در سوره «الرحمن» چرا آيه «فبايّ الاء ربكما تكذبان» تكرار شده است؟

 
در سوره «الرحمن» خداوند نعمت هاى گوناگون خود را - اعم از مادى و معنوى بيان كرده و بعد جن و انس را مخاطب قرار داده است كه: كدام يك از نعمت هاى پروردگارتان را تكذيب مى كنيد. اين پرسش، استفهام تقريرى است كه در مقام اقرار ذكر مى شودهمان، ص 240.. از اين رو در روايتى آمده است كه بعد از اين جمله بگوييم: پروردگارا! ما هيچ يك از نعمت هاى تو را تكذيب نمى كنيم
«لا بشى ء من الائك رب اكذب». انديشه و دقت در نعمت هاى الهى - با جزئيات و ريزه كارى ها و اسرارى كه در هر يك از آنها نهفته است حس شكرگزارى را برمى انگيزد و انسان را به عرفان و شناخت مبدأ اين نعمت ها دعوت مى كند. به همين جهت خداوند از بندگانش، اقرار مى گيرد. اين تكرار نه تنها منافاتى با فصاحت و بلاغت ندارد، بلكه خود يكى از فنون فصاحت است. اين درست مانند آن
است كه پدرى فرزند فراموش كار خود را مخاطب ساخته، مى گويد: آيا فراموش كردى كودكى خرد و ناتوان بودى. من چه خون جگرها براى پرورش تو خوردم؟! آيا فراموش كردى هنگامى كه به مرحله جوانى رسيدى و نياز به همسر داشتى، پاك ترين همسر را برايت انتخاب كردم؟! آيا فراموش كردى نياز به خانه و وسايل زندگى داشتى، برايت فراهم كردم؟ پس اين سركشى و بى مهرى از
چيست؟! خداوند مهربان نيز نعمت هاى گوناگونش را به اين بشر فراموش كار يادآور مى شود و به دنبال هر بخش از آنها، از او سؤال مى پرسد: «كدام يك از اينها را انكار مى كنى؟!» پس اين نافرمانى و طغيان براى چيست؟! در حالى كه اطاعت من نيز رمز تكامل و پيشرفت خود شما است و از آن چيزى عايد پروردگارتان نمى شودتفسير نمونه، ج 23، ص 113 115..




[ جمعه 7 شهریور 1393  ] [ 12:45 PM ] [ خادم مهدی عج ]
[ نظرات (0) ]