سیدحسین جلالی فریزهندی

سیدحسین جلالی فریزهندی

زندگینامه

حسین در روز سی ام مهر ماه سال 1340 در یکی از محله های جنوب شهر تهران چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را با موفقیت به پایان رساند و سپس در یک کارگاه کفاشی به کار پرداخت. از کودکی دارای اخلاقی خوب و خلقی خوش و زبانزد دوستان و آشنایانش بود. به اسلام عشقی وافر داشت و برای روحانیت احترامی خاص قائل بود و از هر فرصتی برای آموختن علوم دینی و تزکیه نفس استفاده می کرد. در ماه های اوج گیری نهضت انقلابی مردم مسلمان ایران فعالانه در همه راهپیمایی ها و تظاهرات شرکت می جست و با فداکاری مجروحین را به بیمارستان می رساند و در ساختن سنگرها کمک می کرد. 
پس از پیروزی انقلاب اسلامی همچنان به حضور خود در صحنه ادامه داد و در لبیک به فرمان امام بزرگوار به بسیج مستضعفین پیوست و شب ها در بسیج منطقه 4 به پاسداری می پرداخت. شهادت در راه خدا را سعادت می دانست و از این رو هرگاه یکی از دوستانش به شهادت می رسید کار خود را تعطیل می کرد و جهت برگزاری هر چه با شکوه تر مراسم آن شهیدان تلاش می نمود و در حالی که به آن شهید غبطه می خورد می گفت: «خوشا به حال تو که شهید شدی»
دشمنان رنگارنگ انقلاب را به خوبی می شناخت و بخصوص نسبت به ماهیت پلید منافقین آگاهی داشت و دسائس گوناگون آنان علیه اسلام را می شناخت. اخلاص و تقوای او چنان بود که بر هر مصاحبی تاثیر می گذاشت و علاقه همگان را برمی انگیخت و محبت یاران را جلب می نمود. 
بعد از ظهر شنبه هشتم اسفند ماه 1360، یکی از واحدهای تروریستی منافقین در خیابان هاشمی به اتومبیل حامل حجة الاسلام حجتی سرپرست کمیته منطقه 4 حمله ور می شوند و در جنایتی هولناک ایشان را به شهادت می رسانند. جلالی که در آن زمان در بسیج منطقه فوق خدمت می کرد، با کسب اطلاع از این جنایت به اتفاق یکی از هم رزمانش به تعقیب تروریست های منافق می پردازد و جنایتکاران وابسته به استکبار جهانی با مشاهده موتورسیکلت حامل این برادران، به سمت آنان آتش می گشایند. در این واقعه سیدحسین جلالی در اثر اصابت گلوله های منافقین در 20 سالگی به شهادت می رسد و در عنفوان جوانی قربانی دسائس مزدوران استکبار جهانی می گردد. 
مزارش در بهشت زهرا(س) قرار دارد. 

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از