شرنگ رموزی باقرجانی

شرنگ رموزی باقرجانی

زندگینامه

در اولین روز فروردین ماه سال 1342، سال قیام پرشکوه امت اسلام به رهبری امام خمینی دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه اش را با پشتکار و موفقیت باتمام رساند و موفق به اخذ دیپلم گشت. نوجوانی وارسته و متعهد به اصول اعتقادی اسلام بود و همگام با مردم در صحنه های شورانگیز انقلاب اسلامی در راهپیمایی ها و تظاهرات ضد رژیم ستم شاهی شرکت جست و در یوم الله 22 بهمن در فتح پادگان ها نقش بسزائی را بر عهده داشت.
پس از پیروزی انقلاب در تحقق آرمان های والای آن با تمام قوا کوشید و در سنگر بسیج مستضعفین رزمنده ای مقاوم و پرتحرک بود. در خدمت به اسلام به بنیاد مسکن پیوست و در دفتر صدور مجوز این بنیاد به کار پرداخت. سنگر مسجد را هیچ گاه خالی نگذاشت و با شرکت فعالانه در کلیه جلسات مسجد سید عزیزالله (در خیابان جیحون) در زمینه آموزش قرآن و کسب معارف اسلامی سعی فراوان داشت و شاگردی کوشا بود. او مسلمانی بود که با عمل و اخلاق نیکوی خود دیگران را به اسلام و انقلاب دعوت می کرد. در خانه و محل کار بدون تظاهر وظایف و مسئولیت های خود را انجام می داد و با اعتقادی عمیق به اسلام و عشقی شورانگیز به امام و امت همواره این شعار را تکرار می کرد:" حزب الله می میرد، سازش نمی پذیرد." 
شهید رموزی باقرجانی همواره با شهامت و شجاعت از شهادت استقبال می کرد و با آگاهی راه مقدس خویش را انتخاب کرده بود. شامگاه بیست و پنجم اسفند ماه 1360 در حالی که به همراه یکی از همکارانش از محل کار خود به سمت منزل حرکت می کرد با سه نفر از تروریست های منافق که به قصد ترور امت حزب الله در یک ماشین مسروقه در حال تردد در خیابان ها بودند مواجه می شوند. تروریست ها به محض مشاهده این عزیزان آنها را آماج گلوله های جنایت بار خود می سازند و در اثر این حمله ناجوانمردانه باقرجانی با پیکری خون آلود در سن 18 سالگی شهد شیرین شهادت را می نوشد و همراه وی نیز مجروح می گردد. 
پیکر پاکش را در بهشت زهرا(س) به خاک سپردند. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

