر داشته باشد ، به خاطر آن وارد بهشت مى‏شود و هر كس سه دختر يا مانند آن خواهر داشته باشد ، جهاد و صدقه از او برداشته مى‏شود .

كنز العمّال ، ح 45399

حدیث (9) امام صادق عليه‏السلام :

صَدَقَةٌ يُحِبُّهَا اللّه‏ُ: إِصلاحٌ بَينَ النّاسِ إِذا تَفاسَدوا، وَتَقارُبٌ بَينَهُم إِذا تَباعَدوا؛
صدقه اى كه خداوند آن را دوست دارد عبارت است از: اصلاح ميان مردم هرگاه رابطه‏شان تيره شد و نزديك كردن آنها به يكديگر هرگاه از هم دور شدند.

كافى، ج2، ص209، ح1

حدیث (10) امام صادق عليه‏السلام :

ثَلاثَةٌ اُقسِمُ بِاللّه‏ِ أَنَّهَا الحَقُّ ما نَقَصَ مالٌ مِن صَدَقَةٍ وَلازَكاةٍ وَلاظُلِمَ أَحَدٌ بِظَلامَةٍ فَقَدَرَ أَن يُكافِئَ بِها فَكَظَمَها إِلاّ أَبدَ لَهُ اللّه‏ُ مَكانَها عِزّا وَلا فَتَحَ عَبدٌ عَلى نَفسِهِ بابَ مَسأَلَةٍ إِلاّ فُتِحَ عَلَيهِ بابُ فَقرٍ؛
به خدا قسم سه چيز حق است: هيچ ثروتى بر اثر پرداخت صدقه و زكات كم نشد، در حق هيچ كس ستمى نشد كه بتواند تلافى كند، اما خويشتندارى نمود مگر اين كه خداوند بجاى آن به او عزت بخشيد و هيچ بنده‏اى درِ خواهشى را به روى خود نگشود مگر اين كه درى از فقر به رويش باز شد.

 بحارالأنوار، ج78، ص209، ح79

حدیث (11) پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

إنَّ الصَّدَقَة َلتُطفِئُ غَضَبَ الرَّبِّ؛

صدقه، خشم پروردگار را فرو می‌نشاند.

کنزالعمال، ح161143

حدیث (12) رسول اكرم صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله :

دَخَلْتُ الْجَنَّةَ فَرَأَيْتُ عَلى بابِها: اَلصَّدَقَةُ بِعَشَرَةٍ وَالْقَرْضُ بِثَمانيَةَ عَشَرَ فَقُلْتُ يا جَبْرَئيلُ كَيْفَ صارَتِ الصَّدَقَةُ بِعَشَرَةٍ وَالْقَرْضُ بِثَمانيَةَ عَشَرَ؟ قالَ: لأَِنَّ الصَّدَقَةَ تَقَعُ عَلى يَدِ الْغَنىِّ وَالْفَقيرِ وَالْقَرْضُ لايَقَعُ إِلاّ فى يَدِ مَنْ يَحْتاجُ إِلَيْهِ؛

وارد بهشت شدم، ديدم بر در آن نوشته است (ثواب) صدقه ده برابر است و قرض هجده برابر. گفتم: اى جبرئيل چرا صدقه ده برابر و قرض هجده برابر است؟ گفت: زيرا صدقه به دست نيازمند و بى‏نياز مى‏رسد اما قرض جز به دست كسى كه به آن نياز دارد، نمى‏رسد.

كنزالعمال، ج 6، ص 210، ح 15373

حدیث (13) امام صادق عليه‏السلام :

مَنْ تَصَدَّقَ فى يَوْمٍ اَو لَيْلَةٍ اِنْ كَانَ يَوْمٌ فَيَوْمٌ وَ اِنْ كانَ لَيْلَةٌ فَلَيْلٌ دَفَعَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ عَنْهُ الْهَمَّ وَ السَّبُعَ وَ ميتَةَ السُّوءِ؛

هر كس در روز و يا شب صدقه بدهد ـ اگر روز است روز و اگر شب است، شب ـ خداوند از او غم و اندوه، درنده و مرگ بد را دور مى‏كند.

ثواب الأعمال، ص 140

حدیث (14) پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

اُمِرْتُ اَن آخُذَ الصَّدَقَةَ مِن اَغْنياءِكُم فَاَرُدَّها فى فُقَراءِكُم؛

من مأمورم كه صدقه (و زكات) را از ثروتمندانتان بگيرم و به فقرايتان بدهم.

