یكی از مهم ترین آموزش های تكواندو فراگیری فرم های آن است . فرم ها تركیب هایی از دفاع ها ، حمله ها و تكنیك هایی هستند كه بر طبق منطق طراحی شده اند . البته برخی از استادان فرم هایی را شخصا طراحی كرده و به عنوان كاری فوق برنامه تدریس می نمایند . این فرم ها را ابتكاری می نامند . سابقه تاریخی فرم ها به اندازه سابقه تاریخی هنرهای رزمی است . در زمان های گذشته هنرجویان رزمی به تنهایی تمرین می كردند و برای تمرین دفاع ها و حمله ها برای خود حریف فرضی یا به عبارتی خیالی می ساختند . به تدریج این تمرینات به صورت یك مجموعه حفظ شد و تقریبا استاندارد گردید . این فرم ها از یك نسل به نسل دیگر انتقال یافت و در این بین پیشرفت و تغییر نمود . تا اینكه با تاسیس فدراسیون جهانی و اتحاد سبك ها قرار بر این شد كه فرم هایی استاندارد برای تكواندو طراحی گردد تا هنرجویان آنها را به عنوان فرم های رسمی تمرین نمایند . فرم های ت گوك پوم سه آخرین استاندارد های اجباری تكواندو هستند . ولی برای ایچاد انگیزه مناسب ، هنرجویان می توانند در مسابقات فرم های ابتكاری را نیز اجراء نمایند .
اگرچه فرم ها با یك دیگر تفاوت های فنی بسیاری دارند ، با این وجود دارای ویژه گی هایی یكسان هستند . در همه فرم های تكواندو سه اصل اساسی باید رعایت شود :
1- هر فرم از نقطه و حالت ویژه ای آغاز و در همان نقطه و با همان حالت پایان می یابد .
2- هر تكنیك در فرم باید با سرعت و قدرت ویژه ای كه در فرم طراحی شده ، اجراء گردد .
3- هر فرم به خودی خود دارای ارزش های تكنیكی و روانی ویژه ای می باشد .
فرم ها به چند منظور طراحی شده اند . یكی اینكه شاگردان تعادل ، هماهنگی و تحمل را از طریق فرم بیاموزند تا به انضباط فردی دست یابند . دیگر اینكه هنرجویان این موقعیت را داشته باشند تا تكنیك های خود را تمرین كنند .
با پیشرفت هنرجو ، فرم ها هم پیشرفته تر و پیچیده تر میگردند . فرم ها برای پیشرفت سریع هنرجویان و بالا بردن میزان انضباط فردی آنان تدریس می شوند . هنرجویان باید فرم ها را خیلی تمرین كنند . هنرجو پس از تمرینات فراوان ( حد اقل 500 بار ) هر فرم و موفقیت در آزمایش ها می تواند با فراگیری و تمرین فرم بعدی بپردازد .
ت گوك چیل جانگ ( 7 )
ت گوك هفت بیانگر " گان " از هشت شاخه است . گان به معنای آرامش و استراحت و سمبل كوه می باشد . باید آموخت كه در وقت لازم ایستاد و در موقع مناسب حركت كرد . هماهنگی دو عامل با ایستادن و حركت با هم و در زمان مناسب انسان را در رسیدن به هدف هایش یاری می دهد . كوه هرگز از جای خود تكان نمی خورد پس باید آموخت كه گاهی نباید از پای در آمد . وجود بوم سوگی در این فرم حركت آزاد و راحت را میسر می سازد . بوجوموك نیز آرامش و نمای كوه را بیان می كند .
فرم ت گوك چیل جانگ یكی از زیباترین فرم های تكواندو است و دارای ریزه كاری های بسیاری می باشد . اجرای درست و زیبای این فرم مهارت هنرجو را نشان می دهد .
ت گوك پال جانگ ( 8 )
ت گوك هشت بیان كننده " گُن " از هشت شاخه است . گن سمبل زمین و به معنای فداكاری و تسلیم است . زمین زادگاه بشر بوده و همه چیز از زمین سرچشمه زندگی گرفته و روی آن رشد و نمو می كنند . زمین انرژی بی پایانی دارد . زمین جایی است كه آفرینش در آن تجلی یافته و وصف زمین بی نهایت مشكل است .