محمد رمضان دوست

محمد رمضان دوست

زندگینامه

محمد رمضان‌دوست در 7 بهمن ماه سال 1343 در خانواده‌اي متدين و مذهبي در يکي از محلات فقيرنشين واقع در محله بلورسازي تهران ديده به جهان گشود. از کودکي تحت توجهات خانواده‌اش به اسلام ارادتي خاص پيدا کرد و فطرت پاکش صيقلي ديگر يافت. 5 ساله بود که به اتفاق پدر در مراسم مذهبي و هيئت‌هاي عزاداري شرکت مي‌جست و با طبع کودکانه و معصومش براي شهيدان کربلا مي‌گريست. 
تحصيلات ابتدايي را در دبستان هاتف با موفقيت پشت سرنهاد و تحصيلات متوسطه‌اش را آغاز نمود. اين زمان مصادف با اوج‌گيري انقلاب اسلامي بود و محمد نيز چون ساير جوانان دلباخته اسلام به اين مبارزات پيوست و در حد توانايي در اعتلاي آرمان‌هاي مقدس اسلام کوشيد و در راهپيمايي‌ها و تظاهرات حضوري شايسته و فعال داشت. 
پس از پيروزي انقلاب و تشکيل بسيج مستضعفين به عضويت بسيج ستاد ابوذر در مسجد نظام مافي درآمد و در ارتش بيست ميليوني ايران اسلامي سربازي شايسته و فداکار گرديد. جواني ساده و بي‌آلايش و خوش اخلاق بود و همگان را تحت تأثير رفتار نيکو و اسلامي خود قرار مي‌داد و به خصوص در خانواده رفتاري بسيار شايسته و همراه با حس احترام نسبت به والدينش داشت. 
به ولايت فقيه اعتقادي راسخ و از کفر و الحاد و نفاق انزجاري عميق داشت و در مقام يک بسيجي جان بر کف در حد توان به مبارزه با گروهک‌هاي ضدانقلابي مي‌پرداخت و در اين راه از بذل جان دريغ نداشت. در سال 1360 با پشتکاري قابل تحسين توانست مسئوليت يک گروه از افراد بسيج را بر عهده گيرد و به فعاليت‌هاي خود ابعاد جديدي ببخشد. 
او که از کودکي با مسجد و مراسم مذهبي و به خصوص هيئت‌هاي عزاداري انس گرفته بود، اين پيوند را تا آخرين لحظات زندگي ادامه داد و عاقبت نيز در برابر مسجد، اين خانه خدا و سنگر مستحکم عشق و ايمان هدف گلوله منافقين کوردل قرار گرفت. 
در روز هشتم شهريور 1360، روزي که دو معلم دلسوز اسلام و دو اسوه ايثار و مقاومت، رجايي و باهنر، به دست منافقين آمريکايي به شهادت رسيدند، شهيد رمضان‌دوست به اتفاق جمعي ديگر از همرزمان بسيجي در مقابل درب مسجد نظام مافي جهت عزيمت به بيت امام و حفاظت از قلب طپنده مستضعفين جهان تجمع نمودند. پس از چندي تروريست‌هاي منافق که هراس و نفرتي عميق از جان برکفان اسلام در دل دارند به محل رسيده و دفعتاً اين رزمندگان را هدف رگبار گلوله قرار دادند. رمضان‌دوست از ناحيه سر هدف گلوله قرار گرفت و در مقابل مسجد بر خاک افتاد. پيکر مجروهش را به بيمارستان رساندند و پزشکان تمام تلاش خود را براي نجات اين رزمنده جوان به کار بردند، ليکن معالجات مؤثر واقع نشد و او پس از سه روز در تاريخ يازدهم شهريور 1360 در 17 سالگي دار فاني را وداع گفت و به ملکوت اعلي شتافت. پيکرش را در بهشت زهرا(س) قطعه 24 رديف 14 شماره 92 به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

محمد رفیع زاده فومنی

محمد رفیع زاده فومنی

زندگینامه

محمد در روز هشتم اسفند ماه سال 1332 در شهرستان رشت به دنیا آمد و در دامان پاک و نجیب والدین به شایستگی تربیت یافت. 
دوران ابتدایی را در مدرسه حجتی چهار سرای رشت سپری نمود و به علت مشکلات زندگی برای کمک به خانواده وارد عرصه کار شد. 
با آنکه ادامه تحصیل نداد اما اهل مطالعه بود. سال 1352 ازدواج کرد پس از مدتی کار در مغازه و شرکت لوله سازی شمال به واسطه فعالیت مستمر در ورزش بوکس از طریق دوستانش به استخدام شرکت دامپروری سفید رود شهرستان رشت درآمد. 
محمد از سال 1356 در ردیف فعالان سیاسی قرار گرفت. با پیروزی انقلاب، ضمن فعالیت در نهادهای انقلاب چون کمیته انقلاب اسلامی و شهربانی سعی می کرد طبق فرامین رهبر خویش هم خادم ملت باشد و هم حافظ و نگهبان دستاوردهای انقلاب تا منافقین و خود فروختگان وابسته نتوانند آسیبی به پیکر نظام اسلامی وارد نمایند. 
محمد با تمام وجود به آرمان ها و مقدساتش پایبند بود و این مهم از ایمان والا و تقوایش نشأت می گرفت. 
سرانجام در روز شانزدهم مرداد ماه سال 1360 بر اثر اصابت گلوله در سن 28 سالگی در شهر رشت به شهادت رسید. 
مزارش در گلزار شهدای رشت قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

