سیده عطیه حسینی

	زندگینامه

سیده عطیه حسینی

زندگینامه

"سيده عطیه" سال "1334" در روستای اسکول پایین مریوان در میان خانواده‌ای از سادات چشم به جهان گشود و کودکی را در دامان پر مهر خانواده گذراند. عطیه در عنفوان جوانی همراه و همسفر خود را یافت و زندگی تازه‌ای را آغاز کرد و سرانجام در حالی که 28 سال داشت و چند سال از زندگی مشترکش می‌گذشت، در دهم شهریور ماه سال 1362 بر اثر بمباران هوایی زادگاهش، مظلومانه و بی‌دفاع در خون غلطید و به شهادت رسید. پیکر پاک "سیده عطیه" را در گلزار شهدای روستاي اسکول پایین مریوان به خاک سپردند تا یاد و نامش برای همیشه زنده و جاوید بماند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

سیده همیلا حسینی

	زندگینامه

سیده همیلا حسینی

زندگینامه

سیده همیلا فرزند سيدعبدالکریم و طیبه سوم آبان ماه سال 1342 در خانواده ای روحانی و متدین در روستای محراب از توابع دهستان ژاورود مریوان متولد شد. سال 1359 ازدواج نمود و زندگی ساده ای را در یکی از روستاهای منطقه به نام سلین آغاز کرد، او یک سال بعد صاحب فرزند شد تا طعم شیرین مادر بودن را بچشد، اما در دهم مردادماه 1360 بر اثر اصابت خمپاره مزدوران رژیم بعث عراق در محلی به نام درویان بوره مظلومانه به شهادت رسید و در حالیکه 18 سال بیشتر نداشت در دل خاک مأموا گرفت. 
پیکر پاکش را در گلزار شهدای روستای بلبر به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

لیلا حسینی

	زندگینامه

لیلا حسینی

زندگینامه

سال 1304 در روستای حجت آباد از توابع بخش نخلستان طبس در خانواده ای کشاورز به دنیا آمد. دوره ی کودکی لیلا در خانه ای ساده ولی پررونق سپری شد. او یار و مددکار مادر خویش در منزل و دستگیر پدر در کار کشاورزی بود. با همسایه ها رفتاری محترمانه داشت؛ رفتار مؤدبانه ی او سبب شد دوستان و آشنایان حریمی برای او قائل شوند و با نزاکت و ادب با او رفتار نمایند. 
وقتی به سنّ 16 سالگی رسید، ازدواج کرد. اما زمانی که 22 سال داشت، همسرش فوت نمود و بنا بر رسم روستا با برادر همسرش ازدواج نمود. لیلا در طول سال های زندگی چندین بار صاحب فرزند شد اما همه ی آن ها بعد از تولّد دنیای فانی را ترک کردند. این بار لیلا نذر کرد اگر فرزندش سالم باشد، نامش را "غلام رضا" بگذارد. خداوند نیز دعایش را مستجاب نمود و پس از آن دو فرزند دیگر به نام های فاطمه و حسن به او هدیه داد. 
غلام رضا که پاسدار انقلاب و اسلام بود، در تاریخ 23/11/1364 در عملیات والفجر 8 به شهادت رسید و مادر داغ فراق او را صبورانه تحمل کرد. او زنی با گذشت، مهربان و خوش خلق بود. دو سال بعد از شهادت غلام رضا، لیلا و همسرش راهی سرزمین وحی شدند. اما لیلا در روز برائت از مشرکین در تاریخ 9/5/1366 در سنّ 62 سالگی به شهادت رسید. 
مزار پاکش در امامزاده حسین بن موسی الکاظم (ع) قرار دارد. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

