تاريخ : چهارشنبه 8 مرداد 1393 | 10:02 AM | نويسنده : سعیدی-بحرینی
این ژل‌ها نیازی به تست حساسیت ندارند و آلرژی ایجاد نمی‌کنند.
«خط اخم عمیقی در فاصله دو ابرو دارم. با بوتاکس برطرف نشد. پیشنهاد تزریق ژل دادند ولی عوارضش را نمی‌دانم...»
خصوصیات فیزیکی مثل نوع کمان ابرو، ابروهای غیرقرینه، افتادگی ابرو یا تقاطع ابرو با قوس فوقانی استخوان حدقه و میزان توده عضلانی موجود در افراد مختلف متفاوت است و این عوامل در تعیین میزان مناسب و محل‌های تزریق بوتاکس بسیار مهم هستند. دانستن این نکته‌ها باعث می‌شود تزریق بوتاکس موفق یا ناموفق و غیرموثر شود. البته در صورتی که خط اخم عمیق باشد، ممکن است با تزریق بوتاکس کاملا باز نشود و در شیار باقیمانده نیاز به تزریق ژل است. پرکننده‌ها نتایج فوری دارند و براساس نوع پرکننده مورداستفاده، ماندگاری آنها با هم فرق دارد و همچنین میزان ماندگاری با توجه به خصوصیت پوست هرکس متفاوت است.
بهتر است از به کار بردن محصولات یا مواد با ماندگاری دائم یا بسیار طولانی به علت عوارضی مانند ایجاد توده‌های سفت گرانولومی خودداری کرد. تزریق ژل برای از بین بردن خط اخم، صاف کردن چین‌های عمیق دو طرف دهان، برجسته کردن گونه و حجم دادن به لب است و در حال حاضر بهترین روش در سراسر دنیا تزریق ژل‌های هیالورونیک است. مدت ماندگاری این ژل‌ها معمولا 6 تا 9 ماه است و سپس جذب می‌شوند. این ژل‌ها نیازی به تست حساسیت ندارند و آلرژی ایجاد نمی‌کنند و در زیر پوست حرکت و ریزش ندارند.
پیآرپی هم در جوانسازی پوست کاربرد دارد اما نمی‌تواند نقش ژل را به عنوان پرکننده ایفا کند ضمن اینکه درمان انتخابی در چروک‌های دینامیک مثل خط اخم، بوتاکس است، نه پیآرپی. اگرچه تاکنون مطالعه‌های کلینیکی اندکی در مورد کاربرد پیآرپی در جوانسازی پوست منتشر شده است اما می‌دانیم این روش در بهبود جای آکنه که شکل نعلبکی دارد، به‌خصوص اگر با روش‌هایی مثل لیزر همراه شود، می‌تواند به نتایج حاصل از لیزر‌های لایه‌بردار کمک کند و در بهبود وضعیت دور چشم به‌خصوص گودی و کبودی آن موثر باشد. نتایج مطلوب در پیآرپی به بررسی و تحقیقات بیشتری نیاز دارد و علاوه بر تحقیقاتی بودن، موفقیت این روش به میزان زیادی به شیوه تهیه پیآرپی بستگی دارد.
خصوصیات فیزیکی مثل نوع کمان ابرو، ابروهای غیرقرینه، افتادگی ابرو یا تقاطع ابرو با قوس فوقانی استخوان حدقه و میزان توده عضلانی موجود در افراد مختلف متفاوت است و این عوامل در تعیین میزان مناسب و محل‌های تزریق بوتاکس بسیار مهم هستند. دانستن این نکته‌ها باعث می‌شود تزریق بوتاکس موفق یا ناموفق و غیرموثر شود. البته در صورتی که خط اخم عمیق باشد، ممکن است با تزریق بوتاکس کاملا باز نشود و در شیار باقیمانده نیاز به تزریق ژل است. پرکننده‌ها نتایج فوری دارند و براساس نوع پرکننده مورداستفاده، ماندگاری آنها با هم فرق دارد و همچنین میزان ماندگاری با توجه به خصوصیت پوست هرکس متفاوت است.
بهتر است از به کار بردن محصولات یا مواد با ماندگاری دائم یا بسیار طولانی به علت عوارضی مانند ایجاد توده‌های سفت گرانولومی خودداری کرد. تزریق ژل برای از بین بردن خط اخم، صاف کردن چین‌های عمیق دو طرف دهان، برجسته کردن گونه و حجم دادن به لب است و در حال حاضر بهترین روش در سراسر دنیا تزریق ژل‌های هیالورونیک است. مدت ماندگاری این ژل‌ها معمولا 6 تا 9 ماه است و سپس جذب می‌شوند. این ژل‌ها نیازی به تست حساسیت ندارند و آلرژی ایجاد نمی‌کنند و در زیر پوست حرکت و ریزش ندارند.
پیآرپی هم در جوانسازی پوست کاربرد دارد اما نمی‌تواند نقش ژل را به عنوان پرکننده ایفا کند ضمن اینکه درمان انتخابی در چروک‌های دینامیک مثل خط اخم، بوتاکس است، نه پیآرپی. اگرچه تاکنون مطالعه‌های کلینیکی اندکی در مورد کاربرد پیآرپی در جوانسازی پوست منتشر شده است اما می‌دانیم این روش در بهبود جای آکنه که شکل نعلبکی دارد، به‌خصوص اگر با روش‌هایی مثل لیزر همراه شود، می‌تواند به نتایج حاصل از لیزر‌های لایه‌بردار کمک کند و در بهبود وضعیت دور چشم به‌خصوص گودی و کبودی آن موثر باشد. نتایج مطلوب در پیآرپی به بررسی و تحقیقات بیشتری نیاز دارد و علاوه بر تحقیقاتی بودن، موفقیت این روش به میزان زیادی به شیوه تهیه پیآرپی بستگی دارد.
ادامه مطلب
تاريخ : چهارشنبه 8 مرداد 1393 | 10:02 AM | نويسنده : سعیدی-بحرینی
البته بوتاکس خطرهایی نیز دارد که برای کاهش آن بهتر است حتما متخصص آن را تزریق كند.
با افزایش سن، در نقاط مختلف صورت چروک‌هایی ظاهر می‌شوند. این خطوط به‌خصوص در ناحیه پیشانی، خط اخم و خطوط دور چشم به دلیل انقباض عضلانی به وجود می‌آید و اگر به موقع درمان شود مانع از تبدیل خطوط موقت انقباض به خطوط دائم (که در حالت استراحت هم وجود دارند) می‌شود.
با تزریق بوتاکس که نوعی پروتئین حاصل از یک باکتری است، می‌توان از انقباض این عضلات و ایجاد چروک پیشگیری و چروک‌های موجود را درمان كرد. بهترین سن تزریق بوتاكس بین سنین 20 تا 65 سال است و استفاده از آن کاربردهای مختلفی دارد؛ پیشگیری از چروک، درمان خطوط ناحیه پیشانی، اطراف چشم و خط اخم، بالا بردن ابرو(لیفت ابرو) و درمان تعریق بیش از حد زیر بغل و کف دست. اثر بوتاکس از 2 ساعت بعد از تزریق شروع می‌شود و طی 3 تا 5 روز قابل مشاهده است و بعد از 14 تا 21 روز به حداکثر می‌رسد. دوام تاثیر بوتاکس حدود 4 تا 6 ماه است و بعد از این مدت اثر آن از بین می‌رود. البته بهتر است خانم‌های جوانی كه باردار هستند، از بوتاكس استفاده نكنند و همچنین كسانی كه دچار نارسایی حاد کلیوی یا بیماریهای عصبی عضلانی هستند یا داروهای ضدانعقاد مثل هپارین و وارفاین مصرف می‌كنند، نباید بوتاکس تزریق کنند.
استفاده از بوتاكس در درجه اول در رفع چین و چروك‌های پیشانی و بعد چین‌های قاعده بینی كه به آن «چین‌های خرگوشی» گفته می‌شود و سپس چین وچروك‌های لب بالا موثر است. البته بوتاکس خطرهایی نیز دارد که برای کاهش آن بهتر است حتما متخصص آن را تزریق كند. از جمله این موارد، واکنش آلرژیک است. همچنین ممکن است به دلیل انقباض ماهیچه‌ها، باعث ایجاد اخم دائم یا حالت متعجب شود.
