سکینه عسکری باقرآبادی

	زندگینامه
	سنگ صبور
	شوق شهادت

سکینه عسکری باقرآبادی

زندگینامه

سال 1323 در شهرستان بافق، روستای باقرآباد دختری به دنیا آمد که نام او را "سکینه" گذاشتند. 6 ماه بیشتر نداشت که پدر دار فانی را وداع گفت و او تحت نظارت مادر بزرگ شد. او در نزد مادر که به بچه های روستا قرائت قرآن را یاد می داد، ا ین کلام آسمانی را فرا گرفت و در 18 سالگی ( 1341 ) ازدواج نمود و صاحب 7 فرزند شد. 
سکینه در چهارچوب احکام اسلامی و اصول خانوادگی رفتار می کرد تا بتواند زمینه ساز رشد و ترقی فرزندان خویش در آینده باشد. با شروع جنگ تحمیلی به فرموده ی امام، فرزند خویش را روانه ی جبهه کرد اما پسرش حسین به مشیت الهی هنگام نبرد با دشمن بعثی مفقودالاثر شد و اندک زمانی بعد خبر قطعی شهادت وی، به خانواده داده شد و پیکرش پس از 9 سال به سوی وطن بازگشت. 
عسگری در مردادماه سال 1366 به زیارت بیت الله الاحرام مشرف شد و با شور و هیجان به طواف جانان می پرداخت. زمانی که راهپیمایی برائت از مشرکین آغاز شد، پیکر خویش را در زلال معرف الهی شستشو داد و غسل جمعه کرد و در مراسم برائت حضور یافت. 
سکینه سرانجام در روز ششم مردادماه سال 1366 در سنّ 433 سالگی شهد شیرین شهادت نوشید. پیکر پاکش را از عربستان به ایران انتقال و در گلزار شهدای امامزاده عبدالله (ع) به خاک سپردند. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از