ت گوك هشت آخرین مرحله از تمرینات هنرجویان مبتدی است . هنرجویان با پایان این مرحله خود را برای آزمون كمربند سیاه دان یك آماده میكنند .هنرجویان پس از دریافت كمربند سیاه باید خود را برای شناخت واقعی از تكواندو آماده كنند . آموزش های آنان به مرحله ای می رسد كه می توانند از قوه فكری خود برای فراگیری بهره مند شوند.
تكواندو و هدف
اگر به دنبال كلمه ای مناسب برای تعریف هنر رزمی تكواندو بگردیم ، چیزی بهتر از كانون یا مركز نمی یابیم . چرا كه تكواندو مانند یك عدسی انسان را به مركز راهنمایی می كند . تكواندو معنی و مفهوم انسان بودن را روشن و ضعف های او را تقویت و روانش را پاك و توانا می نماید.
انتخاب هدف چیزی است كه باید توسط هر تكواندو كاری انجام گیرد . اگر هدفی نباشد ، تكواندوكار نیرویش را در سطح وسیعی و بین فاكتور های گوناگونی پخش می كند . بدون اینكه به نقطه با ارزشی در هر یك دست یابد . هدف نیروی فرد را متمركز مینماید . هر تكواندوكاری می داند كه بایستی تمام حواس و توان خود را در یك هدف و آن هم در یك نقطه كوچك متمركز كند .
بنابرین باید در همه امور كوشش خود را متمركز نماید . یك ضرب المثل قدیمی می گوید : هر كس بیش از آنچه در دست دارد، توانایی دارد . این ضرب المثل هیچ جا به اندازه تكواندو مصداق ندارد .
مبتدیان هدف های گوناگونی دارند كه بیشتر دفاع از خود و تناسب اندام است . اگرچه این هدف ها خوبند ، ولی هنرجویان تكواندو باید بدانند كه هدف هایی ساده هستند و خیلی زود به آنها خواهند رسید . مثلا بچه ای كه به دنیا می آید ، نمی نواند راه برود . وقتی راه رفتن را آموخت ، دویدن را یاد می گیرد و پس از آن روی راه رفتن تمركز ندارد ، بلكه به آموختن مهارت های دیگری می پردازد . مبتدیانی كه هدفشان دریافت كمربند سبز است ، بازنده اند ، مگر اینكه بدانند این هدفی موقتی است و باید قبل از رسیدن به رها شود .
كسب كمربند سیاه هدف بسیاری از هنرجویان است . با اینكه كمربند سیاه ارزش بالایی دارد ، ولی نمی تواند هدف واقعی باشد . بسیاری از هنرجویان اسیر بی صبری هستند . برخی نیز انتظار دارند در مقابل آنچه انجام می دهند بی درنگ پاداش بگیرند . اینگونه هنرجویان باید تنبلی را كنار بگذارند و از لحاظ روحی و روانی خود را منظم كنند . باید درك كنند كه تكامل نیازمند زمان است . ارزش هدفی كه فقظ با جمع كردن انگشتان به دست می آید با هدفی كه در اثر انجام كاری كه تمام عمربه آن مشغول بوده و به آن دست یافته اید ، یكی نیست . كمربند سیاه تنها دستیابی به قدرت و نیروی فوق العاده جسمی نیست .
هنرجویان باید كمربند سیاه را هدف خود قرار دهند ، ولی بایستی بدانند كه كمربند سیاه فقط یك نقطه شروع دیگر است و انتهای راه نیست . دارنده كمربند سیاه موجودی عجیب و خارق العاده نیست . او انسانی است كه تلاش و نیروی خود را در یك نقطه متمركز كرده و سعی دارد تا بیش از آنچه در دست دارد ، بدست آورد . هدف او تكامل فیزیكی ، فكری و روانی است .
آن گروه از هنرجویان كه مایلند به واقیت و روح تكواندو دست یابند ، باید چندین سال از عمر خود را صرف تمرینات كنند و از آزمایشات گوناگونی با موفقیت گذر كنند . آنگاه ن زمانی كه این آزمایش ها به پایان رسید ، دریچه پرواز به روی وی باز می شود و او به بالاترین درجات تكواندو تكیه خواهد زد
»