مستدرك الوسائل، ج 7، ص 105

حدیث (15) پيامبر صلى‏لله‏ عليه ‏و ‏آله :

اَلا اُخْبِرُكُمْ بِشَىْ‏ءٍ اِنْ اَنـْتُمْ فَعَلْتُموهُ تَباعَدَ الشَّيْطانُ مِنْـكُمْ كَما تَباعَدَ الْمَشْرِقُ مِنَ الْمَغْرِبِ؟ قالوا: بَلى، قالَ: اَلصَّوْمُ يُسَوِّدُ وَجْهَهُ وَ الصَّدَقَةُ تَـكْسِرُ ظَهْرَهُ وَ الْحُبُّ فِى اللّه‏ِ وَ الْمُوازَرَةُ عَلَى الْعَمَلِ الصّالِحِ يَقْطَعانِ دابِرَهُ وَ الاِْسْتِغْفارُ يَقْطَعُ وَ تينَهُ ؛

آيا شما را از چيزى خبر ندهم كه اگر به آن عمل كنيد، شيطان از شما دور شود، چندان كه مشرق از مغرب دور است؟ عرض كردند: چرا. فرمودند: روزه روى شيطان را سياه مى‏كند، صدقه پشت او را مى‏شكند، دوست داشتن براى خدا و هميارى در كار نيك، ريشه او را مى‏كند و استغفار شاهرگش را مى‏زند.

ميراث حديث شيعه ، ج 2، ص 20، ح 18


ادامه مطلب


[ سه شنبه 22 مرداد 1392  ] [ 3:02 AM ] [ خادم مهدی عج ]
[ نظرات (0) ]

مجموعه حدیث درباره اسراف

حدیث (1) امام صادق عليه‏السلام :

إِنَّ السَّرَفَ يورِثُ الفَقرَ وَإِنَّ القَصدَ يورِثُ الغِنى؛
اسراف باعث فقر و ميانه روى موجب بى نيازى مى شود.

وسائل الشيعه، ج15، ص258، ح8

حدیث (2) امام باقر عليه‏السلام :

يا بُنَىَّ عَلَيكَ بِالحَسَنَةِ بَينَ السَّيِّئَتَينِ تَمحو هُما قالَ: وَكَيفَ ذلِكَ يا أَبَةِ؟ قالَ: مِثلُ قَولِهِ، «وَالَّذينَ إِذا أَنفَقوا لَم يُسرِفوا وَلَم يَقتُروا»؛
امام باقر عليه‏السلام به فرزندش امام صادق عليه‏السلام فرمودند: تو را سفارش مى‏كنم به انجام كار خير وسط دو كار بد تا آن دو را محو كند، امام صادق عليه‏السلام سئوال كردند چگونه چنين چيزى ممكن است؟ امام فرمودند: همانطور كه قرآن مى‏گويد مؤمنين كسانى هستند كه وقتى خرج مى‏كنند اسراف و يا سختگيرى نمى‏كنند (اسراف و سختگيرى هر دو بدند و ميانه روى وسط آنها خوب است)

تفسير نورالثقلين، ج4، ص27، ح98

حدیث (3) امام صادق عليه‏السلام :

لَيسَ فيما أَصلَحَ البَدَنَ إِسرافٌ... إِنَّما السرافُ فيما أَتلَفَ المالَ وَأَضَرَّ بِالبَدَنِ؛
در آنچه بدن را سالم نگه مى‏دارد اسراف نيست بلكه اسراف در چيزهايى است كه مال را از بين ببرد و به بدن صدمه بزند.

بحارالأنوار، ج75، ص303، ح6

حدیث (4) امام صادق عليه‏السلام :

لِلمُسرِفِ ثَلاثُ عَلاماتٍ: يَشتَرى مالَيسَ لَهُ وَيَلبِسُ ما لَيسَ لَهُ وَيَكُلُ ما لَيسَ لَهُ؛
اسراف كننده سه نشانه دارد: آنچه در شأنش نيست خريدارى مى‏كند، آنچه در شأنش نيست مى‏پوشد و آنچه در شأنش نيست مى‏خورد.