با تزریق بوتاکس که نوعی پروتئین حاصل از یک باکتری است، می‌توان از انقباض این عضلات و ایجاد چروک پیشگیری و چروک‌های موجود را درمان كرد. بهترین سن تزریق بوتاكس بین سنین 20 تا 65 سال است و استفاده از آن کاربردهای مختلفی دارد؛ پیشگیری از چروک، درمان خطوط ناحیه پیشانی، اطراف چشم و خط اخم، بالا بردن ابرو(لیفت ابرو) و درمان تعریق بیش از حد زیر بغل و کف دست. اثر بوتاکس از 2 ساعت بعد از تزریق شروع می‌شود و طی 3 تا 5 روز قابل مشاهده است و بعد از 14 تا 21 روز به حداکثر می‌رسد. دوام تاثیر بوتاکس حدود 4 تا 6 ماه است و بعد از این مدت اثر آن از بین می‌رود. البته بهتر است خانم‌های جوانی كه باردار هستند، از بوتاكس استفاده نكنند و همچنین كسانی كه دچار نارسایی حاد کلیوی یا بیماریهای عصبی عضلانی هستند یا داروهای ضدانعقاد مثل هپارین و وارفاین مصرف می‌كنند، نباید بوتاکس تزریق کنند.
استفاده از بوتاكس در درجه اول در رفع چین و چروك‌های پیشانی و بعد چین‌های قاعده بینی كه به آن «چین‌های خرگوشی» گفته می‌شود و سپس چین وچروك‌های لب بالا موثر است. البته بوتاکس خطرهایی نیز دارد که برای کاهش آن بهتر است حتما متخصص آن را تزریق كند. از جمله این موارد، واکنش آلرژیک است. همچنین ممکن است به دلیل انقباض ماهیچه‌ها، باعث ایجاد اخم دائم یا حالت متعجب شود.
ادامه مطلب
تاريخ : چهارشنبه 8 مرداد 1393 | 10:00 AM | نويسنده : سعیدی-بحرینی
بعد از کرم روز، کرم مرطوبکننده و حدود 20 دقیقه بعد، کرم ضدآفتاب باید زده شود.
بسیاری از پزشکان متخصص پوست و مو معتقدند هیچ کرمی برای پوست موثر نیست مگر اینکه ممتد و با دقت مصرف شود در غیر این صورت هیچ کرمی با یک بار مصرف معجزه نمی‌کند. یکی از روش‌های مراقبت از پوست، استفاده از کرمهای روز و شب است اما سوال‌های زیادی در مورد آنها وجود دارد. با دکتر حسین طباطبایی، متخصص پوست و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، در مورد اینکه اصلا از چه زمانی و از چه سنی باید مراقبت‌های پوستی را شروع کنیم، گفت‌وگو کرده‌ایم.
پوست ما چرا و چگونه پیر می‌شود؟
پوست به‌طور طبیعی به مرور زمان و با افزایش سن دچار تغییراتی می‌شود که بخشی از آن خارج از اراده و به دلیل طبیعت انسان است و برخی مربوط به وضعیت زندگی و عواملی مثل آب‌وهوا، شرایط فرد مانند بیماری‌ها و استرس‌های عصبی است. صدمه‌هایی هم که به پوست وارد می‌شود، روی جوانی و سلامت آن تاثیرگذار است که مهم‌ترین این صدمه‌ها نورآفتاب است. ضربه‌ها، خراشیدگی‌ها و زخم‌ها، سرما و گردوغبار و شن نیز به پوست آسیب می‌زنند. استفاده از کرمهای زیبایی و آرایشی غیراستاندارد و تغذیه بد هم از قدرت حفاظتی پوست می‌کاهند. اوج جوانی و شادابی پوست در 25سالگی است. از این سن به بعد، ساخت‌وساز کلاژن به تدریج کم و چین‌وچروک پوست یا پیری فیزیولوژیک آغاز می‌شود. حالا اگر صدمه‌ها و عوامل خطرزای بیرونی بیشتر و مراقبت کمتر باشد، این روند سریع می‌شود مخصوصا از 50 سالگی به بعد که هورمون استروژن که در کلاژن‌سازی نقش بسزایی دارد، ناگهان متوقف می‌شود.
چطور می‌شود جلوی این روند پیری پوست را گرفت؟
فقط با انجام مراقبت‌های پوستی و پرهیز از عوامل صدمه‌زا می‌توان جلوی این تغییرات را گرفت یا روند آن را کندتر کرد. رسیدگی به پوست ضروری است و یکی از راه‌های آن استفاده از کرمهای روز و شب است.
این کرمهای روز و شب چگونه از پوست مان محافظت می کنند؟
پیش از تعریف کرم روز و شب باید بگوییم که استفاده صرف این کرم‌ها بدون داشتن شیوه زندگی سالم نمی‌تواند مانع بروز آسیب‌ها و چروک پوست شود. کسی که به مصرف موادقندی زیاد، خوردن غذاهای چرب و شیرین، مصرف زیاد و بیش از حد شیر، سیگارکشیدن (به دلیل تنگی عروق و گردش ناکافی خون در پوست) و نوشیدن الکل که روی عروق و کبد تاثیرگذار است عادت دارد، زندگی‌اش پراسترس است و با بدخوابی و انجام ندادن فعالیت‌های جسمی و ورزش زندگی می‌کند و قصد تغییر این شیوه را ندارد، نباید انتظار داشته باشد کرم‌ها چین و چروک زودرس پوست و زمینه‌های مستعد برای صدمه‌های پوستی را از بین ببرد. از طرفی قرارگیری مستمر در زیر نورآفتاب مهم‌ترین عامل پیری پوست است. ضمن اینکه می‌توانیم این علت‌ها را تا حدی تعدیل کنیم، می‌توانیم از کرمهای محافظ نیز استفاده کنیم.
تذکر بجا و مهمی بود. حالا لطفا از ترکیب‌های کرم روز و شب بفرمایید.
کرم شب، کرم محافظی است که ترکیب‌های مختلفی از جمله اسید هیالورونیک، آلفا هیدروکسی‌اسید و ویتامین C دارد. این ترکیب‌ها روی کلاژن‌سازی پوست تاثیر می‌گذارند و کلاژن‌سازی را افزایش و تخریب آن را کاهش می‌دهند. کرمهای شب به این علت باید در شب استفاده شوند که در برابر نورآفتاب کم‌تاثیرند. البته فقط در برابر نورخورشید، نه لامپ‌های معمولی خانه بنابراین می‌توان نیم‌ساعت قبل از خواب آنها را استفاده کرد.
کرم روز چطور؟
کرم روز هم تقریبا همان ترکیب کرم شب را دارد با این تفاوت که این کرم را می‌توان زیر نورخورشید و هنگام بیرون رفتن از خانه هم استفاده کرد. مواد موجود در آن در برابر نور آفتاب حساسیت ایجاد نمی‌کند. این کرم هم مانع جلوگیری از تخریب کلاژن می‌شود. البته کرمی که برای صورت استفاده می‌شود، با کرمی که برای دور چشم استفاده می‌شود، متفاوت است. دور چشم، پوست بسیار نازکی دارد و اگر کرم روز یا شب دور چشم مالیده شود، جذب پوست می‌شود و صدمه ایجاد می‌کند.
استفاده از کرم روز برای حفاظت از پوست در برابر چروکیدگی و پیری الزامی است یا مرطوبکننده برای پوست کافی است؟
کرم روز اولین کرمی است که بلافاصله پس از بیدارشدن و شستشوی پوست بایداستفاده کرد ولی اگر کسی بخواهد از پوست خود واقعا مراقبت کند، نباید به این کرم اکتفا کند و بعد از آن باید کرمهای دیگری مصرف کرد. خشکی پوست در پیر و چروک‌شدن پوست اثر دارد. علت این خشکی چه افزایش سن و عوامل طبیعی باشد و چه عوامل محیطی یا عوامل ژنتیکی باید مرطوبکننده به کار برد. همه باید مرطوبکننده بزنند.
پس کرم مرطوبکننده خیلی مهم است؟
بله، کرم مرطوبکننده به پوست رطوبت می‌رساند و باید بیش از یک بار در روز استفاده شود. حتی اگر کسی پوست چربی دارد و سنش زیر سن یائسگی است نیز باید از کرمهای مرطوبکننده بدون چربی استفاده کند ولی بعد از یائسگی که از چربی پوست کاسته می‌شود، مرطوبکننده باید از نوع چرب باشد. استفاده از کرمهای ضدآفتاب نیز ضروری است، چه در هوای آفتابی و چه در هوای ابری و بارانی.
ضدآفتاب را چه زمانی باید استفاده کرد؟ قبل یا بعد از کرم روز؟
بعد از کرم روز، کرم مرطوبکننده و حدود 20 دقیقه بعد، کرم ضدآفتاب باید زده شود.
