مینا نرگسی

	زندگینامه

مینا نرگسی

زندگینامه

مینا در سومین روز از تیر ماه سال 1340 در روستای خرابانان علیا دیده به جهان هستی گشود. کودکی او در شهرستان ایوان سپری شد و در سال‌های جوانی مینا به سنت نبوی ازدواج کرد و صاحب 2 فرزند گردید. وی به دلیل مشکلات زندگی نتوانست درس بخواند. 
مینا در شهر سومار سرگرم زندگی خود بود که یک‌باره هواپیماهای رژیم بعثی حمله کردند و او در تاریخ 23 دی ماه سال 1365 در سنّ 25 سالگی شهد شیرین شهادت نوشید. 
مزار پاک و مطهرش در گلزار حاجی حاضر ایوان واقع می باشد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 بانو نرژا

	زندگینامه

بانو نرژا

زندگینامه

بانو در سال 1322 در شهرستان لنگرود استان گیلان متولد شد.او پس از طی دوران کودکی به تحصیل پرداخت و تا اخذ مدرک دیپلم درس خواند، بانو سپس به عنوان کمک بهیار در بیمارستان شهدا مشغول کار شد.
او به حرفه اش علاقه فراوانی داشت و برای رسیدگی به بیماران تلاش وافری انجام داد، بانو در جریان انقلاب به مجروحان کمک می کرد. سرانجام در تاریخ 21 بهمن 1357 در حالیکه برای انجام مأموریتی با آمبولانس به خیابان تهران نو می رفت هدف گلوله قرار گرفت و در سن 35 سالگی با مرگی خونین به دیار باقی شتافت. مزار شهید بانو نرژا در بهشت زهرا (س) قرار دارد، از او سه فرزند به یادگار ماند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 اشرف نذیری

	زندگینامه

اشرف نذیری

زندگینامه

اشرف در سال 1310 در شهرستان تبریز (استان آذربایجان شرقی) دیده به جهان گشود. پس از چندی به تهران مهاجرت کرد. سال‌ها گذشت و او در سال 1360 ازدواج نمود.
اشرف 6 سال بعد در تاریخ 24 اسفند 1366 بر اثر اصابت موشک رژیم بعثی عراق در تهران در سن 56 سالگی به دیدار حق شتافت و نامش را در جرگه شاهدان ثبت نمود.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

خدیجه نخودیان

	زندگینامه

خدیجه نخودیان

زندگینامه

مادرم در روز سوم بهمن ماه سال 1309 به دنیا آمد. اهل شهر اصفهان بود. 
همیشه می گفت: تکیه گاه همیشگی تو خداست. در وقت گرفتاری بر او توکل کن. من این حرف را آویزه ی گوشم کرده ام و در همه لحظات زندگی ام به خدا توکل می کنم. حتی وقتی که سخت دلتنگت می شوم فقط تنها کلامی که به عنوان اعتراض به زبان می آورم این است که می گویم، به کدامین گناه تو و نوه هفت ساله ات به شهادت رسیدید و در زیر خروار ها خاک خفته اید؟
مادر اگر می گویند بهشت زیر پای مادران است. به راستی که حرف درستی زده اند. زیرا گذشته از شهادت و بی گناه به خاک و خون کشیدنت فراموش نمی کنم که چه روزهای سختی را بعد از فوت پدرم گذراندی و چه مصیبت هایی که کشیدی. تمام هم و غمت این بود که ما را آن طور که پدرم دوست می داشت تربیت کنی. آن زمان هیچ یک از فرزندانت ازدواج نکرده بودند. آن قدر با مشکلات دست و پنجه نرم کردی تا توانستی آنها را سر و سامان بدهی. 
مادر، برای من هم که آخرین فرزندت بودم. خیی آرزو داشتی. من هم چشم امیدم بعد از خداوند به تو بود که برایم هم پدر باشی وهم مادر! من خوب بودن و خوب زندگی کردن و به دیگران کمک کردن را از دامان پر مهر تو آموختم. زیرا در کلاس درس زندگیت می دیدم که چگونه با مردم با مهربانی رفتار می کردی و آن ها را دوست داشتی. اگر کاری از دستت بر می آمد کوتاهی نمی کردی. اگر کسی مریض می شد، همیشه چه از لحاظ مالی و چه از لحاظ فیزیکی دریغ نمی کردی و چه بسا آن هایی که مریض دار بودند و از نظر روحی خسته می شدند را کمک شان می کردی مخصوصا مریض هایی که زمین گیر بودند. 
منزل برادرم بیرون از اصفهان بود به مادرم گفتم: مامان برو خونه داداش. گفت: مادر اگر قراره بمیرم دوست دارم توی همین خونه بمیرم. همیشه می گفت: دوست ندارم دست و پاگیر بچه هایم باشم. 
شب شهادتش حدودا ساعت ده و نیم شب بود که دوستم آمد منزلمان مادرم رفت چایی دم کند. چند لحظه بعد آمد و گفت: ننه، مهدی، چای آماده است بیا ببر. سینی چای را که از دستش گرفتم نگاهم به نگاهش گره خورد. سفید و نورانی شده بود. هوا بسیار سرد بود، کرسی گذاشته بودیم. رفت داخل اتاق خودش که زیر کرسی بخوابد. بعد از این که دوستم از من خداحافظی کرد و رفت. من هم رفتم در اطاقی که مادر و بچه ی خواهرم خوابیده بودند. برق رفته بود و همه جا تاریک بود. یکی دو ساعت بعد بیدار شدم. دیدم لامپ روشن است. بلند شدم و آن را خاموش کردم و دوباره خوابیدم. نمی دانم چند ساعت بعد بود که صدای انفجار به گوشم خورد. نمی توانستم تکان بخورم. مثل این که دور و برم را بتون ریخته بودند. فقط سرم را حرکت می دادم با خود گفتم: مهدی خلاص شدی بعد بی اختیار فریاد کشیدم و گفتم یا امام حسین! یا ابوالفضل! چندین بار شهادتینم را خواندم. هر بار که دهانم را باز می کردم تا شهادتین را بخوانم. مشتی خاک در دهانم می ریخت. من، مادرم و بچه خواهرم زیر آوار بودیم. نمی دانم چه مدت طول کشید. مردم اول مرا از زیر آوار بیرون آوردند. به آن ها گفتم: این طرف مادرم و بچه خواهرم هستند. آن ها را هم نجات دادند. مردم داشتند آن ها را بیرون می آوردند. که من را به بیمارستان بردند. داخل بیمارستان بودم که فهمیدم مادر و بچه خواهرم شهید شدند. 
بر روی مزار مادرم در گلستان شهدای اصفهان نوشته بانو خدیجه نخودیان در سن 56 سالگی در روز بیست و دوم دی ماه سال 1356 به شهادت رسید.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