تفسير نورالثقلين، ج1، ص772، ح313

حدیث (5) امام صادق عليه‏السلام :

رُوىَ أَنَّهُ نَظَرَ الصّادِقُ إِلى فاكِهَةٍ قَد رُميَت مِن دارِهِ لَم يُستَقصَ أَكلُها فَغَضِبَ وَقالَ: ما هَذا إِن كُنتُم شَبِعتُم فَإِنَّ كَثيرا مِنَ النّاسِ لَم يَشبَعوا فَأَطعِموهُ مَن يَحتاجُ اِلَيهِ؛
نقل شده است كه امام صادق عليه‏السلام مشاهده كردند كه سيبى را نيم‏خورده از خانه بيرون انداخته اند، خشمگين شدند و فرمودند: اگر شما سير هستيد، خيلى از مردم گرسنه‏اند خوب بود آن را به نيازمندش مى‏داديد.

بحارالأنوار، ج66، ص432، ح16

حدیث (6) امام على عليه‏السلام :

فَدَعِ السرافَ مُقتَصِدا وَاذكُر فِى اليَومِ غَدا وَأَمسِك مِنَ المالِ بِقَدرِ ضَرورَتِكَ وَقَدِّمِ الفَضلَ لِيَومِ حاجَتِكَ؛
اسراف را رها كن و ميانه‏روى در پيش‏گير و امروز به ياد فردا باش و از مال به اندازه ضرورتت نگه‏دار و اضافى آن را براى روز نيازمنديت (قيامت) پيش فرست.

نهج البلاغه، نامه‏21

حدیث (7) امام صادق عليه‏السلام :

لَمّا سُئِلَ عَن أَدنَى السرافِ ـ : إِبذالُكَ ثَوبَ صَونِكَ وَإِهراقُكَ فَضلَ إِنائِكَ... ؛
در پاسخ به سئوال از كم‏ترين حدّ اسراف فرمودند: كم‏ترين اندازه آن اين است كه لباس بيرونت را لباس خانه دم دستى قرار دهى و ته مانده ظرفت را دور بريزى.

كافى، ج4، ص56، ح10

حدیث (8) امام على عليه السلام :

اَلسرافُ مَذمومٌ فى كُلِّ شَىْ‏ءٍ إِلاّ فى أَفعالِ البِرِّ؛
اسراف در هر چيزى ناپسند است، مگر در كارهاى خير.

غررالحكم، ج2، ص86، ح 1938

حدیث (9) ديلمى :

كانَ النَّبىُّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ... يُسَلِّمُ عَلى مَنِ اسْتَقْبَلَهُ مِنْ كَبيرٍ وَ صَغيرٍ وَ غَنىٍّ وَ فَقيرٍ و لا يُحَقِّرُ ما دُعِىَ اِلَيهِ و لو اِلى خَشفِ التَّمْرِ وَ كانَ خَفيفَ المَؤونَةِ كَريمَ الطَّبيعَةِ، جَميلَ المُعاشَرَةِ، طَلِقَ الوَجهِ، بَشّاشا من غَيرِ ضِحكٍ، مَحْزونا مِن غَيرِ عَبوسٍ، مُتَواضِعا مِنْ غَيْرِ مَذَلَّةٍ، جَوادا مِن غَيْرِ سَرَفٍ، رَقيقَ القَلبِ، رَحيما بِكُلِّ مُسْلِمٍ... ؛

رسول اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به هر كس برخورد مى‏نمودند، از بزرگ و كوچك، ثروتمند و فقير، سلام مى‏كردند و اگر به جايى حتى براى خوردن خرمايى خشك دعوت مى‏شدند، آن را كوچك نمى‏شمردند. زندگيشان كم هزينه بود، بزرگ طبع، خوش معاشرت و گشاده رو بودند، بى آن‏كه بخندند، هميشه متبسم بودند، بى‏آن‏كه اخمو باشند، محزون بودند، بى‏آن‏كه از خود ذلّتى نشان دهند، متواضع بودند، مى‏بخشيدند ولى اسراف نمى‏نمودند، دل نازك و نسبت به تمام مسلمانان مهربان بودند.