سیده فاطمه حسینی

	زندگینامه

سیده فاطمه حسینی

زندگینامه

سال 1312 کودکی از سلاله ی آل طه دیده به جهان هستی گشود؛ کودکی زلال و پاک که پدر نامش را سیده فاطمه خواند و بعد از قرائت اذان و اقامه در گوشش در آخرین صفحه ی قرآن نوشت: « فاطمه از ذریه ی حضرت فاطمه (س) »
سیدمحمد سعی کرد فرزندش را با رزق حلال تربیت نماید. سیده فاطمه در کنار خانواده ای باایمان بزرگ شد و با انسانی وارسته ازدواج نمود. همسرش عباس حسینی بعد از 36 سال زندگی مشترک شاهد بزمگاه عشق الهی گشت و از او یک دختر به یادگار ماند. 
سیده فاطمه در سال 1366 در سنّ 54 سالگی به زیارت بیت الله الحرام مشرف گردید. او عاشقانه کعبه را زیارت کرد و در آن سرزمین به دنبال ردی از مزار گمشده ی مهتاب آفرینش می گشت. جمعه 16/5/1366 روز عروج بود؛ حسینی در مراسم برائت از مشرکین بر اثر اصابت گلوله به سینه مهمان ملایک گشت تا در زمره ی مقربین در پیشگاه عدل الهی حاضر شود. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

خاتون جان بیگم حسینی

	زندگینامه

خاتون جان بیگم حسینی

زندگینامه

خاتون در سال 1297 به دنیا آمد. کودکی را در جوار حرم مطهر علی ابن موسی الرضا(ع) سپری کرد. 7 ساله بود که به مدرسه رفت و تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. مهربان، خوشرو و مطیع همسر و نیکوکار بود به اجرای احکام شرعی تقید داشت. 
زمانی که به همراه برادرش از زابل باز می گشتند مورد حمله اشرار قرار گرفته و در تاریخ 28 اسفند ماه سال 1368 در سن 71 سالگی به شهادت رسید. 
مزارش در بهشت رضا(ع) قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

هاجر حسین زاده مالکی

	زندگینامه

هاجر حسین زاده مالکی

زندگینامه

نامش هاجر بود. روز دوم آذر ماه سال 1325 پا بر خاکدان هستی نهاد. او در شهر اهواز بزرگ شد و ازدواج نمود. در جلسات قرآن و ذکر اهل بیت (ع) شرکت داشت.
بارزترین خصوصیت اخلاقی او قناعت و دلسوزی به فقرا و مستمندان بود. اگرچه خود فرزندش را به جبهه فرستاده بود، اما شوق شهادت را نمی توانست پنهان کند. یک روز قبل از اینکه سوار قطار شود با همه وداع کرد و حلالیت طلبید.
او سوار قطار بود که هواپیماهای رژیم بعثی هفت تپه را بمباران کردند و در تاریخ 25 اردیبهشت 1365 در سن 40 سالگی آسمانی شد. مزارش در گلزارشهدای اهواز قرار دارد.
همسرش خسرو ذرتی پور و فرزند به جبهه رفته اش نیز در جریان جنگ تحمیلی به شهادت رسیدند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

رقیه حسین زاده

	زندگینامه
	وصیت نامه

رقیه حسین زاده

زندگینامه

رقیه در روز 14 آبان ماه سال 1352 در روستای ولیجی محله در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد. 
او کودکی را در سایه تعلیمات خانواده آغاز نمود و تحصیلات خود را در مقطع ابتدایی در روستای بریجان آغاز و مقطع راهنمایی را شهرستان نکا ادامه داد. سپس وارد حوزه علمیه شد و به مدت دو سال در آنجا به فراگیری علوم دینی پرداخت.
وی در زمان جنگ تحمیلی ایران و عراق ازدواج نمود و به همراه همسرش به مناطق جنگی رهسپار و زندگی مشترک را در آنجا آغاز کرد و صاحب 2 فرزند دختر و 1 فرزند پسر شد. سپس در سال 1374 به همراه خانواده به تهران منتقل بازگشت.
رقیه بارها به مکان های زیارتی از جمله خانه خدا، کربلا و سوریه رفت و همیشه از اطرافیان می خواست تا برای شهادتش دعا کنند. 
وی در سال 1391 به علت ماموریت همسرش در سفارت ایران به کشور لبنان شهر بیروت رفت. 
در صبح روز 28 آبان ماه 13922 گروهی از تروریست ها اقدام به بمب گذاری در نزدیکی سفارت ایران نمودند که منجر به شهادت دو تن و مجروحیت چند تن از هموطنان ایرانی گردید. 
رقیه در حالیکه 40 سال از عمرش سپری شده بود شهیده راه حق شد و به ملکوت اعلی پیوست. 
پیکر پاکش پس از انتقال به ایران در گلزار شهدای روستای اومال واقع در مازندران آرام گرفت.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

