شیعه دوازده امامی

غیر از اینکه حدیث منزلت مقام برادری حضرت رسول را برای امیرالمؤمنین علیه السلام ثابت می کند. در بسیاری از منابع مخالفین ذکر شده است که:

آخی رسول الله بین اصحابه فجاء علی تدمع عیناه فقال: یا رسول الله! آخیت بین اصحابک و لم تواخ بنی و بین احد فقال رسول الله أنت اخی فی الدنیا و الآخرة

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بین اصحاب خود عقد اخوت و برادری بست. پس امیرالمؤمنین علیه السلام در حالی که چشمانشان گریان بود نزد حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم آمدند و فرمودند: ای رسول خدا! بین اصحابتان عقد اخون بستید و بین من و احدی دیگر عقد برادری نبستید. پس حضرت رسول خدا فرمودند: تو برادر من در دنیا و آخریت هستی.

(سنن ترمذی، باب مناقب امیرالمؤمنین علیه السلام، ص1063، ح4741)

این مقام برادری، یعنی فعل حضرت رسول خدا صلی الله علیه و اله وسلم به امر خداوند می باشد. با کمال حکمت و با نهایت درایت و با ملاحظه مسائل روحی و شخصیتی و اخلاقی و خصال نفسانی آن دو نفر را برادر قرار می داد. برادر یعنی اینکه این دو به یکدیگر اختصاص می یافتند و غم شریک و پناه یکدیگر می بودند.

وقتی امیرالمؤمنین علیه السلام برادر رسول خدا می شوند یعنی همانگونه که رسول خدا در تمام صفات حسنه افضل خلق در مقام و مرتبت ایمانی اشرف خلق و در خلق و خوی کریم اعظم خلق را داند در قرب پروردگار از همه عالم مقرب ترند همانطور امیرالمؤمنین علیه السلام نیز در این مقامات مشارکت دارند. ثابت می شود که وقتی کسی مثل بهترین شد خودش بهترین می شود و خیلی واضح است که چنین کسی مستحق امامت است بلکه جانشینی او متعیّن می باشد.