از چه سنی باید از این کرم‌ها استفاده کرد؟
اگر فردی بخواهد واقعا از پوست خود به خوبی محافظت کند، بهترین سن شروع استفاده از این کرم‌ها 25 سالگی به بعد است اما از سنین 27تا30 سالگی مصرف کرم‌شب و مرطوبکننده و ضدآفتاب بهترین تاثیر را دارد. بعد از یائسگی نیز حتما باید کرم روز استفاده شود. در حال حاضر کرمهای روزی ساخته شده است که هم مرطوبکننده دارد و هم ضدآفتاب اما این کرم‌ها تاثیر کرمهای جداگانه و تک را ندارند. مثل کرم پودر و پنکیک‌هایی می‌ماند که روی آنها «حاوی ضدآفتاب» هم نوشته شده است و به‌هیچ‌وجه تاثیر استفاده جداگانه از ضدآفتاب را ندارند و برای زمان‌های کوتاه تاثیر دارند.
پوست افرادی که از کرمهای روز و شب استفاده می‌کنند، واقعا با کسانی که فقط از ضدآفتاب استفاده می‌کنند، تفاوت دارد؟
بله، مطالعه‌های انجام شده روی صورت دوقلوها نشان داده است، قلی که منظم، دقیق و مستمر از این کرم‌ها استفاده می‌کند، به‌وضوح چند سال جوان‌تر از قل دیگر خود به نظر می‌رسد. نکته مهم دیگر این است که این کرم‌ها را حتما باید با نظر پزشک مصرف کرد. پزشک با توجه به نوع و رنگ پوست، بیماری‌ها و عوامل دیگر کرم مناسب را توصیه می‌کند.
پوست ما چرا و چگونه پیر می‌شود؟
پوست به‌طور طبیعی به مرور زمان و با افزایش سن دچار تغییراتی می‌شود که بخشی از آن خارج از اراده و به دلیل طبیعت انسان است و برخی مربوط به وضعیت زندگی و عواملی مثل آب‌وهوا، شرایط فرد مانند بیماری‌ها و استرس‌های عصبی است. صدمه‌هایی هم که به پوست وارد می‌شود، روی جوانی و سلامت آن تاثیرگذار است که مهم‌ترین این صدمه‌ها نورآفتاب است. ضربه‌ها، خراشیدگی‌ها و زخم‌ها، سرما و گردوغبار و شن نیز به پوست آسیب می‌زنند. استفاده از کرمهای زیبایی و آرایشی غیراستاندارد و تغذیه بد هم از قدرت حفاظتی پوست می‌کاهند. اوج جوانی و شادابی پوست در 25سالگی است. از این سن به بعد، ساخت‌وساز کلاژن به تدریج کم و چین‌وچروک پوست یا پیری فیزیولوژیک آغاز می‌شود. حالا اگر صدمه‌ها و عوامل خطرزای بیرونی بیشتر و مراقبت کمتر باشد، این روند سریع می‌شود مخصوصا از 50 سالگی به بعد که هورمون استروژن که در کلاژن‌سازی نقش بسزایی دارد، ناگهان متوقف می‌شود.
چطور می‌شود جلوی این روند پیری پوست را گرفت؟
فقط با انجام مراقبت‌های پوستی و پرهیز از عوامل صدمه‌زا می‌توان جلوی این تغییرات را گرفت یا روند آن را کندتر کرد. رسیدگی به پوست ضروری است و یکی از راه‌های آن استفاده از کرمهای روز و شب است.
این کرمهای روز و شب چگونه از پوست مان محافظت می کنند؟
پیش از تعریف کرم روز و شب باید بگوییم که استفاده صرف این کرم‌ها بدون داشتن شیوه زندگی سالم نمی‌تواند مانع بروز آسیب‌ها و چروک پوست شود. کسی که به مصرف موادقندی زیاد، خوردن غذاهای چرب و شیرین، مصرف زیاد و بیش از حد شیر، سیگارکشیدن (به دلیل تنگی عروق و گردش ناکافی خون در پوست) و نوشیدن الکل که روی عروق و کبد تاثیرگذار است عادت دارد، زندگی‌اش پراسترس است و با بدخوابی و انجام ندادن فعالیت‌های جسمی و ورزش زندگی می‌کند و قصد تغییر این شیوه را ندارد، نباید انتظار داشته باشد کرم‌ها چین و چروک زودرس پوست و زمینه‌های مستعد برای صدمه‌های پوستی را از بین ببرد. از طرفی قرارگیری مستمر در زیر نورآفتاب مهم‌ترین عامل پیری پوست است. ضمن اینکه می‌توانیم این علت‌ها را تا حدی تعدیل کنیم، می‌توانیم از کرمهای محافظ نیز استفاده کنیم.
تذکر بجا و مهمی بود. حالا لطفا از ترکیب‌های کرم روز و شب بفرمایید.
کرم شب، کرم محافظی است که ترکیب‌های مختلفی از جمله اسید هیالورونیک، آلفا هیدروکسی‌اسید و ویتامین C دارد. این ترکیب‌ها روی کلاژن‌سازی پوست تاثیر می‌گذارند و کلاژن‌سازی را افزایش و تخریب آن را کاهش می‌دهند. کرمهای شب به این علت باید در شب استفاده شوند که در برابر نورآفتاب کم‌تاثیرند. البته فقط در برابر نورخورشید، نه لامپ‌های معمولی خانه بنابراین می‌توان نیم‌ساعت قبل از خواب آنها را استفاده کرد.
کرم روز چطور؟
کرم روز هم تقریبا همان ترکیب کرم شب را دارد با این تفاوت که این کرم را می‌توان زیر نورخورشید و هنگام بیرون رفتن از خانه هم استفاده کرد. مواد موجود در آن در برابر نور آفتاب حساسیت ایجاد نمی‌کند. این کرم هم مانع جلوگیری از تخریب کلاژن می‌شود. البته کرمی که برای صورت استفاده می‌شود، با کرمی که برای دور چشم استفاده می‌شود، متفاوت است. دور چشم، پوست بسیار نازکی دارد و اگر کرم روز یا شب دور چشم مالیده شود، جذب پوست می‌شود و صدمه ایجاد می‌کند.
استفاده از کرم روز برای حفاظت از پوست در برابر چروکیدگی و پیری الزامی است یا مرطوبکننده برای پوست کافی است؟
کرم روز اولین کرمی است که بلافاصله پس از بیدارشدن و شستشوی پوست بایداستفاده کرد ولی اگر کسی بخواهد از پوست خود واقعا مراقبت کند، نباید به این کرم اکتفا کند و بعد از آن باید کرمهای دیگری مصرف کرد. خشکی پوست در پیر و چروک‌شدن پوست اثر دارد. علت این خشکی چه افزایش سن و عوامل طبیعی باشد و چه عوامل محیطی یا عوامل ژنتیکی باید مرطوبکننده به کار برد. همه باید مرطوبکننده بزنند.
پس کرم مرطوبکننده خیلی مهم است؟
بله، کرم مرطوبکننده به پوست رطوبت می‌رساند و باید بیش از یک بار در روز استفاده شود. حتی اگر کسی پوست چربی دارد و سنش زیر سن یائسگی است نیز باید از کرمهای مرطوبکننده بدون چربی استفاده کند ولی بعد از یائسگی که از چربی پوست کاسته می‌شود، مرطوبکننده باید از نوع چرب باشد. استفاده از کرمهای ضدآفتاب نیز ضروری است، چه در هوای آفتابی و چه در هوای ابری و بارانی.
ضدآفتاب را چه زمانی باید استفاده کرد؟ قبل یا بعد از کرم روز؟
بعد از کرم روز، کرم مرطوبکننده و حدود 20 دقیقه بعد، کرم ضدآفتاب باید زده شود.
از چه سنی باید از این کرم‌ها استفاده کرد؟
اگر فردی بخواهد واقعا از پوست خود به خوبی محافظت کند، بهترین سن شروع استفاده از این کرم‌ها 25 سالگی به بعد است اما از سنین 27تا30 سالگی مصرف کرم‌شب و مرطوبکننده و ضدآفتاب بهترین تاثیر را دارد. بعد از یائسگی نیز حتما باید کرم روز استفاده شود. در حال حاضر کرمهای روزی ساخته شده است که هم مرطوبکننده دارد و هم ضدآفتاب اما این کرم‌ها تاثیر کرمهای جداگانه و تک را ندارند. مثل کرم پودر و پنکیک‌هایی می‌ماند که روی آنها «حاوی ضدآفتاب» هم نوشته شده است و به‌هیچ‌وجه تاثیر استفاده جداگانه از ضدآفتاب را ندارند و برای زمان‌های کوتاه تاثیر دارند.