ارشاد القلوب، ج 1، ص


ادامه مطلب


[ سه شنبه 22 مرداد 1392  ] [ 2:56 AM ] [ خادم مهدی عج ]
[ نظرات (0) ]

*نمایی از نجف حرم امام علی (ع)*

http://imamhussein.tv/images/phocagallery/masoomin/imam-ali/thumbs/phoca_thumb_l_008.jpghttp://imamhussein.tv/images/phocagallery/masoomin/imam-ali/thumbs/phoca_thumb_l_006.jpghttp://imamhussein.tv/images/phocagallery/masoomin/imam-ali/thumbs/phoca_thumb_l_001.jpg

http://imamhussein.tv/images/phocagallery/masoomin/imam-ali/thumbs/phoca_thumb_l_008.jpghttp://imamhussein.tv/images/phocagallery/masoomin/imam-ali/thumbs/phoca_thumb_l_015.jpg


ادامه مطلب


[ دوشنبه 21 مرداد 1392  ] [ 2:05 AM ] [ خادم مهدی عج ]
[ نظرات (0) ]

حرز امام سجاد عليه السلام

ششم سيّد بن طاوُس در دو موضع از مُهَج اين حرز شريف را از حضرت امام زين العابدين عليه السلام نقل كرده :
بنام خداى بخشاينده مهربان

يا اَسْمَعَ السّامِعينَ يا اَبْصَرَ النّاظِرينَ يا اَسْرَعَ الحاسِبينَ يا اَحْكَمَ

اى شنواترين شنوايان اى بيناترين بينايان اى سريعترين حسابگران اى داورترين

الْحاكِمينَ يا خالِقَ الْمَخْلُوقينَ يا رازِقَ الْمَرْزُوقينَ يا ناصِرَ

داوران اى آفريننده آفريدگان اى روزى ده روزى خواران اى يارى ده

المَنْصُورينَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ يا دَليلَ الْمُتَحَيِّرينَ يا غِياثَ

يارى شدگان اى مهربانترين مهربانان اى راهنماى گمگشتگان اى فريادرس

الْمُسْتَغيثينَ اَغِثْنى يا مالِكَ يَوْمِ الدّينِ اِيّاكَ نَعْبُدُ وَاِيّاكَ نَسْتَعينُ يا

فريادخواهان فريادم رس اى مالك روز جزا تو را پرستش كنم و از تو كمك خواهم اى

صَريخَ الْمَكْرُوبينَ يا مُجيبَ دَعْوَةِ المُضْطَرينَ اَنْتَ اللّهُ رَبُّ

دادرس گرفتاران اى اجابت كننده دعاى درماندگان تويى خدا پروردگار

الْعالَمينَ اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبينُ الْكِبْرِياَّءُ

جهانيان تويى خدايى كه معبودى جز تو نيست فرمانرواى برحق آشكار بزرگوارى

رِداَّءُكَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفى وَعَلى عَلِي الْمُرْتَضى

جامه تو است خدايا درود فرست بر محمد مصطفى و بر على مرتضى

وَفاطِمَةَ الزَّهْراَّءِ وَخَدِيجَةَ الْكُبْرى وَالْحَسَنِ الْمُجْتَبى وَالْحُسَيْنِ

فاطمه زهرا و خديجه كبرى و حسن مجتبى و حسين

الشَّهِيدِ بِكَرْبَلاَّءَ وَعَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ زَيْنِ الْعابِدينَ وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلي

شهيد در كربلا و على بن الحسين زين العابدين و محمد بن على

الْباقِرِ وَجَعْفَرِ بْنِ مُحَمِّدٍ الصّادِقِ وَمُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ الْكاظِمِ وَعَلىِّ

باقر و جعفر بن محمد صادق و موسى بن جعفر كاظم و على

بِْن مُوسَى الرِّضا وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلي التَّقِىِّ وَعَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ النَّقِىِّ

بن موسى الرضا و محمد بن على تقى و على بن محمد نقى

وَالْحَسَنِ [بْنِ عَلي ] الْعَسْكَرِىِّ وَالْحُجَّةِ الْقاَّئِمِ الْمَهْدِىِّ الاِْمامِ

و حسن عسكرى و حجت قائم مهدى آن امام

المُنْتَظَرِ صَلَوتُ اللّهِ عَلَيْهِمْ اَجَمَعينَ اَللّهُمَّ والِ مَنْ والاهُمْ وَعادِ

منتظر صلوات الله عليهم اجمعين خدايا دوست دار هر كه ايشان را دوست دارد و دشمن دار

مَنْ عاداهُمْ وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُمْ وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُمْ وَالْعَنْ مَنْ

هركه دشمنشان دارد و يارى كن آنكه ياريشان كند و خوار كن هركس خوارشان كند و لعنت كن هركس