مرتضی رفیعی

مرتضی رفیعی

زندگینامه

مرتضی در سال 1337 در جمع گرم و صمیمی خانواده در شهر زیبای اصفهان به دنیا آمد. از همان کودکی به مجالس اهل بیت و جلسات مذهبی علاقه خاصی داشت. در روزهای پر التهاب انقلاب با شرکت در مجامع فقهی مبارزه با رژیم و فعالیت هایی مانند پخش کردن اعلامیه های امام (ره) و .... به مبارزه پرداخت. پس از پیروزی انقلاب و با تشکیل سپاه پاسداران به خیل سبزپوشان سپاهی پیوست و خدمت عاشقانه خود را آغاز نمود. او که همواره در برخورد با ضد انقلاب و منافقین مهارت خاصی از خود نشان می داد، داوطلبانه و با اصرار زیاد برای پاکسازی به سوی منطقه درود لرستان شتافت و طی 2 ماموریت، کار خود را به بهترین شکل از نظر پاکسازی و تبلیغات اسلامی انجام داد. بعد از آن مرتضی در اکثر عملیات های کردستان به طور فعال شرکت داشت و پس از به پایان رسیدن این ماموریت به اصفهان بازگشت و عاشقانه برای پاسداری و حفاظت از بیت پیرو مقتدایش امام عازم شد. مرتضی علاقه وافری به انقلاب و خدمتگزاران آن داشت و شهادت یاران با وفای امامT بهشتی و رجایی و با هنر و همرزمانشان او را در غم و اندوهی عظیم فرود برد. او همیشه این جمله امام را تکرار می کرد که :«اسلام بدون روحانیت مانند کشور بدون طبیب است». 
به نماز جمعه ارادت خاصی داشت و همیشه در آن شرکت می کرد و به اطرافیان نیز توصیه شرکت در این فریضه عبادی سیاسی را می نمود. با شروع جنگ تحمیلی، مرتضی به آموزش برادران بسیجی جهت اعزام به جبهه روی آورد و پس از آن در اوج فعالیت های گروهک منافقین ضد خلق به صف همرزمانش در شاخه عملیات مربوط به دستگیری و مبارزه با این عناصر استکبار پیوست و در کشف لانه های فساد و دستگیری عوامل مفسد نقش به سزایی داشت . سرانجام ضدانقلاب که تاب تحمل این نیروی فداکار انقلاب اسلامی را نداشت در آذرماه سال 1360 در پی تعقیب وی در فولادشهر اصفهان، او را هدف گلوله قرار دادند و سرانجام روح عاشق این پاسدار راه حق در سن 23 سالگی به ملکوت اعلی پیوست.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 مصطفی رفعتی پورشمس