پوست افرادی که از کرمهای روز و شب استفاده می‌کنند، واقعا با کسانی که فقط از ضدآفتاب استفاده می‌کنند، تفاوت دارد؟
بله، مطالعه‌های انجام شده روی صورت دوقلوها نشان داده است، قلی که منظم، دقیق و مستمر از این کرم‌ها استفاده می‌کند، به‌وضوح چند سال جوان‌تر از قل دیگر خود به نظر می‌رسد. نکته مهم دیگر این است که این کرم‌ها را حتما باید با نظر پزشک مصرف کرد. پزشک با توجه به نوع و رنگ پوست، بیماری‌ها و عوامل دیگر کرم مناسب را توصیه می‌کند.
ادامه مطلب
تاريخ : چهارشنبه 8 مرداد 1393 | 9:59 AM | نويسنده : سعیدی-بحرینی
مصرف موضعی كافئین می تواند از ریزش موها پیشگیری کند.
نتایج اولیه تحقیقات در آلمان نشان می دهد كه مصرف موضعی كافئین می تواند از ریزش مو جلوگیری نماید. مکانیسم احتمالی این اثر مربوط به نقش کافئین در مهار عوامل اصلی ریزش مو از جمله هورمون دی هیدروتستوسترون و آنزیم فسفودی استراز می باشد.
نتایج مطالعات این پژوهشگران تا این مرحله بر روی مدل های آزایشگاهی بوده و مشخص نموده است كه مصرف موضعی كافئین با مهار اثرات هورمون دی هیدروتستوسترون از ریزش مو جلوگیری می كند.
متخصصان معتقدند که شایع ترین عامل ریزش مو ژنتیک بوده و در مردان شایع تر است.
این تیم تحقیقاتی امیدوار است نتایج این بررسی و استفاده از کافئین در داروهای موضعی و شامپوها بتواند روش های نوینی را برای درمان ریزش مو به جامعه پزشکی ارایه دهد.
ادامه مطلب
تاريخ : چهارشنبه 8 مرداد 1393 | 9:59 AM | نويسنده : سعیدی-بحرینی
کافئین به دلیل افزایش تمرکز و هوشیاری دارای مزایایی برای ورزشکاران است، اما...
کافئین یک ماده محرک سیستم عصبی مرکزی است و به طور طبیعی در برخی مواد غذایی همچون قهوه، چای، شکلات و نوشابه های سیاه یافت می شود. از کافئین در داروسازی و تولید برخی داروها نیز استفاده می شود.
مدت هاست که در مورد استفاده از کافئین برای افزایش کارایی ورزشکاران اختلاف نظرهایی وجود دارد.
تحقیقات قدیمی تاکید داشتند که کافئین موجب افزایش هوشیاری و تمرکز ورزشکاران شده و با افزایش مصرف چربی به جای گلیکوژن (قند) در عضلات، کارایی و استقامت بافت عضلانی را افزایش می دهد. اما تحقیقات اخیر نشان می دهند که کافئین تنها محرک سیستم عصبی است و نقشی در افزایش قدرت عضلانی ندارد.
کافئین به دلیل افزایش تمرکز و هوشیاری دارای مزایایی برای ورزشکاران است، اما چنانچه در مصرف آن افراط شود خطرات و عوارضی را به دنبال خواهد داشت.
مصرف دوزهای بالای کافئین موجب تپش قلب، اضطراب، بی خوابی، تهوع، لرزش و سردرد می شود.
از طرفی کافئین یک ترکیب مدر (ادرار آور) است و مصرف بی رویه آن موجب از دست رفتن مایعات بدن به ویژه در هنگام ورزش در هوای گرم شده و ورزشکار را دچار کم آبی و خطرات ناشی از آن می نماید.
مصرف کافئین از لحاظ قانونی نیز با محدودیت هایی همراه است. کمیته ملی المپیک مصرف 40 ماده محرک را ممنوع اعلام کرده است و مصرف بیش از حد مجاز کافئین نیز دوپینگ محسوب می شود.
بر اساس قانون کمیته ملی المپیک چنانچه سطح ادراری کافئین بالای 12 میکروگرم در هر سی سی باشد غیر مجاز به شمار می رود.
مدت هاست که در مورد استفاده از کافئین برای افزایش کارایی ورزشکاران اختلاف نظرهایی وجود دارد.
تحقیقات قدیمی تاکید داشتند که کافئین موجب افزایش هوشیاری و تمرکز ورزشکاران شده و با افزایش مصرف چربی به جای گلیکوژن (قند) در عضلات، کارایی و استقامت بافت عضلانی را افزایش می دهد. اما تحقیقات اخیر نشان می دهند که کافئین تنها محرک سیستم عصبی است و نقشی در افزایش قدرت عضلانی ندارد.
کافئین به دلیل افزایش تمرکز و هوشیاری دارای مزایایی برای ورزشکاران است، اما چنانچه در مصرف آن افراط شود خطرات و عوارضی را به دنبال خواهد داشت.
مصرف دوزهای بالای کافئین موجب تپش قلب، اضطراب، بی خوابی، تهوع، لرزش و سردرد می شود.
از طرفی کافئین یک ترکیب مدر (ادرار آور) است و مصرف بی رویه آن موجب از دست رفتن مایعات بدن به ویژه در هنگام ورزش در هوای گرم شده و ورزشکار را دچار کم آبی و خطرات ناشی از آن می نماید.
مصرف کافئین از لحاظ قانونی نیز با محدودیت هایی همراه است. کمیته ملی المپیک مصرف 40 ماده محرک را ممنوع اعلام کرده است و مصرف بیش از حد مجاز کافئین نیز دوپینگ محسوب می شود.
بر اساس قانون کمیته ملی المپیک چنانچه سطح ادراری کافئین بالای 12 میکروگرم در هر سی سی باشد غیر مجاز به شمار می رود.
ادامه مطلب
تاريخ : سه شنبه 7 مرداد 1393 | 12:09 PM | نويسنده : سعیدی-بحرینی
بحث مسموم شدن با مصرف ماست، تقریبا منتفی است...
آیا تا به حال برایتان پیش آمده است که تاریخ مصرف ماست‌تان بگذرد و ندانید که آیا این اتمام تاریخ مصرف به معنای فاسد شدن ماست است یا می‌توان آن را تا چند روز آینده هم مصرف کرد؟ اصلا آیا می‌دانید که نشانه فساد ماست چیست؟
دکتر آراسب دباغ‌مقدم در پاسخ به این پرسش‌ها گفت: «ماست به‌خاطر 2 ویژگی خاصی که دارد، فسادش نسبت به سایر مواد غذایی با تاخیر بیشتری صورت می‌گیرد. یکی از این ویژگی‌ها، آن است که شیر مصرفی برای تهیه ماست، باید جوشیده شده باشد و با شیر خام نمی‌توان ماست، درست کرد. دومین ویژگی هم فعالیت میکروارگانیسم‌های غیر بیماری‌زا داخل محیط ماست است. این میکروارگانیسم‌ها یا باکتری‌ها، به‌صورت رقابتی اجازه رشد به سایر باکتری‌ها را نمی‌دهند و به این ترتیب، روند فاسد شدن این محصول لبنی را به تعویق می‌اندازند».
این متخصص بهداشت مواد غذایی به این نکته هم اشاره کرد که همین میکروارگانیسم‌ها، باعث تولید اسیدلاکتیک در ماست می‌شوند و وجود این محیطی اسیدی هم عامل دیگری برای فساد دیرهنگام ماست است. دباغ‌مقدم در توضیح این مساله افزود: «خود اسید لاکتیک باعث کاهش pH ماست می‌شود و جلوی رشد میکروب‌ها در محیط آن را می‌گیرد». وی تاکید می‌کند که تمام این ویژگی‌ها دست به دست هم می‌دهند تا از ماست محصولی بسازند که به‌سادگی فاسد نشود.
دکتر دباغ‌مقدم ادامه می‌دهد: «اگرچه بحث مسموم شدن با مصرف ماست، تقریبا منتفی است اما کیفیت این محصول می‌تواند تحت شرایطی به‌شدت پایین بیاید و آن را غیر قابل مصرف کند».
چه شرایطی؟ «اگر ماست در معرض حرارت محیطی بالا، تابش نور آفتاب یا گرمای شدید قرار بگیرد، پروتئین‌هایش هیدرولیز و تجزیه به اسیدهای آمینه‌ای می‌شوند که مزه تلخی دارند. با این حساب می‌توان گفت که تلخ شدن یا کپک زدن ماست نشانه از دست رفتن ایمنی خوراکی آن است و در این شرایط باید ماست را دور بریزید».
