صد بار زنده گشتم و مردم نیامدی

 

صد بار زنده گشتم و مردم نیامدی
از صفر تا هزار شمردم نیامدی
مانند شمعدانی افسرده از عطش
تنها کنار پنجره مردم نیامدی
گفتم حدیث درد بگویم ولی نشد
یک عمر حرف دل همه خوردم نیامدی
جامی شوم میان دو تا دست بسته ات
از بس بیقرار فشردم نیامدی
میگفت یک نفر که یکی جمعه می رسی
دل را به روز جمعه سپردم نیامدی
پایان گرفت قصه ی تنهایی و گذشت
اقا در انتظار تو مردم نیامدی

 

شاعر : حمید کریمی





[ چهارشنبه 23 مهر 1393  ] [ 3:33 AM ] [ خادم مهدی عج ]
[ نظرات (0) ]