ظَلَمَهُمْ وَعَجِّلْ فَرَجَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاْنصُرْ شيعَةَ آلِ مُحَمَّدٍ وَارْزُقْنى

بر ايشان ستم كند و در فرج آل محمد شتاب كن و پيروان آل محمد را يارى كن و ديدن

رُؤْيَةَ قاَّئِمِ آلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنى مِنْ اَتْباعِهِ وَاَشْياعِهِ وَالرّاضينَ

روى قائم آل محمد را روزى من كن و مرا از زمره پيروان و شيعيان و كسانى كه به كار او راضى هستند قرارم ده

بِفِعْلِهِ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ

به رحمتت اى مهربانترين مهربانان


ادامه مطلب


[ دوشنبه 21 مرداد 1392  ] [ 2:00 AM ] [ خادم مهدی عج ]
[ نظرات (0) ]

جهت خواب ديدن پيامبران يا امامان عليهم السلام يا والدين و يا يكى از مردگان

جهت خواب ديدن پيامبران يا امامان عليهم السلام يا والدين و يا يكى از مردگان

شانزدهم شيخ كفعمى در مصباح و محدّث فيض در خلاصة الا ذكار فرموده كه ديدم در بعض كتب اصحاب اماميّه كه هر كس خواسته باشد در خواب ببيند يكى از پيغمبران و امامان عليهم السلام را يا يكى از مردمان يا والدين خود را بخواند سوره شمس و لَيْل و قَدْر و قُلْ يا اَيُّهَا الْكافِرونَ و سوره اخلاص و مُعوّذتين را پس بخواند صد مرتبه سوره اخلاص و صلوات بفرستد بر پيغمبر و آل او صد مرتبه و بخوابد با وضو به جانب راست خواهد ديد هر كه را اراده كرده انشاءاللَّه و تكلّم خواهد كرد با او انشاءاللَّه هر چه بخواهد و در نسخه ديگر ديدم كه اين عمل را بجا آورد در هفت شب بعد از آنكه اين دعا را بخواند:

اَللّهُمَّ اَنْتَ الْحَىُّ الَّذى لايُوصَفُ وَالاْيمانُ

خدايا تويى زنده كه وصفت نشود و ايمان از او

يُعْرَفُ مِنْهُ مِنْكَ بَدَتِ الاَْشْياءُ وَ اِلَيْكَ تَعُودُ فَما اَقْبَلَ مِنْها كُنْتَ مَلْجَاَهُ وَ

شناخته شود از تو شروع شود چيزها و بسوى تو بازگردد پس هريك به تو رو كنند تويى ملجاء و

مَنْجاهُ وَ ما اَدْبَرَ مِنْها لَمْ يَكُنْ لَهُ مَلْجَاءٌ وَلامَنْجامِنْكَ اِلاّ اِلَيْكَ فَاَسْئَلُكَ بِلا اِلهَ

پناهگاهش و هركدام پشت كنند ملجاء و پناهى از تو نيست جز بسوى خودت پس از تو خواهم به كلمه ((لااله

اِلاّ اَنْتَ وَ اَسْئَلُكَ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ وَ بِحَقِّ حبيبِكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ

الاّ انت )) و از تو خواهم به ((بسم اللَّه الرحمن الرحيم )) و به حق حبيب تو محمّد صلى اللَّه

عَلَيْهِ وَ آلِهِ سَيِّدِ النَّبِيّينَ وَ بِحَقِّ عَلىٍّ خَيْرِ الْوَصِيّينَ وَ بِحَقِّ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ

عليه و آله آقاى پيمبران و به حق على بهترين اوصياء و به حق فاطمة بانوى

نِسآءِ الْعالَمينَ وَ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ اللَّذَيْنِ جَعَلْتَهُما سَيِّدَىْ شَبابِ اَهْلِ

زنان جهانيان و به حق حسن و حسين كه قرارشان دادى آقاى جوانان اهل

الْجَنَّةِ عَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ السَّلامُ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تُرِيَنى

بهشت بر همه شان سلام باد كه درود فرستى بر محمّد و آل محمّد و سپس

مَيِّتى فِى الْحالِ الَّتى هُوَ فيها

مرده ام را در همان حالى كه دارد به من نشان دهى


ادامه مطلب


[ یک شنبه 20 مرداد 1392  ] [ 2:06 AM ] [ خادم مهدی عج ]
[ نظرات (0) ]