دکتر آراسب دباغ‌مقدم در پاسخ به این پرسش‌ها گفت: «ماست به‌خاطر 2 ویژگی خاصی که دارد، فسادش نسبت به سایر مواد غذایی با تاخیر بیشتری صورت می‌گیرد. یکی از این ویژگی‌ها، آن است که شیر مصرفی برای تهیه ماست، باید جوشیده شده باشد و با شیر خام نمی‌توان ماست، درست کرد. دومین ویژگی هم فعالیت میکروارگانیسم‌های غیر بیماری‌زا داخل محیط ماست است. این میکروارگانیسم‌ها یا باکتری‌ها، به‌صورت رقابتی اجازه رشد به سایر باکتری‌ها را نمی‌دهند و به این ترتیب، روند فاسد شدن این محصول لبنی را به تعویق می‌اندازند».
این متخصص بهداشت مواد غذایی به این نکته هم اشاره کرد که همین میکروارگانیسم‌ها، باعث تولید اسیدلاکتیک در ماست می‌شوند و وجود این محیطی اسیدی هم عامل دیگری برای فساد دیرهنگام ماست است. دباغ‌مقدم در توضیح این مساله افزود: «خود اسید لاکتیک باعث کاهش pH ماست می‌شود و جلوی رشد میکروب‌ها در محیط آن را می‌گیرد». وی تاکید می‌کند که تمام این ویژگی‌ها دست به دست هم می‌دهند تا از ماست محصولی بسازند که به‌سادگی فاسد نشود.
دکتر دباغ‌مقدم ادامه می‌دهد: «اگرچه بحث مسموم شدن با مصرف ماست، تقریبا منتفی است اما کیفیت این محصول می‌تواند تحت شرایطی به‌شدت پایین بیاید و آن را غیر قابل مصرف کند».
چه شرایطی؟ «اگر ماست در معرض حرارت محیطی بالا، تابش نور آفتاب یا گرمای شدید قرار بگیرد، پروتئین‌هایش هیدرولیز و تجزیه به اسیدهای آمینه‌ای می‌شوند که مزه تلخی دارند. با این حساب می‌توان گفت که تلخ شدن یا کپک زدن ماست نشانه از دست رفتن ایمنی خوراکی آن است و در این شرایط باید ماست را دور بریزید».
ادامه مطلب
تاريخ : سه شنبه 7 مرداد 1393 | 12:08 PM | نويسنده : سعیدی-بحرینی
سیب زمینی حاوی مواد فتوشیمیایی است که مغذی می‌باشند و با مطالعه بر روی آنها مشخص شده است که انسان را از ابتلاء به ....
یک سیب زمینی متوسط با پوست، حاوی 100 کالری می‌باشد و منبع غنی از ویتامین C، پتاسیم و فیبر است. همچنین ثابت شده است که سیب زمینی حاوی مواد فتوشیمیایی است که مغذی می‌باشند و با مطالعه بر روی آنها مشخص شده است که انسان را از ابتلاء به بیماریهایی نظیر سرطان و بیماریهای قلبی ـ عروقی محافظت می‌نماید.
در اینجا به چند نمونه غذا اشاره می‌کنیم که بوسیله آنها می‌توانید سیب زمینی را به غذای خود باز گردانید.
* سیب زمینی پخته شده، همراه با مخلفات سالم بسیار مفید می‌باشد.مانند(سیب زمینی همراه با پنیر کم چرب و کلم بروکلی خورد شده و همچنین سیب زمینی همراه با فلفل سیاه.)
* خوردن سیب زمینی همراه با ماست بدون چربی.
* از سیب زمینی در تاس کباب و سوپ استفاده کنید.
ادامه مطلب
تاريخ : سه شنبه 7 مرداد 1393 | 12:07 PM | نويسنده : سعیدی-بحرینی
حجیم کردن اندام‌ها از نظر فیزیولوژی به هیچ عنوان ورزش محسوب نمی‌شود.
این روزها جوانان برای افزایش حجم بدن از دستورات غذایی ویژه‌ای مانند مصرف زیاد تخم‌مرغ و سیب‌زمینی پیروی می‌کنند که این مسئله می تواند زمینه‌ساز بیماریهای کبدی و کلیوی باشد.
محمدرضا وفا، متخصص تغذیه در مورد عوارض مصرف بی‌رویه مواد خوراکی مانند سفیده تخم‌مرغ در افرادی که ورزش می‌کنند اظهار داشت: تغذیه علم تعادل است و همه افراد چه معمولی و چه ورزشکارانی که به صورت حرفه‌ای و نیمه‌حرفه‌ای ورزش می‌کنند تعادل را در مصرف مواد خوراکی باید رعایت کنند و اگر این تعادل از یک حدی فراتر رود می‌تواند به شدت آسیب‌زا باشد.
وی با اشاره به اینکه شرایط ورزشکاران حرفه‌ای با بقیه افراد متفاوت است افزود: برخی ورزشکاران برای شکستن رکورد از یکسری مداخلات استفاده می‌کنند که الزاماً مترادف با سلامت فرد نیست و به ویژه در ورزش‌های سرعتی و قدرتی این مسئله بیشتر دیده می‌شود.
به گفته دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران در تمام دنیا پس از اینکه افراد ورزش حرفه‌ای را کنار می‌گذارند سلامت آنها دچار مشکل می‌شود.
وفا در مورد افرادی که ورزش را به صورت نیمه‌حرفه‌ای دنبال می‌کنند، اظهار داشت: گاهی دیده می‌شود این افراد برخی غذاهای غیرمتعارف مانند مصرف روزانه 8 عدد سفیده تخم‌مرغ، یک یا دو کیلو سیب‌زمینی را به همراه انواع پودرها در رژیم غذایی خود قرار می‌دهند.
وی در مورد عوارض این گونه رژیم غذایی گفت: مواد غذایی پرپروتئین دارای ترکیب زیاد ازُته هستند که مصرف زیاد آن برای بدن سم محسوب می‌شود و اسیدهای آمینه حاصل از پروتئین‌ها باید توسط کبد دفع شود. همچنین کلیه‌ها مجبورند با کارکرد بیشتر آب زیادی را از بدن دفع کنند.
این متخصص تغذیه ادامه داد: به زبان ساده رژیم‌های غذایی نامتعارف بار زیادی را به کبد و کلیه تحمیل می‌کند و در صورت تداوم امکان بروز بیماریهای جدی کبدی و کلیوی در این افراد وجود دارد.
این متخصص تغذیه با تأکید بر اینکه حجیم کردن اندام‌ها از نظر فیزیولوژی به هیچ عنوان ورزش محسوب نمی‌شود گفت: تحمیل یکسری مواد غذایی خاص به بدن تنها متابولیسم بدن را افزایش می‌دهد که ممکن است زمینه‌ساز چربی خون و در نهایت افزایش فشار خون شود.
محمدرضا وفا، متخصص تغذیه در مورد عوارض مصرف بی‌رویه مواد خوراکی مانند سفیده تخم‌مرغ در افرادی که ورزش می‌کنند اظهار داشت: تغذیه علم تعادل است و همه افراد چه معمولی و چه ورزشکارانی که به صورت حرفه‌ای و نیمه‌حرفه‌ای ورزش می‌کنند تعادل را در مصرف مواد خوراکی باید رعایت کنند و اگر این تعادل از یک حدی فراتر رود می‌تواند به شدت آسیب‌زا باشد.
وی با اشاره به اینکه شرایط ورزشکاران حرفه‌ای با بقیه افراد متفاوت است افزود: برخی ورزشکاران برای شکستن رکورد از یکسری مداخلات استفاده می‌کنند که الزاماً مترادف با سلامت فرد نیست و به ویژه در ورزش‌های سرعتی و قدرتی این مسئله بیشتر دیده می‌شود.
به گفته دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران در تمام دنیا پس از اینکه افراد ورزش حرفه‌ای را کنار می‌گذارند سلامت آنها دچار مشکل می‌شود.
وفا در مورد افرادی که ورزش را به صورت نیمه‌حرفه‌ای دنبال می‌کنند، اظهار داشت: گاهی دیده می‌شود این افراد برخی غذاهای غیرمتعارف مانند مصرف روزانه 8 عدد سفیده تخم‌مرغ، یک یا دو کیلو سیب‌زمینی را به همراه انواع پودرها در رژیم غذایی خود قرار می‌دهند.
وی در مورد عوارض این گونه رژیم غذایی گفت: مواد غذایی پرپروتئین دارای ترکیب زیاد ازُته هستند که مصرف زیاد آن برای بدن سم محسوب می‌شود و اسیدهای آمینه حاصل از پروتئین‌ها باید توسط کبد دفع شود. همچنین کلیه‌ها مجبورند با کارکرد بیشتر آب زیادی را از بدن دفع کنند.
این متخصص تغذیه ادامه داد: به زبان ساده رژیم‌های غذایی نامتعارف بار زیادی را به کبد و کلیه تحمیل می‌کند و در صورت تداوم امکان بروز بیماریهای جدی کبدی و کلیوی در این افراد وجود دارد.
