شهربان اژدهایی

	زندگینامه

شهربان اژدهایی

زندگینامه

شب به صفا و سرور ستارگان نور بود باران بود و مهتاب مژده ی صبح و سپیده می داد و در خانه ای که چلچراغ آیین محمدی(ص) در آن می درخشید، با قدوم مبارک نوزادی با نام(شهربان)، از شادی و نشار سرشار می شود و سومین فرزند صالح خانواده در تاریخ دوم مردادماه سال 1334 در گراش زندگی شادمانه ی خود را آغاز می کند. 
او ایام کودکی را با شهد و شیرینی محبت مادری نیک سرشت و پاکدامن، سپری می کند و از مکتب و محضرش درس ها می آموزد و به صفت های شایسته متصف می شود و نور و فروغ خداشناسی و دین مداری، محراب جانش را روشن می کند. وی هر چند موفق نمی شود که به مدرسه گام گذارد اما در مکتب خانه ی دیار خود، چراغ خواندن و نوشتن، سرای دل و دیده اش را روشن می کند و به اندیشه های خود توانایی بیشتری می بخشد. 
شهربان در ماه های محرم، دل مشتاق خود را به صفای حسینیه می سپرد و در عزا و تعزیت سید و سالار شهیدان عالم حسین بن علی (ع) به سوگواری می پرداخت و چون از واقعه ی خونین کربلا سخن می رفت؛ سخت آزرده می شد و بلور اشک، چشمانش را سرشار می کرد؛ و آن گاه که ماه مبارک رمضان فرا می رسید، در مسجد و در مراسم دعا و نیایش شرکت می کرد و مناجات سر می داد و با خدای خود به راز و نیاز می پرداخت و در بهار قرآن با آیه های نورانی و سرورانگیز الهی، گوش جان را نوازش می داد. 
وی بنابر سنت پسندیده و اصیل اسلامی، زندگی مشترک خود را آغاز می کند و به عنوان بانویی خانه دار، وظیفه و تکلیف خود را با خلوص و صداقت انجام می دهد و هم نشین و هم صحبتی صادق و باوفا برای همسر خود می شود، و با آن که صاحب فرزندی نمی شود و حلاوت تبسم شیرینی کودکی دلبند، کام جانش را شهدآگین نمی کند، اما فروغ صدق و صفای او بردل و دیده ی دیگر کودکان به ویژه فرزندان خواهرشهیدش می تابد و عاشقانه به آنها محبت می کند. 
شهربان بانویی باوقار و متین بود و حجب و حیاء آراسته اش می کرد؛ کم گوی و گزیده گو بود و از بدگویی و غیبت اجتناب می ورزید؛ با قناعت، بر عزت نفس خود می افزود و پیوسته ذکر الحمدالله و یا حسین مظلوم به جان و وجودش طراوت می بخشید. 
وی که علاقه زیادی به سیاحت و زیارت داشت در سال 1367 همراه خواهر و خواهرزادگان و دیگر بستگان خود برای دیداری از عزیزانش سفری سرخ و خون بار را آغاز می کند و با هواپیما عازم یکی از کشورهای منطقه ی خلیج فارس می شود. 
پرواز آغاز شده بود و زلال آب های نیلگون خلیج فارس، در چشمان شهربان چون مروارید می درخشید و در فروع خورشید، گل تبسم بر لبانش می شکفت و ذکر سپاس به درگاه الهی آرامشش می داد. ناگاه سیاهی نحوست زای ناو اقیانوس پیمای آمریکایی، پدیدار می شود و طوفانی از آتش به سوی هواپیمای حامل او و دیگر مسافران می گشاید و سرور و صفای آنان به خون رنگین می شود و شهربان بی گناه در تاریخ 12 تیرماه سال 1367 در سن 33 سالگی مظلومانه به شهادت می رسد و به دیدار معبود می شتابد. 
مزارش در گلزار شهدای گراش قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از