در تکواندو حالات ایستادن (سوگی ها) پایه و اساس همه ی تکنیک ها هستند. سوگی شما بسته به موقعیت شما ( حمله ، دفاع ، ضدحمله و ...) تفاوت دارد و اگر اشتباه باشد هرقدر هم سعی کنید تکنیکتان را درست بزنید ، ضعیف و بی فایده خواهد بود.
در ادامه مطلب لیست سوگی های تکواندو و توضیحاتی راجع به هر یک داده شده است...
چاریوت : حالت خبر دار
در این حالت پاها چسبیده به هم و رو به جلو هستند ، دستها در پهلو پایین انداخته اند و دید رو به جلو می باشد.
چاریوت و کیونگ ره (تعظیم) معمولا با هم هستند یعنی ابتدا حالت چاریوت و سپس کیونگ ره.
این دو کلمه اولین کلمات کره ای هستند که پس از ورود به هر کلاس تکواندو میشنوید.
چونبی : حالت آماده باش
در این حالت پاها به اندازه عرض شانه ها باز و رو به جلو است.
دست ها از زیر بازو مقدار کمی خم شده و به حالت مشت جلوی کمربند (ولی نه چسبیده به آن) قرار میگیرند.
چونبی به معنی آماده باش است و معمولا قبل از شروع هر تمرین شامل فرم ، مبارزه ، نرمش و ... استفاده می شود.
جوچوم سوگی : حالت سوار کاری
در این حالت پاها دو برابر عرض شانه ها باز و کاملا رو به جلو هستند.
زانو ها مقدار کمی به طرف داخل خم میشوند.
جوچوم سوگی قوی ترین حالت ایستادن در تکواندو و حالتی بسیار مناسب برای تمرین تکنیک های دست است.
این حالت معمولا اولین موردی است که به شاگردان مبتدی آموزش داده میشود.
آپ سوگی : حالت راه رفتن
پاها به اندازه ی عرض شانه ها باز و بگونه ای قرار میگیرند که پاشنه ی پای جلو در راستای نوک پای عقب قرار میگیرد.
وزن بدن باید بطور مساوی روی دو پا تقسیم شود.
آپ سوگی اساسی ترین حالت ایستادن در تکواندو است. تمام تکنیک های دست و پا می توانند در حالت آپ سوگی انجام گیرند. آپ سوگی همچنین کاربرد خیلی زیادی در فرم های تکواندو دارد.
آپ کوبی : حالت رو به جلو
در این حالت پا ها به اندازه ی عرض شانه ها باز و حدود دو برابر عرض شانه ها از هم فاصله دارند.
پای جلو باید 90 درجه خم شده و پای عقب کاملا راست و قفل شده باشد.
60% وزن بدن روی پای جلو و 40% روی پای عقب است. دید هم رو به جلو است.
دیت کوبی : ایستادن عقب
مچ دو پا با هم باید شکل حرف L را بسازند. ( به شکل مربوط به حالت پاها توجه کنید تا متوجه منظورم بشید)
پای عقب کاملا خم و پای جلو نیز مقدار کمی خم میشود.
روی پای عقب نشسته به طوری که 70% وزن روی پای عقب و 30% روی پای جلو باشد.
بدن هم نه کاملا رو به جلو و نه کاملا رو به پایی است که وزنمان روی آن است بلکه بین آندوست(45 درجه)
دیت کوبی حالت دفاعی اصلی در تکواندو است یعنی برای تکنیکهای دفاع بیشترین کاربرد را دارد.
کیوروگی سوگی : حالت مبارزه ای
پاها در یک خط و حدود 1.5 برابر عرض شانه ها با هم فاصله دارند.
نوک پاها 45 درجه قرار میگیرد ( مانند حالت بدن در دیت کوبی)
بدن کاملا رو به کنار است ( یعنی اصلا نباید بدن جلوی حریف قرار گیرد) و وزن آن روی دو پا بطور مساوی تقسیم میشود.
بوم سوگی : حالت پا گربه ای
این حالت دقیقا همانند دیت کوبی است با این تفاوتها:
1- بدن باید کاملا رو به جلو باشد
2- 90% وزن روی پای عقب و فقط 10% روی پای جلوست
3- پاشنه ی پای جلو باید از زمین برداشته شود ( پا روی سینه پا باشد)
این حالت در فرم های 7 به بعد کاربرد دارد و برای این است که پای جلو آماده ضربه ی سریع باشد.
کوا سوگی : حالت عبور
این حالت ، حالت x هم نامیده میشود.
پاها به طرف جلو و پای عقب پشت پای جلو قرار میگیرد
گوا سوگی حالتی زود گذر است که معمولا ( نه همیشه) برای تغییر از یک سوگی ( حالت ایستادن) به سوگی دیگر کاربرد دارد.
»
