بیژن رودکی

بیژن رودکی

زندگینامه

عبدالله(1) رودکی در سال 1334 در شیراز و در جوار مرقد «سید علاءالدین حسین» در میان خانواده ای متدین بدنیا آمد او از همان دوران کودکی با توجه به روحیه ظلم ستیزی که داشت به جریان مبارزات وارد شد و همزمان تحصیلات خود را تا مقطع دیپلم ادامه داد و در سن 20 سالگی در شرکت گاز مشغول بکار شد. رودکی در پخش اعلامیه های امام، سازماندهی راهپیمایی و توجیه جوانان نقش مؤثری داشت که به همین دلیل چندین بار از طرف شهربانی تحت تعقیب قرار گرفت. وی با علاقه زیاد به ورزش ، توانست 3 سال متوالی مقام قهرمانی رشته «بوکس» کشور را کسب کرده و چندین عنوان قهرمانی در رشته کشتی بدست آورد . ایشان در سال 1375 ازدواج کرد و در سال 1359 به خیل سبزپوشان سپاه پاسداران شیراز پیوست. با شروع جنگ تحمیلی به همراه اولین گروه اعزامی به جبهه رفته، در عملیات ثامن الائمه شرکت کرد و در همان عملیات مجروح شد. وی در عملیاتهای مختلف با سمت فرمانده گردان حضور یافته و سپس به زیارت خانه خدا در سال 1362 مشرف شد. در شکل گیری گردانهای غواص لشکر 19 فجر و همچنین تشکیل قرارگاه نوح نبی (علیه السلام) نقش مؤثری ایفا نمود. او علاوه بر آموزش نیروها، خود در طراحی و اجرای عملیات حاضر می شد. رودکی در شناسایی منطقه عملیاتی والفجر 8 رشادتهای زیادی از خود نشان داد و با تشکیل نیروی دریایی سپاه همواره به عنوان یکی از فرماندهان عملیاتی مناطق دریایی سپاه در شکل گیری و بکارگیری استراتژی قایقهای تند رو و مین گذاری های دریایی نقش کلیدی داشت، در کلیه عملیاتهای دریایی شرکت کرد، با وجود مجروحیت از قسمتهای مختلف به ویژه مجروحیت شیمیایی و شرایط سخت جسمی ، روح بلند و متعهدش او را همیشه در صحنه حاضر می ساخت و با 89 ماه سابقه حضور در جبهه ، پس از جنگ نیز در کاربردی کردن تکنولوژی و صنایع نظامی و در توانمند سازی تسلیحاتی نیروها کوشا بود. وی به قصد دفاع از مسلمانان جهان به جمع «حزب الله» لبنان پیوست. توان بالای او در رزم دریایی، غواصی، موشک اندازی و تسلط بر زبان عربی، او را در جایگاه یکی از مربیان آموزشی حزب الله لبنان قرار داد. نقش رودکی به گونه ای بود که صهیونیست ها بارها در صدد ترور ایشان برآمدند ولی هر بار در این امر ناکام ماندند. سردار رودکی با عشق به اهل بیت, از طبع هنری در زمینه های شعر، خط، نقاشی و مقاله نویسی نیز برخوردار بود . او که آرزوی شهادت را از سالهای جنگ در قفس تنگ جسمانی اش جای داده بود سرانجام چند روز پس از پیروزی لبنان هنگامی که برای معارفه فرمانده جدید نیروی دریایی استان بوشهر به این استان سفر کرده و در منزل یکی از بستگان در روستای «آب پخش» براز جان از توابع شهرستان دشتستان میهمان بود، زمانی که منادی قدسی اذن ورود به جمع نمازگزاران را از گلبانک آسمان ندا داد، عبدالله در کمال بندگی در حالیکه وضو می گرفت مورد اصابت گلوله تفنگ شکاری محمد انصاری یکی از ایادی منافقین قرار گرفت و در 45 سالگی این چنین نام دریادار دوم پاسدار عبدالله رودکی در تاریخ 9/3/1379 در صحیفه شهادت به ثبت رسید.
1- نام اصلی ایشان بیژن بود و شهید آیت الله دستغیب نام عبدالله را برایش برگزید.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

