----> یادگار 2 عروج یک روز غرق در تجسم پرواز می میرم آزادم و رها ؛ ولی لحظه ای آرام می گیرم ... در آن زمان عروج ... بر آن بلندی و اوج ... هم چو بال کبوتری به گوشه ای میروم و مآوا می گیرم - نوشته شده توسط اعظم رمضانی در یک شنبه 3 آبان 1388 نظرات (0)