جسومه نجف نیا

	زندگینامه

جسومه نجف نیا

زندگینامه

جسومه نجف نیا فرزند علی نظر و گل طلا در سوم آذرماه سال 1340 در منطقه شیروان چرداول دیده به جهان گشود. وی به دلیل فقر و محرومیت همه جانبه منطقه در عصر رژیم ستمشاهی از نعمت تحصیل محروم ماند. 
نجف نیا پس از ازدواج صاحب 3 فرزند دختر شده که در تربیت آنان کمال اهتمام را به خرج می داد و سعی بر مدیریت صحیح امور خانه داشت. 
تا آنکه با آغاز جنگ تحمیلی خانواده وی نیز چون بسیاری دیگر از خانواده ها با بیم و امید های ناشی از جنگ آشنا شد. 
جسومه در بیست و دوم دیماه سال 1365 از ناحیه شکم مورد اصابت ترکش ناشی از بمباران شهر ایلام قرار گرفت و در سن 25 سالگی به شهادت رسید. 
مزار وی در امامزاده عباس(ع) استان ایلام قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

شهربانو نجاتی

	زندگینامه

شهربانو نجاتی

زندگینامه

شهربانو نجاتی فرزند صفرقلی نجاتی متولد سوم مهرماه سال 1329 در روستای النگ شهرستان کردکوی استان گلستان به دنیا آمد. 
از بدو طفولیت به علت بی سوادی پدر و مادر و سرپرستی عموی بی سواد مبنی بر اینکه دختر نباید سواددار باشد از رفتن به مدرسه محروم ماند و در کار منزل و کشاورزی کمک قابل توجهی برای خانواده بود. 
تا اینکه پس از گذشت چندین سال از عمرش روزها کار کشاورزی و منزل و شبها در کلاس نهضت سوادآموزی شرکت می کرد و پس از چندین سال مدرک پنجم ابتدایی را با جدیت و کوشش خود دریافت نمود و در پی ادامه تحصیل به شهر رفت و از آنجا که خانواده وضعیت اقتصادی چندان خوبی نداشت در شهرستان گنبد به پرستاری بیمارستان آن زمان به نام شیرو خورشید مشغول به کار شد و شبانه به ادامه تحصیل پرداخت و پس از یکسال و اندی کار در بیمارستان و تحصیل شبانه به استخدام آن بیمارستان درآمد. 
تا اینکه درگیری منافقین کوردل در مرحله اول که مدت 8 روز طول کشید درمحل مجروحین و پرستاری آنان کوشش بسیاری نمود و در مرحله دوم در مورخه 18 فروردین ماه سال 1358 با دو تن از همکارانش با اصابت 4 گلوله در سن 29 سالگی به فیض شهادت نائل آمدند و پیکر مطهرشان پس از چند روز که مورد طعمه منافقین قرار گرفته بود با شهادت چندین نفر و با تلاش نیروهای گردان اعزامی از مشهد مقدس با آمبولانس شهدا را به عقب کشیدند و بعد از آن ساعت 2 نیمه شب رادیو شهادت شهیده شهربانو نجاتی را اعلام کرد که به گوش خانواده و دیگر اعضای فامیل و بستگان رسید و برای دریافت پیکر مطهرش اقدام شد و از آنجا که اولین شهید محل بوده آن هم زن جهت تشییع پیکر مطهر وی بی نهایت استقبال شد و از تمام روستاهای دور و نزدیک که تعدادشان قابل شمارش نبود و قابل تقدیر و تشکر است در تشییع پیکرمطهرش شرکت کردند و شهیده در جوار امامزاده ابراهیم روستای النگ در آرامگاه ابدی به خاک سپرده شد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

