تصريح به امامت امام حسين (عليه‌السلام)
امام حسن (عليه‌السلام): همانا بعد از وفات من و جدا شدن روح از بدنم حسين‌بن‌علي (عليه‌السلام) امام است. وراثت او از پيامبر (صلي‌الله عليه و آله) نزد خدا در کتاب (لوح محفوظ يا قرآن) ثبت است که خداي عزوجل اين وارثت را به وراثت از پدر و مادرش افزوده است. زيرا خدا دانست که شما بهترين خلق او هستيد. از اين رو، از ميان همه، محمد (صلي‌الله عليه و آله) را برگزيد و محمد، علي (عليه‌السلام) را و علي مرا به امامت انتخاب کرد و من حسين (عليه‌السلام) را برگزيدم.
پيامبر (صلي‌الله عليه و آله): حسين از من است و من از حسينم، هر که حسين را دوست بدارد خداوند دوستش دارد. حسين يکي از اسباط است.
پيامبر (صلي‌الله عليه و آله): خدايا من حسين را دوست دارم، تو نيز دوستش بدار. ميزان‌الحکمه، جلد 1، ص 297
سجده بر تربت امام حسين (عليه‌السلام)
امام صادق (عليه‌السلام): سجده کردن بر تربت حسين (عليه‌السلام) حجاب‌هاي هفتگانه را از هم مي‌درد. ميزان‌الحکمه، جلد 5 ، ص 2387
زيارت امام حسين (عليه‌السلام)
امام صادق (عليه‌السلام): هر که حسين (عليه‌السلام) را با معرفت به حق و مقام او زيارت کند، خداوند ثواب هزار حج پذيرفته و هزار عمره پذيرفته را برايش بنويسد و گناهان گذشته و آينده او را ببخشد.
امام صادق (عليه‌السلام): هر که تا زنده هست به زيارت قبر حسين (عليه‌السلام) نرود، دين و ايمانش ناقص باشد و اگر به بهشت هم برود مقامش در آن‌جا از همه مؤمنان پايين‌تر است. ميزان‌الحکمه، جلد 5 ، ص 2285
ستودن نوحه‌گري بر امام حسين (عليه‌السلام)
امام صادق (عليه‌السلام): از روزي که مصيبت حسين‌بن‌علي (عليه‌السلام) پيش آمد تا يک سال کامل، روز و شب و تا سه سال رزوها بر آن حضرت نوحه مي‌شد و مسور بن مخرمه و ابوهريره و بزرگان اصحاب پيامبر مخفيانه و نقاب بر چهره مي‌آمدند و به نوحه‌خواني‌ها گوش مي‌دادند و مي‌گريستند. ميزان‌الحکمه، جلد 7 ، ص 3191
عاشورا
امام صادق (عليه‌السلام) در پاسخ به اين پرسش: چرا روز عاشورا سوگناک‌ترين روز به حساب آمده است و نه روز رحلت پيامبر و فاطمه و علي و حسن (عليهم‌السلام)؟
فرمود: به اين دليل روز شهادت حسين (عليه‌السلام) سوگناک‌ترين روز‌هاست که اصحاب کسا، اين گرامي‌ترين آفريدگان نزد خداي تعالي، 5 نفر بودند. پس چون حسين (عليه‌السلام) کشته شد ديگر کسي از اهل کسا باقي نماند که بعد از او مايه تسلي خاطر مردم باشد. بنابراين رفتن حسين (عليه‌السلام) به منزله رفتن همه آن‌هاست همچنان که باقي بودن ايشان مثل اين بود که همه اهل کسا زنده هستند.
امام رضا(عليه‌السلام): هر که روز عاشورا، روز سوگواري و اندوه و گريه‌اش باشد، خداوند عزوجل روز قيامت را روز شادي و سرور او قرار دهد.
امام رضا (عليه‌السلام): بر کسي چون حسين(عليه‌السلام) بايد که گريندگان بگريند، زيرا که گريستن بر او گناهان بزرگ را مي‌زدايد.
امام رضا (عليه‌السلام): چون ماه محرم مي‌رسيد کسي پدرم را خندان نمي‌ديد. غم و اندوه بر او چيره بود تا آن که ده روز مي‌گذشت. روز دهم روز سوگواري و اندوه و گريه او بود و مي‌فرمود: اين روزي است که حسين (عليه‌السلام) در آن کشته شد.
امام صادق (عليه‌السلام): در روز عاشورا از کارهاي لذتبخش دوري شود و آداب و سنن سوگواري برپا گردد و تا زوال خورشيد از خوردن و آشاميدن خودداري شود و بعد از آن همان غذايي خورده شود که سوگواران مي‌خورند.