مصطفی رفعتی پورشمس

زندگینامه

روحانی سیدمصطفی رفعتی پور (شمس) فرزند سیدحسین، در یازدهم اسفندماه 1327 در خانواده ای اصیل و روحانی در شهر اصفهان متولد شد. در سن پنج سالگی به دبستان راه یافت و پس از پایان دوره ابتدایی در سن یازده سالگی به فراگیری علوم و ادبیات عرب پرداخت. با استعداد سرشار و پشتکار و علاقه فراوان به زودی مراحل اولیه را پشت سر گذاشت، به طوری که در سن چهارده سالگی کتاب سیوطی را مباحثه کرد. وی در سال 1341 به همراه پدر ارجمندش به عتبات عالیات مشرف شد و در نجف اشرف در محضر آیت الله شاهرودی به لباس مقدس روحانی ملبس گردید. پس از چهار ماه اقامت در عراق، به اصفهان بازگشت و با جدیت در مدرسه علمیه صدر ادامه تحصیل داد. وی در آن زمان علی رغم همه فشارها و تمسخرها و سختی ها از ادامه تحصیلات حوزوی دلسرد نشد و در پاسخ یاوه گویان اعلام کرد: اگر مرا هم بکشند دست از تحصیل معارف اسلامی و این لباس مقدس برنخواهم داشت. در اوایل سال 1342 به مشهد مقدس عزیمت کرد و پس از زیارت بارگاه ملکوتی ثامن الحجج علی ابن موسی الرضا (ع) با امام و مقتدای خود تجدید میثاق کرد و با روحیه ای صد چندان به کسب معنویت و علوم دینی همت گماشت. او عالمی دلسوز برای جامعه مسلمین و مؤدب به آداب دین و با محبت بود. از نظر استعداد، فهم و هوش و تعهد به اسلام در دستورات دینی، مردی کم نظیر بود و دروسش را نزد اساتید متعدد کامل کرد. سپس شرایع و معالم و شرح لمعه و قوانین را به ترتیب نزد علماء گرانقدر تلمیذ کرد و رسائل و قسمتی از کفایه الصلوه را نزد مرحوم آیت الله حاج رضا همدانی در اصفهان فراگرفت. شهید شمس هم زمان با فراگیری علوم حوزوی در کلاس های شبانه دبیرستان نیز شرکت مرد و با موفقیت به اخذ دیپلم نایل آمد. وی در ایام تحصیل به تبلیغات و نشر فرهنگ اسلام ناب محمدی (ص) در روشنگری و بیدارسازی مردم به معنویت و متون اسلامی و مسائل و احکام مبادرت ورزید و در اصفهان امام جماعت مساجد سرطاوه و حاج سیدمصطفی خمینی را به عهده گرفت.
وی در سال 1346 با خانواده ای اصیل وصلت کرد و ثمره این ازدواج دو فرزند دختر و یک فرزند پسر می باشد. 
در سال 1355 همراه با خانواده عازم تهران شد و از محضر آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی بهره گرفت و خارج کفایه را نزد ایشان تلمیذ کرد. وی در کنار آیت الله ایروانی و دیگر روحانیون مبارز، برای سرنگونی رژیم منحوس پهلوی و پیروزی انقلاب اسلامی به مبارزه و فعالیت پرداخت که یکی از روحانیون متخصص دانشگاه تهران به شمار می آمد. پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی از سوی نماینده حضرت امام (ره) معاونت کمیته انقلاب اسلامی منطقه ی 12 تهران را پذیرفت و در مسجد طلیعه میدان گمرک، به عنوان امام جماعت در سازماندهی بسیج و نشر و تبلیغ دستورات اسلام اهتمام ورزید. 
شمس در مهرماه 1360 برای صدور انقلاب و تبلیغات برون مرزی همراه با هیأتی از نمایندگان امام (ره) به حج مشرف شدند. پس از مراجعت از حج مسئولیت دایره سیاسی عقیدتی پلیس راه را پذیرفت و در ارتقاء سطح آگاهی مذهبی و سیاسی پلیس راه سخت کوشش کرد. او معتقد بود: باید نیروهای اصیل و مکتبی را بازشناخت و بر اساس تقوا و تعهدی که دارند برای آن ها ارزش قائل شد و تا جایی که ممکن است از طرد و نفی کسانی که زمینه ای برای ساخته شدن دارند، پرهیز کرد. 
با توجه به مسئولیتش به اکثر نقاط کشور و مراکز پلیس راه سفر کرد و در دفع نقایص و کمبودها تا سر حد امکان کوشش کرد. وی پس از فتح خرمشهر برای بازگشایی راه خرمشهر و سرکشی به جبهه های نبرد حق علیه باطل به جنوب کشور عزیمت کرد. پس از بازگشت از جبهه، در روز پنج شنبه سیزدهم خرداد ماه سال 1361 هنگام بازگشت از دایره سیاسی عقیدتی و قرارگاه مرکزی پلیس راه در نزدیکی مسجد محل، در سن 34 سالگی توسط منافقین کوردل هدف آتش کینه و خصم آنان قرار گرفت و به فیض عظمای شهادت نایل آمد و پیکر مطهرش در گلزار بهشت زهرا (س) آرام گرفت. 
روحش شاد و راهش گرامی باد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