این متخصص تغذیه با تأکید بر اینکه حجیم کردن اندام‌ها از نظر فیزیولوژی به هیچ عنوان ورزش محسوب نمی‌شود گفت: تحمیل یکسری مواد غذایی خاص به بدن تنها متابولیسم بدن را افزایش می‌دهد که ممکن است زمینه‌ساز چربی خون و در نهایت افزایش فشار خون شود.
ادامه مطلب
تاريخ : سه شنبه 7 مرداد 1393 | 12:07 PM | نويسنده : سعیدی-بحرینی
آیا می دانید سیب زمینی پخته یا آب پز شده دارای چه خاصیتی می باشد ؟ آیا از خواص سیب زمینی مطلعید؟
مرتضی صفوی متخصص تغذیه گفت: سیب‌زمینی به‌دلیل داشتن پتاسیم بالا به تقویت قلب كمك می‌كند و مصرف آن برای افراد فشار خونی مفید است.سیب زمینی سرشار از بتاكاروتن (پیش‌ساز ویتامین A)،پتاسیم،فسفر ،آهن،منیزیم و ویتامین «ث» است،اما ساقه و برگ‌های سیب زمینی حاوی سمی‌بنام سولانین است كه نباید آن را مصرف كرد.
وی گفت:مهم‌ترین ماده اصلی موجود در سیب‌زمینی نشاسته است كه معمولا 9 تا 25 درصد آن را تشكیل می‌دهد و برای تأمین انرژی ماده مفیدی می‌تواند باشد.
* سیب زمینی محكم‌كننده لثه و مسكن درد زخم معده است .
* به علت داشتن پتاسیم تقویت كننده قلب است كه مصرف آن برای افراد فشارخونی مفید است.
* برای درمان اسهال مصرف سوپ سیب زمینی همراه با شیر مفید است.
صفوی گفت: سیب زمینی در بین سبزی‌ها ویتامین «ث» بالایی دارد و برای تأمین ویتامین «ث» مورد نیاز برای جلوگیری از خونریزی لثه مفید است.
این متخصص تغذیه اضافه كرد: سیب زمینی حاوی مقدار زیادی ویتامین «ب6» است و یك فنجان سیب زمینی پخته 21 درصد «ب6» مورد نیاز روزانه را تأمین می‌كند. بسیاری از آنزیم‌های بدن خصوصا آنهایی كه در تبدیلات پروتئینی درگیر هستند به «ب6» محتاج هستند،در نتیجه برای تولید سلول‌های جدید به ویتامین «ب6» احتیاج داریم. بهتر است بزرگسالان و افراد مسن حداقل هفته‌ای یك بار سیب زمینی را جایگزین دیگر مواد نشاسته‌ای كنند.
صفوی گفت: بهترین روش نگهداری سیب زمینی این است كه آن را در حجم كم در جعبه‌های چوبی كه از كف انبار یا محل نگهداری 40 سانتیمتر فاصله داشته باشد، قرار داده شود. دمای محل نگهداری بهتر است 4 درجه بالای صفر و نیز تاریك باشد كه از جوانه زدن آن جلوگیری كند. این متخصص تغذیه افزود: هر 100 گرم سیب‌زمینی 90 كالری انرژی دارد و به دلیل بالا بودن فیبر آن باعث افزایش قدرت دفاعی بدن می‌شود.
وی افزود: سیب‌زمینی را باید خوب شستشو داد.سیب‌زمینی آماده را خریداری نكنید به دلیل این‌كه ممكن است زیاد شسته شده باشد و نشاسته آن از بین رفته باشد.در خرید سیب زمینی دقت شود كه دارای جوانه نباشد.در كنار پیاز نگهداری نشود به دلیل این‌كه پیاز گازهایی از خود ساطع می‌كند كه باعث خرابی و فساد سیب‌زمینی می‌شود، ضمن این‌كه سیب‌زمینی پخته تا چند روز در یخچال باقی می‌ماند.
وی گفت:مهم‌ترین ماده اصلی موجود در سیب‌زمینی نشاسته است كه معمولا 9 تا 25 درصد آن را تشكیل می‌دهد و برای تأمین انرژی ماده مفیدی می‌تواند باشد.
* سیب زمینی محكم‌كننده لثه و مسكن درد زخم معده است .
* به علت داشتن پتاسیم تقویت كننده قلب است كه مصرف آن برای افراد فشارخونی مفید است.
* برای درمان اسهال مصرف سوپ سیب زمینی همراه با شیر مفید است.
صفوی گفت: سیب زمینی در بین سبزی‌ها ویتامین «ث» بالایی دارد و برای تأمین ویتامین «ث» مورد نیاز برای جلوگیری از خونریزی لثه مفید است.
این متخصص تغذیه اضافه كرد: سیب زمینی حاوی مقدار زیادی ویتامین «ب6» است و یك فنجان سیب زمینی پخته 21 درصد «ب6» مورد نیاز روزانه را تأمین می‌كند. بسیاری از آنزیم‌های بدن خصوصا آنهایی كه در تبدیلات پروتئینی درگیر هستند به «ب6» محتاج هستند،در نتیجه برای تولید سلول‌های جدید به ویتامین «ب6» احتیاج داریم. بهتر است بزرگسالان و افراد مسن حداقل هفته‌ای یك بار سیب زمینی را جایگزین دیگر مواد نشاسته‌ای كنند.
صفوی گفت: بهترین روش نگهداری سیب زمینی این است كه آن را در حجم كم در جعبه‌های چوبی كه از كف انبار یا محل نگهداری 40 سانتیمتر فاصله داشته باشد، قرار داده شود. دمای محل نگهداری بهتر است 4 درجه بالای صفر و نیز تاریك باشد كه از جوانه زدن آن جلوگیری كند. این متخصص تغذیه افزود: هر 100 گرم سیب‌زمینی 90 كالری انرژی دارد و به دلیل بالا بودن فیبر آن باعث افزایش قدرت دفاعی بدن می‌شود.
وی افزود: سیب‌زمینی را باید خوب شستشو داد.سیب‌زمینی آماده را خریداری نكنید به دلیل این‌كه ممكن است زیاد شسته شده باشد و نشاسته آن از بین رفته باشد.در خرید سیب زمینی دقت شود كه دارای جوانه نباشد.در كنار پیاز نگهداری نشود به دلیل این‌كه پیاز گازهایی از خود ساطع می‌كند كه باعث خرابی و فساد سیب‌زمینی می‌شود، ضمن این‌كه سیب‌زمینی پخته تا چند روز در یخچال باقی می‌ماند.
ادامه مطلب
تاريخ : سه شنبه 7 مرداد 1393 | 12:06 PM | نويسنده : سعیدی-بحرینی
به یاد داشته باشید جوانه یا قسمت های سبز سیب زمینی حاوی سم است.
اگر به یک اغذیه‌فروشی یا رستوران بروید و در منوی غذاها با انواع سیب‌زمینی سرخ‌شده و تنوری مواجه شوید، کدام‌یک را انتخاب می‌کنید؟
آن سیب زمینی ویژه ای را که روی خلال های تپل آن کالباس و قارچ برشته شده به همراه پنیر کشدار و مقدار زیادی سس قرمز و سفید افزوده شده برمی گزینید یا سیب زمینی هایی که با پوست در داخل فویل قرار گرفته و به همراه مقداری پنیر و سبزی های معطر تنوری شده، گزینه مناسب تری می دانید. یا این که سیب زمینی سرخ شده و تنوری را نمی پسندید و خوردن سیب زمینی کبابی، آب پز یا پوره را ترجیح می دهید؟ اما پرسش اصلی آن که کدام روش پخت موجب کاهش کالری و افت شاخص گلایسمی یا قند سیب زمینی می شود؟
سیب زمینی سرخ شده خطرناک ترین انتخاب
سیب زمینی سرخ شده با آن طعم بی نظیر و بوی هوس انگیز یکی از چاق کننده و ناسالم ترین غذاهایی است که اگر گرسنه باشید و به قصد خوردن ساندویچ یا پیتزا وارد یک اغذیه فروشی شوید، بدون شک یک پرس آن را به همراه غذایتان سفارش می دهید، اما اگر بدانید که این غذا حاوی چند کالری است و دارای چه ترکیبات سمی و سرطانزایی است شاید بتوانید تا حدودی هوس تان را کنترل کنید.
خوب است بدانید مواد غذایی به دو روش عمیق و سطحی سرخ می شوند. در روش سطحی، عمق روغن کم و پس از طبخ غذا، روغن باقیمانده دورریخته می شود. برگرها، استیک، شنیسل و ماهی به این روش سرخ می شوند، اما در سرخ کردن عمیق، عمق روغن زیاد و پس از طبخ، ماده غذایی از روغن خارج و روغن باقیمانده برای سرخ کردن ماده غذایی دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. سوسیس ها، ناگت ها، غذاهای سوخاری و سیب زمینی سرخ شده در اغذیه فروشی ها به این روش طبخ می شوند.
