پروانه هادی حسین آبادی

	زندگینامه

پروانه هادی حسین آبادی

زندگینامه

پروانه در روز سوم دی ماه سال 1335 به دنیا آمد و در خانواده ای با فرهنگ و مذهبی در اصفهان بزرگ شد و بیشتر اوقاتش را با قرآن و نماز پر می کرد. سنگر مسجد را از همان دوران بلوغ رها نکرده بود. 
با آغاز زمزمه ها انقلاب در راهپیمایی ها شرکت می کرد. با وجود فرزندان کوچک حضور پرشور در تظاهرات داشت. نوارهای مذهبی زیادی در زیرزمین خانه پنهان می کرد و در اوقات تنهایی گوش می داد؛ تا اینکه ساواک از این مسئله اطلاع پیدا کرد، در یک غروب پاییزی مامورین ساواک ناگهان به خانه آن ها حمله کردند اما خوشبختانه نوارها در زیرزمین حیاط مدفون بود و این بار مدد الهی پروانه را از چنگال دژخیمان ساواک نجات داد و موفق نشدند چیزی پیدا کنند. 
همسر او در فرودگاه اصفهان مشغول به کار بود، بعد از پیروزی انقلاب و شروع جنگ تحمیلی، با حجم زیادی از مجروحین جنگی مواجه بود و برای کمک به مجروحین و انتقال آن ها به بیمارستان بیشتر اوقات را در بیرون از خانه بسر می برد و همین امر باعث حضور کمتر وی در کانون خانواده گردید، از پروانه بارها عذرخواهی می کرد اما ایشان در پاسخ می گفت: " ما نیاز به ترو خشک کردن نداریم، آن عزیزان مجروح هستند و نیاز به یاری و کمک دارند. برو خدا به همراهت. 
شب دوم ماه مبارک رمضان هواپیماهای دشمن مرتب شهر اصفهان را می کوبید و شهر را زیر بمب ها و موشک های خود گرفته بود. 
همسر پروانه آن شب در فرودگاه کشیک بود ساعت 2 شب به وی اطلاع دادند که موشکی در حوالی منزلشان به زمین خورده است. ایشان پس ازحضور در بیمارستان متوجه شدند که دختر 4 ساله شان زخمی و همسر و دو فرزند دیگرش به مقام رفیع شهادت نایل آمده اند. 
از دوستان شهیده نقل شده که ایشان هنگام صحبت کردن در مورد مجروحین جنگی بارها آرزو می کرد که ای کاش او نیز با این رزمندگان شهید شود. 
خداوند متعال او را به آرزوی دیرینه اش در تاریخ 30 فروردین ماه سال 1367 رساند. و به همراه دو فرزندش هادی و حامد در جوار قرب الهی ماوا گرفت. مزار این مادر 32 ساله در گلستان شهدای اصفهان قرار دارد.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از