سیدمصطفی رفعتی پور شمس

سیدمصطفی رفعتی پور شمس

زندگینامه

در سال ۱۳۲۷ در یک خانواده روحانی در شهر شهیدپرور اصفهان دیده به جهان گشود. دوران طفولیت و کودکی را در محیطی سرشار از عرفان اسلامی گذراند و پس از طی تحصیلات ابتدایی با توجه به علاقه فراوانی که به تحصیل علوم دینی داشت و از آنجا که پدربزرگش نیز از روحانیون معظم منطقه به شمار می رفت به حوزه علمیه حضرت عبدالعظیم فرستاده شد. 
پس از چند ماه تحصیل به قم رفته و به حوزه علمیه این شهر خون و قیام وارد گردید و در زمانی که در حوزه به تحصیل علوم دینی مشغول بود در مراسم باشکوهی لباس مقدس روحانیت را بر تن کرد و به کسوت مرشدان حق و عدالت در آمد و زندگی اش مسیری دیگر یافت. 
سپس به زادگاهش مراجعه و در حوزه علمیه اصفهان به ادامه فراگیری علوم دینی و کسب فیض از محضر اساتید گرانمایه آن حوزه پرداخت و دوران طلبگی را در عین سادگی و صفا ادامه داد. 
او در دوران پاگیری انقلاب شکوهمند اسلامی با تشدید فعالیت های سیاسی_مذهبی و ایراد سخنرانی های افشاگرانه علیه رژیم وابسته پهلوی و استکبار جهانی سهم بسزایی در بیداری مردم و حرکت حماسه ساز آن ها داشت و به هر جا قدم می گذاشت شور و حرارتی دیگر می آفرید.
پس از پیروزی انقلاب به منظور گسترش فعالیت های سیاسی_مذهبی به تهران عزیمت نمود و فصل پربار دیگری از زندگی سرتاسر خدمت به اسلام و مسلمین را در این شهر گشود. در تهران علاوه بر ادامه تحصیلات دینی در محضر اساتید بزرگوار این شهر، مسئولیت های گوناگونی را بر عهده گرفت که از جمله عبارت بودند از مسئولیت دفتر مرکزی جامعه روحانیت غرب تهران، امام جماعت مسجد طلیعه گمرک، مسئولیت کمیته ۱۲ رباط کریم، امام جماعت مسجد حضرت فاطمه زهرا (س) و سرپرستی دایره سیاسی ایدئولوژیک پلیس راه ژاندارمری جمهوری اسلامی. در کلیه این مسئولیت ها از خود آن چنان لیاقت و کاردانی و اخلاص نشان داد که توانست در اندک مدتی تأثیرات شایانی بجا گذارد و منشأ خدمات شایسته و فراوانی گردد. 
سرانجام در تاریخ سیزدهم خرداد ۱۳۶۱ زندگی پرشکوهش پایانی شکوهمندتر یافت. در این روز هفت نفر از تروریست های منافق که به منظور کشتار امت حزب الله در خیابان ها تردد می کردند در کوچه نورافشان خیابان استاد معین پس از شناسایی رفعتی و صرفا به دلیل لباس روحانی او وی را مظلومانه به مسلخ می برند و پس از شلیک یک رگبار به پیکر پاک او، چند تیر نیز در مغزش شلیک می نمایند و در سن 34 سالگی او را به شهادت می رسانند و همچون همه جنایتکاران دون صفت پس از ارتکاب این جنایت می گریزند. 
مزار پاکش در حرم عبدالعظیم حسنی واقع می باشد. از او دو فرزند به یاگار مانده است.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