از آنجای که در سرخ کردن عمیق روغن در معرض ترکیبات موادغذایی مختلف قرار دارد، چربی های مضر و کلسترول از بافت غذاها خارج و وارد روغن می شود. حال اگر با همین روغن، خلال های خشک سیب زمینی سرخ شود بلافاصله چربی و کلسترول باقیمانده در روغن را دریافت و تبدیل به یک ماده غذایی پر کلسترول و پرکالری می شود. از سوی دیگر اگر خلال ها نیمه جامد باشد رطوبت آن موجب تغییر ساختار روغن و ایجاد ترکیب سرطانزایی به نام آکرولئین می شود که می تواند بروز سرطان کبد را مهیا کند.
همچنین طی سرخ شدن ویتامین های B و C سیب زمینی تخریب و ویتامین A و رنگدانه های آنتی اکسیدانی آن به سهولت تجزیه و با تغییر رنگ روغن یا ماده غذایی قابل تشخیص است. همچنین املاح معدنی مثل آهن آن تخریب و سدیم و پتاسیم آن با اسیدهای چرب آزاد روغن وارد واکنش شده و سبب تشکیل ترکیبات صابونی و افزایش کف و ایجاد حباب در روغن و موجب اکسیداسیون می شود.
و اما نگرانی اصلی
طی برشته یا سرخ شدن محصولات حاوی کربوهیدرات نظیر چیپس و سیب زمینی ماده ای سمی به نام آکریلامید تولید می شود که سبب تضعیف سیستم ایمنی بدن، افزایش بیماری های عفونی، ناباروری، سقط جنین و تغییر رفتارهای جنسی می شود. سوء جذب و سوءتغذیه ناشی از آن نیز می تواند به کم خونی، کوتاهی قد، پوکی استخوان و ریزش مو بخصوص در کودکان در حال رشد منجر شود.
لازم است بدانید اگر سیب زمینی به صورت سرخ شده یا چیپس درآید حاوی 450 تا 500 کالری می شود. یعنی در هر 100 گرم آن حدود 300 کالری انرژی نهفته است که این میزان با کالری کالباس، پنیر و سس سفید همراه آن می تواند در یک وعده بیش از نیمی از کالری بدن را تامین کند. یعنی چیزی حدود 1000 تا 1200 کالری، حال اگر در همین وعده به همراه سیب زمینی سرخ شده ویژه، یک عدد ساندویچ یا پیتزا مصرف شود کالری آن از نیاز بدن ما بالاتر می رود و از مرز 2000 کالری عبور می کند.
سیب زمینی آب پز یا پوره؟
نشاسته ماده اصلی سیب زمینی است و یک عدد آب پز آن بین 80 تا 130 کالری انرژی دارد و اندکی پروتئین و تقریبا بدون چربی است. میزان اندیس گلایسمی یا قند سیب زمینی آب پز کمتر از پوره و کم کالری تر است. میزان شاخص گلایسمی در پی تنوری، کبابی و سرخ شدن سیب زمینی کمتر می شود، اما مصرف روغن در روش سرخ کردن مساله ساز است.
به دلیل آن که سیب زمینی آب پز و سردشده حاوی نشاسته مقاوم است یک ماده فیبری بوده و با لینت مزاج از افزایش سریع وزن جلوگیری می کند. برای یک فرد میانسال یا سالمند بهتر است سیب زمینی به شکل آب پز و برای کودکان کم سن به شکل پوره همراه با شیر و کره مصرف شود. البته لازم است بدانید بر اثرآب پز کردن مقدار زیادی از ویتامین B،C و پتاسیم سیب زمینی کاسته می شود.
سیب زمینی تنوری انتخاب اول
بتازگی در برخی اغذیه فروشی ها سیب زمینی را به صورت تنوری هم سرو می کنند. یعنی سیب زمینی ها را با پوست یا به صورت حلقه ای برش داده و با کمی سبزی و چاشنی های معطر و پنیر ورقه ای پیتزا در داخل فویل قرار داده و سپس با حرارت فر می پزند. مزیت اصلی این روش ارزش غذایی بیشتر و حذف روغن و پخت سیب زمینی با پوست است و کالری آن از سیب زمینی سرخ شده، آب پز و پوره کمتر است. البته باید بدانید پنیر پیتزای اضافه شده منبع چربی است و حداقل کالری زمانی با خوردن سیب زمینی وارد بدن می شود که آن را کبابی یا تنوری کرده و هیچ ماده غذایی دیگری به آن اضافه نشود و بهتر آن که برای جذب کمتر نشاسته سیب زمینی، چه آب پز و چه سرخ شده آن را با سالاد یا انواع سبزیجات میل کنید.
مقایسه سیب زمینی تنوری با آب پز و پوره
سیب زمینی تنوری در مقایسه با سیب زمینی آب پز و پوره به مدت زمان بیشتری برای هضم نیاز دارد و دیرتر فرد را گرسنه می کند. علت آن است که با تنوری یا کبابی شدن سیب زمینی ذرات نشاسته رطوبت خود را از دست داده و امکان دسترسی آنزیم های گوارشی به هضم و جذب نشاسته کمتر و سخت تر می شود و هر چه غذا دیرتر به روده منتقل شود، گلوکز موجود در آن دیرتر جذب شده و باعث افزایش ناگهانی قند خون و گرسنگی زود هنگام نمی شود، اما اگر ورزشکار هستید و می خواهید پس از تمرین کربوهیدرات ها سریع تر هضم و جذب شود و نیاز به افزایش سریع قند خون دارید سیب زمینی را به شکل پوره البته بدون کره و چربی میل کنید.
سیب زمینی را با پوست بخورید
اما چرا می گوییم پوست سیب زمینی آب پز یا تنوری خاصیت دارد؟ بخش اعظم پروتئین، ویتامین C، پتاسیم، منیزیم، آهن، مس و فیبر سیب زمینی در پوست و بخش نزدیک به پوست ذخیره شده است. به همین سبب بهتر است سیب زمینی آب پز و تنوری به همراه پوست پخته و مصرف شود. البته به دلیل آن که پوست سیب زمینی پتاسیم بالایی دارد افرادی که مبتلا به نارسایی کلیوی هستند خوب است از مصرف پوست آن بپرهیزند.
پوست یک سیب زمینی فیبر زیادی دارد و موجب تنظیم گوارش و کاهش ریسک ابتلا به بیماری قلبی و دیابت می شود و به سبب ماندگاری بیشتر در معده به مدت طولانی تری، ما را سیر نگهداشته و از ریزه خواری بعد از صرف وعده اصلی غذا جلوگیری می کند، اما این نکته را به یاد داشته باشید پوست سوخته سیب زمینی کبابی به دلیل مجاورت نزدیک با زغال و آتش حاوی گازهای سمی بوده و حتما باید پوست گیری شود.
سیب زمینی سبز شده را دور بیندازید
به یاد داشته باشید جوانه یا قسمت های سبز سیب زمینی حاوی سم است. در واقع سیب زمینی جوانه زده بر خلاف جوانه غلات و حبوبات نه تنها ارزش تغذیه ای ندارد بلکه در جوانه اش مواد شیمیایی و سمی زیانباری تولید می شود که تهدیدکننده سلامت بوده و مصرف آن سبب افزایش فشار خون، تنگی نفس، سردرد و اسهال می شود. بنابراین لزوما قسمت جوانه زده را جدا کرده و سیب زمینی های سبز حتی اگر قسمت کوچکی از آن سبز شده را، دور بیندازید، زیرا این سم در بافت سالم سیب زمینی هم نفوذ کرده، اما هنوز قابل رویت نیست.
آن سیب زمینی ویژه ای را که روی خلال های تپل آن کالباس و قارچ برشته شده به همراه پنیر کشدار و مقدار زیادی سس قرمز و سفید افزوده شده برمی گزینید یا سیب زمینی هایی که با پوست در داخل فویل قرار گرفته و به همراه مقداری پنیر و سبزی های معطر تنوری شده، گزینه مناسب تری می دانید. یا این که سیب زمینی سرخ شده و تنوری را نمی پسندید و خوردن سیب زمینی کبابی، آب پز یا پوره را ترجیح می دهید؟ اما پرسش اصلی آن که کدام روش پخت موجب کاهش کالری و افت شاخص گلایسمی یا قند سیب زمینی می شود؟
سیب زمینی سرخ شده خطرناک ترین انتخاب
سیب زمینی سرخ شده با آن طعم بی نظیر و بوی هوس انگیز یکی از چاق کننده و ناسالم ترین غذاهایی است که اگر گرسنه باشید و به قصد خوردن ساندویچ یا پیتزا وارد یک اغذیه فروشی شوید، بدون شک یک پرس آن را به همراه غذایتان سفارش می دهید، اما اگر بدانید که این غذا حاوی چند کالری است و دارای چه ترکیبات سمی و سرطانزایی است شاید بتوانید تا حدودی هوس تان را کنترل کنید.