محمد رواقی

محمد رواقی

زندگینامه

محمد رواقی در سال 1328 در شهر مشهد دیده به جهان گشود. آموختن علم را در سن 7 سالگی آغاز کرد. در سال 1349 بعد از اخذ مدرک دیپلم به مدرسه ی عالی بازرگانی راه یافت، در همین زمان انجمن اسلامی دانشجویان را به راه انداخت. او در طول چهار سال تحصیل در مدرسه ی بازرگانی و به عنوان برپاکننده ی اعتصابات و تظاهرات ضدرژیم شناخته شد و بارها شکنجه گشت به طوری که بر اثر ضربات وارده شنوائی او دچار اختلال گردید. بعد از اخذ مدرک کارشناسی خدمت نظام وظیفه را آغاز کرد. آن جا نیز به عنوان مسلمانی آگاه رسالت اسلامی خود را دنبال کرد. رواقی بعد از اتمام این دوره در کفش ملی ایران به کار پرداخت. تا این که به آمریکا رفت و بعد از اخذ مدرک کارشناسی ارشد در رشته ی مدیریت بازرگانی از دانشگاه ایالتی ادموند آمریکا به ایران بازگشت. پس از پیروزی انقلاب به عنوان عضو هیئت مدیره شرکت فرش ایران معرفی شد. چندی بعد او را به سمت مدیر عامل و رئیس هیئت مدیره منصوب کردند. رواقی برای یافتن شغل جهت اشتغال برادران و خواهران جنگ زده معلول تحت پوشش مؤسسات خیریه ای که سرپرستی آنان را به عهده داشتند، تلاش کرد و سرانجام در هفتم تیرماه سال 1360 در سن 32 سالگی در ساختمان حزب جمهوری اسلامی بر اثر انفجار بمب به شهادت رسید.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

مهرداد روان مهر

مهرداد روان مهر

زندگینامه

مهرداد روان مهر در چهارم خرداد ماه 1339 به دنیا آمد. وی دارای تحصیلات متوسطه و پاسدار بود. مهرداد مجرد، و در تهران سکونت داشت. وی سرانجام در بیست و چهارم شهریور ماه 1360 در سه راه جمهوری تهران توسط عناصر تروریستی سازمان مجاهدین خلق مورد سوء قصد واقع شد و در سن 21 سالگی جان سپرد.
مزار پاکش در بهشت زهرا(س) واقع می باشد. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

شمس الله رنجبر

شمس الله رنجبر

زندگینامه

شمس الله اول دی ماه سال ۱۳۲۷ در یکی از روستاهای اراک در خانواده ای مذهبی و متدین به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش به پایان رساند سپس جهت یافتن کار راهی تهران شد و در سنین نوجوانی در تهران مشغول به کار شد.
نوزده ساله بود که پدر و مادرش را به فاصله یک سال از دست داد و مسئولیت خانوادگی سنگین تری بر دوش نهاده شد. در این زمان برادران و خواهرانش را به تهران آورد تا از نزدیک سرپرستی آنان را بر عهده بگیرد. ضرورت امرار معاش وی را به مکانهای مختلف کشاند. چند سالی را در مغازه های مختلف مشغول به کار شد و در سال ۱۳۵۲ در هتل مشغول به کار شد. 
در سال ۱۳۶۱ از هتل استعفا داد و به استخدام مغاره رنگ فروشی درآمد و جهت تامین منافع خانواده چهار نفره اش به کار پرداخت. در حین جنگ تحمیلی یکبار داوطلبانه عازم جبهه شد. 
صبح روز شنبه طبق معمول در مغازه مشغول کار بود که دو نفر از تروریست های منافق جهت ترور صاحب مغازه وارد می شوند و با قصد این جنایت به سوی صاحب مغازه نشانه می روند.
وی که شاهد این عمل بود، بیش از این تحمل را جایز نمی شمارد و با دست خالی به تروریست های مسلح حمله ور می شود و آنان را از ارتکاب این جنایت باز می دارد. تروریست ها که در رسیدن به مقصود شوم خود ناکام مانده بودند سلاح را به سمت او می گیرند و با شلیک گلوله وی را به شهادت می رسانند. 
شمس الله در روز 13 شهریور ماه سال 1361 در سن 34 سالگی در تهران به شهادت رسید و در بهشت زهرا(س) قطعه 26- ردیف 57- شماره 8 آرام گرفت. 
از او 3 فرزند به یادگار ماند. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 آمنه رنجبر

