در واقع بعد از نان، برنج قوت غالب كشورهای آسیایی از ایران گرفته تا هند، اندونزی و ژاپن را تشكیل می‌دهد و این همان عامل چاقی آسیایی‌هاست. با كمی دقت موشكافانه هم می‌توانیم متوجه اندام نامتناسب و فربه آنها در مقایسه با كشورهای اروپایی و آفریقایی شویم.
بیشتر آسیایی‌ها در نواحی شكم و ران چاق هستند و علت آن هم عادت نداشتن به ورزش و مصرف بی‌رویه غذاهای نشاسته‌ای است.
اما اروپایی‌ها، اندامی كشیده، ورزیده و متناسب دارند و قوت غالب آنها را مواد پروتئینی كم‌چرب تشكیل می‌دهد و خطر ابتلا به انواع بیماری‌های غیرواگیر در آنها كمتر است. چرا؟ چون ورزش می‌كنند و تغذیه مناسب و كنترل‌شده دارند.
اگر به محتوای بشقاب غذای آنها دقت كرده باشید، اغلب یك تكه متوسط گوشت همراه مقداری كلم بروكلی، هویج و ذرت‌پخته و چند برش كوچك نان به اندازه یك كف دست در آن دیده می‌شود.
در واقع آنها شكم خود را با مواد پروتئینی پر می‌كنند و اگر هم سیر نشوند به میوه‌جات و سبزی‌های آبپز روی می‌آورند كه هم فیبری و سیر‌كننده است و هم به دفع سموم و رفع یبوست كمك می‌كند.
مهم‌تر آن‌كه سرشار از موادمغذی قابل جذب بوده و كالری كمتری دارد. اما ایرانی‌ها، اگر یك بشقاب پرهم برنج بخورند بنا به عادت نان را هم قاتق آن می‌كنند. موادی نشاسته‌ای كه جز اضافه‌وزن و افزایش سریع قند و چربی خون منفعت زیادی ندارند.
[جمعه 8 آبان 1394 ] [9:45 AM] [majid yousefi]
