هر فرم دارای یک «تقابل» می‌باشد. در تمرینات فرم هیچ حرکت زایدی وجود ندارد. هر حرکت وظیفه و معنایی دارد. در طی اجرای فرم، شخص می‌بایست از معانی حرکاتش در حالی حریف فرضی خود را همه جا زیر نظر دارد آگاه باشد.

باید بدانیم كه واكنش حریف پس‌از اجرای یک سری دفاع و تکنیک چگونه است؟ اگر یک تکنیک را انجام می‌دهیم، بلافاصله روی سوگی عقب‌کشی کرده و دفاع یا ضدحمله را اجرا می‌كنیم. باید بدانیم كه در عالم واقع چه اتفاقی می‌افتد که این دو حرکت را اجرا  می‌کنیم؟ حریف مقابل چه واکنشی نسبت به حرکت انجام می‌دهد که ما مجبور به اجرای تکنیک بعدی می‌شویم؟ مجموعه این حركات و واكنش‌ها، اساس «تقابل» را تشکیل می‌دهند. یک مربی خوب تكواندو وظیفه دارد شناخت خود را از «تقابل» هر فرم افزایش دهد تا بتواند فرم را دقیق‌تر به هنرجو مفهوم نماید.

یادگیری «تقابل» در درجات بالا بسیار مهم و اساسی است. زیرا به عمق و دلیل واقعی حرکات به ظاهر نمایشی فرم پی‌می‌برند و از درون به روح اصلی فرم نزدیک می‌شوند. «تقابل» را معمولاً باید نزد اساتید بزرگ و بسیار با تجربه یافت.