زهراسادات نجات موسوی ربوطی

	زندگینامه

زهراسادات نجات موسوی ربوطی

زندگینامه

زهراسادات یکم فروردین ماه سال 1342، در روستای دال پری از توابع شهرستان دهلران متولد شد. پدرش سیدفلحی، نام داشت.
زهراسادات خواندن و نوشتن نمی دانست. خانه دار بود. روز بیست و پنجم دی ماه سال 1363، در بمباران هوایی پتک اعراب شهرستان زادگاهش بر اثر اصابت ترکش به سر، در سن 21 سالگی شهید شد. 
پیکر وی را در گلزار شهدای امامزاده سیدیوسف همان شهرستان به خاک سپردند. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

نجاة فوزی احمد

	زندگینامه

نجاة فوزی احمد

زندگینامه

نجاة فوزی احمد در تاریخ 7/7/1963 میلادی ( 17/4/1342 ) در حوش الامراء دیده به جهان گشود. وی در خانواده ای ساده و مذهبی پرورش یافت. بسیار محجبه، باحیا، مذهبی، خوش برخورد و مهربان بود؛ با این که خانواده ی فقیری داشت و با فقر بزرگ شد، اما از مناعت طبع بسیار بالایی برخوردار بود. 
حمله ی سال 1982 رژیم صهیونیستی و پس از آن شکست دشمن در مثلث خاده به ویژه تأسیس حزب الله، تأثیر بسیار عمیقی بر نجاة گذاشت و باعث شد وی همکاری خود را با مقاومت اسلامی آغاز کند. 
نجاة اعتقاد بسیار زیادی به خط فکری حضرت امام خمینی (ره) داشت. او هم به فقرا کمک می کرد و در کنار آن برای رزمندگان حزب الله و مقاومت، لباس می دوخت تا بدین ترتیب نسبت به مقاومت ادای دین کند. 
سرانجام این دختر مقاومت در روز 27/7/1986 ( 6/5/1365 ) در سنّ 23 سالگی در جریان گلوله باران منطقه ی الصانع توسط نیروهای اشغال گر صهیونیست به فیض عظیم شهادت نایل آمد و به سرای باقی شتافت. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 خاتون نجات

	زندگینامه

خاتون نجات

زندگینامه

خاتون فرزند خلیل و زهرا در اولین روز از اولین ماه سال 1305 در بخش موسیان از توابع شهرستان دهلران دیده به جهان گشود. به علت نبود امکانات تحصیلی نتوانست از نعمت سواد بهره مند گردد. 
ایشان مادر بسیار فداکار و همسری بسیار مهربان برای فرزندانش بود. 
تا اینکه دست تقدیر چنین رقم خورد در بمباران هوایی بخش موسیان در تاریخ 3 فروردین ماه سال 1361 در سن 56 سالگی به دیار معبود خویش بشتابد. 
از این شهیده عزیز 5 فرزند به یادگار مانده است . 
مزار این مادر گرانقدر در جوار امامزاده سید یوسف قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

خدیجه نباتی

	زندگینامه

خدیجه نباتی

زندگینامه

خدیجه در سال 1358 در شهرستان کرج (استان البرز) دیده به جهان گشود. پدرش امیرعلی تلاش وافری برای تربیت اسلامی او انجام داد. 
خدیجه در هفتمین خزان زندگی به مدرسه رفت و تا اواسط سال سوم دبستان تحصیل نمود. اما بعد از تعطیلات نوروز سال 1367 در روز هجدهم فروردین ماه، موشکی به خانه های مسکونی کرج اصابت نمود و او به همراه خواهرش سکینه پروازی سرخ را تجربه کرد. 
خدیجه در سن 9 سالگی به آسمان بیکران الهی بال گشود.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از