آمنه رنجبر

زندگینامه

آمنه در 1 آبان ماه سال 1337 در کردستان به دنیا آمد و با قدوم مبارکش چشم و چراغ خانه شد. 
علاقه پدر و مادرش به وی بر آن شد تا الفبای کودکی را با محبت به ائمه اطهار (ع) بیاموزد. با شروع حرکت‌هاي انقلابي مردم غيور ايران به جرگه یاران امام خمینی (ره) پیوست و با شرکت در تظاهرات های مردمی در پیروزی انقلاب اسلامی نقش بسزایی داشت. 
در این میان گروهک‌های تروریستی منافقین که طی اعمال جنایتکارانه خود هیچ برگی از تقویم انقلاب اسلامی را از ترور مردم بی گناه خالی نگذاشته بودند در تاریخ 1 آذر ماه سال 1360 در منطقه مریوان طی عملیات مسلحانه وی را که زنی خانه دار بود در سن 23 سالگی به شهادت رساندند. 
پیکر پاکش پس از تشییع باشکوه در گلزار شهدای روستای دزلی واقع در سروآباد کردستان به خاک سپرده شد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

شرنگ رموزی باقرجانی

شرنگ رموزی باقرجانی

زندگینامه

در اولین روز فروردین ماه سال 1342، سال قیام پرشکوه امت اسلام به رهبری امام خمینی دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه اش را با پشتکار و موفقیت باتمام رساند و موفق به اخذ دیپلم گشت. نوجوانی وارسته و متعهد به اصول اعتقادی اسلام بود و همگام با مردم در صحنه های شورانگیز انقلاب اسلامی در راهپیمایی ها و تظاهرات ضد رژیم ستم شاهی شرکت جست و در یوم الله 22 بهمن در فتح پادگان ها نقش بسزائی را بر عهده داشت.
پس از پیروزی انقلاب در تحقق آرمان های والای آن با تمام قوا کوشید و در سنگر بسیج مستضعفین رزمنده ای مقاوم و پرتحرک بود. در خدمت به اسلام به بنیاد مسکن پیوست و در دفتر صدور مجوز این بنیاد به کار پرداخت. سنگر مسجد را هیچ گاه خالی نگذاشت و با شرکت فعالانه در کلیه جلسات مسجد سید عزیزالله (در خیابان جیحون) در زمینه آموزش قرآن و کسب معارف اسلامی سعی فراوان داشت و شاگردی کوشا بود. او مسلمانی بود که با عمل و اخلاق نیکوی خود دیگران را به اسلام و انقلاب دعوت می کرد. در خانه و محل کار بدون تظاهر وظایف و مسئولیت های خود را انجام می داد و با اعتقادی عمیق به اسلام و عشقی شورانگیز به امام و امت همواره این شعار را تکرار می کرد:" حزب الله می میرد، سازش نمی پذیرد." 
شهید رموزی باقرجانی همواره با شهامت و شجاعت از شهادت استقبال می کرد و با آگاهی راه مقدس خویش را انتخاب کرده بود. شامگاه بیست و پنجم اسفند ماه 1360 در حالی که به همراه یکی از همکارانش از محل کار خود به سمت منزل حرکت می کرد با سه نفر از تروریست های منافق که به قصد ترور امت حزب الله در یک ماشین مسروقه در حال تردد در خیابان ها بودند مواجه می شوند. تروریست ها به محض مشاهده این عزیزان آنها را آماج گلوله های جنایت بار خود می سازند و در اثر این حمله ناجوانمردانه باقرجانی با پیکری خون آلود در سن 18 سالگی شهد شیرین شهادت را می نوشد و همراه وی نیز مجروح می گردد. 
پیکر پاکش را در بهشت زهرا(س) به خاک سپردند. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