خوب است بدانید مواد غذایی به دو روش عمیق و سطحی سرخ می شوند. در روش سطحی، عمق روغن کم و پس از طبخ غذا، روغن باقیمانده دورریخته می شود. برگرها، استیک، شنیسل و ماهی به این روش سرخ می شوند، اما در سرخ کردن عمیق، عمق روغن زیاد و پس از طبخ، ماده غذایی از روغن خارج و روغن باقیمانده برای سرخ کردن ماده غذایی دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. سوسیس ها، ناگت ها، غذاهای سوخاری و سیب زمینی سرخ شده در اغذیه فروشی ها به این روش طبخ می شوند.
از آنجای که در سرخ کردن عمیق روغن در معرض ترکیبات موادغذایی مختلف قرار دارد، چربی های مضر و کلسترول از بافت غذاها خارج و وارد روغن می شود. حال اگر با همین روغن، خلال های خشک سیب زمینی سرخ شود بلافاصله چربی و کلسترول باقیمانده در روغن را دریافت و تبدیل به یک ماده غذایی پر کلسترول و پرکالری می شود. از سوی دیگر اگر خلال ها نیمه جامد باشد رطوبت آن موجب تغییر ساختار روغن و ایجاد ترکیب سرطانزایی به نام آکرولئین می شود که می تواند بروز سرطان کبد را مهیا کند.
همچنین طی سرخ شدن ویتامین های B و C سیب زمینی تخریب و ویتامین A و رنگدانه های آنتی اکسیدانی آن به سهولت تجزیه و با تغییر رنگ روغن یا ماده غذایی قابل تشخیص است. همچنین املاح معدنی مثل آهن آن تخریب و سدیم و پتاسیم آن با اسیدهای چرب آزاد روغن وارد واکنش شده و سبب تشکیل ترکیبات صابونی و افزایش کف و ایجاد حباب در روغن و موجب اکسیداسیون می شود.
و اما نگرانی اصلی
طی برشته یا سرخ شدن محصولات حاوی کربوهیدرات نظیر چیپس و سیب زمینی ماده ای سمی به نام آکریلامید تولید می شود که سبب تضعیف سیستم ایمنی بدن، افزایش بیماری های عفونی، ناباروری، سقط جنین و تغییر رفتارهای جنسی می شود. سوء جذب و سوءتغذیه ناشی از آن نیز می تواند به کم خونی، کوتاهی قد، پوکی استخوان و ریزش مو بخصوص در کودکان در حال رشد منجر شود.
لازم است بدانید اگر سیب زمینی به صورت سرخ شده یا چیپس درآید حاوی 450 تا 500 کالری می شود. یعنی در هر 100 گرم آن حدود 300 کالری انرژی نهفته است که این میزان با کالری کالباس، پنیر و سس سفید همراه آن می تواند در یک وعده بیش از نیمی از کالری بدن را تامین کند. یعنی چیزی حدود 1000 تا 1200 کالری، حال اگر در همین وعده به همراه سیب زمینی سرخ شده ویژه، یک عدد ساندویچ یا پیتزا مصرف شود کالری آن از نیاز بدن ما بالاتر می رود و از مرز 2000 کالری عبور می کند.
سیب زمینی آب پز یا پوره؟
نشاسته ماده اصلی سیب زمینی است و یک عدد آب پز آن بین 80 تا 130 کالری انرژی دارد و اندکی پروتئین و تقریبا بدون چربی است. میزان اندیس گلایسمی یا قند سیب زمینی آب پز کمتر از پوره و کم کالری تر است. میزان شاخص گلایسمی در پی تنوری، کبابی و سرخ شدن سیب زمینی کمتر می شود، اما مصرف روغن در روش سرخ کردن مساله ساز است.
به دلیل آن که سیب زمینی آب پز و سردشده حاوی نشاسته مقاوم است یک ماده فیبری بوده و با لینت مزاج از افزایش سریع وزن جلوگیری می کند. برای یک فرد میانسال یا سالمند بهتر است سیب زمینی به شکل آب پز و برای کودکان کم سن به شکل پوره همراه با شیر و کره مصرف شود. البته لازم است بدانید بر اثرآب پز کردن مقدار زیادی از ویتامین B،C و پتاسیم سیب زمینی کاسته می شود.
سیب زمینی تنوری انتخاب اول
بتازگی در برخی اغذیه فروشی ها سیب زمینی را به صورت تنوری هم سرو می کنند. یعنی سیب زمینی ها را با پوست یا به صورت حلقه ای برش داده و با کمی سبزی و چاشنی های معطر و پنیر ورقه ای پیتزا در داخل فویل قرار داده و سپس با حرارت فر می پزند. مزیت اصلی این روش ارزش غذایی بیشتر و حذف روغن و پخت سیب زمینی با پوست است و کالری آن از سیب زمینی سرخ شده، آب پز و پوره کمتر است. البته باید بدانید پنیر پیتزای اضافه شده منبع چربی است و حداقل کالری زمانی با خوردن سیب زمینی وارد بدن می شود که آن را کبابی یا تنوری کرده و هیچ ماده غذایی دیگری به آن اضافه نشود و بهتر آن که برای جذب کمتر نشاسته سیب زمینی، چه آب پز و چه سرخ شده آن را با سالاد یا انواع سبزیجات میل کنید.
مقایسه سیب زمینی تنوری با آب پز و پوره
سیب زمینی تنوری در مقایسه با سیب زمینی آب پز و پوره به مدت زمان بیشتری برای هضم نیاز دارد و دیرتر فرد را گرسنه می کند. علت آن است که با تنوری یا کبابی شدن سیب زمینی ذرات نشاسته رطوبت خود را از دست داده و امکان دسترسی آنزیم های گوارشی به هضم و جذب نشاسته کمتر و سخت تر می شود و هر چه غذا دیرتر به روده منتقل شود، گلوکز موجود در آن دیرتر جذب شده و باعث افزایش ناگهانی قند خون و گرسنگی زود هنگام نمی شود، اما اگر ورزشکار هستید و می خواهید پس از تمرین کربوهیدرات ها سریع تر هضم و جذب شود و نیاز به افزایش سریع قند خون دارید سیب زمینی را به شکل پوره البته بدون کره و چربی میل کنید.
سیب زمینی را با پوست بخورید
اما چرا می گوییم پوست سیب زمینی آب پز یا تنوری خاصیت دارد؟ بخش اعظم پروتئین، ویتامین C، پتاسیم، منیزیم، آهن، مس و فیبر سیب زمینی در پوست و بخش نزدیک به پوست ذخیره شده است. به همین سبب بهتر است سیب زمینی آب پز و تنوری به همراه پوست پخته و مصرف شود. البته به دلیل آن که پوست سیب زمینی پتاسیم بالایی دارد افرادی که مبتلا به نارسایی کلیوی هستند خوب است از مصرف پوست آن بپرهیزند.
پوست یک سیب زمینی فیبر زیادی دارد و موجب تنظیم گوارش و کاهش ریسک ابتلا به بیماری قلبی و دیابت می شود و به سبب ماندگاری بیشتر در معده به مدت طولانی تری، ما را سیر نگهداشته و از ریزه خواری بعد از صرف وعده اصلی غذا جلوگیری می کند، اما این نکته را به یاد داشته باشید پوست سوخته سیب زمینی کبابی به دلیل مجاورت نزدیک با زغال و آتش حاوی گازهای سمی بوده و حتما باید پوست گیری شود.
سیب زمینی سبز شده را دور بیندازید
به یاد داشته باشید جوانه یا قسمت های سبز سیب زمینی حاوی سم است. در واقع سیب زمینی جوانه زده بر خلاف جوانه غلات و حبوبات نه تنها ارزش تغذیه ای ندارد بلکه در جوانه اش مواد شیمیایی و سمی زیانباری تولید می شود که تهدیدکننده سلامت بوده و مصرف آن سبب افزایش فشار خون، تنگی نفس، سردرد و اسهال می شود. بنابراین لزوما قسمت جوانه زده را جدا کرده و سیب زمینی های سبز حتی اگر قسمت کوچکی از آن سبز شده را، دور بیندازید، زیرا این سم در بافت سالم سیب زمینی هم نفوذ کرده، اما هنوز قابل رویت نیست.
ادامه مطلب