زینب حسین زاده

	زندگینامه

زینب حسین زاده

زندگینامه

زینب در سال 1302 در اردبیل چشم به جهان گشود. روزهای شیرین نوجوانی وی در زمان سلطه ددمنشانه رضاخان جلاد سپری شد و چون آن زمان با خیانت آشکار آن خبیث مأموران حکومتی و بویژه پاسداران مزدور بانوان محترم را به کشف حجاب مجبور می کردند روزگار بر این خواهر شهید بسیار سخت و ناگوار گذشت پس از چندی با حفظ حجاب و پاکدامنی ازدواج کرد و مادر شش فرزند شد چندی بعد همسرش فوت کرد با اوج گیری مبارزات مردمی او نیز به یاری انقلاب شتافت و سرانجام در تاریخ 22 بهمن 1357 در حالیکه بر بالای پشت بام منزل واقع در خیابان گرگان با ندای الله اکبر مردم را یاری می کرد مورد اصابت تیر مزدوران رژیم پهلوی قرار گرفت و در سن 55 سالگی به لقای الله پیوست.پیکر پاک و مطهر این بانوی عزیز در بهشت زهرا (س) واقع است.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

مریم حسین پور

	زندگینامه

مریم حسین پور

زندگینامه

مریم حسین پور در سال 1351 در شهرستان ایوان چشم به جهان گشود و در میان خانواده ای باایمان پرورش یافت و بزرگ شد. 
او در حالی که تنها 13 سال داشت، در هجدهمین روز از خردادماه سال 1364 بر اثر بمباران هوایی شهرستان ایوان توسط ارتش بعث عراق به شهادت رسید و به دیدار معبودش شتافت. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

حبیبه حسنی عچرش

	زندگینامه

حبیبه حسنی عچرش

زندگینامه

حبیبه در روز بیست و پنجم اردیبهشت ماه سال 1314 به دنیا آمد. در خانواده ای مذهبی و با ایمان در دشت آزادگان پرورش یافته بود و کوشش می کرد تا فرزندانش را نیز با معنویت و معتقد به اسلام و قرآن تربیت کند که موفق گردید و فرزندان او از افتخارات دشت آزادگان می باشند.
او لقمه حلال را یکی از مهمترین عوامل رشد معنوی انسان می دانست و همواره در لقمه ای که بر سفره اش می آمد دقت ویژه ای داشت. کسب روزی حلال از ظرافت هایی بود که در زندگی شخصی و خانوادگی اش به کار می بست و فرزندان خود را نیز به این موضوع توصیه می کرد. 
نام حبیبه به عنوان زنی پاک ومؤمن در سوسنگرد برسر زبان ها شد و مردم مسلمان آن دیار از وی نیکی و خوبی یاد می کنند. این محبوبیت او باعث شد که وقتی خبر شهادتش بر اثر بمباران رژیم بعث عراق در هفتم آذرماه سال 1359 به مردم رسید اشک ها بر گونه ها جاری شود و همه به یاد مهربانی هایش در سوگ او بنشینند.
در 45 سالگی به آسمان دست یافت. آن روز مردم آواره و بی خانمان غم های خود را از یاد برده بودند و از آن بانوی مهربان می گفتند. از محبت و اخلاصش، از ایمان و معنویتش، از دلسوزی و صداقتش و کسب روزی حلال از آن روز به بعد مزار شهیده حبیبه حسنی عچرش در گوشه ای از خاک مقدس گلزار سید هادی حمیدیه زیارتگاه مردان و زنان مؤمنی است که از او به عنوان زنی صبور و فداکار یاد می کنند. 
او از معدود زنانی است که هیچ مزاری ندارد و او را در نزدیکی محل سکونتش به خاک سپردند اما نشانه ای از مزارش نیست.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از