محمد رمضان دوست

محمد رمضان دوست

زندگینامه

محمد رمضان‌دوست در 7 بهمن ماه سال 1343 در خانواده‌اي متدين و مذهبي در يکي از محلات فقيرنشين واقع در محله بلورسازي تهران ديده به جهان گشود. از کودکي تحت توجهات خانواده‌اش به اسلام ارادتي خاص پيدا کرد و فطرت پاکش صيقلي ديگر يافت. 5 ساله بود که به اتفاق پدر در مراسم مذهبي و هيئت‌هاي عزاداري شرکت مي‌جست و با طبع کودکانه و معصومش براي شهيدان کربلا مي‌گريست. 
تحصيلات ابتدايي را در دبستان هاتف با موفقيت پشت سرنهاد و تحصيلات متوسطه‌اش را آغاز نمود. اين زمان مصادف با اوج‌گيري انقلاب اسلامي بود و محمد نيز چون ساير جوانان دلباخته اسلام به اين مبارزات پيوست و در حد توانايي در اعتلاي آرمان‌هاي مقدس اسلام کوشيد و در راهپيمايي‌ها و تظاهرات حضوري شايسته و فعال داشت. 
پس از پيروزي انقلاب و تشکيل بسيج مستضعفين به عضويت بسيج ستاد ابوذر در مسجد نظام مافي درآمد و در ارتش بيست ميليوني ايران اسلامي سربازي شايسته و فداکار گرديد. جواني ساده و بي‌آلايش و خوش اخلاق بود و همگان را تحت تأثير رفتار نيکو و اسلامي خود قرار مي‌داد و به خصوص در خانواده رفتاري بسيار شايسته و همراه با حس احترام نسبت به والدينش داشت. 
به ولايت فقيه اعتقادي راسخ و از کفر و الحاد و نفاق انزجاري عميق داشت و در مقام يک بسيجي جان بر کف در حد توان به مبارزه با گروهک‌هاي ضدانقلابي مي‌پرداخت و در اين راه از بذل جان دريغ نداشت. در سال 1360 با پشتکاري قابل تحسين توانست مسئوليت يک گروه از افراد بسيج را بر عهده گيرد و به فعاليت‌هاي خود ابعاد جديدي ببخشد. 
او که از کودکي با مسجد و مراسم مذهبي و به خصوص هيئت‌هاي عزاداري انس گرفته بود، اين پيوند را تا آخرين لحظات زندگي ادامه داد و عاقبت نيز در برابر مسجد، اين خانه خدا و سنگر مستحکم عشق و ايمان هدف گلوله منافقين کوردل قرار گرفت. 
در روز هشتم شهريور 1360، روزي که دو معلم دلسوز اسلام و دو اسوه ايثار و مقاومت، رجايي و باهنر، به دست منافقين آمريکايي به شهادت رسيدند، شهيد رمضان‌دوست به اتفاق جمعي ديگر از همرزمان بسيجي در مقابل درب مسجد نظام مافي جهت عزيمت به بيت امام و حفاظت از قلب طپنده مستضعفين جهان تجمع نمودند. پس از چندي تروريست‌هاي منافق که هراس و نفرتي عميق از جان برکفان اسلام در دل دارند به محل رسيده و دفعتاً اين رزمندگان را هدف رگبار گلوله قرار دادند. رمضان‌دوست از ناحيه سر هدف گلوله قرار گرفت و در مقابل مسجد بر خاک افتاد. پيکر مجروهش را به بيمارستان رساندند و پزشکان تمام تلاش خود را براي نجات اين رزمنده جوان به کار بردند، ليکن معالجات مؤثر واقع نشد و او پس از سه روز در تاريخ يازدهم شهريور 1360 در 17 سالگي دار فاني را وداع گفت و به ملکوت اعلي شتافت. پيکرش را در بهشت زهرا(س) قطعه 24 رديف 14 شماره 92 به خاک سپردند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

محمد رفیع زاده فومنی

محمد رفیع زاده فومنی

زندگینامه

محمد در روز هشتم اسفند ماه سال 1332 در شهرستان رشت به دنیا آمد و در دامان پاک و نجیب والدین به شایستگی تربیت یافت. 
دوران ابتدایی را در مدرسه حجتی چهار سرای رشت سپری نمود و به علت مشکلات زندگی برای کمک به خانواده وارد عرصه کار شد. 
با آنکه ادامه تحصیل نداد اما اهل مطالعه بود. سال 1352 ازدواج کرد پس از مدتی کار در مغازه و شرکت لوله سازی شمال به واسطه فعالیت مستمر در ورزش بوکس از طریق دوستانش به استخدام شرکت دامپروری سفید رود شهرستان رشت درآمد. 
محمد از سال 1356 در ردیف فعالان سیاسی قرار گرفت. با پیروزی انقلاب، ضمن فعالیت در نهادهای انقلاب چون کمیته انقلاب اسلامی و شهربانی سعی می کرد طبق فرامین رهبر خویش هم خادم ملت باشد و هم حافظ و نگهبان دستاوردهای انقلاب تا منافقین و خود فروختگان وابسته نتوانند آسیبی به پیکر نظام اسلامی وارد نمایند. 
محمد با تمام وجود به آرمان ها و مقدساتش پایبند بود و این مهم از ایمان والا و تقوایش نشأت می گرفت. 
سرانجام در روز شانزدهم مرداد ماه سال 1360 بر اثر اصابت گلوله در سن 28 سالگی در شهر رشت به شهادت رسید. 
مزارش در گلزار شهدای رشت قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

