محمد رمضان دوست

محمد رمضان دوست

زندگینامه

محمد رمضان‌دوست در 7 بهمن ماه سال 1343 در خانواده‌اي متدين و مذهبي در يکي از محلات فقيرنشين واقع در محله بلورسازي تهران ديده به جهان گشود. از کودکي تحت توجهات خانواده‌اش به اسلام ارادتي خاص پيدا کرد و فطرت پاکش صيقلي ديگر يافت. 5 ساله بود که به اتفاق پدر در مراسم مذهبي و هيئت‌هاي عزاداري شرکت مي‌جست و با طبع کودکانه و معصومش براي شهيدان کربلا مي‌گريست. 
تحصيلات ابتدايي را در دبستان هاتف با موفقيت پشت سرنهاد و تحصيلات متوسطه‌اش را آغاز نمود. اين زمان مصادف با اوج‌گيري انقلاب اسلامي بود و محمد نيز چون ساير جوانان دلباخته اسلام به اين مبارزات پيوست و در حد توانايي در اعتلاي آرمان‌هاي مقدس اسلام کوشيد و در راهپيمايي‌ها و تظاهرات حضوري شايسته و فعال داشت. 
پس از پيروزي انقلاب و تشکيل بسيج مستضعفين به عضويت بسيج ستاد ابوذر در مسجد نظام مافي درآمد و در ارتش بيست ميليوني ايران اسلامي سربازي شايسته و فداکار گرديد. جواني ساده و بي‌آلايش و خوش اخلاق بود و همگان را تحت تأثير رفتار نيکو و اسلامي خود قرار مي‌داد و به خصوص در خانواده رفتاري بسيار شايسته و همراه با حس احترام نسبت به والدينش داشت. 
به ولايت فقيه اعتقادي راسخ و از کفر و الحاد و نفاق انزجاري عميق داشت و در مقام يک بسيجي جان بر کف در حد توان به مبارزه با گروهک‌هاي ضدانقلابي مي‌پرداخت و در اين راه از بذل جان دريغ نداشت. در سال 1360 با پشتکاري قابل تحسين توانست مسئوليت يک گروه از افراد بسيج را بر عهده گيرد و به فعاليت‌هاي خود ابعاد جديدي ببخشد. 
او که از کودکي با مسجد و مراسم مذهبي و به خصوص هيئت‌هاي عزاداري انس گرفته بود، اين پيوند را تا آخرين لحظات زندگي ادامه داد و عاقبت نيز در برابر مسجد، اين خانه خدا و سنگر مستحکم عشق و ايمان هدف گلوله منافقين کوردل قرار گرفت. 
در روز هشتم شهريور 1360، روزي که دو معلم دلسوز اسلام و دو اسوه ايثار و مقاومت، رجايي و باهنر، به دست منافقين آمريکايي به شهادت رسيدند، شهيد رمضان‌دوست به اتفاق جمعي ديگر از همرزمان بسيجي در مقابل درب مسجد نظام مافي جهت عزيمت به بيت امام و حفاظت از قلب طپنده مستضعفين جهان تجمع نمودند. پس از چندي تروريست‌هاي منافق که هراس و نفرتي عميق از جان برکفان اسلام در دل دارند به محل رسيده و دفعتاً اين رزمندگان را هدف رگبار گلوله قرار دادند. رمضان‌دوست از ناحيه سر هدف گلوله قرار گرفت و در مقابل مسجد بر خاک افتاد. پيکر مجروهش را به بيمارستان رساندند و پزشکان تمام تلاش خود را براي نجات اين رزمنده جوان به کار بردند، ليکن معالجات مؤثر واقع نشد و او پس از سه روز در تاريخ يازدهم شهريور 1360 در 17 سالگي دار فاني را وداع گفت و به ملکوت اعلي شتافت. پيکرش را در بهشت زهرا(س) قطعه 24 رديف 14 شماره 92 به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از