محمدحسین رضایی

محمدحسین رضایی

زندگینامه

محمدحسين رضايي در روز بيست و نهم بهمن ماه سال 1321 در خانواده‌اي نسبتاً متوسط در شهرستان بيرجند به دنيا آمد. پس از اتمام تحصيل متوسطه (ديپلم) جهت ادامه تحصيلات دانشگاهي به تهران رفت و در رشته جغرافيا فارغ‌التحصيل و در تهران مشغول به کار شد. 
محمدحسين، چون پدرش را در کودکي از دست داده بود، به خاطر سرپرستي مادرش راهي بيرجند شد. 
پس از مدتي در بيرجند ازدواج کرد و جهت کار به مشهد آمد و در دانشگاه فردوسي مشهد به عنوان معاون دانشجويي مشغول به کار شد. 
ايشان قبل از انقلاب فعاليت سياسي داشتند و در مسير پيروزي انقلاب اسلامي ايران و پس از آن از هيچ کوششي دريغ نداشت. 
سرانجام در تاريخ 21 آبان ماه سال 1360 بعد از ظهر که براي امور شخصي از منزل خارج شد، در درگيري خيابان فروردين که بين منافقين و برادران سپاه به وجود مي‌آيد، وي از سوي منافقين مورد هدف چند گلوله قرار گرفته و در سن 39 سالگي به شهادت رسيد و به ديار باقي پرکشيد. 
پيکر پاکش را در گلزار شهداي خواجه‌ربيع به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