مرتضی رفیعی

مرتضی رفیعی

زندگینامه

مرتضی در سال 1337 در جمع گرم و صمیمی خانواده در شهر زیبای اصفهان به دنیا آمد. از همان کودکی به مجالس اهل بیت و جلسات مذهبی علاقه خاصی داشت. در روزهای پر التهاب انقلاب با شرکت در مجامع فقهی مبارزه با رژیم و فعالیت هایی مانند پخش کردن اعلامیه های امام (ره) و .... به مبارزه پرداخت. پس از پیروزی انقلاب و با تشکیل سپاه پاسداران به خیل سبزپوشان سپاهی پیوست و خدمت عاشقانه خود را آغاز نمود. او که همواره در برخورد با ضد انقلاب و منافقین مهارت خاصی از خود نشان می داد، داوطلبانه و با اصرار زیاد برای پاکسازی به سوی منطقه درود لرستان شتافت و طی 2 ماموریت، کار خود را به بهترین شکل از نظر پاکسازی و تبلیغات اسلامی انجام داد. بعد از آن مرتضی در اکثر عملیات های کردستان به طور فعال شرکت داشت و پس از به پایان رسیدن این ماموریت به اصفهان بازگشت و عاشقانه برای پاسداری و حفاظت از بیت پیرو مقتدایش امام عازم شد. مرتضی علاقه وافری به انقلاب و خدمتگزاران آن داشت و شهادت یاران با وفای امامT بهشتی و رجایی و با هنر و همرزمانشان او را در غم و اندوهی عظیم فرود برد. او همیشه این جمله امام را تکرار می کرد که :«اسلام بدون روحانیت مانند کشور بدون طبیب است». 
به نماز جمعه ارادت خاصی داشت و همیشه در آن شرکت می کرد و به اطرافیان نیز توصیه شرکت در این فریضه عبادی سیاسی را می نمود. با شروع جنگ تحمیلی، مرتضی به آموزش برادران بسیجی جهت اعزام به جبهه روی آورد و پس از آن در اوج فعالیت های گروهک منافقین ضد خلق به صف همرزمانش در شاخه عملیات مربوط به دستگیری و مبارزه با این عناصر استکبار پیوست و در کشف لانه های فساد و دستگیری عوامل مفسد نقش به سزایی داشت . سرانجام ضدانقلاب که تاب تحمل این نیروی فداکار انقلاب اسلامی را نداشت در آذرماه سال 1360 در پی تعقیب وی در فولادشهر اصفهان، او را هدف گلوله قرار دادند و سرانجام روح عاشق این پاسدار راه حق در سن 23 سالگی به ملکوت اعلی پیوست.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از 