اما باقر(عليه‌السلام): در روز عاشورا زيارت کنيد امام حسين(عليه‌السلام) را از مسافت دور يا نزديک، سپس برايش گريه و زاري کرده و به يکديگر تسليت بگوييد.
ايشان در بيان کيفيت تسليت به يکديگر فرموده‌اند: بگوييد خداوند اجر ما را به سبب مصيبتي که از حسين به ما رسيده بزرگ گرداند و ما و شما را از کساني قرار دهد که در کنار ولي دم او، امام مهدي (عليه‌السلام) از خاندان محمد (صلي‌الله عليه و آله) به خونخواهي او برمي‌خيزند.
فضيلت گريستن بر امام حسين (عليه‌السلام)
امام رضا (عليه‌السلام): اي پسر شبيب اگر مي‌خواهي براي چيزي بگريي، براي حسين بن علي‌بن‌ابي‌طالب (عليه‌السلام) گريه کن، زيرا همان‌گونه که قوچ را سر مي‌برند آن حضرت را سر بريدند و از افراد خانواده او هيجده مرد کشته شدند که در روي زمين نظير نداشتند.
امام سجاد(عليه‌السلام): هر مومني که چشمانش براي کشته شدن حسين (عليه‌السلام) گريان شود به طوري که اشک بر گونه‌هايش سرازير گردد، خداوند به سبب آن او را در غرفه‌هاي بهشتي جاي دهد که روزگاران درازي را در آن‌ها به سر برد.
امام علي(عليه‌السلام): در روز قيامت همه چشم‌ها گريانند و هيچ چشمي خواب ندارد، مگر آن چشمي که خداوند آن را به کرامت خود اختصاص داده و براي هتک حرمت حسين و خاندان محمد (صلي‌الله عليه و آله) گريسته باشد.
سرودن شعر در سوگ امام حسين(عليه‌السلام)
امام صادق(عليه‌السلام) به جعفر بن عفان طائي فرمود: شنيده‌ام که درباره حسين (عليه‌السلام) اشعار نيکويي مي‌سرايي؟ عرض کرد: آري. جعفر براي آن حضرت و کساني که پيرامونش بودند شعري خواند تا جايي که اشک‌ها بر چهره و محاسنش جاري شد.
امام صادق(عليه‌السلام): هر کسي درباره حسين (عليه‌السلام) بيتي شعر بسرايد و خود بگريد و ده نفر را بگرياند، براي او و آن ده نفر بهشت باشد. ميزان‌الحکمه، جلد 8، ص 3785
اندرزهاي امام حسين (عليه‌السلام) در مسير کربلا:
به راستي که اين دنيا ديگرگونه و ناشناس شده و خوبي‌هايش پشت کرده و رفته است و از آن جز ته‌مانده‌اي همچون ته‌مانده آبي در ظرفي و اندک عيش همانند چراگاهي آفت‌‌زده باقي نمانده است: آيا نمي‌بينيد که به حق عمل نمي‌شود و از باطل نهي نمي‌شود؟ به راستي که مؤمن بايد به (مرگ و) ديدار خدا روي آورد. پس من مرگ را جز سعادت نمي‌بينم و زندگي با ستمگران را جز ملال و رنج. شما را به تقواي خدا سفارش مي‌کنم و از روزهاي او شما را بر حذر مي‌دارم و پرچم‌ها و نشانه‌هايش را برايتان برمي‌افرازم. گويا آنچه ترسناک است با ورودي هولناک و مقدمي ناآشنا و مزه‌اي تلخ رسيده است.
مردي از آن حضرت پرسيد: من مردي نافرمانم و در برابر معصيت شکيبايي ندارم، مرا اندرزي فرما. آن حضرت فرمودند: پنج کار بکن و آن‌گاه هر چه خواستي گناه کن. اول اينکه روزي خدا را نخور و هر چه خواهي گناه کن. دوم اينکه از قلمرو خدا بيرون شو و هر چه خواهي گناه کن. سوم اينکه به جايي برو که خدا تو را نبيند و هر چه خواهي گناه کن. چهارم اينکه هرگاه ملک‌الموت براي گرفتن جان تو آمد، او را از خودت دور گردان و هر چه خواهي گناه کن و پنجم اينکه هرگاه مالک دوزخ تو را به آتش برد، داخل آن نشو و هر چه خواهي گناه کن. ميزان‌الحکمه، جلد 14، ص