محمدنقی رضامرغوب کار

محمدنقی رضامرغوب کار

زندگینامه

دوازدهم اسفند ماه سال 1332 دیده به جهان گشود و تحت مراقبت و رسیدگی والدین خود دوران کودکی را پشت سر گذاشت. تحصیلات وی در مدرسه "دقیقی" و در مدارس "صبا" و "الهی" به پایان رسید. او که از 14 سالگی مبارزات سیاسی- مذهبی خود را با رژیم ستم شاهی آغاز کرده بود پس از اتمام تحصیلات متوسطه همچنان در ارتباط با دانش آموزان دبیرستان محل تحصیل خود قرار داشت و آنان را برای مبارزه علیه حکومت وابسته شاه تشویق و ترغیب می نمود و به این سبب چندین بار تحت تعقیب مزدوران ساواک قرار گرفت و با مهاجرت های مکرر به شهرستان ها از چنگال آنان گریخت. 
مرغوب کار در سن 22 سالگی برای خدمت سربازی به کرمان برده شد ولی با تلاش و کوشش خانواده و دوستان خود بعد از 4 ماه مجدداً به تهران آمد و در پادگان حر(باغشاه سابق) دوران سربازی خود را ادامه داد ولی چند روزی بیشتر از انتقال محل خدمت وی به تهران نگذشته بود که بدون اطلاع دیگران از پادگان فرار کرده و به باختران(کرمانشاه)، قم و سپس اصفهان عزیمت نمود. 
مرغوب کار همزمان با اوج گیری انقلاب اسلامی، حرکت های گسترده ای را علیه رژیم طاغوت سازماندهی و به راه انداخت. بعد از آن مدتی هم در شهرهای شمالی کشور به فعالیت های مبارزاتی خود ادامه داد و سرانجام روزی به تهران بازگشت که شاه خائن از ایران فرار کرده بود. 
بعد از پیروزی محمد مجدداً مسئولیت خود را در وزارت آموزش و پرورش در سمت مسئول تربیت بدنی منطقه 14 بعهده گرفت و با تمام وجود در جهت خدمت به مستضعفین و محرومین برآمد و با حفظ سمت در موسسه دکتر علی شریعتی(نازی آباد) نیز به فعالیت مشغول شد، او ساعات فراغت خود را در دادسرای مبارزه با منکرات به فعالیت می پرداخت و در انجام کارها به برادران این مرکز یاری می رساند. 
پس از شروع جنگ تحمیلی مشتاقانه به جبهه های نبرد نور علیه ظلمت شتافت و مدت سه ماه در صحنه های رزم و در دفاع از میهن اسلامی به ستیز با متجاوزان بعثی پرداخت. 
او جوانی شجاع، خدوم، متعهد و مبارز بود. در راه خدا ره می سپرد و همواره خشنودی او را طلب می کرد. با دردها و ناکامی های مستضعفین آشنا بود و سوز و آه محرومان را با تمام وجود احساس می کرد و برای خدمت به آنان و کسب رضای خدا جان بر کف در صحنه حضور داشت و تهدیدهای مکرر مزدوران استکبار جهانی را به هیچ می گرفت. 
تا این که بالاخره مورخ 9 شهریور ماه سال 1360 در روز تشییع اجساد مقدس و سوخته شده شهید رجایی و شهید باهنر درحالیکه وی به همراه حجة الاسلام بنی جمالی جهت انجام ماموریتی عازم بودند در بین راه توسط عمال کثیف و مزدوران پلید منافقین مورد سوء قصد قرار گرفت. 
در جریان ترور مزبور چهار تن از منافقین تروریست به محض مشاهده این دو عزیز گرانقدر تصمیم به ترور می گیرند و بلافاصله به سمت آنان که با موتور سیکلت در حال حرکت بودند مسلسل می بندند که در اثر اصابت گلوله به برادر مرغوب کار و موتورسیکلت از کنترل وی خارج شده و به همراه برادر بنی جمالی پس از برخورد با جدول بر روی آسفالت گرم خیابان می افتند و خون جوشانشان بر زمین جاری می گردد. 
پیکر پاک رعنا قامت 28 ساله را در بهشت زهرا(س) به خاک سپردند

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

عبدالحسین رضایی

عبدالحسین رضایی

زندگینامه

عبدالحسين رضايي در دوم اسفند سال 1339 در تهران به دنيا آمد. ابتدايي را در مدرسه قلعه ‌مرغي و راهنمايي را در مدرسه خزانه دو سپري كرد. براي دوره دبيرستان به مدرسه دهخدا رفت و در سال 1358 ديپلم گرفت. داوطلبانه به خدمت سربازي رفت. دوره خدمت را در هوانيروز اصفهان گذراند كه البته در همان دوران نيز به جبهه اعزام شد. 
بعد از سربازي در جهاد دانشگاهي قبول شد و تحصيل را ادامه داد. به خاطر اخلاق و فعاليت هاي اسلامي زيادش او را به عنوان پيش نماز انتخاب كردند. ولي منافقين تنها چهار روز پيش نمازي او را تحمل كردند و در تاریخ سوم اسفند ماه سال 1360 در سن 21 سالگی با شلیک گلوله او را به شهادت رساندند. 
مزار پاکش در گلزار شهدای امامزاده یحیی(ع) سمنان قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

علی رضاییان

علی رضاییان

زندگینامه

علی رضاییان در روز دهم دی ماه سال 1342 به دنیا آمد. تا پایان دوره متوسطه ادامه تحصیل داد و به عنوان پاسدار در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مشغول کار و خدمت گردید. علی در روز بیستم آبان ماه سال 1360 در تهران توسط نیروهای سازمان مجاهدین خلق (منافقین) موردشناسایی و سوءقصد قرار گرفت و در سن 18 سالگی به شهادت رسید.
مزار پاکش در بهشت زهرا(س) تهران قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از