 مصطفی رفعتی پورشمس

مصطفی رفعتی پورشمس

زندگینامه

روحانی سیدمصطفی رفعتی پور (شمس) فرزند سیدحسین، در یازدهم اسفندماه 1327 در خانواده ای اصیل و روحانی در شهر اصفهان متولد شد. در سن پنج سالگی به دبستان راه یافت و پس از پایان دوره ابتدایی در سن یازده سالگی به فراگیری علوم و ادبیات عرب پرداخت. با استعداد سرشار و پشتکار و علاقه فراوان به زودی مراحل اولیه را پشت سر گذاشت، به طوری که در سن چهارده سالگی کتاب سیوطی را مباحثه کرد. وی در سال 1341 به همراه پدر ارجمندش به عتبات عالیات مشرف شد و در نجف اشرف در محضر آیت الله شاهرودی به لباس مقدس روحانی ملبس گردید. پس از چهار ماه اقامت در عراق، به اصفهان بازگشت و با جدیت در مدرسه علمیه صدر ادامه تحصیل داد. وی در آن زمان علی رغم همه فشارها و تمسخرها و سختی ها از ادامه تحصیلات حوزوی دلسرد نشد و در پاسخ یاوه گویان اعلام کرد: اگر مرا هم بکشند دست از تحصیل معارف اسلامی و این لباس مقدس برنخواهم داشت. در اوایل سال 1342 به مشهد مقدس عزیمت کرد و پس از زیارت بارگاه ملکوتی ثامن الحجج علی ابن موسی الرضا (ع) با امام و مقتدای خود تجدید میثاق کرد و با روحیه ای صد چندان به کسب معنویت و علوم دینی همت گماشت. او عالمی دلسوز برای جامعه مسلمین و مؤدب به آداب دین و با محبت بود. از نظر استعداد، فهم و هوش و تعهد به اسلام در دستورات دینی، مردی کم نظیر بود و دروسش را نزد اساتید متعدد کامل کرد. سپس شرایع و معالم و شرح لمعه و قوانین را به ترتیب نزد علماء گرانقدر تلمیذ کرد و رسائل و قسمتی از کفایه الصلوه را نزد مرحوم آیت الله حاج رضا همدانی در اصفهان فراگرفت. شهید شمس هم زمان با فراگیری علوم حوزوی در کلاس های شبانه دبیرستان نیز شرکت مرد و با موفقیت به اخذ دیپلم نایل آمد. وی در ایام تحصیل به تبلیغات و نشر فرهنگ اسلام ناب محمدی (ص) در روشنگری و بیدارسازی مردم به معنویت و متون اسلامی و مسائل و احکام مبادرت ورزید و در اصفهان امام جماعت مساجد سرطاوه و حاج سیدمصطفی خمینی را به عهده گرفت.
وی در سال 1346 با خانواده ای اصیل وصلت کرد و ثمره این ازدواج دو فرزند دختر و یک فرزند پسر می باشد. 
در سال 1355 همراه با خانواده عازم تهران شد و از محضر آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی بهره گرفت و خارج کفایه را نزد ایشان تلمیذ کرد. وی در کنار آیت الله ایروانی و دیگر روحانیون مبارز، برای سرنگونی رژیم منحوس پهلوی و پیروزی انقلاب اسلامی به مبارزه و فعالیت پرداخت که یکی از روحانیون متخصص دانشگاه تهران به شمار می آمد. پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی از سوی نماینده حضرت امام (ره) معاونت کمیته انقلاب اسلامی منطقه ی 12 تهران را پذیرفت و در مسجد طلیعه میدان گمرک، به عنوان امام جماعت در سازماندهی بسیج و نشر و تبلیغ دستورات اسلام اهتمام ورزید. 
شمس در مهرماه 1360 برای صدور انقلاب و تبلیغات برون مرزی همراه با هیأتی از نمایندگان امام (ره) به حج مشرف شدند. پس از مراجعت از حج مسئولیت دایره سیاسی عقیدتی پلیس راه را پذیرفت و در ارتقاء سطح آگاهی مذهبی و سیاسی پلیس راه سخت کوشش کرد. او معتقد بود: باید نیروهای اصیل و مکتبی را بازشناخت و بر اساس تقوا و تعهدی که دارند برای آن ها ارزش قائل شد و تا جایی که ممکن است از طرد و نفی کسانی که زمینه ای برای ساخته شدن دارند، پرهیز کرد. 
با توجه به مسئولیتش به اکثر نقاط کشور و مراکز پلیس راه سفر کرد و در دفع نقایص و کمبودها تا سر حد امکان کوشش کرد. وی پس از فتح خرمشهر برای بازگشایی راه خرمشهر و سرکشی به جبهه های نبرد حق علیه باطل به جنوب کشور عزیمت کرد. پس از بازگشت از جبهه، در روز پنج شنبه سیزدهم خرداد ماه سال 1361 هنگام بازگشت از دایره سیاسی عقیدتی و قرارگاه مرکزی پلیس راه در نزدیکی مسجد محل، در سن 34 سالگی توسط منافقین کوردل هدف آتش کینه و خصم آنان قرار گرفت و به فیض عظمای شهادت نایل آمد و پیکر مطهرش در گلزار بهشت زهرا (س) آرام گرفت. 
روحش شاد و راهش گرامی باد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از